Στην ανακοίνωση που αναρτήθηκε σε γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, ο Ρουβίκωνας αναφέρει:
Υπάρχει ένας μύθος που λέει ότι τα «εργατικά ατυχήματα» συμβαίνουν σε μικρά αφεντικά που προσπαθούν να μειώσουν τα κόστη, να εντατικοποιήσουν την εργασία, να ξεγελάσουν τις δεσμεύσεις του εργατικού δικαίου και των μέτρων ασφάλειας. Ο ίδιος μύθος λέει ότι μεγάλες εταιρείες δεν ρισκάρουν την φήμη και προστατεύουν την εταιρική τους ταυτότητα εξασφαλίζοντας τους εργαζόμενούς τους.
Ε, λοιπόν αυτό είναι μύθος.
Το είδαμε στα Ελληνικά Πετρέλαια, το είδαμε στον ΟΤΕ, το βλέπουμε και στην Motor oil. Τέσσερις εργάτες πριν λίγο καιρό τραυματίστηκαν βαριά και διακομίστηκαν στην εντατική με καθολικά εγκαύματα.
Κάποιος μπορεί να αντιτείνει ότι όσα μέτρα ασφάλειας και να παρθούν η πιθανότητα ατυχήματος είναι παρούσα και δεν μπορεί να χρεώνεται πάντα το αφεντικό. Ετσι θα μπορούσε να είναι αν…
Αν δεν είχαμε δει πως τα μεγάλα αφεντικά, σε αντίθεση με τα μικρά αφεντικά, προσπαθούν και καταφέρνουν να κρύψουν από τα φώτα της δημοσιότητας τέτοια περιστατικά. Πληθώρα τέτοιων περιστατικών.
Χρησιμοποιούν κάθε μέσο, από την άμεση απειλή μπράβων για να εκβιάσουν τους εργάτες να σιωπήσουν, από την εξαγορά αλλά και μέσω του ελέγχου των ΜΜΕ που απλά κρύβουν τις ειδήσεις.
Η οικογένεια Βαρδινογιάννη, είναι από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπρόσωπους της εθνικής αστικής τάξης της Ελλάδας . Ξεκίνησε την καριέρα της την δεκαετία του 60 με απάτες, χαριστικές ρυθμίσεις, εκβιασμούς, κλοπές, τραμπουκισμούς όσων δεν συμμορφώνονται, κατάληψη εδαφών κι έφτασε μέχρι και στην δολοφονία του αριστερού κοινοτάρχη Κουτσάκη το 1986. Οι Βαρδινογιάννηδες τραβάνε κουμπούρια δημόσια, απειλούν, δρουν σαν τυπικοί μαφιόζοι αλλά με την διαφορά ότι αυτοί οι μαφιόζοι είναι νόμιμοι, εκλέγουν βουλευτές, κάνουν «βασιλικούς γάμους» δυναστειών, με δυο λόγια κάνουν κουμάντο στα πάντα και το κάνουν χαλαρά. Άλλωστε έχουν στην ιδιοκτησία τους ΜΜΕ που αυτά μπορούν να δείξουν ή να κρύψουν στο πόπολο ότι επιθυμεί να δείξει ή να κρύψει η οικογένεια…
Δεν είναι μόνο αυτό το ατύχημα στην Motor oil. Οι φήμες οργιάζουν για το τι πραγματικά συμβαίνει και τι αντιμετώπιση πρέπει να περιμένει όποιος εργαζόμενος ανοίξει το στόμα του. Τέσσερις εργάτες καμένοι είναι αδύνατο βέβαια να «περάσουν στον βρόντο» αλλά δεν πειράζει: θα κατοχυρωθεί σαν ένα τυχαίο περιστατικό και δεν θα ξανακούσουμε τίποτα από τα κανάλια μέχρι να σπάσει ξανά ο διάολος το ποδάρι του και να καούν πάλι μαζεμένοι αρκετοί εργάτες.
Ρουτίνα ο θάνατος των ανίσχυρων, ρουτίνα οι δακρύβρεχτες ανακοινώσεις της εταιρείας.
Για εμάς όμως, που βρισκόμαστε στην αντίπαλη πλευρά της κάθε «οικογένειας Βαρδινογιάννη» τα βάσανα των ανθρώπων της τάξης μας δεν είναι ρουτίνα αλλά αιτία αγώνα. Για εμάς η «εθνική αστική τάξη» όπως και το διεθνές κεφάλαιο δεν είναι άλλο από παράσιτα στο σώμα της κοινωνίας. Παράσιτα που μας απομυζούν, παράσιτα που μας κυβερνούν, παράσιτα που για να εξασφαλίσουν τα κέρδη τους μας σκοτώνουν.
Δεν έχουμε εμείς τις δυνάμεις να ξεφορτωθούμε τα παράσιτα, καμιά οργάνωση δεν μπορεί να τις έχει. Τις έχει όμως όλη η κοινωνική βάση αν αποφασίσει να το κάνει. Έχει τόσες δυνάμεις που ούτε μπράβοι, ούτε πολιτικοί, ουτε αστυνομία, ούτε νόμοι, ούτε δικαστήρια θα μπορέσουν να προστατέψουν τους καπιταλιστές όταν έρθει εκείνη η ώρα.
Ως εκείνη την ώρα εμείς θα συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε, να βγάζουμε στο φώς, να δίνουμε παράδειγμα, να αντιπαλεύουμε την αυθαιρεσία κεφαλαίου.
Θα μας βρίσκουν μπροστά τους, να είναι σίγουροι, ότι και να κάνουν.
Ώσπου να βρουν μπροστά τους αυτούς που θα γράψουν τους τίτλους τέλους της αθλιότητας. Ολους και όλες μας.
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας