Πολιτικές δηλώσεις κατηγορούμενων στην 4η δίκη της ΣΠΦ Στη φάση των απολογιών μπήκε η 4η δίκη της ΣΠΦ στο τρομοδικείο με πρόεδρο τον Γ. Μιχολιά. Φυσικά, οι κατηγορούμενοι σ’ αυτές τις δίκες δεν απολογούνται. Τοποθετούνται επί του κατηγορητήριου με πολιτικές δηλώσεις, που έχουν χαρακτήρα καταγγελίας του συστήματος και υπεράσπισης των ιδεολογικών και πολιτικών τους απόψεων.
Πολιτικές δηλώσεις έκαναν κατά σειρά οι Αλέξανδρος Μητρούσιας, Γιώργος Καραγιαννίδης και Στέλλα Αντωνίου. Οι Δημήτρης Πολίτης και Γιάννης Μιχαηλίδης διαμήνυσαν ότι δεν πρόκειται να κάνουν ούτε πολιτικές δηλώσεις, γιατί δεν αναγνωρίζουν τη διαδικασία, ενώ σπό τα μέλη της ΣΠΦ ο Χρήστος Τσάκαλος ζήτησε χρόνο για να προετοιμαστεί, επιφυλασσόμενος να ανακοινώσει στην επόμενη συνεδρίαση αν θα κάνει πολιτική δήλωση ή όχι.
Παραθέτουμε στη συνέχεια τις πολιτικές δηλώσεις που έγιναν την Παρασκευή 23 Οκτώβρη. Η επόμενη συνεδρίαση ορίστηκε για την Πέμπτη 5 Νοέμβρη.
Πολιτική δήλωση του Αλέξανδρου Μητρούσια
Βρισκόμενος στο σημείο όπου η δικαστική διαδικασία εισέρχεται στο στάδιο των απολογιών, δηλώνω πως δεν αναγνωρίζω το αστικό και νομικό σύστημα του κράτους, καθώς τα αντιπαλεύομαι. Περαιτέρω δηλώνω, πως το δίπολο αθωότητας-ενοχής είναι απότοκο του δικού σας νομικού συστήματος, σύστημα νόμων που υπηρετεί την κρατική εξουσία και την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, και γι'αυτό επίσης, δεν το αναγνωρίζω ούτε τ'αποδέχομαι.
Η παρούσα δικογραφία για την οποία κατηγορούμαι αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της δράσης της αναρχικής οργάνωσης Συνωμοσία των Πυρήνων Της Φωτιάς και αποδόθηκε στα μέλη της οργάνωσης και σ' άλλους αναρχικούς κρατούμενους. Σε διαχειριστικό επίπεδο υπήρξε μια χρονοβόρα διαδικασία 2.5 ετών, μ' ένα σύνολο μαρτυριών κι εγγράφων που παρά το τεράστιο μέγεθος τους είχαν μηδαμινή συνεισφορά στη στοιχειοθέτηση των κατηγοριών που αποδόθηκαν εναντίον μου, για να μιλήσω συγκεκριμένα.Βέβαια το πλαίσιο του αντιτρομοκρατικού νόμου είναι διευρυμένο κι ελαστικό καθώς έννοιες ασαφείς όπως η ψυχική συνέργεια ή η μη συγκεκριμενοποίηση των φυσικών πράξεων προσφέρουν τη δυνατότητα στη δικαστική εξουσία να διώκει και να καταστέλλει επαναστατικές οργανώσεις και άτομα του αναρχικού χώρου.Αυτό το πλαίσιο λοιπόν, συναρτώμενο με τη δικαστική γραφειοκρατία, χρησιμοποιείται για να κρατούνται αιχμάλωτοι οι πολιτικοί αντίπαλοι του κράτους, μ'έ να σύνολο καταδικών και προφυλακίσεων.
Για μένα, αποτελεί ψευδαίσθηση ότι οποιαδήποτε ρωγμή ελευθερίας μπορεί ν' ανοίξει στο κοινωνικό πεδίο των καπιταλιστικών κρατών χωρίς τη χρήση βίας από πλευράς του εσωτερικού ανατρεπτικού κινήματος. Το σαμποτάζ και οι κινήσεις άμεσης δράσης, ο παράνομος ένοπλος αγώνας, αποτελούν εκφάνσεις του αγώνα για περισσότερη ζωή, περισσότερη ελευθερία ενάντια στην κρατική μηχανή και το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα. Σε τέτοιες κινήσεις, όπως οι ενέργειες που αναφέρεται το κατηγορητήριο που μου αποδόθηκε, δεν μπορώ να στέκομαι παρά αλληλέγγυος.
Οπως έχω αναφέρει σε δημόσια κείμενά μου καθώς και σ' αντίστοιχη δήλωση που διάβασα στο προηγούμενο δικαστήριο, προέρχομαι από τον αναρχικό χώρο αλλά δεν συμμετείχα στη δράση της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Κλείνοντας, θέλω να στείλω συντροφικό χαιρετισμό σε κάθε εξεγερμένο άνθρωπο που αντιμάχεται τα δεσμά του κράτους και της κυριαρχίας.
Πολιτική δήλωση του Γιώργου Καραγιαννίδη
Ακόμη μια φορά -τρίτη κατά σειρά- με καλείτε να κάνω χρήση του ‘‘δικαιώματος’’ της απολογίας. Να επιβεβαιώσω δηλαδή το ρόλο που η δικαιοσύνη σας μου αποδίδει, το ρόλο του κατηγορούμενου. Να χρησιμοποιήσω εκείνες τις λέξεις και αυτούς τους τρόπους που θα με κάνουν να ελπίζω σε μια ηπιότερη ποινή που η ‘‘δίκαια’’ κρίση σας θα καταδεχτεί να μου επιβάλλει.
Το ‘‘δίκαια’’ χρησιμοποιείται εντός εισαγωγικών όχι γιατί η ποινή που θα μου επιβάλλετε ενδεχομένως θα είναι αναντίστοιχη με τα νομικά σας περιθώρια, αλλά γιατί η δικαιοσύνη σας είναι εκ φύσεως α-δικη, επιτείνει δηλαδή την ανισορροπία όπως αποκαλύπτει και μια ετυμολογική ανάλυση της α-δικίας.
Η δικαιοσύνη σας εφαρμόζει το εκ καθέδρας Δίκαιο και επιβάλλει -βασιζόμενη στην ισχύ των κατασταλτικών μηχανισμών- μια ισορροπία που οδηγεί σε ισχυροποίηση της διαμεσολάβησης και σε ενδυνάμωση όσων κατέχουν τις αντίστοιχες θέσεις εξουσίας.
Κάθε πράξη που εμπίπτει στον Ποινικό σας Κώδικα αποκόπτεται από τα κίνητρα, τις κοινωνικές αιτίες, το συνολικό πλαίσιο που τη γέννησε και αποκτά μια αξία κολασμού σύμφωνα με τις καθεστωτικές προσταγές και τα κοινωνικά παραδεκτά.
Αυτή η γενική επισήμανση αποκτά ιδιαίτερη σημασία σε δίκες σαν αυτή που δικάζονται άνθρωποι που αρνούνται την παρούσα κοινωνική συγκρότηση, που αρνούνται την κυριαρχία κράτους, κεφαλαίου και των σχέσεων που η ύπαρξη τους γεννά, στις ζωές τους. Άνθρωποι που ο λόγος, η στάση και οι πράξεις τους στοχεύουν στην εναντίωση στις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες που δημιουργούνται από τις κρατικές θεσμίσεις και τις καπιταλιστικές επιταγές. Δίκες σαν αυτή είναι εκφράσεις της σύγκρουσης μεταξύ διαφορετικών -εχθρικών μάλιστα- αντιλήψεων μεταξύ ημών και υμών.
Κάθε τέτοια δίκη συνιστά μια πολιτική σκευωρία που στοχεύει στην απονέκρωση των επαναστατικών προταγμάτων και τη μετατροπή του αγώνα μας σε ένα άθροισμα κατηγοριών και ποινών.
Δεν μπορείτε, δεν είστε αρμόδιοι να δικάσετε χωρίς να κατανοείτε και γι αυτό δεν είναι δυνατόν να εμφιλοχωρήσει καμιά έκφραση δικαιοσύνης, δηλαδή ισορροπίας -όπως την απέδωσα αρχικά- σε τέτοιες δίκες.
Oσον με αφορά, από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μου έχω δηλώσει πως αρνούμαι την κατηγορία της ‘‘ένταξης και συμμετοχής στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς’’.
