Το κείμενο αναρτηθηξε στην ιστοσελίδα athens.indymedia.org
25/3/2018
Όσα διαδραματίζονται στις φυλακές και τα κείμενα που δημοσιεύονται δεν είναι ‘‘χαρτοπόλεμος’’. Αν κάποιοι περνούν από τις οργανώσεις και εκτελέσεις επιθέσεων, σε συστάσεις για την συμπεριφορά μας ‘‘μπροστά στον εχθρό’’ και είναι ανάμεσα σε αυτούς που υποστήριξαν – δημόσια ή μη – την επίθεση στις 30/6 στο δικαστήριο του Επαναστατικού Αγώνα και τον πρωταγωνιστή-μετανοημένο τόσο πριν όσο και μετά την επίθεση, αν κάποιοι – ως επαγγελματίες καιροσκόποι – την μια συμπεριφέρονται με όρους παρακράτους συμμετέχοντας ή ακόμα και πρωτοστατώντας στην οργάνωση επιθέσεων εναντίον μας και την άλλη διαμαρτύρονται γιατί αντιδρούμε, εμείς ούτε είμαστε ίδιοι ούτε θα γίνουμε.
Μέσα και έξω από τις φυλακές διεξάγεται τους τελευταίους μήνες μια πολιτική σύγκρουση, παρόλο που αυτή πολλάκις ξεφεύγει από το επίπεδο μιας πολιτικής αντιπαράθεσης λόγου και στάσεων και φτάνει ακόμα και στο επίπεδο της οργάνωσης βίαιων επιθέσεων. Δεν είναι δική μας επιλογή αυτή και το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι. Αυτή η σύγκρουση έχει ως συνιστώσες τις επιλογές συνδιαλλαγής με την κυβέρνηση και το κράτος, οπισθοχώρησης, ήττας και παράδοσης ορισμένων πολιτικών κρατουμένων που συγκλίνουν ενάντια σε έναν κοινό εχθρό: τον Επαναστατικό Αγώνα και εμάς σαν πολιτικά πρόσωπα. Κοινός στόχος και επιδίωξη η ‘‘αξιοποίηση’’ της διαλλακτικότητας του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε φαινόμενα ήττας στον ένοπλο αγώνα, για την διασφάλιση των όρων άμεσης απεμπλοκής τους από τις κατασταλτικές περιπέτειες που ζουν ως αποτέλεσμα των επιλογών τους. Και αυτός ο στόχος πρέπει να περάσει από πάνω μας. Απέναντι σε όλα αυτά εμείς θα πρέπει να σιωπούμε;
Επιχείρησαν να επιβάλουν σε εμάς την σιωπή και επιχείρημά τους για μια ακόμα φορά είναι ‘‘η μη έκθεση απέναντι στον κοινό εχθρό’’(sic), εννοώντας, ότι θα πρέπει να αφήνεται ο καθένας ανενόχλητος να ξεπουλάει επιλογές, στάσεις αγώνα, να τις διαστρεβλώνει, να τις αλλοτριώνει, να τις ποδοπατάει μπροστά σε δικαστές, εισαγγελείς και κυβερνητικούς παράγοντες.
Επειδή όμως πολλά από τα παραπάνω συνδέονται με δικές μας υποθέσεις και επιλογές δράσης, αφορούν τον Επαναστατικό Αγώνα και την ένοπλη επαναστατική δράση συνολικότερα, δεν μπορεί κανείς να απαιτεί ή να μας επιβάλλει να σιωπήσουμε.
Υπάρχουν το τελευταίο διάστημα δύο κείμενα για τα οποία δεν έχουμε μιλήσει και μας αφορούν πάλι άμεσα. Ας μην περιμένει κανείς ότι θα σταματήσουμε να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας σε οποιαδήποτε απόπειρα διασυρμού και βεβήλωσης της πολιτικής μας ιστορίας.
Και επειδή οι κωλοτούμπες το τελευταίο διάστημα είναι αμέτρητες από ορισμένους και τα δημόσια κείμενα ίσως δεν αρκούν για την αποκατάσταση της αγωνιστικής αλήθειας, να θυμίσουμε ότι το κάθε τι που λέμε σε δικαστές και σε κάθε είδους κατασταλτικούς παράγοντες του κράτους, εμείς τα δημοσιοποιούμε με τα ηχητικά των δικών που γίνονται εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα. Συνομιλίες, συμφωνίες, συνδιαλλαγές με κρατικούς παράγοντες κάθε είδους πίσω από κλειστές πόρτες γραφείων, δεν είναι δικές μας πρακτικές. Αυτή την διαφάνεια, όσο και αν ενοχλεί, θα την διατηρήσουμε ως το τέλος.
