«Η γλώσσα του κεφαλαίου διαχρονικά εφευρίσκει πληθώρα από όρους, παραμέτρους, στατιστικές και συντελεστές για να πασπαλίσει τις πρακτικές κερδοσκοπίας του και να τους αποδώσει την αίσθηση πως όλοι έχουμε κάτι να κερδίσουμε από αυτές, πως ο πλουτισμός των λίγων μεταφέρεται και στους πολλούς.
Σταθερό ζήτημα που βασίζεται σε αυτό το τέχνασμα αποτελεί και η βιωσιμότητα των τραπεζών. Ζήτημα που έχει απασχολήσει τον κόσμο της βάσης ευρύτερα και παγκοσμίως, όπου επανειλημμένα έχει κληθεί να βάλει το χέρι στην τσέπη και να τη διασφαλίσει. Φοροαπαλλαγές, κρατικά εμβάσματα παραγραφές, όσα κι αν τους δοθούν όμως δε φαίνεται να έχει τέλος αυτή η <<ζωτική υποστήριξη>> των τραπεζών, ούτε αποτέλεσμα.
Θα έλεγε κανείς ότι ίσως το πρόβλημα αποτελεί η απουσία των σωστών ατόμων. Κάποιος να οργανώσει και να διευθύνει καλύτερα την αξιοποίηση αυτού του κεφαλαίου. Αλλά δυστυχώς δεν είμαστε ούτε τόσο αφελείς, ούτε έχουμε τόσο κοντή μνήμη, ούτε περιμένουμε σωτήρες. Οι ίδιοι θεσμοί είναι αυτοί που δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση με τα παχιά δάνειά τους, μετατόπισαν την ευθύνη και το κόστος στον κόσμο της βάσης και έκτοτε απλά επαναλαμβάνουν και διογκώνουν αυτό το βάρος επάνω του, ενώ ταυτόχρονα παρέχουν ευνοϊκότατες συνθήκες στους κεφαλαιούχους να αρπάξουν ακόμη περισσότερο πλούτο από τη βάση.
Επομένως, όταν για ακόμη μια φορά οργανώνουν συνέδρια και συμπόσια με τίτλους περί βιωσιμότητας, ανάληψης και αποτίμησης ρίσκου και κάθε άλλης οικονομικής γιρλάντας, ενώ την ίδια ώρα η βάση λυγίζει από την ακρίβεια, πεθαίνει σε ράντζα σε διαδρόμους και φοβάται τι θα φέρει η επόμενη μέρα, ξέρουμε πολύ καλά τι εννοούν. Κατασχέσεις, δημοπρασίες, μεταφορά πλούτου στο κεφάλαιο.
Τους ξέραμε, τους ξέρουμε, δε θα αλλάξουν και δε θα σταματήσουν. Μόνη επιλογή αποτελεί να τους σταματήσουμε εμείς.
Σήμερα μέσω της παρέμβασης μας τους βγάλαμε ξινά τα γέλια και το πιώμα. Μαζί και δίπλα στους αγώνες της βάσης θα τους βγάλουμε ξινά και τα σχέδια.»
Πηγή: dikaiologitika.gr