Αυτό δε σημαίνει πως υποστηρίζω την αθωότητα μου με τη νομική έννοια. Η αθωότητα και η ενοχή στα πλαίσια του δικαιiκού σας πολιτισμού μου είναι έννοιες εχθρικές.
Ως αναρχικός είμαι εκ προοιμίου ένοχος για τη θέση που έχω επιλέξει στον πόλεμο που διεξάγεται μεταξύ των ανθρώπων που επιλέγουν την απελευθέρωση κάθε πτυχής της ζωής και όσων υπερασπίζονται το εξουσιαστικό κρατοκαπιταλιστικό μόρφωμα.
Αυτή η επιλογή δεν παραμένει μια θεωρητική αναζήτηση αλλά εξελίσσεται σε πρακτική εφαρμογή. Σε προηγούμενη δίκη μου δεν έκρυψα την επιλογή μου να οπλιστώ σε συνθήκες παρανομίας ως φυσική συνέπεια της επιθετικής μου στάσης απέναντι σε κράτος και καπιταλισμό.
Η φύση και ο τρόπος διεξαγωγής αυτής της δίκης ταιριάζει απόλυτα με την έννοια της δίκης σκοπιμότητας. Απουσιάζουν παντελώς από αυτή, όπως και από άλλες παρόμοιες τα ‘‘αποδεικτικά’’ στοιχεία. Μια τέτοια δίκη χωρίς τα νομικά τερατουργήματα των 187 και 187Α δεν θα μπορούσε να διεξαχθεί συμφώνα με τους νομικούς σας όρους.
Αναφέρονται στα έγγραφα της δίκης μια ατελείωτη σειρά επιθέσεων σε στόχους που συμβολίζουν διάφορες πλευρές της κυριαρχίας χωρίς να αποδίδει συγκεκριμένες πράξεις σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Στις 10.000 περίπου σελίδες της δικογραφίας τόσο εγώ όσο και το σύνολο των κατηγορουμένων δεν αναφερόμαστε πουθενά.
Εδώ αξίζει να γίνει μια ιδιαίτερη αναφορά στην συμπερίληψη στο σύνολο των εγγράφων των βουλευμάτων και των αποφάσεων που αφορούν προηγούμενες δίκες της ‘‘υπόθεσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς’’.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος νομικός για να αντιληφθεί τον τακτικισμό του εισαγγελέα Μωραϊτακη που πρότεινε και του Δικαστικού Συμβουλίου που αποδέχτηκε την εισαγωγή των συγκεκριμένων εγγράφων.
Γνωρίζοντας προφανώς την ανυπόστατη και νομικά αστήρικτη φύση των κατηγοριών αυτής της δίκης, οι προαναφερόμενοι δικαστικοί επιχείρησαν με υπογειο τρόπο να αναφερθούν σε προηγούμενες δίκες όπου υπήρξαν καταδίκες για να στηρίξουν το έωλο σκεπτικό τους.
Για να γίνει καλύτερα αντιληπτό το σκεπτικό με το οποίο στήθηκε αυτή η δίκη θα κάνω μια σύντομη αναδρομή στο ιστορικό της.
Μετά την επιχείρηση της 4ης/12ου/2010 όπου συνελήφθην μαζί με τους συντρόφους μου Κώστα Σακκά, Αλέξανδρο Μητρούσια και Στέλλα Αντωνίου και τους αναρχικούς Χρήστο Πολίτη και Δημήτρη Μιχαήλ, κατηγορηθήκαμε όλοι για ‘‘ένταξη και συμμετοχή σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση που είχε προβεί σε άγνωστες πράξεις’’.
Μια πραγματικά ευφάνταστη προσπάθεια των ειδικών ανακριτών-εφετών Μπαλτά και Μόκκα και της εισαγγελέα Δημητρίου να δικαιώσουν τα ασαφή σενάρια της αντιτρομοκρατικής που αποδείκνυε όμως και την παντελή αδυναμία τους να μας αποδώσουν συγκεκριμένες πράξεις.
Τρεις μήνες μετά και χωρίς κάτι νεότερο να έχει προκύψει κατηγορηθήκαμε για ‘‘ένταξη και συμμετοχή στη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς’’. Τον Απρίλιο του 2012 κι ενώ έληγε το 18μηνο προσωρινής κράτησης κατηγορηθήκαμε και για την παρούσα υπόθεση.