ΚΛΑΔΟΣ ΕΛΑΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ.
Όσα διαδραματίζονται στις φυλακές, δεν είναι ‘‘χαρτοπόλεμος’’.
Ήταν αναμενόμενο ότι η Επιτροπή θα ‘‘σήκωνε το γάντι’’ στην πρόσκληση να πάρει θέση για τα γεγονότα στις γυναικείες και κατόπιν παρότρυνσης από συγκεκριμένα άτομα εκ των πυρήνων θα χρησιμοποιούσαν την σφραγίδα της επιτροπής για να επιχειρήσουν να νομιμοποιήσουν την οργανωμένη επίθεση που επιχείρησε το γυναικείο τμήμα της στις 28/2 και θα υιοθετούσε το ‘‘αφήγημά’’ της για τα γεγονότα. Δεν περνάει φυσικά, απαρατήρητη η εμμονή στην επανάληψη της ψευδούς πληροφόρησης ότι η Ρούπα χτυπήθηκε κατά την επίθεση. Η εμμονή αυτή αναδεικνύει το μένος εναντίον της, αλλά και εναντίον του Μαζιώτη, το οποίο απέδειξαν εμπράκτως με την κατά παραγγελία επίθεση εναντίον του στην Ε΄ πτέρυγα τον περασμένο Δεκέμβριο.
Αν αυτό το κείμενο της επιτροπής το προσυπογράφουν και το στηρίζουν άλλοι, πέραν των άμεσα εμπλεκομένων, συνιστά ένδειξη για συγκάλυψη στόχων και πρακτικών που υπερβαίνουν τα συγκεκριμένα γεγονότα των επιθέσεων. Και σε αυτούς τους στόχους συμπεριλαμβάνονται τα απανωτά ψέματα που πλαισιώνουν το αφήγημα για την επίθεση της 28ης/2 στις γυναικείες, με το οποίο αφήγημα επιχειρούν να αντιστρέψουν πλήρως την πραγματικότητα.
Σηκώνουν λοιπόν συλλογικά, το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας επίθεσης, όπως σήκωναν μέσω της υιοθέτησης ως ‘‘κοινή γραμμή’’ της επιτροπής, τη σιωπή γύρω από την απεργία πείνας που κάναμε αλλά και για την επίθεση εναντίον του Νίκου Μαζιώτη. Ότι υπάρχει ‘‘βάθος’’ πίσω από την στάση συγκεκριμένων ατόμων της επιτροπής, προερχόμενων εκ των πυρήνων, το γνωρίζαμε.
Το νέο βήμα είναι η πολιτική τους κάλυψη πλέον εκ μέρους της επιτροπής. Και με αυτό το κείμενο προσυπογράφει η επιτροπή όχι μόνο το γεγονός της επίθεσης στις γυναικείες, αλλά και όσα προηγήθηκαν αυτής, αφού ό, τι έγινε στις 28/2 στο ισόγειο των γυναικείων δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Προσυπογράφει την επιχείρηση αντιμετώπισής μας με κάθε μέσο εντός των φυλακών. Το μήνυμα το λάβαμε, όπως το έλαβαν και πολλοί άλλοι.
Όμως, οι συγκεκριμένοι εκ των πυρήνων ενώ δεν αφήνουν τίποτα να ‘‘πέσει κάτω’’ από όσα εμείς λέμε, δεν κάνουν το ίδιο με ένα απείρως πιο επικίνδυνο για την ‘‘πολιτική τους υπόσταση’’ δημοσίευμα (ΒΗΜΑ 11/3/18*), στο οποίο κοινοποιεί ότι έχουν προχωρήσει σε συνδιαλλαγή και παράδοσή τους στο κράτος, στο οποίο προσφέρουν ‘‘κλάδο ελαίας’’.
Είναι βέβαιο ότι θα έχουν ήδη δηλώσει ‘‘προς πάσα κατεύθυνση’’(και πάντα εκτός δημοσιότητας) ότι δεν ‘‘σχολιάζουν πληροφορίες μπατσοδημοσιογράφων’’. Δεν αποκρούουν σε αυτό το δημοσίευμα ούτε λέξη αλλά έχουν κατά καιρούς διαψεύσει άλλα δημοσιεύματα από μπατσοδημοσιογράφους που τους αφορούν. Είμαστε επίσης βέβαιοι, πως πολλοί εκ των συμπαθούντων τους θα μιλάνε για προσπάθειες δυσφήμισης πολιτικών κρατουμένων και ‘‘για μια ακόμα προσπάθεια του κράτους να σπείρει την διχόνοια στους πολιτικούς κρατούμενους’’. Για το ζήτημα της διχόνοιας δεν έχουμε να σχολιάσουμε κάτι, αφού δεν ήταν το κράτος αυτό που είχε τον πρώτο λόγο στα όσα έχουν γίνει στις φυλακές.
Ήταν πολιτική επιλογή συγκεκριμένων πολιτικών κρατουμένων να οργανώνουν επιθέσεις πάσης φύσεως εναντίον μας και να επιχειρούν να μας πολεμήσουν πολιτικά με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, λαμβάνοντας ειδικά ορισμένοι εκ των οποίων, ρόλο παρακρατικών πολιτικών – και όχι μόνο – δυνάμεων εντός της φυλακής.
Η αιτία όλων των γεγονότων από το καλοκαίρι του ’17 έως σήμερα (και έπεται συνέχεια), βρίσκεται στο γεγονός ότι ορισμένοι δεν βρίσκουν ησυχία να συνδιαλλαγούν με την άνεσή τους για τον βαθμό σωφρονισμού τους στις φυλακές. Και αυτό, δεν το θέλει ούτε το κράτος, αφού όποιος πέφτει καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην ‘‘αγκαλιά’’ του, είναι ευπρόσδεκτος. Ιδίως αν η πολιτική εξουσία, είναι ένας ΣΥΡΙΖΑ που ο ίδιος αναζητά και προκαλεί αυτού του είδους τους εναγκαλισμούς.
Ποιός αξιοπρεπής άνθρωπος θα άφηνε αναπάντητο ένα τέτοιο δημοσίευμα απ’ όπου κι αν αυτό το δημοσίευμα προέρχεται;
Αν και δεν εκπλαγήκαμε καθόλου απ’ όσα διαβάσαμε, το γεγονός ότι βγαίνουν τώρα στην επιφάνεια με ένα δημοσίευμα που ούτε λίγο ούτε πολύ τους λέει μετανοημένους που παραδόθηκαν πιστεύαμε πως κάτι θα πουν, αν όχι να το διαψεύσουν, τουλάχιστον να το αμφισβητήσουν. Ακόμα και μετά από τόσες ημέρες που έχει το συγκεκριμένο δημοσιευτεί, αν υπάρξει μια απάντηση από μεριάς τους, αυτή θα στρέφεται πάλι ενάντιά μας και όχι εναντίον του δημοσιογράφου που τους ‘‘διασύρει’’ και εναντίον των κατασταλτικών και δικαστικών μηχανισμών που έδωσαν την πληροφορία. Αλλά ακόμα και αν υπάρξει ευθέως απάντηση στην ανακοίνωση περί ‘‘κατάθεσης των όπλων’’ και ειρήνευσης με το καθεστώς, κατόπιν αυτού του κειμένου, θα είναι αργά. Γιατί μας απασχολεί; Γιατί πλέον, ακόμα και αυτοί που μέχρι τώρα δεν κατάλαβαν ή ‘‘δεν κατάλαβαν’’ τι ακριβώς συμβαίνει στις φυλακές, ίσως τώρα ‘‘κατάλαβαν’’.
Αυτή η ‘‘συνομωσία’’ εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα και εναντίον μας ως πρόσωπα, αυτή η υπέρμετρη και για κάποιους ίσως ‘‘ακατανόητη’’ υποστήριξη από τους συγκεκριμένους ενός μετανοημένου προερχόμενου από τις ‘’γραμμές’’ του Ε.Α, αυτή η σύμπραξη για την επίθεση εναντίον μας το καλοκαίρι στο δικαστήριο, για την απομόνωση του Μαζιώτη, για την υπονόμευση της απεργίας πείνας που κάναμε, για την οργάνωση της επίθεσης στον Μαζιώτη στην ακτίνα Ε΄, για την οργάνωση της επίθεσης στις γυναικείες – που τελικά ναυάγησε –, οι μανιασμένες προσπάθειες συκοφάντησης και απομόνωσής μας (εντός και εκτός φυλακής), είναι κομμάτια ενός πάζλ που ολοκληρώνεται με τις αποκαλύψεις για τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, συνεννοήσεις, συνδιαλλαγές με την δικαστική εξουσία, την κυβέρνηση και την υπηρεσία.
Όποιος γνωρίζει από πολιτική, όλα διαφαίνονταν μέσα από την στάση τους και τις επιλογές τους. Γιατί υπάρχει πάντα μια πολιτική εξήγηση για ό, τι συμβαίνει. Τελικά η αιτία της συνομωσίας που στήθηκε εναντίον μας, ήταν μια μάλλον αρκετά διευρυμένη τάση παράδοσης, και ήττας.
Αν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι πυρήνες προσφέρουν ‘‘κλάδο ελαίας’’ στο κράτος και διαμηνύουν στα κλειστά γραφεία των δικαστικών οργάνων – και όχι μόνο – το τέλος της δράσης τους;
Όχι.Έχουμε ήδη πει πως ο καθένας μπορεί να παραδίδεται, να δηλώνει ηττημένος ή μετανοημένος. Όμως κατόπιν αυτών των καταλήξεων, καλά θα κάνει….να αποσύρεται, σεμνά. Όχι να υπερθεματίζει υπέρ του αγώνα και ακόμα χειρότερα, να πρωτοστατεί και να οργανώνει την ’’πολιτική εξαφάνιση’’ αυτών που δεν παραδίδονται. Όπως επίσης, είναι μείζον ζήτημα το γεγονός ότι κάποιοι, στο όνομα της προσωπικής αυτονομίας, ανάγουν σε συνεπείς αγωνιστές αυτές τις περιπτώσεις.
Σε όλη την ιστορία των κινημάτων και των αγώνων, υπήρξαν συγκρούσεις ανάμεσα σε όσους η καταστολή τους εξανάγκαζε σε παραίτηση και σε ήττα και σε όσους η καταστολή δεν κατάφερνε τα επιθυμητά για το κράτος αποτελέσματα. Στην Ελλάδα έχουμε το ‘‘ιστορικό παράδοξο’’, ορισμένοι εκ των ηττημένων να επιδιώκουν να γίνουν και εμπροσθοφυλακή του αγώνα. Προς ποια κατεύθυνση;
Προς την ‘‘παράδοση’’ όσων γίνεται περισσότερων. Όταν η εμπροσθοφυλακή απαρτίζεται από τέτοιες περιπτώσεις ατόμων που διαπρέπουν στην συνδιαλλαγή με την εξουσία και είναι δηλωμένοι – στο κράτος – ηττημένοι, και όταν αυτό νομιμοποιείται και από άλλους, τότε τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Κυρίως γιατί και χωρίς να υπήρχε αυτό το δημοσίευμα, είναι ηλίου φαεινότερο που συγκλίνουν τα όσα συμβαίνουν εντός των φυλακών. Και το κυριότερο στοιχείο είναι ότι έχουν επανειλημμένως παραβιαστεί κόκκινες γραμμές, γεγονός που σημαίνει ότι επιστροφή για κάποιους , δεν υπάρχει. Οι υπηρεσίες που προσέφεραν και προσφέρουν στην κυβέρνηση, το κράτος, την υπηρεσία είναι ουκ ολίγες με τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει εναντίον μας.
Είμαστε βέβαιοι ότι προσβλέπουν στις αντίστοιχες ανταμοιβές για αυτές τις υπηρεσίες τους. Και οι ανταμοιβές που προσβλέπουν τόσο με την πολεμική συνομωσία εναντίον μας όσο και με την συνειδητή παράδοσή τους στον εχθρό και την αποδοχή της ήττας και του τέλους τους, είναι οι άδειές τους. Επίσης, είμαστε βέβαιοι – αυτό λέει η εμπειρία του αγώνα – ότι πίσω από κάποια φανερή προδοσία, προϋπήρχε μια άλλη μεγαλύτερη.
Η θέση ‘‘ισχύος’’ των συγκεκριμένων μέσα στην φυλακή έγκειται ακριβώς στα όσα αναφέρουμε πιο πάνω. Έχουμε επανειλημμένως αναφερθεί στην βούληση του ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζει την τάση για ‘‘χειρουργικές παρεμβάσεις’’ στον αγώνα προκειμένου να μην αφήνει ανεκμετάλλευτη καμία εκδήλωση ήττας, συνδιαλλαγής μαζί του αφού γνωρίζει από πρώτο χέρι λόγω των αριστερών καταβολών του, ότι η καλύτερη καταστολή είναι η μόλυνση του συνολικού αγώνα με το μικρόβιο της ήττας και της παραίτησης. Αν θέλουν κάποιοι να βρουν τις αιτίες της διχόνοιας και του πολέμου έτσι όπως αυτός εκφράζεται, ας τις αναζητήσει στην παραπάνω κυβερνητική στρατηγική, αλλά και σε όσους ‘‘απλώνουν το χέρι’’ αποδεχόμενοι αυτή την προδοσία.
