Τώρα που καταλάγιασε η καταιγίδα από τα επεισόδια των ‘’Δεκεμβριανών’’και επανήλθε η καθημερινότητα στο γνώριμο της ρυθμό, κάποιοι άνθρωποι είτε αστυνομικοί είτε διαδηλωτές βρίσκονται νοσηλευόμενοι σε νοσοκομεία και άλλοι προσπαθούν να συμμαζέψουν τις περιουσίες τους που καταστράφηκαν από την επαναστατική δράση των ‘’γνωστών αγνώστων’’.Κοντά σ’αυτό τα συνεργεία των δήμων περισυλλέγουν τα κατεστραμμένα τμήματα από πεζοδρόμια,παγκάκια,πινακίδες σήμανσης,μάρμαρα,ζαρντινιέρες και οτιδήποτε άλλο από τη δημόσια περιουσία φάνηκε χρήσιμο για την γνήσια έκφραση της αντίδρασης και διαμαρτυρίας των οργισμένων νεαρών.Είναι αλήθεια πως αυτή τη χρονιά οι ταραξίες πρωτοτύπησαν,αφού εκτόνωσαν την ορμή και την ενέργεια της νιότης τους και ‘’αφ’υψηλού’’,πετώντας από ταράτσες και εξώστες μέχρι έπιπλα και ψυγεία.
Σίγησαν ,επιτέλους, οι έγκριτες και έγκυρες φωνές της ενημέρωσης και της πληροφόρησης του κοινού,που παρουσίασαν και πάλι τους αστυνομικούς των διμοιριών ως βίαιους και προκλητικά επιθετικούς,για να διχάσουν την κοινή γνώμη απέναντι στην αναγκαιότητα των αστυνομικών πρακτικών.Σ’αυτό το σημείο κρίνεται αναγκαίο να παραθέσω κάποιες σημαντικές και αδιαμφισβήτητες παραμέτρους.Το σκηνικό που διαμορφώνεται στα κατα καιρούς επεισόδια,όπως είθισται επιεικώς να χαρακτηρίζονται οι αναταραχές,μοιάζει εκπληκτικά χωρίς ίχνος υπερβολής με σκηνικό εμπόλεμης ζώνης.Από τη μια πλευρά,πέτρες,μάρμαρα,τούβλα,κεραμίδια,πλάκες πεζοδρομίου,γλάστρες,καδρόνια,σίδερα εκσφενδονίζονται από νεαρούς κουκουλοφόρους στις διμοιρίες με ξεκάθαρη ανθρωποκτόνα πρόθεση. Στη συνέχεια, βόμβες μολότωφ που περιέχουν είτε βενζίνη,καρφιά και ζάχαρη,για να κολλάνε στον ιματισμό των αστυνομικών παρατείνοντας και αυξάνοντας έτσι την καυστικότητά τους είτε βενζίνη και δυναμίτη ,για να προκαλέσουν βαριές σωματικές βλάβες μέχρι και θάνατο ακόμη ,συνθέτουν τα κύρια όπλα των ταραξιών στη διεξαγωγή του αντάρτικου πόλεων .Φωτιές παντού,καπνοί,συναγερμοί να ηχούν εκκωφαντικά από τις εκρήξεις,πυρπολημένοι κάδοι απορριμάτων, αυτοκίνητα,καταστήματα,δέντρα δημιουργούν ένα εκρηκτικό περιβάλλον και δικαίως το καθιστούν ως εμπόλεμο.
Από την αντίθετη πλευρά, οι αστυνομικοί των διμοιριών στέκονται όρθιοι δέκα, δώδεκα εώς και δεκαέξι ώρες με τεταμένη την προσοχή,για να διαφυλάξουν κατά το δυνατό τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία με τα μέσα που διαθέτουν, τα οποία κρίνονται ανεπαρκή μπροστά στη σφοδρότητα των επιθέσεων και την ανεξέλεγκτη χρήση των εκρηκτικών μηχανισμών. Καταπονημένοι, με τις αισθήσεις διαρκώς σε εγρήγορση, βιώνουν απερίγραπτα συναισθήματα για τον μέσο άνθρωπο που άπτονται της επιβίωσης τους στην εκρηκτική αυτή ατμόσφαιρα και ευρισκόμενοι σε ισχυρή ψυχολογική πίεση, αφού κατόπιν εντολών άνωθεν πρέπει να υπομένουν ολόκληρη την μανία των επιθέσεων της αντίθετης πλευράς. Σε αυτό το σημείο επικρατεί το ένστικτο της επιβίωσης ,όπως ακριβώς σε συνθήκες πραγματικού πολέμου και αυτό δεν μπορεί να το νοιώσει κανείς που δεν βρίσκεται στην ίδια θέση. Θα τολμήσω να πώ πως μόνο ως στρατιώτες σε καιρό πολέμου ενεργούν οι αστυνομικοί, για να σώσουν τη ζωή τους από τα αλεπάλληλα χτυπήματα των ταραξιών με τη διαφορά, όμως πως πρέπει να τηρούν τις λεπτές ισορροπίες όπως επιτάσσει η περίοδος ειρήνης και δημοκρατίας. Με λίγα λόγια βιώνουν μεν συνθήκες πολέμου και πρωτοφανής αγριότητας, η επίσημη πολιτεία και η κοινωνία δε τους θέλει ψύχραιμους και να ενεργούν χωρίς να προσβάλλουν το κοινό αίσθημα, εφόσον διανύουμε περίοδο ειρήνης. Αυτό το οξύμωρο πλαίσιο δράσης είναι πολύ δύσκολο να τηρηθεί ανώδυνα,διότι δεν έχουμε να κάνουμε με ρομπότ, αλλά με ανθρώπους με συναισθήματα και καθημέρινα προβλήματα.
Εν κατακλείδει, θα ήθελα να επισημάνω πως καθίσταται αναγκαίο η φυσική και πολιτική ηγεσία του Υπουργείου δημοσίας τάξης να συμπαραστέκεται αυτήν την πολύπαθη ομάδα αστυνομικών που μετράει δεκάδες τραυματίες, πολλών μάλιστα με σοβαρούς τραυματισμούς και να λαμβάνει αυτό ως παράμετρο που οδηγεί ενδεχομένως σε κάποιες συμπεριφορές που προκαλούνται από την ένταση και την σκληρότητα των συνθηκών που προανέφερα. Κανείς αστυνομικός που εξέρχεται για υπηρεσία δεν επιθυμεί να βιαιοπραγήσει και να προκαλέσει κακό στους άλλους. Εκτελεί, απλά, την υπηρεσία του στην οποία έχει διατεθεί και το πρώτιστο μέλημά του, αφού τιμήσει τον όρκο του στο Σύνταγμα και τους Νόμους, είναι να επιστρέψει σώος και αβλαβής στην οικογένειά του.
Βασίλης Πολυχρονίδης, μέλος’’ Ενωμένης Θεσσαλονίκης’’
Πηγή:enomenithessaloniki.gr