Μοναδικός σκοπός της απόδοσης αυτής της κατηγορίας ήταν η αποτροπή της αποφυλάκισης λόγω λήξης του 18μηνου όσων κατηγορουμένων δεν είχαν ως τότε καταδικαστεί, μεταξύ των οποίων οι σύντροφοι Κώστας Σακκάς και Στέλλα Αντωνίου οι οποίοι μην έχοντας κάποια καταδίκη θα αφήνονταν ελεύθεροι.
Η εξελισσόμενη διαδικασία εντάσσεται στην κατασταλτική πρωτοτυπία που εγκαινίασε ο αστυνομοδικαστικός μηχανισμός σε όσες υποθέσεις βαφτίστηκαν συνοπτικά ‘‘υπόθεση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς’’.
Κύριο χαρακτηριστικό της διαχείρισης των διωκτικών μηχανισμών ήταν η κατάτμηση των υποθέσεων, μια τακτική με πολλαπλή σημασία και στόχευση:
- Αφ’ ενός απέτρεπε τις αποφυλακίσεις κατηγορουμένων λόγω παρέλευσης του 18μηνου - κατά παράβαση φυσικά των υφιστάμενων νομικών πλαισίων.
- Αφ’ ετέρου η κατάτμηση επέτρεπε την επιβολή μεγαλύτερων ποινών στους κατηγορουμένους και σίγουρα περισσότερο χρόνο φυλάκισης λόγω καθυστερησης στην εκδίκαση των υποθεσεων
- Και τρίτο, συνέδεε με αόριστο τρόπο διάφορους αναρχικούς που συλλαμβάνονταν, διασπείροντας σύγχυση και επιβάλλοντας ένα κλίμα φόβου στον αναρχικό χώρο. Εκτός της προσωπικής πλήξης των κατηγορουμένων, η καταστολή σκόπευε με αυτόν τον τρόπο να λειτουργήσει παραδειγματικά και αποτρεπτικά στο πολιτικό μας περιβάλλον, προσφάτως δε και στο συγγενικό με τις διώξεις των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.
Σκοπεύοντας να αναδείξουμε και να αντιμετωπίσουμε αυτή την καινοτόμα για τότε κατασταλτική μέθοδο της κατάτμησης οι Κώστας Σακκάς, Αλέξανδρος Μητρούσιας κι εγώ πραγματοποιήσαμε απεργία πείνας τον Απρίλιο του 2012 επιτυγχάνοντας την απελευθέρωση της συντρόφισσάς μας Στέλλας Αντωνίου.
Παρόλο που δεν καταφέραμε να αποτινάξουμε την επιβολή επιπλέον προφυλακίσεων εκείνη η απεργία πείνας ήταν η πρώτη ανάδειξη της συγκεκριμένης κατασταλτικής πρακτικής. Ενα χρόνο αργότερα ο Κώστας Σακκάς θα αποτρέψει την επιβολή προφυλάκισης και πέραν του 30μηνου και με την απεργία πείνας που θα διεξάγει θα υποχρεώσει τον δικαστικό μηχανισμό σε αναδίπλωση.
Αυτή η σύντομη παρουσίαση των βασικών δικονομικών παρεκκλίσεων σκοπεύει να αναδείξει την ελαστικότητα που επιδεικνύουν οι δικαστικές αρχές όταν σκοπεύουν να πλήξουν δηλωμένους εχθρούς του καθεστώτος.
Η δικαιοσύνη σας δεν είναι τυφλή, αντίθετα με ορθάνοιχτα τα μάτια σημαδεύει όσους στέκονται όρθιοι απέναντι της.
Η τακτική των πολλαπλών προφυλακίσεων δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε στις δικαστικές εμπλοκές διαφόρων πρώην πολιτικών και επιχειρηματικών λαμογιων (π.χ. Τσοχατζόπουλος, Λαυρεντιάδης, Ρέστης, Ψωμιάδης κ.α.) ούτε των φασισταριών της Χρυσής Αυγής, παρόλο που η ποινική φύση της συγκεκριμένης υπόθεσης και το πολιτικό κλίμα θα ευνοούσαν κάτι τέτοιο. Πρόσφατα μάλιστα αποφυλακίστηκαν και οι τελευταίοι προφυλακισμένοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής.
