ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΌΛΑΟΥ ΜΠΛΑΝΗ*
1. Είχαμε γράψει πολλές φορές για το πρόβλημα με την αναξιοκρατία, που επικρατεί στις κρίσεις-προαγωγές των αξιωματικών των Σωμάτων Ασφαλείας (και των Ενόπλων Δυνάμεων). Αυτή η κατάσταση έχει ως αποτέλεσμα, κάθε χρόνο, ένας μεγάλος αριθμός αστυνομικών, καθόλα αξιόλογοι, να αποστρατεύονται πρόωρα και να «στιγματίζονται» εξαιτίας της αποπομπής τους. Δυστυχώς αυτό είναι το…«σύστημα-καθεστώς», που οδηγεί στην αδράνεια-απραξία γενικώς των Προϊσταμένων, οι οποίοι κοιτάζουν τις δημόσιες σχέσεις, να είναι δηλ. απλώς αρεστοί και όχι αποτελεσματικοί.
2. Όπως κάθε χρόνο και φέτος το παρασκήνιο με παρεμβάσεις και μεθοδεύσεις , συκοφαντίες και «στοχευμένες διαρροές» (το είδαμε και με τις ανώνυμες καταγγελίες για τη χρήση υπηρεσιακών οχημάτων κ.λ.π.) και οι καθυστερήσεις για σχεδόν ένα μήνα είχαν προκαλέσει σωρεία δημοσιευμάτων για παρασκηνιακές καραμπόλες και ανατροπές, που είχαν καταντήσει ανέκδοτο. Η παραδοχή ότι το κριτήριο ήταν το επιχειρησιακό έργο, και η διοικητική ικανότητα των Αξιωματικών καθώς και η αποδοχή από τους κατωτέρους για την κρίση τους, έχει παρέλθει καθώς τα τελευταία χρόνια, παρασκηνιακές διαβουλεύσεις οι καλύτερες δημόσιες σχέσεις και οι πιο ισχυροί δεσμοί σε «άρματα» και «σχήματα» με επιρροές από πολιτικούς και άλλους παράγοντες στηρίζουν και επιβάλλουν επετηρίδες.
3. Πριν τις πρόσφατες τακτικές κρίσεις είδαμε μέσα σε οκτώ μήνες τρεις κρίσεις στην Αστυνομία, εκ των οποίων οι δύο έκτακτες. Δυστυχώς είχαμε τονίσει εξυπαρχής τα προβλήματα, που θα προκαλούσε η θεσμοθέτηση του π.δ.98/2018 για τις έκτακτες κρίσεις, την οποία και χαρακτηρίσαμε ως «θεσμική εκτροπή». Και είχαμε προτείνει σύστημα αντικειμενικό (οιονεί συγκριτικό). Μετά από αυτό, επόμενο ήταν οι φετινές κρίσεις να είναι «ήπιες». Εξάλλου ακολουθούν «σειρές» αξιωματικών, που δεν συμπληρώνουν συντάξιμο χρόνο. Όμως η πρόσφατη ρύθμιση-έκτρωμα για την εθελούσια «παράκαμψη» των Αστυν.Υποδ/ντών, δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά αντιθέτως θα είναι καταστροφική για την ιεραρχία, την πειθαρχία και την αποδοτικότητα του αξιωματικού, στον οποίο θα δημιουργήσει μια «δημοσιοϋπαλληλική» νοοτροπία. Δεν μπορεί ο σημερινός προϊστάμενος να είναι αυριανός υφιστάμενος. Δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα των Υπηρεσιών και του Σώματος. Και για το ζήτημα αυτό υπάρχουν και προτάθηκαν λύσεις.
4. Η προηγηθείσα απειλή, που φέρεται να εκστόμισε, με αφορμή την ενόχλησή του από την κατάληψη του Πολυτεχνείου από 40 άτομα και την αδυναμία των αρμόδιων υπηρεσιών να προλάβουν τα γεγονότα, τα οποία εξέθεσαν την επιχειρησιακή ετοιμότητα της Αστυνομίας, ο Υπουργός προς τους αξιωματικούς… «Θα τα πούμε το Γενάρη», δηλ. κατά το χρόνο τακτικών κρίσεων, τελικά βρήκε την απάντησή της;;; Για την αναποτελεσματικότητα αυτή υπεύθυνοι ήταν ο Πρόεδρος των Αξιωματικών (ΠΟΑΞΙΑ) και ο (επίσης συνδικαλιστής) Πρόεδρος του ΤΕΑΠΑΣΑ;;; Και αυτό συνιστά αξιολόγηση, απολογισμό και απόδοση ευθυνών;;;
5. Μήπως κάποιοι θεωρούν ότι οι αποστρατείες αυτές ήρθαν ως λύση στις εν γένει παθογένειες του συνδικαλισμού, για τις οποίες και εμείς έχουμε αρθρογραφήσει πολλές φορές και μάλιστα έχουμε προτείνει και θεσμικές λύσεις (θητεία οργάνων, άδειες κ.λ.π.). Αντί αυτών είδαμε και πάλι, με την ανάληψη της νέας Πολιτικής Ηγεσίας (λες και αυτό ήταν το πρόβλημα και η εν γένει προτεραιότητα), την πλήρη απαλλαγή των συνδικαλιστών από τα υπηρεσιακά καθήκοντα (sic) και την ανατροπή του εξορθολογισμού που (ορθώς) επιχείρησε η προηγούμενη. Όμως οι Πρόεδροι των Aξιωματικών είχαν επιδείξει κατά τη συνδικαλιστική τους δράση τη σοβαρότητα που επιβάλλουν οι περιστάσεις. Δεν μπορεί να χρεωθούν αυτοί τους περιφερόμενους στα «παραθυράκια» των καναλιών, για τους οποίους (τουλάχιστον αυτό αποτελεί κοινή πεποίθηση-γνώμη) η διοίκηση επιδεικνύει υπερβολική ανοχή!!! Για το λόγο αυτό η πράξη της αποπομπής τους συνιστά «θεσμική ασέβεια»!!!
6. Από την άλλη μεριά είδαμε την μη αποκατάσταση των εκτάκτως και παρανόμως διωχθέντων και την ανακολουθία λόγων και έργων για την επαναφορά της κανονικότητας και νομιμότητας. Αντί αυτού είδαμε την «κανονικοποίηση» της αντικανονικότητας, όπως είχαμε γράψει!!! Είδαμε την επιβράβευση των ίδιων προσώπων. Ως αποτέλεσμα των εν λόγω ενεργειών και παραλείψεων προέκυψε η πλήρης απογοήτευση των αδικηθέντων, που γυρίζουν την πλάτη τους. Και ο νοών νοείτω!!!
7. Τέλος να υπενθυμίσουμε, ότι είναι μερικοί αξιωματικοί, που εξυψώνουν τους θεσμούς που υπηρετούν και τιμούν την στολή που φοράνε και είναι μερικοί που "σηκώνονται" από το αξίωμα (θέση) που κατέχουν και τη στολή. Οι τελευταίοι, μόλις βγαίνουν στη σύνταξη, ούτε καλημέρα δεν τους λένε (;;;) Αυτοί που τίμησαν το θεσμό και τη στολή, ακόμα και μετά συνεχίζουνε να τους ρωτάνε όχι μόνο πώς πάνε, αλλά να μας δίνουν συμβουλές και την χρήσιμη εμπειρία τους (!!!). Το θέμα λοιπόν είναι ότι η Αστυνομία υπάρχει μόνο χάριν στους πρώτους και οι δεύτεροι υπάρχουν μόνον χάριν της Αστυνομίας. Τη διαφορά τη βλέπουμε στο τέλος. Επιπλέον κάποιοι θα πρέπει να …«τιμούν» τον συνδικαλισμό, γιατί δεν μπορεί να ξεχνάνε, ότι μόνο χάρις σε αυτόν … «υπάρχουν». Γιατί διαφορετικά …«δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους»!!!
*Νικόλαος Αθ. Μπλάνης
Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α.
Επίτιμος Προϊστάμενος Κλάδου Οργάνωσης
και Ανθρώπινου Δυναμικού Α.Ε.Α./Υ.Δ.Τ.
Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Αθηνών