Tην ευθύνη για την επίθεση με μολότοφ στο Αστυνομικό Τμήμα Συκεών στη Θεσσαλονίκη ανέλαβαν αντιεξουσιαστές που αυτοαποκαλούνται "Σταγόνες του Νοέμβρη".
Η επίθεση έγινε το απόγευμα της 17ης Νοεμβρίου.
Το κείμενο της ανάληψης ευθύνης, όπως αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα indymedia:
Ούτε σταγόνα δεν κύλησε μάταια
Το άνθος της νιότης μας ποτίστηκε
Η πέτρινη ανάσα μας βάφτηκε σιωπή και ουρλιαχτό
Και τώρα που έχει σιγήσει η κρατική και μιντιακή τρομοκρατία, είναι η στιγμή να μιλήσουμε εμείς. Να πούμε ανοιχτά, ως τί οφείλει να καταχωρηθεί στη συλλογική μνήμη του αγώνα και της αντίστασης η φετινή μέρα της 17ης Νοέμβρη. Με ειλικρίνεια και ταπεινότητα προς την ιστορία μας, με σεβασμό για όλους αυτούς που 47 χρόνια πίσω κατέχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης για το ξέσπασμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Για όλους εμάς το Πολυτεχνείο ζεί, όταν εμείς οι ίδιοι δε το αφήνουμε να πεθάνει στο στόμα της εξουσίας. Δεν είναι μια τελετή μνήμης, δεν είναι μια αφήγηση του παρελθόντος. Είναι η ζωντανή φλόγα που καίει μέσα στις αντιστάσεις του σήμερα. Είναι η σπίθα που οξύνει την αναγκαιότητα για την κοινωνική ανατροπή. Είναι ο φωτεινός σηματοδότης για την πορεία προς τις εξεγέρσεις τους αύριο. Είναι επαναστατικός φόρος τιμής μέσα στα πέρασμα των χρόνων σε αγωνιστές όπως ο Καλτεζάς, ο Κουμής, η Κανελλοπουλου και κάθε ένας ξεχωριστά που πότισε με το αίμα του, τον ανθό της αντίστασης.
Στο διάβα του αντιεξουσιαστικού πολέμου, η ιστορία είναι ο μόνος αφηγητής που χρήζει τους νικητές και τους ηττημένους. Η ιστορία κρίνει όσους με συνέπεια και προσήλωση υπερασπίστηκαν μέχρι τέλους την υπόθεση της συλλογικής απελευθέρωσης, σε πείσμα όσων τραπήκαν σε άτακτη φυγή.
Οι φετινές ημέρες μνήμης και αγώνα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, συμπύκνωσαν την πόλωση μεταξύ δύο κόσμων. Με μεθοδικότητα και στρατηγική το κράτος και οι παραφυάδες του σπείραν ένα διάχυτο κλίμα φόβου, πανικού και τρομοκρατίας απέναντι στην διαφαινόμενη κοινωνική ανταρσύα. Μέσα από μέτρα που θυμίζουν το σκοτεινό παρελθόν, η ένστολη φρουρά της Δημοκρατίας πήρε θέση στους δρόμους, επιβλήθηκε απαγόρευση της κυκλοφορίας, διώξεις για προτροπή σε ανυπακοή και απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων. Η 17η Νοέμβρη δεν αφορούσε την απαγόρευση των διαδηλώσεων, αλλά τη νίκη της σιωπής των μαχητικών αντιστάσεων. Αυτή τη σιωπή όμως τσάκισαν οι κραυγές χιλιάδων αγωνιστών και αγωνιστριών, που αμφισβήτησαν στην πράξη τη μοναρχία του κρατικού ολοκληρωτισμού και της κατασταλτικής βαρβαρότητας.
Από το πρωί της ημέρας εκατοντάδες ένστολα σταγονίδια της επταετίας είχαν κατακλύσει τους δρόμους της πόλης. Όμως τίποτα δεν είναι ανέφικτο μπροστά στην αποφασιστικότητα, με τις δυνάμεις της κοινωνικής ανυπακοής να σπάνε τον φραγμό και τις απαγορεύσεις πραγματοποιώντας συγκεντρώσεις στις κατειλημμένες φοιτητικές εστίες και το αμερικάνικο προξενείο. Οι συγκεντρώσεις αποκλείστηκαν από τις δυνάμεις καταστολής, με τη συγκέντρωση στο κέντρο της πόλης να δεχθεί τη βίαιη επίθεση και τις συλλήψεις 6 αγωνιστών. Και εδώ ήταν η δική μας στιγμή να πάρουμε τη σκυτάλη της αντίστασης. Το απόγευμα της Τρίτης 17 Νοέμβρη πραγματοποιήσαμε καταδρομική επίθεση με βόμβες μολότοφ στο αστυνομικό τμήμα Συκεών στη Θεσσαλονίκη. Η επίθεση στα σώματα ασφαλείας δεν είναι απλά μια επαναστατική επιλογή, είναι μια κοινωνική υποχρέωση ιστορικά δικαιωμένη απέναντι στους εκφραστές της κρατικής βίας. Με τις μικρές μας δυνάμεις στέλνουμε την πύρινη αλληλεγγύη μας σε κάθε αγωνίστρια και αγωνιστή ξεχωριστά που στοχοποιήθηκε, καταδιώχθηκε, συνελλήφθει ή βασανίστηκε κατά τη διάρκεια των γεγονότων όλων των ημερών πριν και κατά τη διάρκεια της 17ης Νοέμβρη.
Η επίθεση στα βασανιστήρια της Εξουσίας είναι η ελάχιστη επιστροφή της βίας που συνοδεύει την ύπαρξη του κράτους και του κεφαλαίου. Γιατί όταν οι αγωνιστές λένε πως τίποτα δε θα μείνει αναπάντητο, το εννοούν. Οι φωτιές μας είναι μια ελάχιστη απάντηση στους καθημερινούς εξευτελισμούς, τους βασανισμούς, τις σεξιστικές παραβιάσεις, τις συλλήψεις και φυλακίσεις από τα ένστολα σκουπίδια που τείνουν να αποτελέσουν νέα κανονικότητα. Είναι μια απάντηση στις επιθέσεις και την τρομοκρατία που δέχονται οι κοινότητες αντίστασης (εκκενώσεις καταλήψεων, αστυνομοδικαστικές μεθοδεύσεις, φυλακίσεις και καταδιώξεις αγωνιστών κ.α.). Είναι μια απάντηση στους καθημερινούς θανάτους μεταναστριών στα τμήματα, στα σύνορα, στις θάλασσες και τις μητροπόλεις. Είναι τέλος η έμπρακτη απόδειξη της αμφισβήτησης κάθε μέτρου καταστολής που συμβάλλει στην εντατικοποίηση του κοινωνικού ελέγχου. Χτυπήσαμε το σύγχρονο πανοπτικόν μέσα σε έναν από τους ναούς του.
Έχουμε ευθύνη να κρατήσουμε ζωντανές τις εξεγέρσεις του χθές, για να φωτίσουμε με τη φλόγα τους, τους δικούς μας αγώνες. Όμως κουβαλάμε στις πλάτες μας και την ευθύνη να τσακίσουμε όσους σκοτώνουν τις εξεγέρσεις καθημερινά με τις πράξεις τους. Τους κρατιστές που βεβηλώνουν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου καταθέτοντας στεφάνια υποκρισίας και πολιτικαντισμού την ίδια στιγμή που απαξιώνουν και καταστέλλουν όσους υπερασπίζονται την επικαιροποίηση της εξέγερσης. Τους χαφιέδες της προδοτικής αριστεράς που ξεπούλησαν την εξέγερση λοιδορώντας τους αγωνιστές με προβοκατορολογία και τώρα τρέχουν να κεφαλαιοποιήσουν το Πολυτεχνείο ως κομματική σφραγίδα. Όλους όσους ανεξάρτητα από την πολιτική τους ταυτότητα και τις εκάστοτε σκοπιμότητες θέλουν το Πολυτεχνείο ως ένα φθηνό κόσμημα στη βιτρίνα του χθές. Για όλους αυτούς το Πολυτεχνείο αλλά και κάθε εξέγερση αποτελεί ζωντανή απειλή μέσα από τη συνέπεια, την πίστη και την προσήλωση της κοινωνικής ανυπακοής στο ίδιο πρόταγμα συνολικής ανατροπής. Το Πολυτεχνείο ανήκει στον κάθε ανιδιοτελή αγωνιστή ξεχωριστά που το τιμά με μια σκέψη, ένα λουλούδι, ένα σύνθημα, μια μολότοφ, μια σφαίρα.
Το Πολυτεχνείο ζεί σε πείσμα όλων σας
Κάτω η εξουσία, ο αγώνας συνεχίζεται...
Σταγόνες του Νοέμβρη