Το πιο ανησυχητικό όλων είναι ότι ο αρμόδιος για την Προστασία του Πολίτη υπουργός χαρακτηρίζει τον εμπρησμό των τρόλεϊ και λεωφορείων στην οδό Πατησίων «μεμονωμένα περιστατικά».
Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι οι μπαχαλάκηδες (που έχουν άσυλο στο Πολυτεχνείο) μόνο μία φορά έβαλαν μπουρλότο σε δύο τρόλεϊ μαζί.
Τις άλλες φορές τα καίνε ένα, ένα· όπως ακριβώς καίνε και τα παραπλεύρως περίπτερα. Υπό αυτήν την σκοπιά και οι επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη είναι «μεμονωμένες».
Ετσι και ο ομόλογος του κ. Νίκου Τόσκα θα μπορούσε να δηλώσει ότι «αν δείτε μόνο αυτά τα περιστατικά, όντως υπάρχει πρόβλημα. Ομως η γενικότερη εικόνα ασφάλειας στην πόλη είναι καλύτερη». Αλλά πάλι εδώ κυβερνητικό στέλεχος έθεσε το δίλημμα στον ελληνικό λαό, αν προτιμά τις φονικές επιθέσεις των παραφρόνων του Αλλάχ, ή τα δικά μας μπάχαλα, λες και το ένα αποτρέπει το άλλο.
Την εποχή της μετα-αλήθειας δύσκολα μπορεί να επιχειρηματολογήσει κάποιος υπέρ του α η του β, αφού το α παρουσιάζεται ως β και αντιστρόφως. Δεν μπορεί να γίνει επί της ουσίας συζήτηση π.χ. για τα ραδιοτηλεοπτικά, όταν από τον ΣΥΡΙΖΑ προπαγανδίζουν ως μεγάλη νίκη ότι το ΣτΕ κατήργησε μόνο ένα άρθρο του διαβόητου νόμου Παππά για τα κανάλια (κάτι σαν «μεμονωμένο γεγονός» θεωρείται κι αυτό) αποκρύπτοντας την αλήθεια, ότι αν καταπέσει το βασικό άρθρο, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί το δικαστήριο με τα υπόλοιπα. Στην εποχή της αλήθειας θα θεωρούσαμε ότι όλος ο νόμος έχει πρόβλημα. Στην post-truth εποχή, μπορεί μέχρι και να πανηγυρίζει για την απόφαση ο αρμόδιος υπουργός ή να γράφει το κομματικό όργανο στην πρώτη σελίδα «Συνταγματικός ο νόμος Παππά, αντισυνταγματική μόνο η μεταφορά των αρμοδιοτήτων από το ΕΣΡ στον υπουργό» («Αυγή» 14.1.2016).
Από την εποχή της περήφανης διαπραγμάτευσης με τα πουκάμισα έξω, τότε που η συμφωνία ...
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του στην ιστοσελίδα www.kathimerini.gr