Η δημόσια ανάρτηση όμως της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ κας Νίνας Κασιμάτη, η οποία κατέφυγε σε μία εξυπνακίστικη αναπαραγωγή ενός συνθήματος υβριστικού τόσο για τον αστυνομικό θεσμό όσο και για τις γυναίκες και τους άνδρες που τον υπηρετούν, μας εξέπληξε δυσάρεστα.
Είχαμε κατά νου τη γνωστή ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος όταν κάποιος βουλευτής φωνασκούσε ενώ αγόρευε από τη βήμα της Βουλής, τον αποστόμωσε λέγοντάς του «Εσείς μιλήσατε; Τότε δεν έχει καμία σημασία!», και δεν θελήσαμε να δώσουμε συνέχεια, τροφοδοτώντας την ασημαντότητα μιας δήλωσης που δεν αντέχει ούτε στην κοινή λογική ούτε στα ήθη που οφείλει να πρεσβεύει και να υπηρετεί ένας νέος άνθρωπος και δη εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Το χειρότερο όμως είναι ότι μετά τις πρώτες αντιδράσεις, αντί να αναγνωρίσει ξεκάθαρα το γλωσσικό της ατόπημα ζητώντας έστω μία τυπική συγνώμη, επανήλθε και νομιμοποίησε τη φράση που υποτίθεται ότι καταδικάζει. Κάνει λόγο για “γνωστή στερεοτυπική έκφραση, η οποία έχει καθιερωθεί στην ελληνική κοινωνία και στις νεώτερες γενιές”, πέφτοντας η ίδια στην παγίδα όσων συλλήβδην προχωρούν σε γενικεύσεις οι οποίες στερούνται κάθε λογικής βάσης και σοβαρότητας. Άραγε, εάν ο οποιοσδήποτε διατύπωνε δημόσια την υβριστική έκφραση που ακουγόταν για τη Βουλή και του βουλευτές την περίοδο ‘’των αγανακτισμένων’’, αυτός θα εξέφραζε απλά ακόμα μια στερεοτυπική αντίληψη ή θα εξύβριζε το σύνολο της εθνικής αντιπροσωπείας; Ποια θα ήταν η άποψη της κας Κασιμάτη; Αυτό θα ήταν υβριστικό για την ίδια και για τους συναδέλφους της ή απλά θα ήταν «μέρος σκωπτικού σχολίου», όπως ισχυρίζεται για την ανάρτησή της;
Εν όψει του 2020, οφείλουμε όσοι εκφέρουμε δημόσιο λόγο να είμαστε προσεκτικοί και να μην υποβιβάζουμε το επίπεδο των τοποθετήσεών μας σε αυτό μιας επιπόλαιης και στερούμενης κάθε σοβαρότητας επίδειξης αστεϊσμού και «μωρίας». Πόσω μάλλον, όταν πρόκειται για βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου οι οποίοι οφείλουν πρώτοι να αναδεικνύουν ότι δεν εκπροσωπούν μόνο τους ψηφοφόρους τους ή τον ιδεολογικό χώρο στον οποίο απευθύνονται, αλλά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, αναπόσπαστο κομμάτι της οποίας αποτελούμε κι εμείς οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Αστυνομία. Οφείλουν επίσης να αποδίδουν τον ελάχιστο σεβασμό σ΄ αυτούς που κράτησαν όρθιο το Ελληνικό Κοινοβούλιο και την ίδια τη Δημοκρατία, απέναντι στις ορδές των ‘’αγανακτισμένων’’ που προσπάθησαν να το καταλάβουν την περίοδο ‘’των πλατειών’’.
Όσον αφορά τις αστειότητες της περί καλών και κακών Αστυνομικών, δηλαδή περί μπάτσων ή μη μπάτσων ανάλογα με το που υπηρετεί ο καθένας, όπως η ίδια αναφέρει, θα τις θυμίσουμε απλά ότι πολλοί αστυνομικοί συνοδοί των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησαν πριν στα ΜΑΤ, ήταν δηλαδή ‘’μπάτσοι’’, οι οποίοι άραγε εξαγνίστηκαν στην κολυμβήθρα του ‘’Σιλωάμ’’ δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ;
Δεν θα ασχοληθούμε άλλο με οποιονδήποτε προσπαθεί να ανασύρει από το παρελθόν φαντάσματα και ιδεοληπτικές αναφορές, προκειμένου να κερδίσει το ένα τέταρτο δημοσιότητας που αντιστοιχεί στον καθένα μας, όπως σοφά είχε πει και ο Andy Warhol.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ κυρία Κασιμάτη!
