«Στις 5 Σεπτεμβρίου, την ημέρα που τράβηξα την φωτογραφία με τον μικρό Τζέιμς, είχα ήδη συμπληρώσει δύο εβδομάδες στην Λιβερία, ως απεσταλμένος των New York Times για να καλύψω φωτογραφικά την εξάπλωση του ιού Έμπολα. Η ημέρα μου ξεκίνησε ακολουθώντας μία ομάδα νοσηλευτών που συγκέντρωναν ασθενείς σε μία μονάδα νοσηλείας. Κάποια στιγμή το βλέμμα μου έπεσε πάνω στον 8χρονο Τζέιμς Ντόρμπορ ο οποίος αργοπέθαινε πεσμένος στο χώμα. Φορώντας χειρουργικά γάντια ο πατέρας του παιδιού, Εντουαρντ, τον πήρε αγκαλιά και προσπάθησε να του δώσει να να πιει το νερό μίας καρύδας. Στην συνέχεια πήρε ένα μπουκάλι νερό και έβρεξε τα χείλη του. Το αγόρι δεν δεχόταν να πιεί. Θέλοντας να βοηθήσω άρπαξα μερικά μπουκάλια νερό και τα πέταξα προς τον Έντουαρντ. Ταυτόχρονα υπενθύμιζα στον εαυτό μου ότι όσοι με περιτριγύριζαν ήταν δυνητικοί φορείς του ιού και προσπαθούσα να κρατήσω τις αποστάσεις μου».
Μιλώντας σε μία άλλη συνέντευξη του Time ο Μπερέχουλακ ανέφερε ότι όταν έφθασε στην Μονρόβια, την πρωτεύουσα της Λιβερίας, είχε ήδη στις αποσκευές του, 300 ζευγάρια χειρουργικά γάντια, 35 ολόσωμες φόρμες, μάσκες για τα μάτια και χειρουργικές μάσκες για την μύτη και το στόμα και ατελείωτα ρολά με ταινία. «Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να συνηθίσω την στολή ενώ επισκέφθηκα και ένα από τα κέντρα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για να παρακολουθήσω πως εκπαίδευαν το προσωπικό τους ώστε να ακολουθήσω τα ίδια μέτρα ασφαλείας». Για αρκετές ώρες ο φωτογράφος ενημερωνόταν για το πως έπρεπε να «ντυθεί» με την «πανοπλία» που θα κάλυπτε όλο του το σώμα αλλά και πως θα έπρεπε να την αφαιρέσει με προσοχή, πως να την απολυμάνει και σε ποιες περιπτώσεις να χρησιμοποιήσει χλωρίνη ή άλλα απολυμαντικά για τον ίδιο και τον φωτογραφικό εξοπλισμό του. «Καταντούσε κουραστικό να το επαναλαμβάνεις κάθε ημέρα αλλά ήταν ο μόνος τρόπος για να σιγουρέψεις ότι δεν θα μολυνθείς από την ασθένεια». Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι ενώ περισσότεροι φωτογράφοι και δημοσιογράφοι παρέμεναν στην «επικίνδυνη ζώνη» για το πολύ 5 ημέρες ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες «ατυχήματος», ο Μπερέχουλακ παρέμεινε για αρκετές εβδομάδες.
Πίσω όμως στο σκηνικό με τον μικρό Τζέιμς όπου η υγεία του είχε επιδεινωθεί. «Στην αρχή το αγόρι ήταν όρθιο. Μέσα σε τρεις ώρες είδα την ζωή να φεύγει σιγά από το σώμα του. Ξάπλωσε κάτω από ένα σκέπαστρο και άρχισε να τραντάζεται από σπασμούς. Μετά από ένα λεπτό κοκκάλωσε. Ο πατέρας του άρχισε να τον θρηνεί. Το πλήθος που μέχρι εκείνη την στιγμή έδινε συμβουλές και προτάσεις για το τι έπρεπε να γίνει ξαφνικά σώπασε. Πλέον ακούγονταν μόνο ψίθυροι: “Το αγόρι πέθανε“. Όμως ο Τζέιμς δεν είναι πει ακόμη την τελευταία του κουβέντα. Τα μάτια και το σώμα του άρχισαν να κινούνται πάλι και ο πατέρας προσπάθησε να τον βάλει να πιει λίγο νερό. Την ώρα εκείνη άνοιξαν και οι πόρτες του Κέντρου Νοσηλείας από τον Έμπολα (ETU).
O Έντουαρντ έτρεξε να τους εξηγήσει την κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν ο γιος του. Χρειάστηκαν τουλάχιστον 20 λεπτά για το υγειονομικό συνεργείο με τις προστατευτικές στολές να φθάσει και να απολυμάνει την περιοχή γύρω από τον μικρό Τζέιμς. Τόσο ο πατέρας του όσο και το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί τους παρακινούσαν να πάρουν όσο το δυνατό πιο γρήγορα τον μικρό στο Κέντρο Νοσηλείας (σ.σ. πρόκειται για την στιγμή που αποθανάτισε ο Μπερέχουλακ και το Time, συμπεριέλαβε στο No3 ως φωτογραφία της χρονιάς που πέρασε). Περίμενα να ηρεμήσει λίγο η κατάσταση για να πλησιάσω τον Έντουαρντ και να εκφράσω τα συναισθήματα μου.
Μερικές ημέρες αργότερα έμαθα ότι ο Τζέιμς “έφυγε“ λίγη ώρα μετά την είσοδο του στην Μονάδα. Εκείνη η ημέρα έρχεται συχνά στο μυαλό μου: Το σώμα του Τζέιμς μέσα στους σπασμούς και κανείς μας να μην μπορεί να κάνει το παραμικρό και τον Έντουαρντ που βίωνε το πρόωρο ξεψύχισμα του παιδιού του. Δεν ξέρω αν θα άλλαζε κάτι αν έφερναν τον Τζέιμς νωρίτερα στην μονάδα, ξέρω όμως ότι οι αναμνήσεις μου από αυτή την ημέρα θα με στοιχειώνουν».
Την συγκεκριμένη φωτογραφία ανέβασε και στο προσωπικό λογαριασμό στο facebook στις 6 Σεπτεμβρίου του 2014 (μία ημέρα μετά απο την λήψη της) ενώ στις 11 του ίδιου μήνα ενημέρωνε τους φίλους του για το τραγικό συμβάν.
Εδώ θα πρέπει αναφέρουμε ότι ο Ντάνιελ Μπερέχουλακ έχει εξελιχθεί μέσα σε λίγα χρόνια σε έναν από τους σημαντικότερους φωτοειδησιογράφους της εποχής μας έχοντας καλύψει γεγόνοτα όπως το τσουνάμι στην Ιαπωνία, την δίκη του Σαντάμ Χουσεϊν και την ανθρωπιστική κρίση στο Πακιστάν που του προσέφερε την υποψηφιότητα για βραβείο Πούλιτζερ. Το 2014 αναδείχθηκε φωτογράφος της χρονιάς.
Περισσότερες δουλειές του μπορείτε να δείτε εδώ.
Με πληροφορίες από το Time.com
news247.gr