Υπηρετώ στο Α.Τ. Ασπροπύργου στη Δυτική Αττική και είμαι μέλος της παράταξης ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ. Η ενασχόληση με τα συνδικαλιστικά την περίοδο που διανύουμε, νομίζω είναι αναγκαία από όλους τους συναδέλφους, όχι μόνον προκειμένου να δυναμώσει ο αγώνας για να θεραπευτούν πολλά αμιγώς υπηρεσιακά μας ζητήματα τα οποία εξακολουθούν να είναι «αγκάθια» στην ομαλή υπηρεσιακή μας ζωή, αλλά και ευρύτερα, για να προβληματιστούμε και να βγάλουμε συμπεράσματα για το που πρέπει να στεκόμαστε ως εργαζόμενοι σε σχέση με την υπόλοιπη κοινωνία.
Η ιστορική συγκυρία με τις δυσκολίες που τη χαρακτηρίζουν, έχει φέρει την αστυνομία στο προσκήνιο, να διευκολύνουμε τους πλειστηριασμούς, να βρεθούμε απέναντι σε διαδηλώσεις εργαζομένων και συνταξιούχων, πρόσφατα απέναντι στους κατοίκους των νησιών, να μας χρησιμοποιούν απέναντι στους ξεριζωμένους, εξαιτίας των βρώμικων παιχνιδιών μεταξύ Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι καθήκον μας νομίζω, να αντιληφθούμε τη βαρύτητα της χρονικής και ιστορικής συγκυρίας, να μην επιτρέψουμε να μας θεωρούν αναλώσιμους και να βάλουμε φρένο σε ιδεοληψίες, με αφετηρία τις οποίες μας βάζουν να εκτελούμε έργα με τα οποία δεν πρέπει να έχουμε καμία σχέση.
Μετά απ’ αυτόν τον σύντομο πρόλογο, θα συνεχίσω την ομιλία μου με προτάσεις πάνω σε υπηρεσιακά μας ζητήματα, που ελπίζω να ενσωματωθούν στο τελικό ψήφισμα, που πρέπει να περιλάβει τις σημαντικές διεκδικήσεις μας.
Είναι τραγικό για κάθε σκληρά δοκιμαζόμενο αστυνομικό να έχει μια αβέβαιη υπηρεσιακή ζωή, η οποία επηρεάζει και την προσωπική του ζωή. Κομμένα ρεπό, αλλαγή της υπηρεσίας για «ψύλλου πήδημα», μη έκδοση εβδομαδιαίας υπηρεσίας κ. α. Έχει καταντήσει κοινότυπο, ακούγεται πολύ συχνά σαν διεκδίκηση, καταγγέλλεται συνεχώς, αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο. Αυτή η ασέβεια και κοροϊδία στην ίδια την ανθρώπινη υπόσταση του εργαζόμενου αστυνομικού πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα. Το διοικητικό συμβούλιο της Ομοσπονδίας, παρά τις αλλεπάλληλες επαφές και δράσεις δεν έχει καταφέρει να δοθεί λύση σ’ αυτό το διαχρονικό πρόβλημα. Η Ομοσπονδία πρέπει να κλιμακώσει τον αγώνα. Πρέπει να οργανώσει επιτέλους μαζικές κινητοποιήσεις για την επίλυση αυτού του προβλήματος.
Έχω χρέος να σας παρουσιάσω την εικόνα που επικρατεί αυτή τη στιγμή στα Αστυνομικά Τμήματα, ιδιαίτερα μετά την πρόσληψη των 1500 Ειδικών Φρουρών και την τοποθέτησή τους ως επί το πλείστον, στην ομάδα ΔΙ.ΑΣ.
Το προσωπικό δεν μπορεί να προγραμματίσει τη ζωή του. Τα κρατητήρια έχουν τις περισσότερες φορές υπερδιπλάσιους από τα προβλεπόμενα όρια κρατουμένους. Οι αξιωματικοί υπηρεσίας αδυνατούν να διεκπεραιώσουν τον πελώριο όγκο δουλειάς, ειδικά όπως μεγενθύνθηκε μετά την ενίσχυση της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. Τα πάρεργα καλά κρατούν: γήπεδα, εγκλεισμοί, επιδόσεις, μέτρα σε κάθε λογής σημείο και πολλά άλλα.
