Ξαφνικα μας αγαπησανε ολοι.
Ολοι φοβοντουσαν τι θα παθουμε εξαιτιας της εκδηλωσης της ΠΟΑΣΥ στα Εξαρχεια.
Και μετα τα επεισοδια της Πεμπτης εχυσαν τονους δακρυα για εμας, απο τον καναπε του σπιτιου τους φυσικα.
Απλα για ενημερωση, καθε βραδυ τα ιδια γινονται, δεν αλλαξε κατι.
Αν δεν απαγορευαν την εκδηλωση ισως να υπηρχε μια ελπιδα.
Το κυριοτερο ειναι οτι απο ολη την αστυνομια αυτούς που πανω απ' ολα αφορουσε, ηταν εμας στα ΜΑΤ.
Υπερ μας ηταν, κι οχι δραση εναντιον μας.
Αληθεια τωρα που τα φωτα θα σβησουν, θα μας θυμηθειτε ολοι εσεις, δυσκολο το βλεπω.
Ειναι σίγουρο οτι παλι μονοι μας θα παλευουμε.
Δεν εννοουμε υπηρεσιακα, εκει ξερουμε να κανουμε τη δουλεια μας, αν μας αφησουν.
Συνδικαλιστικα εννοουμε.
Γιατι μεχρι χτες ορισμενοι ζητουσαν συγνώμη για εμας απο την κοινωνια.
Ή το ξεχασαμε;
Απο το 2015 αλλαξε αυτη η ρητορικη.
Γιναμε κι εμεις αστυνομικοι και οχι κατι ξεχωριστο που δεν αξιζει εκπροσωπηση.
Ως τοτε μονο η Ενωση Αθηνων στεκοταν διπλα.
Κι επειδη το τολμουσε ετρωγε τονους λασπης.
Τολμηστε κι εσεις να σταθειτε διπλα μας στ' αληθεια.
Τι εχετε να πειτε για την δια της πλαγιου διαλυση της ΔΑΕΑ;
Οτι πλεον κανενας νεοεξερχομενος δεν ερχεται εδω;
Μεθαυριο τοποθετουνται οι νεοι αρχιφυλακες.
Εμεις θα ειμαστε και παλι παιδια κατωτερου θεου.
Εκει θελω να δω τι θεση θα παρουν ολοι οι οψιμοι υπερασπιστες μας.
Κατα τα αλλα εμεις που υπηρετουμε στα ΜΑΤ θα εκφραζόμαστε για τα θεματα μας μεσα απο τα συλλογικα μας οργανα και θα εναπωθετουμε τις ελπιδες μας σ' αυτα (Ενωση, Ποασυ).
Ολοι οι υπολοιποι ας μας ακουσουν και αν θελουν να βοηθησουν ας συνταχθουν συναδελφικα μαζι μας και να μην κανουν κριτικη βασει συμφεροντος ή ιδεολογιας.
ΠΑΚΟΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ,
ΚΑΡΔΙΑΣΜΕΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ,
ΤΣΟΚΑΝΑΡΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ,
και αλλοι πολλοι ΜΑΧΙΜΟΙ
(το ανωτέρω κείμενο αναρτήθηκε από αστυνομικούς στη σελίδα στο fb ΜΑΧΙΜΟΙ)