Αυτή η επιλογή γίνεται ακόμα πιο επαίσχυντη, όταν στους όρους παράδοσης και τα ανταλλάγματα που ‘‘διαπραγματεύονται’’ με το κράτος, συγκαταλέγεται η πολιτική παράδοση, πολιτική απομόνωση έως και εξόντωση αυτών που δεν παραδίδονται, την οποία προσφέρουν ως πολιτικό ‘‘δώρο’’ στο καθεστώς.
Υ. Γ.1 Σχετικά με τα ‘‘επιτεύγματα’’ από τις διαπραγματεύσεις της επιτροπής με το υπουργείο για τον νέο σωφρονιστικό κώδικα, αναφέρουμε σε πρώτη φάση τα εξής:
α) Ανακοινώθηκε ‘‘μια επιτυχία’’ της επιτροπής για το άρθρο 11 από την συνάντησή τους με τους εκπροσώπους του υπουργείου. Αυτή η ‘‘επιτυχία’’ αφορά στην διαβεβαίωση από το υπουργείο ότι η παραμονή στα αστυνομικά τμήματα όσων εμπίπτουν στο καθεστώς εξαίρεσης που εισάγει το άρθρο 11 και έχουν δικαστήρια, δεν θα ξεπερνά τις 5 ημέρες. Πέρα από την γελοιότητα του ισχυρισμού περί ‘’επιτυχίας στην διαπραγμάτευση’’ σε αυτό το ζήτημα, ο χρονικός περιορισμός που βάζει η κυβέρνηση ακυρώνει για πολλούς ανθρώπους εντελώς την δυνατότητα να κάνουν δίκη. Αν υποθέσουμε ότι τελικά το άρθρο 11 περνάει και με δεδομένο ότι η κράτηση στα αστυνομικά τμήματα θα είχε αυτόν τον χρονικό περιορισμό, άνθρωποι που οι δίκες τους διαρκούν πέραν αυτού του ορίου, δεν θα μετάγονται για να δικαστούν. Πώς θα λυθεί το θέμα των δικαστηρίων για αυτές τις περιπτώσεις; Ο Κουλούρης ήδη έχει εξαγγείλει πως η τεχνική δυνατότητα για τηλεδιασκέψεις στις φυλακές που εισάγεται με το άρθρο 51 για τις επικοινωνίες των κρατουμένων με συγγενείς και συνηγόρους, θα χρησιμοποιηθεί για να γίνονται τηλεδίκες. Όποιος λοιπόν εμπίπτει στο άρθρο 11 και το υπουργείο δεν θέλει να τον μεταγάγει εκτός της φυλακής που κρατείται, θα δικάζεται μέσω skype όταν η δίκη του κρατάει πέραν του 5μερου. Δηλαδή, η επιτροπή έχει ήδη ανάγει την ήττα σχετικά με αυτό το ζήτημα σε νίκη. Κατάφερε να ανοίξει τον δρόμο για την κατάργηση των δικαστηρίων σε πολλές περιπτώσεις κρατουμένων και για την νομιμοποίηση των τηλεδικών.
Δεν το κατάλαβαν; Ίσως. Όμως ήταν δεδομένο πως οι διαπραγματεύσεις ορισμένων με το υπουργείο, οι οποίοι παρουσιάζονται ως ηγήτορες χιλιάδων κρατουμένων την στιγμή που οι ίδιοι έχουν δηλώσει προς πάσα κατεύθυνση – πάντα υπογείως – την παράδοσή τους στον εχθρό, το βέβαιο είναι πως μόνο αγώνα δεν κάνουν. Και όταν μιλούν στο όνομα πολλών ανθρώπων, όταν διαπραγματεύονται για τις συνθήκες στις φυλακές, τότε η κατάσταση γίνεται επικίνδυνη.
β) Ύστερα από συνάντηση με το υπουργείο ανακοινώθηκε από την επιτροπή ότι ‘‘υπάρχει πρόοδος’’ σχετικά με το άρθρο 51 του νέου Σωφρονιστικού Κώδικα και τις επικοινωνίες των κρατουμένων, χωρίς να αναγράφεται αυτή η ‘’θετική εξέλιξη’’. Πληροφορηθήκαμε όμως ότι ο Κουλούρης σε επόμενη συνάντηση με την επιτροπή δήλωσε ότι οι κρατούμενοι θα έχουν δυνατότητα επικοινωνίας με 8 -10 τηλεφωνικούς αριθμούς (!), γεγονός που επιβεβαιώνει την πεποίθηση που είχαμε από την αρχή ότι το άρθρο 51 προσβλέπει στην δραστική μείωση των τηλεφωνικών επικοινωνιών των κρατουμένων. Σχετικά με αυτή την δήλωση, καμία δημόσια ενημέρωση από την επιτροπή δεν υπήρξε. Τα παραπάνω – και άλλα που δεν γνωρίζουμε – είναι τα αποτελέσματα των ‘‘αμεσοδημοκρατικών‘’ διαδικασιών και συνομιλιών με την κυβέρνηση σε καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας και ανυπαρξίας οποιουδήποτε δημόσιου ελέγχου. Όλα αυτά – και άλλα πολλά – συμβαίνουν στην πλάτη πολλών χιλιάδων ανθρώπων στις φυλακές. Είμαστε όμως πεπεισμένοι, πως μπορεί να μην εξυπηρετούν ορισμένοι τα συμφέροντα των κρατουμένων, έχουν όμως βρει το όχημα για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Όσο για το υπουργείο, δεν δείχνει διόλου δυσαρεστημένο από αυτά. Αντιθέτως…. Ήδη έχει νομιμοποιήσει και εισάγει σημαντικά στοιχεία του νέου Σωφρονιστικού Κώδικα, τα οποία η επιτροπή προβάλει ως ‘‘νίκες του αγώνα ‘’ της. Αν αυτό δεν είναι δουλειά ενός δούρειου ίππου στις φυλακές, τότε τι είναι;
ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
Για την πολιτική ενέργεια της απόπειρας απόδρασης του Νίκου Μαζιώτη και άλλων πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού, αφού μας επιδόθηκε ήδη το βούλευμα και αναμένεται άμεσα να προσδιοριστεί η δίκη, θα τοποθετηθούμε με ξεχωριστό πολιτικό κείμενο. Οφείλουμε όμως να κάνουμε μερικές αναφορές για το κείμενο που δημοσιοποίησε ένας εκ των πυρήνων.
Θα ξεκινήσουμε όμως από τους χυδαίους υπαινιγμούς που βρίσκονται πίσω από την αναφορά του, ότι βρέθηκε κατηγορούμενος λόγω κειμένων της Πόλας Ρούπα και λόγω του πολιτικού χαιρετισμού που συνυπέγραψε με άλλους τρεις. Να θυμίσουμε ότι η Ρούπα στην ανάληψη ευθύνης για εκείνη την πολιτική ενέργεια δεν είχε αναφέρει ούτε πόσους ούτε ποιους θα απελευθέρωνε με το ελικόπτερο. Το κείμενο που οι ίδιοι δημοσιοποίησαν λίγες ημέρες μετά, είναι η σύνδεσή τους με το γεγονός.
Είναι δικαίωμα του καθένα, να αναιρεί αυτά που λέει, να διαψεύδει τον εαυτό του, να ποδοπατά τις επιλογές του. Είναι δικαίωμα του καθένα να λέει ότι έκανε λάθος, ότι έχει μετανιώσει. Ας πουν ό, τι θέλουν και η ιστορία θα κρίνει τον καθένα τους. Όμως ούτε ο συγκεκριμένος ούτε οποιοσδήποτε άλλος έχει δικαίωμα να αφήνει χυδαίες αιχμές οποιουδήποτε ύφους και είδους εναντίον μας. Επίσης να θυμίσουμε ότι η Ρούπα καθ’ όλο το διάστημα που ακολούθησε της απόδρασης, δεν έκανε καμία αναφορά στους ίδιους. Όμως υπήρξαν αναφορές από άλλους, όπως και σε δημοσιεύματα εφημερίδων, χωρίς ωστόσο να υπάρξει αντίδραση ή διάψευση από μεριάς τους. Υπήρξε ακόμα και ονομαστική αναφορά για τα συγκεκριμένα άτομα σε δημόσιο κείμενο ενός συμμετέχοντος** στην ‘‘Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Πολιτικούς Κρατούμενους’’ – ήταν η μοναδική που έγινε, εκτός από το κείμενο που οι ίδιοι δημοσιοποίησαν και υπέγραψαν ονομαστικά – τον Δεκέμβριο του 2016. Εκείνο το κείμενο αφορούσε σε προανακριτική έρευνα που διεξαγόταν εκείνη την περίοδο για συμμετοχή του συγκεκριμένου ατόμου σε ένοπλη οργάνωση, για ‘‘υπόθαλψη εγκληματία’’ κ.λ.π.
