Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε στην Οκινάουα το 1945. Πρόκειται για τη πιο φονική μάχη που έδωσε ο αμερικανικός στρατός στο μέτωπο του Ειρηνικού. Αλλά και την τελευταία χερσαία επιχείρηση του αμερικανικού στρατού στο Β παγκόσμιο πόλεμο.
[custom:google-ads]
Στη φωτογραφία βλέπουμε έναν τραυματισμένο αμερικανό στρατιώτη να δέχεται την φροντίδα ενός νοσοκόμου, ο οποίος έχει μετατρέψει το όπλο σε αυτοσχέδιο στήριγμα για τον ορό. Για να το πετύχει κάρφωσε την ξιφολόγχη στο έδαφος και κρέμασε στην άκρη του όπλου την σωτήρια συσκευή. Στην Οκινάουα το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων βρέθηκε αντιμέτωπο με τη πιο δύσκολη αποστολή του. Τουλάχιστον 50.000 Αμερικανοί τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια της μάχης εκ των οποίων 15.000 σκοτώθηκαν.
Ιδιαίτερα οι νοσηλευτές πολλοί εκ των οποίων βρίσκονταν στο πεδίο της μάχης, προσέφεραν τεράστιες υπηρεσίες στους συμπολεμιστές τους με πρόχειρα ιατρεία που δημιουργήθηκαν στο πεδίο της μάχης. Εκεί μεταφέρονταν πολλοί σοβαρά τραυματίες και όσοι είχαν υποστεί σοκ από τους σφοδρούς βομβαρδισμούς.
Η ιστορία των τραυματιοφορέων και του υγειονομικού του Αμερικανικού στρατού
Οι τραυματιοφορείς διακρίθηκαν στα μέτωπα του Β παγκοσμίου πολέμου και δημιουργήθηκε ειδικό σώμα τραυματιοφορέων. Αποστολή τους ήταν η γρήγορη μεταφορά των τραυματιών στρατιωτών στα μετόπισθεν, με σκοπό τον περιορισμό των απωλειών. Ονομάστηκαν επίσης «ιατροί μάχης» γιατί σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζονταν να περιθάλπουν τους τραυματίες επί τόπου.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 59.000 αμερικανοί υπηρέτησαν σε υγειονομικές υπηρεσίες του στρατού. Οι νοσηλευτές υπηρέτησαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, δημιούργησαν σταθμούς πρώτων βοηθειών και σταθμούς εκκένωσης τραυματιών. Βρέθηκαν στην γραμμή του πυρός και διακρίθηκαν για το θάρρος τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τα στοιχεία του αμερικανικού στρατού, μόλις το 4% του στρατιωτικού προσωπικού σκοτώθηκε από όσους έλαβαν επί τόπου τις πρώτες βοήθειες. Συγκεκριμένα, από τους 928.000 άντρες που έλαβαν πρώτες βοήθειες και θεραπεία, μόλις 585 πέθαναν.
Η δημιουργία σώματος νοσηλευτών στις τάξεις του Αμερικανικού στρατού δημιούργησε τεράστιες επαγγελματικές ευκαιρίες για χιλιάδες αμερικανίδες που κατατάχθηκαν ως νοσοκόμες στις υγειονομικές υπηρεσίες του στρατού. Αυτό οδήγησε το υπουργείο στρατιωτικών των ΗΠΑ να καθιερώσει ίσους μισθούς για άντρες και γυναίκες, σύνταξη και επιδόματα.
Η έναρξη της δράσης του σώματος
Το Δεκέμβριο του 1941 το Αμερικανικό υγειονομικό σώμα αριθμούσε περίπου 1.000 άτομα. Στο Πέρλ Χάρμπορντ υπήρχαν 3 νοσοκομειακές εγκαταστάσεις , και αρκετές γυναίκες υπηρετούσαν στο Ναυτικό και στο στρατό ξηράς. Τις πρώτες μέρες του πολέμου, οι Αμερικανοί γιατροί είχαν να αντιμετωπίσουν τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό. Ωστόσο, αμέσως μετά την έναρξη του πολέμου, στάλθηκε μεγάλος αριθμός γιατρών και νοσηλευτριών στο μέτωπο των Φιλιππίνων, όπου είχαν ξεκινήσει οι επιχειρήσεις των Ιαπώνων. Οι νοσοκόμες των αμερικανικών δυνάμεων εργάστηκαν Γενικό Νοσοκομείο Sternberg κοντά στη πρωτεύουσα Μανίλα. Κοντά στο νοσοκομείο υπήρχε η αμερικανική αεροπορική βάση Fort Stotsenberg ,όπου δέχτηκε αεροπορική επιδρομή από την Ιαπωνική αεροπορία. Οι βομβαρδισμοί προκάλεσαν αρκετές ζημιές στη μονάδα και η επικεφαλής νοσηλεύτρια έστειλε αρκετές συναδέλφισες της, ώστε να περιθάλψουν τραυματίες. Ακολούθησε αποστολή ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στο νησί Corregidor και στη χερσόνησο Battan.
Έξι μήνες μετά την είσοδο των ΗΠΑ στο πόλεμο, ο αριθμός του προσωπικού στις υγειονομικές υπηρεσίες έφτανε τις 12.000, και για αυτό το λόγο η ηγεσία του στρατού των ΗΠΑ ξεκίνησε το 1943 ταχύρυθμο πρόγραμμα εκπαίδευσης 4 εβδομάδων, κυρίως για το νοσηλευτικό προσωπικό. Επίσης, έλαβαν και γνώσεις ψυχολόγου, καθώς τότε πάνω από 400.000 αμερικανοί στρατιώτες απολύθηκαν λόγω ψυχολογικών προβλημάτων.
To 1943 στο μέτωπο της Αφρικής το 77ο Σώμα Νοσηλευτών ενεπλάκη στις επιχειρήσεις στο Pass Kasserine (19-23 Φεβρουαρίου 1943) όπου περικυκλώθηκαν από τις δυνάμεις του άξονα. Παρόλα αυτά με τη βοήθεια του στρατού κατάφεραν να απομακρυνθούν σε απόσταση 60 μιλίων μεταφέροντας περίπου 500 ασθενείς. Η δράση του σώματος στο Αφρικανικό μέτωπο ήταν αποφασιστική.
Παραμονές της απόβασης της Νορμανδίας ο αριθμός του υγειονομικού έφτασε τα 17.000 άτομα, ανάμεσά τους και πολλές γυναίκες. Το στρατιωτικό ιατρικό προσωπικό του Αμερικανικού στρατού, δέχτηκε πάνω από 1.000 νεκρούς και τραυματίες, στα ιατρεία που είχαν εγκατασταθεί στη Νορμανδία. Ένας από τους τραυματιοφορείς οι οποίοι διακρίθηκαν στη μάχη ήταν ο Edwin «Doc» Pepping, ο οποίος υπηρετούσε στο 506ο τάγμα της 101ης αερομεταφερόμενης μεραρχίας. Κατά τη διάρκεια της μάχης στη Νορμανδία μετέφερε μαζί με ένα άλλο συνάδελφο του γιατρό, περισσότερους από 80 Αμερικανούς τραυματίες σε ένα ιατρείο όπου είχε εγκατασταθεί στα παράλια της πόλης.
Συνολικά, 200 νοσοκόμοι έχασαν τη ζωή τους στις επιχειρήσεις στα μέτωπα του Β παγκοσμίου πολέμου.
Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: World War in Color