Τα δικαστικά αποβράσματα γνωρίζουν ως που φτάνει η πίεση που ασκούν σε κάθε στέλεχος ή μαντρόσκυλο του καπιταλισμού.
Σαν αναρχικός δεν νιώθω κάποια έκπληξη από αυτό, ούτε φυσικά επιζητώ τον εξωραϊσμό του ποινικού συστήματος, παρά μόνο την καταστροφή του μαζί με τους υπόλοιπους θεσμούς.
Και μπορεί εσείς αυτάρεσκα να θεωρείτε πως θα αποδώσετε δικαιοσύνη αν ανασκευάσετε με την απόφαση σας τις μεθοδεύσεις των συναδέλφων σας, ‘‘ξεχνώντας’’ πως πρόκειται για αυτό ακριβώς. Για μεθοδεύσεις κι όχι λανθασμένη κρίση. Η δικαστική εξουσία, όπως κάθε θεσμός δεν κινείται βάσει προσωπικών διαχωρισμένων αποφάσεων αλλά σαν σύνολο.
Η σύνδεση ασύνδετων μεταξύ τους προσώπων και καταστάσεων στις υποθέσεις της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς ήταν η βελτιωμένη εκδοχή της καινοτόμας πράγματι προσέγγισης του ιταλού εισαγγελέα Marini. Το 1995 ο Marini είχε κατηγοριοποιήσει μια σειρά ληστειών και βομβιστικών επιθέσεων αποδίδοντας τες σε μια ανύπαρκτη οργάνωση και κατηγόρησε κάποιους αναρχικούς ως μέλη αυτής της ανύπαρκτης οργάνωσης.
Οι ειδικοί ανακριτές-εφέτες Μπαλτάς και Μόκκας και η εισαγγελέας Δημητρίου εξέλιξαν την πρακτική αυτή και χρησιμοποίησαν μια υπαρκτή οργάνωση, τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, για να ‘‘ομπρελιάσουν’’ κάτω από το όνομα της κάθε αναρχική δράση που δεν μπορούσαν να κατηγοριοποιήσουν.
Η κύρια κατηγορία και εδώ, όπως και σε προηγούμενες δίκες βασίζεται στο άρθρο 187Α.
Οπως προανέφερα, χωρίς την ύπαρξη των άρθρων 187 και 187Α αυτή η δίκη δεν θα μπορούσε να διεξαχθεί με τους δικούς σας αστικούς δικονομικούς όρους. Αυτά τα άρθρα είναι ο πυλώνας του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης με το οποίο μας αντιμετωπίζει το κράτος. Οι ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, οι ειδικές κληρώσεις δικαστών, οι ειδικές μεταγωγές, η ειδική νομοθεσία, ενίοτε οι ειδικές συνθήκες κράτησης είναι όλες πλευρές αυτού του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης.
Αυτή την ειδική κατασταλτική πολιτική αναδείξαμε και σε αυτή επιτεθήκαμε με την απεργία πείνας που πραγματοποιήσαμε από κοινού οι πολιτικοί κρατούμενοι τον Μάρτη και τον Απρίλη του 2015.
Ο Ν. 187 κατονομάζει ως εγκληματικές οργανώσεις ‘‘δομημένες ομάδες από 3 ή παραπάνω άτομα, με διακριτούς ρόλους και διαρκή δράση με σκοπό τη διάπραξη κάποιων αδικημάτων, και μέλη όσους με ελεύθερη βούληση υποτάσσουν τη θέληση τους στους σκοπούς της οργάνωσης’’.
Πολύ απλά λοιπόν, εγκληματικές οργανώσεις είναι:
· Οι τραπεζικοί όμιλοι, οι χρηματιστηριακές εταιρίες, οίκοι επενδύσεων, πολυεθνικές βιομηχανίες, και άλλες, και μέλη τους όσοι με οποιονδήποτε τρόπο συνεισφέρουν στην ομαλή λειτουργία αυτών των ιδρυμάτων.
Κατηγορούνται για: Χιλιάδες ανθρωποκτονίες κατά συρροή, κατ’ εξακολούθηση και κατά συναυτουργία, ληστείες, απάτες, εκβιασμούς, υποθήκευση και καταστροφή του μέλλοντος των επόμενων γενεών και ερημοποίηση ολόκληρων γεωγραφικών περιοχών.
