Την πρώτη ερμηνεία των κριτηρίων που θα πρέπει να ακολουθούνται από τους δικαστές για να χορηγήσουν το ελαφρυντικό του «σύννομου» βίου, που ήρθε να τροποποιήσει αυτό του «προτέρου εντίμου» βίου, κάνει ο Άρειος Πάγος. Το Ανώτατο Δικαστήριο μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν με αφορμή το σπάσιμο των ισοβίων στην περίπτωση του Επαμεινώνδα Κορκονέα αλλά και σε άλλες περιπτώσεις αφού αναγνωρίστηκε ελαφρυντικό «σύννομου βίου», ασχολήθηκε με το θέμα και κατέληξε πως δεν αρκεί το λευκό ποινικό μητρώο για να χορηγηθεί το ελαφρυντικό. Κατέρριψε δηλαδή τον νομικό ισχυρισμό ότι τα κριτήρια για τη χορήγηση του ελαφρυντικού είναι αμιγώς αντικειμενικά , αρκεί δηλαδή ένας κατηγορούμενος να έχει λευκό ποινικό μητρώο.Με αυτή τη λογική όμως η επιβολή της ισόβιας κάθειρξης ακόμα και σε περιπτώσεις ανθρωποκτονίας θα ήταν εξαιρετικά σπάνιο γεγονός , καθώς ένα ελαφρυντικό (με την ύπαρξη απλώς ποινικού μητρώου) «σπάει τα ισόβια».
[custom:google-ads]
Διαφωνεί
Ο Άρειος Πάγος όμως με την υπ’ αριθμ. 1466/2019 απόφαση του το Ε Τμήμα του προχώρησε σε ερμηνεία του όρου «σύννομα» κατά την εφαρμογή των διατάξεων του νέου Ποινικού Κώδικα.
Σύμφωνα με το Δικαστήριο, κριτήριο για τη συνδρομή της ελαφρυντικής περίστασης του άρθρου 84 παρ. 2 στοιχείο α’ είναι η σύννομη ζωή του υπαιτίου, που υπάρχει όταν αυτός δεν έχει διαπράξει αξιόποινη πράξη, παραβιάζοντας επιτακτικούς ή απαγορευτικούς κανόνες δικαίου, του λευκού ποινικού μητρώου μη όντος του μόνου αποδεικτικού στοιχείου για την κατάφαση της περίστασης αυτής, με τον δικαστή να μπορεί να κρίνει στα πλαίσια που ορίζονται από τα άρθρο 178 του Κ.Π.Δ..
Ως ελαφρυντικές περιστάσεις θεωρούνται, κατά τη διάταξη του άρθρου 84 παρ. 2 του κυρωθέντος με το ν.4619/2019 και ισχύοντος από 1.7.2019 (άρθρο δεύτερο του ν.4619/19) Ποινικού Κώδικα, μεταξύ άλλων και: i) η υπό στοιχείο α’ που συνίσταται στο «ότι ο υπαίτιος έζησε σύννομα ως τον χρόνο που έγινε το έγκλημα, περίσταση που δεν αποκλείεται από μόνη την προηγούμενη καταδίκη του για ελαφρό πλημμέλημα».
Κριτήριο επομένως για τη συνδρομή της ελαφρυντικής αυτής περίστασης είναι η σύννομη ζωή του υπαιτίου, που υπάρχει όταν αυτός δεν έχει διαπράξει αξιόποινη πράξη, παραβιάζοντας επιτακτικούς ή απαγορευτικούς κανόνες δικαίου, του λευκού ποινικού μητρώου μη όντος του μόνου αποδεικτικού στοιχείου για την κατάφαση της περίστασης αυτής, του δικαστού δυνάμενου να κρίνει στα πλαίσια που ορίζονται από τα άρθρο 178 του Κ.Π.Δ..
Εν όψει των ανωτέρω, η διάταξη αυτή (84 παρ.2α) του ισχύοντος από 1.7.2019 ΠΚ είναι ευμενέστερη της αντίστοιχης προϊσχύσασας διάταξης, που όριζε ότι η υπό στοιχείο α’ ελαφρυντική περίσταση συνίσταται στο «ότι ο υπαίτιος έζησε ως το χρόνο που έγινε το έγκλημα έντιμη, ατομική, οικογενειακή, επαγγελματική και γενικά κοινωνική ζωή», αφού με τη νέα διάταξη διευρύνεται η δυνατότητα αναγνώρισης της ελαφρυντικής αυτής περίστασης, καθόσον υιοθετήθηκε το δεκτικό βεβαίωσης κριτήριο της «νόμιμης» ζωής έναντι του απροσδιόριστου κριτηρίου της «έντιμης» ζωής, που απαιτούνταν από την προϊσχύσασα διάταξη και δεν ελέγχεται πλέον η κατά το Σύνταγμα «απαραβίαστη» προηγούμενη ατομική και οικογενειακή ζωή του υπαιτίου.
Πηγή: dikastiko.gr