** Άρθρο του Γιάννη Σουλιώτη στην ιστοσελίδα kathimerini.gr
«Αναταραχή λόγω κρίσεων στην Πυροσβεστική» («Καθημερινή» 13 Ιανουαρίου 2017). «Πώς διέλυσαν την Πυροσβεστική» («Το Βήμα» 25 Νοεμβρίου 2008).
Τίτλοι δημοσιευμάτων που διαχρονικά επαναλαμβάνονται μονότονα μετά τις τακτικές κρίσεις των αξιωματικών της Πυροσβεστικής.
Το φαινόμενο μάλιστα δεν αποτελεί προνόμιο της Πυροσβεστικής, καθώς αντίστοιχος είναι ο αντίκτυπος των αλλαγών σε Αστυνομία και το Λιμενικό. «Αντιδράσεις για την απομάκρυνση “ικανών” της ΕΛ.ΑΣ. («Ναυτεμπορική» 18 Φεβρουαρίου 2016). «Κρίση... για τις κρίσεις στο Λιμενικό» («Ελεύθερος Τύπος» 2018).
Το όλο θέμα θα μπορούσε να θεωρηθεί αμιγώς «συντεχνιακό» εάν οι επιλογές προσώπων για τις κρίσιμες θέσεις δεν καθόριζαν τη λειτουργία των σωμάτων ασφαλείας και την αντίδρασή τους σε μία σειρά από ιδιαίτερα κρίσιμα συμβάντα, η διαχείριση των οποίων απαιτούν εμπειρία, καθαρό μυαλό και αυτό που οι Αμερικανοί λένε «κρύο αίμα».
Αν και τυπικά η ανέλιξη των αξιωματικών στην ιεραρχία βασίζεται σε ένα σύστημα βαθμολόγησης των επιδόσεών τους, στην πράξη ο μηχανισμός δεν στηρίζεται σε αξιοκρατικά κριτήρια. Η κομματική ταυτότητα, οι σχέσεις με πρόσωπα που έχουν ισχύ και επιρροή, ακόμα και ο τόπος καταγωγής είναι συχνά οι παράγοντες που καθορίζουν το επιχειρησιακό μέλλον ενός αξιωματικού.
Το 2017 σε μια –προφητική– ανακοίνωσή της, η Ενωση Αξιωματικών της Πυροσβεστικής έγραφε για τις τακτικές κρίσεις εκείνης της χρονιάς: «Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι επιλογές κινήθηκαν αυστηρά στο πλαίσιο του νομικού θεσμικού πλαισίου, εξετάζοντας τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα των κρινόμενων και δεν υπεισήλθαν σκοποί προσπορισμού οφέλους σε τρίτους ή βλαπτική πρόθεση κατά του δημοσίου συμφέροντος». Τα όσα δραματικά ακολούθησαν το επόμενο καλοκαίρι στην Ανατολική Αττική δυστυχώς δικαίωσαν τις ανησυχίες τους.
Την ίδια χρονιά, η Ομοσπονδία Αξιωματικών της Αστυνομίας κατήγγειλε σε μια παρόμοια ανακοίνωση ότι οι τακτικές κρίσεις «δεν ξέφυγαν από την πεπατημένη των προηγούμενων ετών (...) υπήρξαν επιλογές άδικες λόγω και εξωθεσμικών παρεμβάσεων».
Πράγματι, το φαινόμενο επαναλαμβάνεται μονότονα τα τελευταία χρόνια, παρά τις αντιδράσεις των συνδικαλιστών και τις κατά καιρούς εξαγγελίες των αρμοδίων υπουργών.
Η σημερινή κυβέρνηση, που εξελέγη προ ενός έτους έχοντας κάνει σημαία της την αξιοκρατία, οφείλει να υιοθετήσει ένα σύγχρονο σύστημα προαγωγών για να μην υπάρξει ξανά «νέο Μάτι».