· Οι κάθε απόχρωσης πολιτικοί και σύμβουλοι-αυλοκόλακες τους, που αναλαμβάνουν τη διαχείριση των κερδών της προηγούμενης εγκληματικής οργάνωσης.
Κατηγορούνται για: Χιλιάδες ανθρωποκτονίες κατά συρροή, κατ’ εξακολούθηση και κατά συναυτουργία, ληστείες, εκβιασμούς, υποθήκευση και καταστροφή του μέλλοντος των επόμενων γενεών.
· Οι ένστολοι φονιάδες των ένοπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, οι οποίοι εξασφαλίζουν στις δυο προηγούμενες εγκληματικές οργανώσεις την ισχύ επιβολής τους πάνω στους υπόλοιπους ανθρώπους και είναι επιφορτισμένοι να καταστέλλουν κάθε προσπάθεια αντίστασης.
Κατηγορούνται για: Χιλιάδες ανθρωποκτονίες κατά συρροή, καθ’ εξακολούθηση και κατά συναυτουργία, βασανισμούς και βιασμούς στα αστυνομικά τμήματα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στα σύνορα χερσαία και θαλάσσια, στους δρόμους, ληστείες, εκβιασμούς και εμπόριο ναρκωτικών και ανθρώπων.
· Το δικαστικό σώμα που αναλαμβάνει την τιμωρία όποιου εναντιώνεται στις επιταγές των τριών πρώτων εγκληματικών οργανώσεων και κάθε δικαστής, εισαγγελέας και λοιπό προσωπικό που το στελεχώνει.
Κατηγορούνται για: Χιλιάδες απαγωγές ανθρώπων που τους θάβουν στις φυλακές, ανθρωποκτονίες κατά συρροή, καθ’ εξακολούθηση και κατά συναυτουργία που συμβαίνουν στις
φυλακές, ληστείες και εκβιασμούς.
· Το σωφρονιστικό σώμα και κάθε διευθυντής, ανθρωποφύλακας και λοιπό προσωπικό που κατ’ οποιονδήποτε τρόπο συνεισφέρουν στην ομαλή λειτουργία του πιο απάνθρωπου θεσμού της αστικής δημοκρατίας.
Κατηγορούνται για: Δεκάδες ανθρωποκτονίες κάθε χρόνο, βασανισμούς, εκβιασμούς και εμπόριο ναρκωτικών.
· Το σύμπλεγμα των ΜΜΕ από τους καναλάρχες, ως τον τελευταίο δημοσιογράφο που παρέχει κάλυψη σε όλες τις παραπάνω εγκληματικές οργανώσεις, συνεργώντας στα προαναφερόμενα εγκλήματα.
Όλες οι παραπάνω εγκληματικές οργανώσεις έχουν ιεραρχική δομή και διαρκή δράση. Δρώντας συντονισμένα και από κοινού λειτούργησαν αποδεδειγμένα με τρόπο, σε έκταση και υπό συνθήκες που έβλαψαν σοβαρά τη χώρα και τον πληθυσμό της.
Συντρέχει, λοιπόν, σοβαρότατος λόγος εφαρμογής του Ν. 187Α.
Αυτές είναι οι πραγματικές τρομοκρατικές οργανώσεις και αυτές είναι οι κατηγορίες που τους αποδίδονται. Από εκεί εκπορεύεται ο τρόμος και όχι από όσους επιλέγουν να επιτεθούν με οποιονδήποτε τρόπο σε αυτές. Αυτές δικάζονται κάθε μέρα από επαναστάτες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Αυτές θα καταδικαστούν ολοκληρωτικά, όταν η πρότερη κοινωνική απάθεια μετουσιωθεί σε οργισμένη συνείδηση και οργανωτικότητα.
Μην ανησυχείτε όμως, κύριοι δικαστές και λοιπά μέλη των υπόλοιπων τρομοκρατικών οργανώσεων. Εσείς δε θα δικαστείτε τελικά με το δικό σας σάπιο νομικό κώδικα, αλλά με τον κώδικα που επιτάσσει η εξεγερμένη ανθρώπινη αξιοπρέπεια απέναντι στους δυνάστες.
Εσείς μπορείτε να με καταδικάσετε, όχι να με κρίνετε. Αντίστοιχα μπορείτε να με αθωώσετε και όχι να με δικαιώσετε. Ακριβώς γι’ αυτό η τελική ετυμολογία σας μου είναι αδιάφορη.