Τι μας λέει τώρα ο συγκεκριμένος εκ των πυρήνων; Ότι μέχρι τέλους του 2016 δεν απασχολούσε τις δικαστικές αρχές το γεγονός της απόπειρας και την απόφασή του ο Νικόπουλος να ασκήσει διώξεις με τις συγκεκριμένες κατηγορίες την πήρε μετά την σύλληψη της Ρούπα. Πέρα από τους όποιους ύπουλους και χυδαίους υπαινιγμούς αφήνει στο κείμενό του, να επισημάνουμε πως θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο πως ποινική δίωξη εναντίον της Ρούπα, - ο νέος φάκελος διώξεων που άνοιξε το 2016 και αφορά σε γεγονότα και ενέργειες μετά την σύλληψη του Ν. Μαζιώτη, - μέσα στον οποίο φάκελο συμπεριλαμβάνεται η απόπειρα απόδρασης με το ελικόπτερο - δεν θα μπορούσε να ανοίξει χωρίς την ίδια την Ρούπα, δηλαδή πριν συλληφθεί. Επειδή μπορούμε να διαβάζουμε κείμενα και επειδή γνωρίζουμε πως κατ’ επανάληψη κείμενα των συγκεκριμένων ατόμων εμπεριέχουν υπαινιγμούς εναντίον μας και συστηματικά επιχειρούν να μας στιγματίζουν, θα συστήσουμε εμείς αυτή την φορά, να προσέχουν τι γράφουν.
Σε όλο το κείμενο επαναλαμβάνεται η ίδια έκφραση, αυτή της ‘‘απόπειρας αρπαγής’’(ελικοπτέρου) και πουθενά η ‘‘απόπειρα απόδρασης’’. Η ‘‘προσήλωση’’ του συγκεκριμένου ατόμου σε μία εκ των κατηγοριών δεν γίνεται τυχαία. Είναι ψευδές ότι πουθενά στο βούλευμα και συνεπώς και στο κατηγορητήριο, δεν υπάρχει η απόπειρα απόδρασης. Το βούλευμα κάνει εκτενή αναφορά – με την ορολογία, την στόχευση, τις φρασεολογίες και τις προσβολές που ενέχει κάθε κατηγορητήριο – στην ενέργεια της απόπειρας απόδρασης πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού με ελικόπτερο, όπως και κάνει εκτενή αναφορά στο γεγονός ότι η ενέργεια αυτή έγινε στα πλαίσια δράσης του Επαναστατικού Αγώνα.
Η συνειδητή αποσιώπηση των γεγονότων από τον γράφοντα το κείμενο, ο οποίος προχωρά πιο πέρα και από το ίδιο το κράτος που ασκεί την δίωξη: Η ‘‘απόπειρα αρπαγής’’, όπως χαρακτηριστικά επαναλαμβάνει, αναδεικνύεται από τον ίδιο ως κεντρική ενέργεια, ενώ κεντρική ενέργεια είναι η απόπειρα απόδρασης. Η κατακρεούργηση της ιστορίας, η επιλεγμένη ανάδειξη μιας κατηγορίας και η αποσιώπησή της συνολικής περιγραφής των γεγονότων όπως τα γράφει το βούλευμα, έχει μια πολιτική στόχευση που υπερβαίνει σε επικινδυνότητα ακόμα και την ίδια την δίωξη: Την αποξένωση της πράξης από την πολιτική της ουσία, την αλλοτρίωση, τον διασυρμό της. Κατ’ επέκταση συνιστά μια απόπειρα διασυρμού και απαξίωσης της ίδιας της Ρούπα, την αποπολιτικοποίησή της και την ψυχρή παράδοσή της στο δικαστήριο, στον εχθρό. Αυτή η προσπάθεια, άκρως εχθρική προς την ίδια και τον Επαναστατικό Αγώνα γίνεται με όρους χειρότερους και από το ίδιο το κατηγορητήριο και το βούλευμα.