Μια εργασιακή κόλαση λοιπόν, η οποία όχι απλώς δεν καλυτέρευσε μετά την πρόσληψη των νέων συναδέλφων, αλλά αντίθετα χειροτέρεψε για τα Τμήματα στον έσχατο βαθμό. Είναι πραγματικά απαράδεκτο, η πολιτική ηγεσία να μην αντιλαμβάνεται ότι η δουλειά της αστυνόμευσης είναι ένα σύστημα που απαρτίζεται από πολλά μέρη, τα οποία έχουν όλα ανάγκες. Ενισχύοντας μόνον ένα μέρος του συστήματος, δημιουργούνται δυσλειτουργίες σε όλα τα υπόλοιπα μέρη. Έτσι λοιπόν:
· Τι είναι ένας συλληφθείς κρατούμενος χωρίς τη σχετική δικογραφία;
· Τι είναι ένας συλληφθείς κρατούμενος με προβλήματα υγείας, μέσα σε ένα υπερπλήρες και ρυπαρό κρατητήριο;
· Πόσο μπορεί να αποδώσει ένας κουρασμένος, σωματικά και ψυχικά, αστυνομικός και πόσο προσεκτικός μπορεί να είναι στη μεταγωγή, στη φύλαξη, στη συμπλήρωση της δικογραφίας;
· Πόσο ασφαλές μπορεί να είναι ένα Τμήμα το βράδυ μόνον με σκοπό και αξιωματικό υπηρεσίας;
Είναι ανάγκη η κατάσταση στα Τμήματα να εξομαλυνθεί άμεσα. Η Ομοσπονδία πρέπει να πιέσει την ηγεσία με σκοπό την αναγκαία ενίσχυση των Αστυνομικών Τμημάτων, γιατί η κατάσταση είναι οριακή. Έχουμε φτάσει να νομίζουμε τα διαχρονικά προβλήματα ως «κανονικότητα» και να μην κάνουμε τίποτα γι’ αυτό. Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου.
Άλλο ένα ζήτημα που θα ήθελα, να αναφερθώ, είναι η απουσία μέριμνας σε ζητήματα επιμόρφωσης. Το αντικείμενο της αστυνομίας, αντί να αντιμετωπίζεται επιστημονικά, ως πεδίο που συνεχώς εξελίσσεται και να μεταλαμπαδεύεται η γνώση σε όλα τα στελέχη, παραμένει ανέγγιχτο. Ο Ποινικός Κώδικας άλλαξε πριν λίγους μήνες, και δεν υπήρξε καμία μέριμνα από την ηγεσία για ενημερωτικά σεμινάρια. Πολλοί συνάδελφοι αναγκάζονται να ξοδέψουν χρήματα από το υστέρημά τους, προκειμένου να εφοδιαστούν με ενημερωμένα εγχειρίδια για να ανταποκριθούν στο έργο τους.
Καμία επίσης, μέριμνα για εκπαιδεύσεις με αντικείμενο τους ελέγχους και τις περιπολίες. Ο Έλληνας αστυνομικός στην πρώτη γραμμή, αλλά απογυμνωμένος από τα απαραίτητα εφόδια, για να αντεπεξέλθει στο δύσκολο έργο του. Ο αστυνομικός πρέπει να επιμορφώνεται συνεχώς, να ενημερώνεται για κάθε αλλαγή πάνω στο αντικείμενό του, ώστε να μπορεί να εργαστεί ως επαγγελματίας, προσφέροντας στη συνέχεια το καλύτερο δυνατό στον πολίτη. Γι’ αυτό προτείνω το θέμα αυτό να ενταχθεί στις διεκδικήσεις της Ομοσπονδίας ως προτεραιότητα, σε συνδυασμό με την αναβάθμιση της Αστυνομικής Ακαδημίας σε ένα σύγχρονο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Δυστυχώς, με ευθύνη του προέδρου της ΠΟΑΣΥ, το συνέδριό μας μετατράπηκε χωρίς σοβαρή αιτιολογία, από συνέδριο κατάθεσης θέσεων και σύνθεσης προτάσεων, σε εκλογικό συνέδριο, μολονότι απουσιάζουν για έκτακτους υπηρεσιακούς λόγους πολλοί σύνεδροι. Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ καταγγέλλει αυτή τη μεθόδευση που απαξιώνει τους συναδέλφους μας και το συνδικαλιστικό κίνημα στην αστυνομία. Τέτοιες μεθοδεύσεις προκαλούν την αποστροφή των συναδέλφων μας για τον αστυνομικό συνδικαλισμό. Ιδιαίτερα γι’ εμάς, που είμαστε στην ανατολή της συνδικαλιστικής μας δράσης, δεν είναι η καλύτερη εμπειρία.
ΖΕΪΝΟΣ Σόλων
Αστυφύλακας– Α.Τ. Ασπροπύργου
Μέλος Πρωτοβουλίας Αστυνομικών