Είναι αναμενόμενο. Όλοι οι εργαζόμενοι -συμπεριλαμβανομένων και εμάς των αστυνομικών- έχουν καταλάβει ότι μετά την περίοδο της έκρηξης της πανδημίας του κορονοϊού, και των οικονομικών μέτρων που πάρθηκαν από την Κυβέρνηση με σκοπό την «αντιμετώπισή» του, θα ακολουθήσει λαίλαπα άλλων μέτρων ώστε αυτά να «αποπληρωθούν». Φυσικά, αυτός που διαχρονικά επωμίζεται τα δεινά της οικονομίας δεν είναι άλλος από τον λαό. Είναι ο καθένας που δίνει μάχη για να κρατήσει τον εαυτό του και την οικογένειά του στη ζωή. Με τη φορολογία εις βάρος του ξέρει πάλι ότι θα του «πιουν το αίμα». Εμείς οι αστυνομικοί, ως αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, κατά τη διάρκεια των μνημονίων, νιώσαμε στο πετσί μας τι πάει να πει τσεκούρεμα του μισθού, της σύνταξης, των αναγκών μας γενικότερα. Εδώ και λίγες μέρες, όμως, οι εκτιμήσεις για τα οικονομικά δεινά που πρόκειται να ακολουθήσουν, δεν «οσμίζονται» απλώς, αλλά είναι ορατά με γυμνό μάτι.
Εδώ και λίγες μέρες είναι προς ψήφιση Νόμος σχετικά με τον «περιορισμό» των διαδηλώσεων. Μέσα στο καλοκαίρι, σχεδόν εν κρυπτώ, πάνε να περάσουν μια νομοθεσία που είναι σχεδόν ταυτόσημη με χουντικό Νόμο του 1971, βάζοντας την ΕΛ.ΑΣ. σε επιτελικό ρόλο. Πήραν πολλά χρόνια για να αισθανθεί ο πολίτης ότι ο αστυνομικός είναι κι αυτός ένας κοινός άνθρωπος όπως ο ίδιος, και τώρα κάποιοι προσπαθούν να τον επιστρέψουν σε σκοτειν;eς εποχές και να τον μετατρέψουν ξανά σε είδωλο τρομοκρατίας.
Οι λόγοι που επιλέγουν να υλοποιήσουν ένα τέτοιο ντροπιαστικό νομοσχέδιο τη συγκεκριμένη μάλιστα χρονική στιγμή, είναι εξόφθαλμοι.
Στόχος της Κυβέρνησης -η οποία συνεχίζει ακάθεκτη στο δρόμο της προηγούμενης (τσάκισε την απεργία, όρισε ως ιδιώνυμο αδίκημα τις κινητοποιήσεις απέναντι στους πλειστηριασμούς )- είναι να καλλιεργήσει έδαφος για να υλοποιηθούν «αναίμακτα» τα οικονομικά μέτρα που θα πληρώσει όλος ο λαός μας. Στόχος τους είναι αποφασίζουν και να διατάζουν χωρίς να συμμετέχει στο τραπέζι κι αυτός που θα την πληρώσει, εμπεδώνοντας το δόγμα του «Νόμου και της Τάξης».
Η απόφαση να ελέγξουν την αυθόρμητη εκδήλωση αντίστασης που συμβαίνει με τις διαδηλώσεις, είναι ευθεία βολή στον «εχθρό – λαό». Ευθεία βολή σε ένα -κατά τ’ άλλα- συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα. Πρόκειται για μια απόφαση που συζητείται στα μεγάλα σαλόνια ανάμεσα στις Κυβερνήσεις και τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών εδώ και χρόνια. Σαν αιτιολογία δήθεν προτάσσουν τα εμπόδια στην κυκλοφορία κι άλλες κάλπικες δικαιολογίες. Τρομερή υποκρiσία κι εμπαιγμός του λαού μας, την ώρα που ο περιβόητος «Μεγάλος Περίπατος» έχει κάνει κόλαση τις μετακινήσεις των πολιτών της Αθήνας.
Εμείς οι αστυνομικοί θα κληθούμε φυσικά να εφαρμόσουμε τη λειτουργία του νομοσχεδίου. Γι’ άλλη μια φορά να τα βάλουμε με ποιον; Με την οικογένειά μας, το γείτονά μας, τον πάσης φύσης εργαζόμενο που μοχθεί για να τα βγάλει πέρα. Θα μας βάλουν απέναντι σε αυτόν που ίσα που επιβιώνει με τον κατώτατο μισθό, τον άνεργο, τον φοιτητή που ζει με την αβεβαιότητα της επόμενης ημέρας.
Αναρωτιόμαστε γιατί δεν τοποθετείται η Ομοσπονδία σ’ αυτές τις τραγικές εξελίξεις, όταν μάλιστα είναι πολύ πρόσφατες οι δηλώσεις του κ. Προέδρου στα Συμβούλια -και μάλιστα παρουσία του κ. Υπουργού- ότι έρχονται κινητοποιήσεις για τα δίκαια αιτήματα του αστυνομικού προσωπικού, ότι θα κατεβούμε στους δρόμους!
Πού είναι η αλληλεγγύη προς τους άλλους εργαζόμενους που επικαλούνταν ο κ. Πρόεδρος;
Στη διαδήλωση της Δ.Ε.Θ. που κοντοφτάνει μήπως θα μας βάλουν να χτυπηθούμε από τους ίδιους μας τους συναδέλφους;
Συνάδελφοι, μνημόνια και άλλα οικονομικά μέτρα βρίσκονται επί θύραις. Διαδηλώσεις με βασικά αιτήματα όπως το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή θα ακολουθήσουν. Γι’ αυτό πρέπει να εναντιωθούμε στο επαίσχυντο αυτό νομοσχέδιο, να δυναμώσουμε τη φωνή μας για να αποσυρθεί. Και εμείς θα πληγούμε από αυτά που έρχονται, άρα και εμείς ΘΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΟΥΜΕ.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