"Είναι άλλο πράγμα να ακούς για μια κακοποιημένη γυναίκα και άλλο να την βλέπεις" μου λέει η Σίσσυ Φλωροπούλου, Κοινωνική Λειτουργός στο Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών Πάτρας, όταν την ρωτάω τι είναι αυτό που την έχει σοκάρει περισσότερο από όλα, στα χρόνια που συναναστρέφεται γυναίκες που ζουν δίπλα μας και δεν μπορεί καν να περνάει από το μυαλό μας ότι ζουν τον δικό τους εφιάλτη όταν κλείνουν οι πόρτες και αρχίζει να βρυχάται το τέρας της ενδοοικογενειακής βίας.
Ένα τέρας, που όπως μου λέει, "και στην Πάτρα διαπερνά τις γραμμές του εισοδήματος, της κοινωνικής τάξης, της μόρφωσης και της ηλικίας και αν και δεν υπάρχουν ακόμη επιστημονικές καταγραφές, τα τελευταία χρόνια, θρέφεται από τις σάρκες της κρίσης η οποία καταλήγει να εντείνει την κρίση των σχέσεων, σε όλα τα επίπεδα.
"Έχουν έρθει στο κέντρο μας γυναίκες σε απίστευτη κατάσταση, με μώλωπες, σπασμένα δόντια, σπασμένες μύτες, έχουμε δει τραγικές καταστάσεις και σίγουρα όταν βλέπεις αυτή την εικόνα σοκάρεσαι, ιδίως όταν αυτή η γυναίκα συνοδεύεται και από τα παιδιά της τα οποία είναι μάρτυρες αυτής της κατάστασης" μου λέει η κ. Φλωροπούλου, η οποία επισημαίνει ότι όλα αυτά τα περιστατικά αφορούν γυναίκες όλων των ηλικιών από 18 έως και 85 ετών που απευθύνονται στο συμβουλευτικό κέντρο.
Μιλώντας για ηλικίες, με αιφνιδιάζει, λέγοντάς μου ότι υπάρχουν και περιστατικά ακόμη και με γιαγιάδες που απευθύνονται στο Κέντρο επειδή είχουν πέσει θύματα ενδοοικογενειακής βίας απο συγγενικά τους πρόσωπα, ακόμη και από τα παιδιά τους.
Από τότε που ξεκίνησε το Συμβουλευτικό Κέντρο τη λειτουργία του στις 2 Απριλίου του 2012, έχει δεχθεί 500 περιστατικά, αριθμός ιδιαίτερα μεγάλος αν συνυπολογίσει κανείς τα εκατοντάδες περιστατικά που για λόγους ταμπού ή φόβου εκαξολουθούν να παραμένουν πίσω απο κλειστές πόρτες.
"Η εχεμύθεια είναι το άλφα και το ωμέγα για όλες τις γυναίκες που απευθύνονται στο Κέντρο μας" μου λέει η Κοινωνική Λειτουργός. Οι γυναικες εδώ αισθάνονται και είναι απολύτως ασφαλείς ότι η υπόθεσή τους θα μείνει εδώ.
Και ο αιφνιδιασμός συνεχίζεται. Την ρωτάω αν υπάρχουν κάποιες ομάδες γυναικών που δέχονται περισσότερη βία, αν το θέμα έχει να κάνει με την μόρφωση ή με το εισόδημα και η απάντηση είναι: "Καμία σχέση. Είναι γυναίκες από όλη την κοινωνική κλίμακα. Στο Συμβουλευτικό Κέντρο Πάτρας έρχονται για να ζητήσουν βοήθεια ως θύματα βίας και πολλές γυναίκες με πτυχία και με μεταπτυχιακούς τίτλους, ή γυναίκες που δεν εξαρτώνται από κανέναν οικονομικά".
Σε ημερήσια βάση οι γυναίκες που απευθύνονται στο Κέντρο ανέρχονται σε τέσσερις κατά μέσο όρο και σε μηνιαία βάση, 20 με 25.
Το Κέντρο βρίσκεται στην οδό Κανακάρη 101 Β απέναντι απο την Α΄ΔΟΥ και λόγω της θέσης του, κεντρικά, δεν έχουν συμβεί μέχρι σήμερα παρατράγουδα, όπως η εφόρμηση κανενός έξαλλου συζύγου για να παραλάβει την διαμαρτυρόμενη γυναίκα του, ούτε έχει συμβεί να υπάρξει απειλητικό τηλέφώνημα.
Όταν μια γυναίκα απευθύνεται στο Κέντρο, μιλάει με την Κοινωνική Λειτουργό η οποία στη συνέχεια την παραπέμπει ανάλογα με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει για νομική υποστήριξη, σε νομικό σύμβουλο, (αν θέλει να χωρίσει, να υποβάλλει μήνυση κ.λπ.) ή για ψυχολογική υποστήριξη, σε ψυχολόγο για τις περιπτώσεις που πρέπει να στηριχθεί μέσα της για να αποφασίζει τι θα κάνει με τη ζωή και το πρόβλημά της.
Ακόμη και σχέδιο ασφαλείας σε περίπτωση που δεν φύγει από το σπίτι για να διασωθεί από ένα επόμενο περιστατικό βίας παρέχεται στο Κέντρο και οι περιπτώσεις αυτές είναι πολλές.
Σε περίπτωση που κάποια γυναίκα θέλει να φύγει απο το σίτι της τότε οδηγείται στον ξενώνα κακοποθημένων γυναικών του Δήμου, μαζί και με τα παιδιά της.
Τα περισσότερα και τα βιαιότερα από τα επεισόδια πάντως είναι αυτά μεταξύ συζύγων.
"Δεν είσαι μόνη" είναι το σύνθημα και το 15900 είναι το τηλέφωνο στο οποίο μπορεί να απευθυνθεί μια γυναίκα και να παραπεμφθεί αμέσως στο Κέντρο.
Τα κρούσματα πάντως το τελευταίο χρονικό διάστημα παρουσιάζουν έξαρση και αν κάτι καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος των σχέσεων είναι το γεγονός ότι το Κέντρο δέχεται και τηλέφωνα από άνδρες θύματα βίας, που ρωτούν να μάθουν αν υπάρχει και για αυτούς κάποια αντίστοιχη δομή.
Και αν δεν είναι τόσο σωματική η βία σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν παύει να είναι εξίσου σοβαρή. Είναι η ψυχολογική βία, η οποία δεν έχει φύλο, και επάγγελμα.
Πηγή:thebest.gr