Γι’ αυτό δηλώνω πως δεν θα απαντήσω σε ενδεχόμενες ερωτήσεις σας. Δεν επιθυμώ να ανοίξω κανένα διάλογο με εκπροσώπους τις δικαστικής εξουσίας.
Κλείνοντας, στέλνω μια ζεστή αγκαλιά στον Κώστα που το άδειο του κάθισμα δίπλα μου με γεμίζει χαρά κάθε φορά που το βλέπω.
Πολιτική δήλωση Στέλλας Αντωνίου
Οσα θα διαβάσω είναι πολιτική δήλωση και όχι απολογία. Κάποια από αυτά που θα αναφέρω τα έχω ήδη διαβάσει και στο πρώτο δικαστήριο που βρέθηκα κατηγορούμενη.
Oπως λοιπόν ανέφερα και στην προηγούμενη δίκη, είμαι τελείως αντίθετη με το δίπολο αθωότητας-ενοχής όπως η εξουσία σας το ορίζει.
Τις διεκδικήσεις μου, είτε σε νομικό επίπεδο, είτε κατά την σύλληψη μου, είτε μέσα στη φυλακή, είτε στα δικαστήρια, τις τοποθετώ στα πλαίσια του δικού μου αγώνα εναντίον των πολιτικών μου αντιπάλων, στους οποίους δεν θα αφήσω ποτέ χώρο να εγκαθιδρύσουν στη πλάτη μου οτιδήποτε τους συμφέρει, στην προσπάθεια τους να λυγίσουν, να καταστείλουν όποιον αντιστέκεται και μάχεται.
Πέρα από τα ανύπαρκτα στοιχεία της συγκεκριμένης δικογραφίας της αντιτρομοκρατικής, την επιλογή της εξουσίας αλλά και των ΜΜΕ, να μας αποκαλούν τρομοκράτες, θέλω να δηλώσω πως για μένα τρομοκράτες είναι όσοι πράττουν με μοναδικό συμφέρον την διασφάλιση των συμφερόντων των πλουσίων και της εξουσίας. Είναι όσοι εμπλέκονται σε άπειρα σκάνδαλα. Είναι τα μέλη των δεξιών και αριστερών κυβερνήσεων οι οποίοι διαπράττουν τις μεγαλύτερες ληστείες εις βάρος της κοινωνίας, στο όνομα της λύτρωσης από τη χρεωκοπία.
Ζούμε την εποχή που θα πρέπει μια και καλή να μπει ένα τέλος στις ψευδαισθήσεις. Την εποχή που κάθε μη επαναστατική προοπτική καταλήγει στην πιο ακραία καπιταλιστική βαρβαρότητα. Την εποχή που το πρόταγμα της κοινωνικής επανάστασης είναι εδώ και καιρό πιο επίκαιρο από ποτέ.
Το 6μηνο της διακυβέρνησης του Σύριζα καθώς και η προηγούμενη μνημονιακή 5ετια ανέδειξε τα παραπάνω στο μέγιστο βαθμό.
Ο Σύριζα μετά τις υποτιθέμενες ελπίδες που πούλησε στο κοινωνικό σώμα για αλλαγή της σκληρής μνημονιακής καθημερινότητας και άρση της λιτότητας καθώς και τον εισοδισμό που έκανε στα κινήματα των “από κάτω”, κατέληξε να συνεχίσει επάξια το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο, κινήσεις οι οποίες φυσικά ήταν αναμενόμενες.
Ταυτόχρονα η αντιμετώπιση απέναντι στους αναρχικούς και ευρύτερα του κόσμου του αγώνα δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει τους προηγούμενους διαχειριστές της κρατικής μηχανής. Εξάντληση απεργών πείνας, χημικά στις πορείες, καταστολή του κινήματος στις Σκουριές, εισβολή των ματ στην κατειλλημένη πρυτάνεια μέχρι και τη φυλάκιση της μητέρας πολιτικών κρατουμένων. Το κεφάλαιο διψάει για αίμα και η όποια κρατική διαχείριση, είτε ονομάζεται δεξιά, είτε ονομάζεται αριστερή θα υπηρετήσει αυτή την ανάγκη.
Μόνη λύση οι αυτοοργανωμένοι αγώνες “από τα κάτω”, η δημιουργία ενός επαναστατικού κινήματος.
Oσον αφορά συγκεκριμένα τις κατηγορίες, αρνούμαι το κατηγορητήριο στο σύνολο του. Από το 2009 , η υπόθεση της Σ.Π.Φ. έχει υπάρξει ένα εργαστήρι πειραματισμών πάνω στο οποίο οι κρατικοί μηχανισμοί έχουν εξαντλήσει όλα τα μέσα επίθεσης που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν.
Εξάλλου είναι η πρώτη φορά που διαχωρίζονται σε παραπάνω από 4 δικαστήρια οι δράσεις μιας οργάνωσης με σχεδόν τους ίδιους κατηγορούμενους προφυλακίζοντας και δικάζοντάς τους πολλαπλές φορές για την ιδια υπόθεση. Συγκεκριμένα οι σύντροφοί μου Μητρούσιας, Καραγιαννίδης και Σακκάς (και μιλάω συγκεκριμένα για τους 3 γιατί με τους συγκεκριμένους θεωρώ εγώ ότι βρίσκομαι σε κοινή υπόθεση) βρίσκονται κατηγορούμενοι για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ. σε 3 διαφορετικά δικαστήρια με προφανή στόχο την προσπάθεια εξόντωσής τους καθώς και την παραμονή τους σε κατάσταση εγκλεισμού για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τακτική που φαίνεται να αποδίδει καθώς μετά από 5 χρόνια εγκλεισμού των δύο συντρόφων μου δεν έχουν ακόμα τελειώσει ούτε τα πρωτόδικα δικαστήρια τους.
Το παρόν δικαστήριο αποτελεί μέρος αυτού του σχεδίου εξόντωσης των αναρχικών αγωνιστών, του οποίου η δικογραφία αποτελείται απο 9.000 σελίδες με καθόλου στοιχεία. Μια υπόθεση για την οποία οι σύντροφοί μου προφυλακίστηκαν παρά την απεργία πείνας που είχαν πραγματοποιήσει τότε απέναντι στο δικαστικό πραξικόπημα που στήθηκε εναντίον τους.
Παράλληλα στη συγκεκριμένη απεργία απαιτούσαν την άμεση αποφυλάκισή μου και μέσα από την πίεση του αγώνα τους, σε συνδιασμό με την δυναμική αλληλεγγύη εντός και εκτός των τειχών, δεν με προφυλάκισαν εκ νέου για αυτή την υπόθεση.
Ετσι μου επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι με χαρακτηριστικό εκείνον της απαγόρευσης οποιασδήποτε επικοινωνίας με φίλους και συντρόφους μου αλλά και με όσους κατηγορούνται για την ίδια υπόθεση, καθώς και την απαγόρευση εισόδου μου σε οποιοδήποτε εκπαιδευτικό ίδρυμα, προσπαθώντας να με αποκλείσουν από τις πολιτικές διαδικασίες του αναρχικού χώρου στον οποίο ανήκω.
Ταυτόχρονα η αντιτρομοκρατική μετά την αποφυλάκισή μου και καθώς πλησίαζε η απόφαση του προηγούμενου δικαστηρίου μου, με συνέλαβε δύο φορές για υποτιθέμενη παραβίαση περιοριστικού μου όρου με σκοπό την εκ νέου φυλάκισή μου ώστε να φτάσω κρατούμενη στην απόφαση. Κάτι το οποίο δεν κατάφεραν. Μάλιστα στη δεύτερη σύλληψη μου στη Δημητσάνα βασανίστηκα από τους μπάτσους με τη μέθοδο του πνιγμού στην άκαρπη προσπάθειά τους να μου πάρουν DNA.
Κλείνοντας, υπερασπίζομαι τον ένοπλο αγώνα και όλα τα μέσα που θα οδηγήσουν στην κοινωνική επανάσταση, είμαι με όσους δεν πιστεύουν στη μεταρρύθμιση του συστήματος αλλά στην καταστροφή του για τη δημιουργία μιας αταξικής, ελεύθερης κοινωνίας, είμαι με όσους τολμάνε.
Μοναδική απόφαση ο αγώνας.
Υ.Γ. Στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στον σύντροφο μας Κ. Σακκά και στην επικηρυγμένη συντρόφισσα Π. Ρούπα.
https://athens.indymedia.org