Στην παρούσα φάση ο συνδικαλισμός στα Σώματα Ασφαλείας, καλείτε για άλλη μια φορά να διατηρήσει την ψυχραιμία στους διαχειριστές των «συστημάτων ασφαλείας» - να προσγειώσει στην πραγματικότητα - να θέσει ορθολογικές και ρεαλιστικές βάσεις πάνω στις οποίες θα στηριχθούν οι όποιες μεταβολές, αναδιαρθρώσεις, ανασυντάξεις και ανασχηματισμοί των δομών τους κ.α
Το διακύβευμα δεν είναι η αποτελεσματικότητα των Σωμάτων ασφαλείας, για την οποία υπεύθυνοι είναι οι ιεραρχικά προϊστάμενοι των υπαλλήλων αυτών, η φυσική και η πολιτική ηγεσία.
Δεν είναι επίσης οι επίτευξη των στόχων τους, ούτε η «συμβατή » με την κοινωνία παρουσία των σωμάτων αυτών, ως ζητούμενο.
Είναι κάτι πολύ πιο ανώτερο, κάτι πολύ πιο προσωπικό τους, κάτι πολύ πιο βαθύ.
Το διακύβευα είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ σε μια κοινωνία που πρέπει να αντιληφθεί ότι το να είσαι σήμερα, Αστυνομικός, Λιμενικός, Πυροσβέστης, Δασοφύλακας, είναι λειτούργημα.
Εάν τα σώματα ασφαλείας δεν «ζυγίσουν» ακριβώς εκεί που πρέπει, ούτε «απέναντ», αλλά ούτε και «άνευ όρων υποχώρηση», τότε η ίδια η κοινωνία θα απολέσει ένα ψυχολογικό της στήριγμα, ίσως το πιο σημαντικό.
Θα απολέσει κατ αρχήν την εμπιστοσύνη στον ίδιο της τον εαυτό και θα οδηγηθεί σε «σπασμωδικές κινήσεις » αυτοπροστασίας.
Αυτή ακριβώς την ισορροπία, αυτή ακριβώς την ζύγιση, μπορούν να προσφέρουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις προς την εκάστοτε πολιτική τους ηγεσία, αφού, το δικό τους αισθητήριο, η δική τους αίσθηση ως προς τα πού πρέπει να ζυγίσουν τα πράγματα, η δική τους πυξίδα και ένστικτο, είναι (εκπορευόμενο από τους συναδέλφους τους που βιώνουν την δική τους πραγματικότητα) σχεδόν αλάνθαστα.
Δεν αμφισβητεί κανείς ότι όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν την ξεκάθαρη αυτή πρόθεση, υπάρχουν όμως πολλά θέματα που αναχαιτίζουν ή καθυστερούν την αποτελεσματικότητα του ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ των σωμάτων ασφαλείας.
Οι πολυφωνία που δεν συντονίζεται, οι συνεχείς μεταβολές στις διάφορες συνδικαλιστικές οργανώσεις, ενίοτε οι προσωπικές φιλοδοξίες κ.α πραγματώνουν το … διαίρει και βασίλευε.
Έτσι, ο συνδικαλιστικός μηχανισμός, καθίσταται ευάλωτος σε όλους όσους, αποφασίζουν να τον περιορίσουν, να τον μειώσουν ή να τον αποπροσανατολίσουν.
Ήρθε η ώρα λοιπόν κατά την άποψη μας, των Πανελλαδικά Υποψήφιων Συνδικαλιστών.
Συνδικαλιστών που θα επιλέγονται από συναδέλφους τους, από όλη την Ελλάδα κατά τις ίδιες αρχαιρεσίες μέσα από ένα ισοδύναμα, αντιπροσωπευτικό σύστημα.
Υποψήφιων που θα πρέπει να πείσουν για τις θέσεις τους, όχι μόνο τους συντοπίτες τους, αλλά, όλους τους συναδέλφους τους ανά την Ελλάδα.
Με τον τρόπο αυτό θα αναχθούν ξεκάθαρα οι κοινές συνισταμένες ενός συνονθυλεύματος προβλημάτων που απασχολεί κάθε φορά τα ΣΩΜΑΤΑ ΑΥΤΆ και θα δυνηθεί η πλέον δυναμική αντιμετώπισή τους …. το τελικό κέρδος θα πιστώνει την κοινωνία, αφού, μια δημόσια δύναμη χωρίς « αγκυλώσεις», χωρίς προκαταλήψεις σε βάρος της, θα αποκτήσει σύμμαχο της την ίδια την κοινωνία στην βάση μιας αμφίδρομης σχέσης.
Είναι προφανές ότι, μια τέτοια κίνηση παράλληλα θέτει δυνατά ως επιστέγασμα, τις βάσεις ώστε μελλοντικά, ο Αρχηγός π.χ της Ελληνικής Αστυνομίας να επιλέγεται ΚΑΙ από το σώμα της ΕΛ.ΑΣ. ιδού η Ρόδος, ιδού και η … πρόκληση.
ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