Καθημερινά καταγγέλλεται το εργασιακό κάτεργο που βιώνουν οι διανομείς στον χώρο του επισιτισμού, έναν χώρο-συνώνυμο, ουσιαστικά, της ελληνικής οικονομίας.
Οι εξαντλητικές συνθήκες εργασίας και η παντελής έλλειψη προστατευτικών μέσων, είναι μερικά μόνο παραδείγματα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας που ζει και βασιλεύει και σε αυτόν τον κλάδο, ο οποίος μετράει δεκάδες νεκρούς και τραυματίες στους δρόμους σε ετήσια βάση.
[custom:google-ads]
Στεκόμενοι δίπλα στον αγώνα των διανομέων, πραγματοποιήσαμε απόψε παρέμβαση στο “Simply Burgers” στον Κορυδαλλό, όπου μοιράστηκε σε εργαζόμενους και πελάτες το παρακάτω κείμενο:
«Συνάδελφοι/Συναδέλφισσες
Το τι συμβαίνει στους χώρους εργασίας του επισιτισμού είναι γνωστό σε όλους όσοι εργαζόμαστε σε αυτόν τον κλάδο. Συγκεκριμένα, στην ειδικότητα της διανομής οι συνθήκες εργασίας θυμίζουν όλο και πιο πολύ έναν εργασιακό μεσαίωνα.
Είναι δεδομένη η ανασφάλιστη εργασία. Θεωρούνται τυχεροί οι συνάδελφοι που παίρνουν όλα τα ένσημα που δικαιούνται. Και είναι “λογικό” να θεωρούνται τυχεροί όταν η πλειοψηφία των συναδέλφων εργάζεται χωρίς καμία ασφάλιση ή με υποδηλωμένη μορφή ασφάλισης, δηλαδή να τους κολλούνται 1 ή 2 τετράωρα ένσημα την εβδομάδα, και να ‘ναι και ευχαριστημένοι!!!
Το αφήγημα των εργοδοτών γνωστό: “Δεν βγαίνουμε, υπάρχει κρίση, κτλ.” Δηλαδή, όταν δεν υπήρχε κρίση ή όταν δεν υπήρχε πανδημία μάς είχαν ασφαλισμένους κανονικά έτσι;;; Όποιοι δουλεύουν σε μεγάλες αλυσίδες εστίασης, όταν παίρνουν όλα τα ένσημα που ούτε εκεί είναι δεδομένο, έχουν να αντιμετωπίσουν την εργασιακή πίεση και τη σωματική εξάντληση.
Ανεξάρτητα όμως από το αν δουλεύουμε σε μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις, αυτά που για όλους μας είναι κοινά είναι οι αγγαρείες σε καθημερινή βάση, οι εργασίες που δεν έχουν σχέση με την ειδικότητά μας, απλήρωτα νυχτερινά-Κυριακές-αργίες, άρνηση παροχής Μέσων Ατομικής Προστασίας ή 15% αύξησης του μισθού για έξοδα συντήρηρης δικύκλου σε όσους δεν παρέχεται εταιρικό δίκυκλο και η εργασία κάτω από Ε.Κ.Σ. (καύσωνα, βροχή, κτλ.) Να σημειωθεί πως είμαστε οι μόνοι δικυκλιστές (διανομείς-ταχυμεταφορείς-couriers) που εργαζόμαστε παντός καιρού…
Και φυσικά αν κάποιοι συνάδελφοι αποφασίσουν να αυτοοργανωθούν και να αντιδράσουν, η αντιμετώπιση από πλευράς εργοδοσίας αγγίζει σε πολλές περιπτώσεις μαφιόζικες πρακτικές. Τραμπουκισμοί, ξυλοδαρμοί και εκφοβισμοί από φουσκωτούς που υπερασπίζονται το δικαίωμα του “επιχειρείν” του κάθε ευυπόληπτου εργοδότη. Κρατική προστασία δεν υφίσταται και η απόδειξη είναι πως αν υπήρχε δεν θα συνέβαινε τίποτα από τα παραπάνω.
Για το τέλος αφήσαμε τον πιο σημαντικό λόγο που βγαίνουμε στον δρόμο και αγωνιζόμαστε. Αναφερόμαστε στα δυστυχήματα και ατυχήματα που όλοι/ες ακούμε και μαθαίνουμε και που λόγω της συχνότητάς τους δεν είναι πια είδηση. Ατυχήματα με νεκρούς ή τραυματισμένους συναδέλφους δεν δηλώθηκαν ως εργατικά ατυχήματα αλλά ως τροχαία συμβάντα… Φαίνεται πως για κάποιους, οι ζωές μας δεν έχουν καμία σημασία.
Δεν έχουμε αυταπάτες, έτσι είναι ο καπιταλισμός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα αγωνιστούμε για να καλυτερεύσουν οι συνθήκες εργασίας. Ούτε φυσικά έχουμε την εντύπωση ότι αυτοί που νοιάζονται για μας μόνο για να μας εκμεταλλεύονται δεν θα αντιδράσουν όταν κάποιος αγώνας που κάνουμε τους πονέσει.
Αλλιώς δεν θα στήνανε ολόκληρη επιχείρηση για να σταματήσουν εργατική μοτοπορεία στις 11/6, έξω από το μαγαζί “Αλεξανδρινό” στην Αγία Βαρβάρα, συλλαμβάνοντας 46 άτομα χωρίς την παραμικρή αφορμή. Τους ευχαριστούμε γιατί μας δείχνουν πως είμαστε στον σωστό δρόμο και έτσι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε.
Ό,τι έχουμε κερδίσει ως τώρα, δεν το έχουμε κερδίσει με τη σιωπή μας.
Ό,τι έχουμε χάσει όμως, το χάσαμε γιατί σιωπήσαμε.»
Ρουβίκωνας
Εργατική Πτέρυγα
Πολιτική Ανυπακοή