Μπαράζ επιθέσεων πραγματοποίησε ο «Ρουβίκωνας» τα ξημερώματα σε γραφεία εταιρειών σε Νέα Φιλαδέλφεια και Μαρούσι.
Μέλη της αναρχικής συλλογικότητας προκάλεσαν ζημιές με βαριοπουλες στα γραφεία της εταιρείας Τιτάν που βρίσκονται στην οδό Χαλκίδος 22 στη Νέα Φιλαδέλφεια προκάλεσαν . Η επίθεση σημειώθηκε στις 04:50 τα ξημερώματα από τρία άτομα.
Λίγο αργότερα, στις 05:00, σημειώθηκε νέα επίθεση σε γραφεία κατασκευαστικής εταιρίας, με πέτρες και μπογιές, στην οδό Αμαρουσίου-Χαλανδρίου, στο Μαρούσι. Λίγα λεπτά αργότερα, στην ίδια οδό, πραγματοποιήθηκε ανάλογη επίθεση σε κτίριο όπου στεγάζονται γραφεία διαφόρων εταιριών.
Τα κείμενα που ανήρτησε o Ρουβίκωνας σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου:
Παρασκευή 4 Οκτωβρίου, εργαζόμενος σε εργολάβο εντός της τσιμεντοβιομηχανίας ΤΙΤΑΝ Α.Ε. εργαζόταν σε μηχάνημα ανύψωσης. Παρά τις πολύ άσχημες συνθήκες καιρού και την έλλειψη βασικών μέσων ατομικής προστασίας για εργασία σε μεγάλο ύψος, αποφασίστηκε να εργαστεί κανονικά.
Σε μια "άτυχη", όπως τη χαρακτήρισε η εταιρεία, στιγμή, ο εργαζόμενος, πατέρας δύο παιδιών, έπεσε από το ύψος που δούλευε, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά και να διακομιστεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίο, όπως κατήγγειλε το Συνδικάτο Οικοδόμων & Συναφών Επαγγελμάτων Πάτρας.
Τέσσερις εβδομάδες αργότερα, στις 31 Οκτωβρίου, εργαζόμενος της ίδια εταιρείας στο Δρέπανο, έλαβε εντολή να κάνει εργασίες σε "σταματημένη γραμμή" μεταφοράς ταινίας υλικού (όπως του αναφέρθηκε από τους προϊσταμένους του). Αξίζει να σημειωθεί πως ο εν λόγω εργάτης είναι έμπειρος εργασιακά, καθώς δουλεύει αρκετά χρόνια στο συγκεκριμένο κλάδο. Κατά τη διάρκεια του καθαρισμού στον χώρο εργασίας του εργολαβικού συνεργείου, ο εργαζόμενος άνοιξε τη θυρίδα της μεταφορικής ταινίας ώστε να ελέγξει αν ο χώρος ήταν καθαρός, όμως εκείνη τη στιγμή λειτούργησε η συσκευή εκτόξευσης αέρος με μεγάλη πίεση, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί εκνέφωση υλικών στον χώρο. Εξαιτίας του υπό πίεση αέρα, εκτοξεύθηκαν διάφορα υλικά στο σώμα του εργαζόμενου, τραυματίζοντάς τον κυρίως στο πρόσωπο και ιδιαίτερα στα μάτια. Ακόμα και μετά το εγκληματικό ατύχημα, ο εργάτης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με αμάξι και όχι με εταιρικό ασθενοφόρο, διότι δεν υπήρχαν τραυματιοφορείς και διαθέσιμος οδηγός στο χώρο εργασίας, όπως προβλέπεται. Τα συγκεκριμένα συμβάντα κατήγγειλε και πάλι το ίδιο συνδικάτο.
Ένας λόγος που συνεχίζουν με αμείωτη ένταση τα εργοδοτικά εγκλήματα στην Ελλάδα, είναι η έλλειψη οργάνωσης για την εργατική τάξη. Μια παραγωγική τάξη διασπασμένη και αποδυναμωμένη δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται. Οι καπιταλιστές ενισχύουν και εκμεταλλεύονται αυτήν την κατάσταση, αυξάνοντας τα κέρδη τους, αφήνοντας παράλληλα παιδιά εργατών και εργατριών χωρίς πατέρα και μητέρα. Η συσπείρωση και η οργάνωση σε σωματεία βάσης είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας.
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας
Μέχρι τα μέσα Νοέμβρη θα ψηφιστεί το νέο νομοσχέδιο που ξεκινάει το τελικό στάδιο της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης της ενέργειας στην Ελλάδα. Το αέριο πάει ολόκληρο σε ιδιώτες ενώ στο ηλεκτρικό μπαίνει στρατηγικός επενδυτής στον ΔΕΔΔΗΕ και οριστικοποιείται το σχέδιο πλήρους ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ.
Το ερώτημα είναι συγκεκριμένο: γιατί αυτό είναι κακό πράγμα;
Η άποψή μας για το δημόσιο είναι γνωστή. Το κράτος έχει οικειοποιηθεί το δημόσιο, του συμπεριφέρεται ως εργαλείο του και λάφυρο, και τώρα το ξεπουλάει στην αστική τάξη. Η άποψή μας για την εργατική αριστοκρατία και τον καθεστωτικό συνδικαλισμό είναι επίσης γνωστή. Ήταν στα όρια του αντικοινωνισμού η συντεχνιακή λογική που επικράτησε σε τμήματα του δημοσίου, η διαπλοκή συνδικαλιστών με χυδαίο τρόπο με κόμματα εξουσίας, και κάποιες φορές το νταβατζηλίκι απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνική βάση. Στηρίξαμε όμως, όπως και θα στηρίξουμε τους αγώνες, έχοντας συναίσθηση των όποιων αδυναμιών τους γιατί στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων, το μην περάσει το δημόσιο στα χέρια των καπιταλιστών είναι σημαντικότερο ζήτημα.
Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι κακό πράγμα για τους φτωχούς.
Οι ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια μας δίνουν ήδη ζωντανά παραδείγματα. Να θυμηθούμε πως ξεκίνησε η ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας. Ποιος δεν θυμάται το σκάνδαλο της Energa. Εκατοντάδες εκατομμύρια φαγώθηκαν από επιφανείς επιχειρηματίες της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης στην Ελλάδα και 200.000 καταναλωτές «κρεμάστηκαν». Και μήπως έληξε η διαπλοκή με κόμματα και κράτος; Δικηγόρος τους ήταν ο Βορίδης και πλέον στην φυλακή δεν είναι κανένας.
Αλλά τα μαφιόζικα νταλαβέρια των καπιταλιστών είναι το μικρότερο πρόβλημα.
Όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία η ιδιωτικοποίηση τουλάχιστον των κλάδων του δημοσίου που εξυπηρετούν βασικές ανάγκες οδηγεί σε δύο εξελίξεις. Άνοδος των τιμών και κίνδυνος για το οικονομικό μέλλον της εταιρείας που φυσικά τον πληρώνει ο καταναλωτής.
Και οι δύο αυτοί κίνδυνοι επιχειρείται από ολόκληρη την προπαγανδιστική μηχανή του συστήματος να αποκρύβονται. Οι διαφημιστικές καμπάνιες για εκπτώσεις στις τιμές από τις ιδιωτικές εταιρείες, καμπάνιες που θυμίζουν αντίστοιχες των τραπεζών σε άλλες εποχές για καταναλωτικά δάνεια, έχουν άπειρα μικρά γράμματα. Η ίδια η ΔΕΗ στο μεταξύ φροντίζει με ανατιμήσεις να εξασφαλίσει την κερδοφορία των ιδιωτών παρόχων αλλά και να ενισχύσει το ψέμα ότι η ιδιωτικοποίηση οδηγεί σε πτώση των τιμών. Και ας αναρωτηθούμε πως θα γίνουν τα πράγματα όταν τα πάντα θα περάσουν στα χέρια τους, χωρίς τίποτα να μπορεί να εμποδίσει ακόμα και την κατάργηση του ανταγωνισμού (που υποτίθεται ότι ρίχνει τις τιμές). Αυτό άλλωστε δεν γίνεται, εναρμονισμός και κατάργηση του ανταγωνισμού μέσω τιμών σε όλους τους κλάδους του καπιταλισμού; Από τον μικρότερο όπως τα βενζινάδικα σε ένα νησί μέχρι την κινητή τηλεφωνία, οι καπιταλιστές συνεννοούνται γιατί απλά τους είναι συμφερότερο από το να ανταγωνίζονται.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε κάποιον ιδεολογικό λόγο να προτιμάμε να είναι στα χέρια του κράτους το δημόσιο ή στα χέρια ιδιωτών. Καταπατητές του είναι και οι δύο, παράσιτα πάνω στο σώμα του. Αυτό που λέμε είναι ότι οι όροι για την κοινωνική βάση ως σύνολο αλλά για τους εργαζόμενους στην ενέργεια θα γίνουν χειρότεροι με το ξεπούλημα. Θα έχουμε ακριβότερο ρεύμα, μεγαλύτερη ανασφάλεια μην φαλιρίσει ο «επενδυτής» και βρεθούμε στον αέρα, οι κάπως αξιοπρεπείς μισθοί της πλειοψηφίας των εργαζόμενων σε αυτόν τον δημόσιο κλάδο θα γίνουν συμβάσεις μηνών για βασικό μισθό πείνας. Και όλα αυτά τα κέρδη που θα αποκομίσουν θα γίνουν δική τους χλιδή.
Ακόμα και για όσους/ες μπορεί να βάζουν μπροστά την εμπάθεια για μερικά προκλητικά κομματικά ρετιρέ, ας αναρωτηθούν αν το να χάσει την θέση του ένα κομματόσκυλο εξισώνει τα ψίχουλα που θα πληρώνουν σε έναν εναερίτη οι ιδιωτικές εταιρείες. Ας αναρωτηθεί αν απέναντι στον καθεστωτικό συνδικαλιστή είναι προτιμότερο ένα εργοδοτικό σωματείο (έως ότου τουλάχιστον να αναπτυχθεί ένα μαχητικός συνδικαλισμός βάσης). Αυτές είναι οι επιλογές που έχουμε σε συνθήκες που η κοινωνία κάθεται στα αυγά της, από αυτές πρέπει να διαλέξουμε.
Εμείς διαλέξαμε. Όπως και το κράτος, τα παράσιτα της αγοράς, ένας-ένας, θα μας έχουν απέναντί τους με τον λόγο και τις πράξεις μας.
Δεν είναι προσωπικό ζήτημα. Ούτε ιδεολογικό. Είναι ζήτημα συμφερόντων. Των συμφερόντων της κοινωνικής βάσης και άρα των δικών μας συμφερόντων.
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας