Μετά από τη δημόσια συζήτηση που άνοιξε, με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις μου σε πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικό σταθμό, επανέρχομαι για να ξεκαθαρίσουν κάποια θέματα που άνοιξαν, όλως τυχαίως, από τους γνωστούς – αγνώστους «κατευθυνόμενους» συνδικαλιστές και είχαν, για άλλη μία φορά, ως στόχο, αφενός την παρατεταμένη αυτοπροβολή τους σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δημοσιογραφικά sites, αφετέρου τη δημιουργία διχόνοιας, τόσο μεταξύ των συναδέλφων που υπηρετούν σε μάχιμες και μη μάχιμες Υπηρεσίες, όσο και μεταξύ αυτών που υπηρετούν στην Αττική και στους υπόλοιπους Νομούς της χώρας (το γιατί ορισμένοι στοχευμένα έβαλαν την Περιφέρεια στη συζήτηση, αυτό είναι προφανές…).
Γνωστή η τακτική τους και αναχρονιστική η συνταγή.
Ουδείς ξεχνά αυτά που βίωσε το συνδικαλιστικό μας κίνημα και ενδεχομένως αυτά που απώλεσε από τέτοιου είδους συμπεριφορές στο πρόσφατο παρελθόν του.
Και πάμε τώρα στην ταμπακέρα, δηλαδή αυτό το οποίο δήλωσα και όχι αυτό το οποίο ορισμένοι ερμήνευσαν εσκεμμένα.
Λοιπόν, το «κάτι παραπάνω» για τους ένστολους που δημόσια δεσμεύτηκε ο Πρωθυπουργός της χώρας στο από 17-03-2020 διάγγελμά του, είναι αποτέλεσμα του παρατεταμένου και καθημερινού αγώνα που έδωσαν και δίνουν οι αστυνομικοί – ένστολοι, τόσο στον Έβρο, όσο και σε όλη την Ελλάδα για τον κορωνοϊό COVID-19, και κανενός άλλου παρατρεχάμενου, ενώ, σε καμία περίπτωση, δεν τίθεται θέμα διεκδίκησης, όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ανοίγει το θέμα και δηλώνει ότι θα μεριμνήσει προσωπικά ο ίδιος για την υλοποίηση αυτού.
Το συνδικαλιστικό μας κίνημα όμως, συνεχίζει και διεκδικεί τα υπερώριμα αιτήματά του για την αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών και των βαθμολογικών ανισοτήτων, καθώς και για την αναγνώριση της επικινδυνότητας του επαγγέλματός μας και πολλά άλλα.
Πότε όμως;
Όταν ο εφιάλτης που ζούμε τελειώσει και σταματήσει να υποφέρει η πατρίδα μας, ως τότε, έχουμε βασική ευθύνη και ιερή υποχρέωση να απαιτούμε συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας για όλους όσους είναι εκεί έξω και παλεύουν να κρατήσουν την κοινωνία όρθια και ασφαλή.
Υπό το πρίσμα αυτό, δήλωσα ότι επιθυμώ να πριμοδοτηθούν οι συνάδελφοι της πρώτης γραμμής πανελλαδικά, δηλαδή όλοι να λάβουν αυτό που τους αναλογεί, αλλά όσοι τραβάνε τη μεγαλύτερη ταλαιπωρία να πάρουν κάτι παραπάνω.
Κάποιοι είναι προφανές ότι διαφωνούν, να το πουν ευθέως όμως στους συναδέλφους που είναι κάθε μέρα στο δρόμο.
Τώρα, σε ότι αφορά τους συνδικαλιστές, είναι ξεκάθαρος ο ρόλος τους και η προσφορά τους, πλην όμως, όπως δήλωσα, δεν μπορεί να συσχετιστεί η προσφορά τους με τον καθημερινό κίνδυνο που εκτίθεται η πλειοψηφία των συναδέλφων.
Κλείνοντας, θέλω να δηλώσω, προς κάθε κατεύθυνση και ανεξάρτητα από τις ιδεολογίες της κάθε μίας και του καθενός, ότι υπηρέτησα, υπηρετώ και θα συνεχίσω να υπηρετώ τον συνδικαλισμό της ευθύνης, των προτάσεων και των σαφέστατων θέσεων και όχι τον λαϊκίστικο συνδικαλισμό, του όλα και του τίποτα.
Υ.Γ.1: Το ότι με την αλλαγή της Κυβέρνησης ορισμένοι θυμήθηκαν ότι υπάρχουν αστυνομικοί είναι παρήγορο, 5 χρόνια που τραβούσαμε τα πάνδεινα και ακούγαμε τα μύρια όσα, μάλλον τους είχε χαλάσει η τηλεόραση.
Υ.Γ.2: Πολλοί συμπολίτες μας, είτε λόγω του κορωνοϊού COVID-19 είτε για άλλους λόγους, ίσως, άμεσα, αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της οικονομικής καταστροφής και η αλληλεγγύη μας, ως κομμάτι της κοινωνίας, είναι επιβεβλημένη. Τότε όμως αναμένω να δω ποια η θέση αυτών που μιλούν στους πολίτες για αστυνομικούς αλληλέγγυους μόνο όταν “πέφτουν” δακρυγόνα σε πορείες. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, αυτό αντιλαμβάνονται, αυτό λένε οι άνθρωποι.
Υ.Γ.3: Αφού κατά την άποψή ορισμένων κάνουμε όλοι τα ίδια, ας αιτηθούν το καλοκαίρι να μετακινηθούν στην Ομόνοια ή το Μεταγωγών, μήπως φύγει κάποιος συνάδελφος που το ζητάει εδώ και χρόνια αλλά δεν έχει τα “προσόντα”.
Υ.Γ.4: Αυτό που μας έσωσε σαν χώρα και δεν γίναμε Ιταλία με την πανδημία του κορωνοϊού COVID-19, είναι γιατί επικράτησε η πολιτική της ευθύνης, των προτάσεων και των σαφέστατων θέσεων. Ας παραδειγματιστούμε κι εμείς ως συνδικαλιστική οικογένεια. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, παρά μόνο να κερδίσουμε πολλά.
Δημοσθένης ΠΑΚΟΣ
Πρόεδρος Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών