Ποια είναι η συνήθης φράση που λέμε όταν μας συμβαίνει κάτι πολύ σοκαριστικό; «Πέρασε η ζωή μπροστά από τα μάτια μου». Ε, κάπως έτσι πρέπει να ένιωσε και εκείνος όταν είδε τη Ζωή (Κωνσταντοπούλου) μπροστά του. Το περιστατικό ανάμεσα στον ανώτερο αξιωματικό της Ελληνικής Αστυνομίας και την Πρόεδρο της Βουλής έλαβε ακριβώς τις διαστάσεις που του άξιζε: Eγινε μεγάλο θέμα στις εφημερίδες, στα τηλεοπτικά κανάλια, στα ενημερωτικά σάιτς και -φυσικά- στα social media. Δεν μεγαλοποιήθηκε όπως έσπευσαν να πουν οι υποστηρικτές της κυρίας Κωνσταντοπούλου.
Eγινε αντικείμενο δημόσιας αντιπαράθεσης, γιατί για πρώτη φορά ένας ανώτατος πολιτειακός παράγων, ο τρίτος τη τάξει, επιπλήττει, σχεδόν ανακρίνει, δημοσίως ένα δημόσιο λειτουργό την ώρα που κάνει τη δουλειά του. Eνα κλικ πιο πάνω, δηλαδή, θα ήταν ο πρωθυπουργός να μαλώνει π.χ. έναν οδηγό λεωφορείου γιατί άργησε να φθάσει στη στάση. Αλλά δεν ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, ήταν για μία ακόμα φορά η Πρόεδρος της Βουλής, η οποία με τη συμπεριφορά της προκαλεί και διχάζει. Και πριν προλάβουν κάποιοι να πουν πως η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι στοχοποιημένη, μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε αν ο εύκολος στόχος αυτή τη φορά ήταν η ΕΛ.ΑΣ.;
Ας δούμε όμως πρώτα το προφίλ του ανθρώπου που βρέθηκε το πρωί της περασμένης Τετάρτης στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Ο Βασίλειος Ρόκκος υπηρετεί 27 χρόνια στο Αστυνομικό Σώμα, είναι πτυχιούχος Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και κάτοχος δύο μεταπτυχιακών με εξειδίκευση στο Εμπόριο Βρεφών και στο Στρατηγικό Σχεδιασμό για την Αντιμετώπιση των Ευπαθών Ομάδων. Ανήκει στην ομάδα των αξιωματικών που συμμετείχαν στην εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη», ενώ σήμερα είναι διοικητής στο «διαολεμένο» Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας. Οπως σημειώνουν μάλιστα οι συνάδελφοί του, έχει χειριστεί περισσότερες από 500 πορείες στο κέντρο της Αθήνας από το 2006 μέχρι σήμερα και διακρίνεται γενικώς για τον επαγγελματισμό και την ψυχραιμία του.
Ειδικά το τελευταίο έγινε αντιληπτό από όσους παρακολούθησαν το διάλογο μεταξύ τους. Δεν ύψωσε τον τόνο της φωνής του, δεν επέτρεψε να χαραχθεί στο πρόσωπό του η παραμικρή γκριμάτσα που ίσως εκλαμβανόταν ως δυσφορία, δεν ξέφυγε ούτε λεπτό από τους κανόνες της επιχειρησιακής συμπεριφοράς. Της απέδωσε τον προβλεπόμενο χαιρετισμό και απαντούσε όπως άρμοζε στη θέση και στο αξίωμά του. Αν εκείνος λοιπόν έκανε όσα προέβλεπαν η θέση του και οι εντολές που εκτελούσε, γιατί η κυρία Κωνσταντοπούλου του επιτέθηκε και μάλιστα μπροστά στον κόσμο και στις τηλεοπτικές κάμερες;
Αν θυμηθούμε τις προηγούμενες φορές που η Πρόεδρος της Βουλής αποφάσισε να «επιβάλει την τάξη» ήταν είτε με συνάδελφους της βουλευτές είτε με δημοσιογράφους. Και οι δύο ομάδες είναι «στοχοποιημένες» από μερίδα της κοινωνίας ελέω Μνημονίου. Θυμηθείτε ποιοι βρέθηκαν στο στόχαστρο την εποχή των Αγανακτισμένων, όταν χιλιάδες πολίτες δικαίως διαδήλωναν στις πλατείες και στους δρόμους, ακρίτως όμως καταδίκαζαν όλους τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους ή τους Ευρωπαίους.
Δεν δικαιολογώ ούτε αθωώνω κανέναν αφού όλοι κρίνονται από τις πράξεις και τη στάση τους. Είτε είναι βουλευτές, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί, οδοντοτεχνίτες είτε είναι οδοκαθαριστές. Ποιος άλλωστε είναι αυτός που θα κρίνει τη δημοκρατικότητα κάποιου πολίτη με κριτήριο αν είναι εργάτης στο Πέραμα ή στα μεταλλεία χρυσού; Δεν επιτρέπεται κανείς ορμώμενος από προσωπικές ιδεοληψίες να αφορίζει συλλήβδην επαγγελματικούς κλάδους και κατ’ επέκταση τον καθένα εργαζόμενο προσωπικά.
Εν προκειμένω, η Αστυνομία είναι εύκολος στόχος. Προφανώς, γιατί κάποιοι αστυνομικοί έδωσαν δικαιώματα με απρεπείς συμπεριφορές, με απρόκλητες, βίαιες επιθέσεις κατά διαδηλωτών, με παράνομες δοσοληψίες με κοινούς εγκληματίες ή γιατί απλά έτσι «προδιαθέτει» ένα Σώμα που οπλοφορεί. Αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί κανόνα για το σύνολο των περίπου 50.000 αστυνομικών που προσπαθούν, υπό αντίξοες συνθήκες, να κάνουν έντιμα τη δουλειά τους.
Οι ένστολοι που υπηρετούν σε μάχιμες υπηρεσίες έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με το πιο σκοτεινό πρόσωπο της κοινωνίας. Συχνά παίζουν τη ζωή τους κορόνα-γράμματα, έχοντας πίσω τους μια προβληματική στήριξη από την Πολιτεία όσον αφορά στην εκπαίδευση, σε υποδομές και απολαβές. Ομως αυτό που μοιάζει ακόμα πιο τρομακτικό είναι αυτό που βρίσκουν μπροστά τους: Μια κοινωνία έτοιμη να κατακρίνει τους «μπάτσους» και να τους προσάψει επιθετικότητα και αντιδημοκρατική συμπεριφορά.
Από αυτή την άποψη η κυρία Κωνσταντοπούλου έριξε λάδι στη φωτιά, ψέγοντας στο πεζοδρόμιο έναν αστυνομικό που έκανε τη δουλειά του. Είναι η Πρόεδρος της Βουλής στο κάτω κάτω. Αν θεωρούσε ότι είναι προβληματική η φύλαξη του χώρου έξω από το Κοινοβούλιο, ας τηλεφωνούσε στον κύριο Πανούση και τον κύριο Βούτση, ώστε να βρουν μια λύση. Οχι να κάνει αντιπολίτευση προς τέρψιν του εσωκομματικού ακροατηρίου μπροστά στις κάμερες.
http://www.e-typos.com/gr/bloggers/i-alli-opsi/article/131026/en-ora-kathikodos/