Βρισκόμαστε σε μια χρονική περίοδο όπου ο χειμώνας δεν έχει φύγει ακόμα και η άνοιξη δεν έχει έρθει εντελώς. Βρισκόμαστε επίσης στη σημαντικότερη και ίσως κρισιμότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού κράτους, από τη μεταπολίτευση και μετά.
Έχοντας δύο μέτωπα ανοιχτά, στον Έβρο στρατός και αστυνομία, αλλά κυρίως το μείζον θέμα υγείας με τον Κορωνοϊό όπου γιατροί και νοσηλευτές κυρίως αλλά και το σώμα της ΕΛ.ΑΣ, η χώρα μας και ο κρατικός μηχανισμός δοκιμάζονται στα άκρα.
Η σοβαρότητα των καταστάσεων και των στιγμών δεν έχει γίνει αντιληπτή από όλους προφανώς.
Την ώρα που η κυβέρνηση απαγορεύει σε πρώτη φάση τις συγκεντρώσεις άνω των δέκα (10) ατόμων, την ίδια ώρα η ΕΛ.ΑΣ βγάζει διαταγή για τις μεταγωγές δεκάδων μεταναστών από νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις. Αυτοί που βγάζουν τέτοιου είδους διαταγές ίσως να νομίζουν ότι οι αστυνομικοί έχουν κάποια αόρατη προστασία απέναντι σε αυτόν τον ιό. Ή ίσως πάλι νομίζουν ότι ο ιός αυτός κάνει διακρίσεις και δεν μεταδίδεται σε αστυνομικούς.
Κι ενώ στο Α.ΜΕ.Θ υπάρχει μία αποσυμφόρηση, ορθώς κατά τη γνώμη μου, στην Άμεση Δράση και κυρίως στις ομάδες ΔΙ.ΑΣ και Ζ ισχύει το αντίθετο.
Τι εννοώ με αυτό;
Εννοώ, όπως προανέφερα και πριν, ότι ο χειμώνας δεν έχει φύγει ακόμα που σημαίνει ότι η βροχόπτωση είναι ακόμα σύνηθες φαινόμενο. Και δεν ξεκίνησε να βρέχει χθες πρώτη φορά αλλά τα τελευταία δέκα (10) χρόνια που υπηρετώ στην ομάδα ΔΙ.ΑΣ και μπορώ να έχω άποψη.
Ενώ βλέπουμε ότι δεν έχει υπάρξει κάποιος σχεδιασμός για τις βροχερές αυτές μέρες όλα τα προηγούμενα χρόνια, κι ενώ βρισκόμαστε εν μέσω έξαρσης της πανδημίας, κάποιοι δεν αναλαμβάνουν μια πρωτοβουλία για να μη συνωστίζονται όλοι οι δικυκλιστές στο χώρο του Α.ΜΕ.Θ περιμένοντας να σταματήσει η βροχή αλλά αρκούνται στις συμβουλές του να μοιράζονται ανά πέντε στους ορόφους ή να βγαίνουν έξω στο προαύλιο στο κρύο και τη βροχή. Κάποιοι μας θεωρούν αναλώσιμους χωρίς προσωπική ζωή, χωρίς οικογένειες και χωρίς παιδιά.
Κάποιοι δε μας υπολογίζουν σαν ανθρώπους αλλά σαν πινακίδες μηχανών και σαν νούμερα στο σκαλί της προσωπικής τους ανάδειξης.
Χωρίς να έχουν εξασφαλιστεί τα απαραίτητα υγειονομικά υλικά από την υπηρεσία, χωρίς να υπάρχουν σαφείς υγειονομικές οδηγίες, οι συνάδελφοι για ακόμη μια φορά βάζουν πλάτες για το καλό του κοινωνικού συνόλου, την τήρηση της τάξης και την εφαρμογή των νόμων. Οι συνάδελφοι δεν έχουν μάθει να πιάνονται σε λεπτομέρειες και να έχουν παράλογες απαιτήσεις. Οι συνάδελφοι δεν έχουν μάθει να παίζουν με την υγεία των πολιτών και την εφαρμογή των νόμων.
Σταματήστε κι εσείς επιτέλους να παίζετε με την υγεία τη δικιά μας, των οικογενειών και των παιδιών μας.
Οι νόμοι είναι πάνω από όλους.
Η υγεία δεν είναι παιχνίδι κανενός.
Γκανάτσιος Χρίστος
Αντιπροσωπος της ΕΑΥΘ στην ΠΟΑΣΥ
Μέλος ΑΣΠΑ