Παρέμβαση στην ισραηλινή πρεσβεία στο Παλαιό Ψυχικό πραγματοποίησαν το απόγευμα της Κυριακής μέλη του Ρουβίκωνα, τα οποία διαμαρτύρονται για τα όσα συμβαίνουν δεκαετίες στην Παλαιστίνη.
Τα μέλη του Ρουβίκωνα έφθασαν στο σημείο με μηχανές πέταξαν τρικάκια και αποχώρησαν.
Η ανακοίνωση του Ρουβίκωνα
Αυτό το οποίο γίνεται στην Ουκρανία διεξάγεται δεκαετίες στην Παλαιστίνη.
Είναι φανερό πως υπάρχουν εγκλήματα πολέμου δύο ταχυτήτων.
Για τους πολιτικούς, τους αναλυτές, τους δημοσιογράφους, για όλους όσους χειραγωγούν την «κοινή γνώμη» τα εγκλήματα που διαπράττουν αντίπαλοι ιμπεριαλισμοί είναι πολύ «πιο εγκλήματα» από τα εγκλήματα των «δικών μας». Στην συγκεκριμένη περίπτωση η Ρωσία είναι αντίπαλος και το Ισραήλ «δικός μας». Γι’ αυτό και πέρασε στα ψιλά η εκτέλεση της δημοσιογράφου Shireen Abu Akleh, του Al Jazeera στην πόλη της Τζενίν.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος για τους ανθρώπους της βάσης από τον συμψηφισμό ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων. Και τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ είναι εγκλήματα, και τα εγκλήματα του Ρωσικού ιμπεριαλισμού είναι εγκλήματα, και τα εγκλήματα του Ισραήλ το ίδιο. Όποιος συμψηφίζει αθωώνει τους ισχυρούς. Στραβοί όμως δεν είμαστε και αναλογίες μπορούμε να πάρουμε.
Ας φανταστούμε το σενάριο μιας βομβαρδισμένης και κατεχόμενης από τον Ρωσικό στρατό Ουκρανικής πόλης. Μια δημοσιογράφος ενός Δυτικού ΜΜΕ που καλύπτει τα γεγονότα, ανάμεσα σε άλλους δημοσιογράφους, πυροβολείται στο κεφάλι από τον Ρωσικό στρατό. Την επομένη, στην κηδεία της, Ρώσοι στρατιώτες επιτίθενται στην κηδεία, χτυπούν τυφλά τους πάντες και προσπαθούν, ξυλοκοπώντας τους νεκροπομπούς, να τους υποχρεώσουν να πετάξουν το φέρετρο.
Αν αυτό γινόταν στην Ουκρανία, όχι μόνο θα γινόταν ιστορικό σύμβολο βαρβαρότητας και ύβρεως, αλλά θα είχε οδηγήσει και στην αποστολή περισσότερων Δυτικών όπλων και την επιβολή περισσότερων οικονομικών κυρώσεων. Δεν έγινε όμως στην Ουκρανία, εκεί διαπράττονται άλλα εγκλήματα, έγινε στην Παλαιστίνη. Και αφού έκανε τον σύντομο κύκλο της δημοσιότητας και του ανέξοδου μιντιακού «αποτροπιασμού» πήρε νομοτελειακά τον δρόμο της λήθης.
Η εθνοκάθαρση χαμηλής έντασης συνεχίζεται αμείωτη. Οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν έναν ισχυρότατο περιφερειακό ιμπεριαλισμό αποφασισμένο να επιβάλει την εθνική και θρησκευτική καθαρότητα στα όρια των συνόρων του. Είναι απομονωμένοι, αδιάκοπα συκοφαντημένοι και υποχρεωμένοι σε έναν διαρκή πόλεμο αντοχών από έναν αντίπαλο που έχει την καθολική, υλική και πολιτική στήριξη των μελών του ΝΑΤΟ, με την Ελλάδα στην κορυφή της λίστας.
Στεκόμαστε στο πλευρό των Παλαιστινίων με τους τρόπους που μπορούμε να το κάνουμε. Καλούμε την κοινωνική βάση στην Ελλάδα να πάψει να εγκαταλείπει έναν κόσμο που αντιμετωπίζει πολύ χειρότερα από όσα εμείς εδώ. Η προπαγάνδα του ελληνικού κράτους περί «συμμαχιών στη μεσόγειο», περί «αντιτουρκικών τόξων» είναι παγίδα. Κλείνουν το μάτι λέγοντάς μας πως «είναι προς το συμφέρον μας να τα έχουμε καλά με το Ισραήλ», παρουσιάζουν τους Παλαιστίνιους σαν «τζιχαντιστές τρομοκράτες», πρέπει όμως να καταλάβουμε τον πραγματικό λόγο που προσπαθούν να μας πείσουν.
Πάνε να μας μπλέξουν σε πόλεμο.
Και ο Ρουβίκωνας και πολλές άλλες δυνάμεις του κινήματος έχουμε κατηγορηθεί για καταστροφολογία, όταν εδώ και χρόνια φωνάζαμε για τον επικείμενο πόλεμο από την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην γειτονιά μας. Τώρα φωνάζουμε ακόμα περισσότερο. Οι συμμαχίες στην ανατολική μεσόγειο είναι πολεμικές συμμαχίες, κάποια στιγμή η φρίκη θα πάψει να πλησιάζει και θα περάσει τα «σύνορά» μας. Κάποια στιγμή οι μαζικοί εξοπλισμοί θα χρησιμοποιηθούν. Η στιγμή αυτή έρχεται όλο και πιο κοντά. Η συμμαχία του Ελληνικού με το Ισραηλινό κράτος είναι παράγοντας και καταλύτης στην επερχόμενη πολεμική εκτροπή.
Απέναντι στις συμμαχίες των κρατών είναι απαραίτητες οι συμμαχίες των λαών, οι συμμαχίες των θυμάτων αυτών των κρατών. Γιατί αυτοί θα είναι, όπως πάντα, το κρέας για τα κανόνια. Όπως γίνεται στην Ουκρανία. Στην Υεμένη. Στην Παλαιστίνη.
Να εξοπλιστούμε με το όπλο της αλληλεγγύης. Να σταθούμε στο πλευρό των Παλαιστινίων.
Χωρίς περιστροφές.
Ρουβίκωνας