Επειδή για εμάς δεν είναι και δεν πρέπει να μείνει τίποτα στα παρασκήνια, προς διασκέδαση κάθε αμφιβολίας για τα όσα γράφουμε, είμαστε διατεθειμένοι να δημοσιοποιήσουμε ολόκληρο το βούλευμα αυτής της δίωξης ώστε να έχει πρόσβαση – και να λύσει τις όποιες απορίες του – όποιος θέλει.
Όμως πέρα από την συνειδητή απόπειρα πολιτικής αλλοτρίωσης της ενέργειας αυτής, μέσα από την γραπτή δήλωση του συγκεκριμένου, δείχνει ποιο είναι πραγματικά το πρόβλημά του σχετικά με αυτή την δικαστική υπόθεση, το οποίο δεν είναι στο αν θα φανεί τελικά ότι ο ίδιος θα αποδρούσε ή όχι, αλλά στον τρόπο που θα γινόταν η απόδραση, αφού η χρήση ελικοπτέρου κατέληξε να γίνεται ιδιαίτερα προβληματική για τον ίδιο αφού διαμορφώθηκε το συγκεκριμένο κατηγορητήριο. Πριν, δεν ήταν.
Η δική μας θέση δεν καθοριζόταν ούτε καθορίζεται ποτέ από τις κατηγορίες και τις ποινές, όπως κάνουν ορισμένοι, οι οποίοι με βάση το κατηγορητήριο που θα τους ‘‘πετάξει’’ το κράτος και με βάση το ποινικό αποτέλεσμα αυτού προσαρμόζουν κάθε φορά την πολιτική τους θέση και στάση.
Για εμάς η υπεράσπισή μας στα δικαστήρια είναι πρώτα και πάντα η περιφρούρηση, η ανάδειξη και η υπεράσπιση της δράσης μας απέναντι σε όλους όσοι προσπαθούν να μας πλήξουν. Θέση ως προς αυτό δεν αλλάζουμε.
Με δυο λόγια το κατηγορητήριο προέκυψε βαρύ, - η κατηγορία της απόδρασης όλοι γνωρίζουμε ότι είναι πλημμέλημα ενώ κατηγορία για απόπειρα απόδρασης, δεν υπάρχει καν - και ο ίδιος θέλει να αποποιηθεί την οποιαδήποτε σχέση με το μέσο και τον τρόπο που θα γινόταν η απόδραση. Όχι με την απόδραση αυτή καθ’ εαυτή.
Γνωρίζουμε ότι στον α/α χώρο ήδη στις μέρες μας επιχειρείται να εμπεδωθεί η θέση ότι ο καθένας μπροστά στα δικαστήρια, στους εισαγγελείς και τους ανακριτές μπορεί να αποποιείται, να συνδιαλέγεται, να ζητά ανταλλάγματα, να παζαρεύει, να πουλάει επιλογές και συντρόφους, ακόμα και αν αυτοί παίζουν την ζωή τους κορώνα – γράμματα για την αλληλεγγύη και τον ‘‘κοινό πόλεμο ενάντια στο καθεστώς’’. Όμως, όσον αφορά εμάς, ας μας συγχωρήσουν όλοι, αλλά ούτε αποδεχθήκαμε ούτε θα αποδεχτούμε ποτέ αυτή την δυσοσμία της σήψης και της παρακμής. Κάθε επιλογή, έχει το πολιτικό της τίμημα.
ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ – ΝΙΚΟΣ ΜΑΖΙΩΤΗΣ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ:
Τι ακριβώς, τελικά θέλει το άτομο εκ των πυρήνων που δημοσιοποίησε το κείμενο αυτό; Θέλει να πω στο δικαστήριο ότι δεν είχα ενημερώσει αν θα πήγαινα με ελικόπτερο, με ποδήλατο, με αυτοκίνητο ή με τρόλεϊ να απελευθερώσω πολιτικούς κρατούμενους; Θέλει να πω ότι είναι αποκλειστικά δική μου επιλογή η συγκεκριμένη πράξη; Ούτως ή άλλως εγώ ανέλαβα από την πρώτη στιγμή τα πάντα, τόσο πολιτικά όσο και επιχειρησιακά. Έχω αναλάβει την οργάνωση και εκτέλεση όλης αυτής της ενέργειας, από τον σχεδιασμό ως το τέλος. Έχω αναλάβει προσωπικά τα πάντα Θα σηκώσω ούτως ή άλλως μόνη μου και όλη την πολιτική ευθύνη και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την όλη στάση μου για αυτό το ζήτημα μέχρι σήμερα.
Επειδή θα ήταν αναντίστοιχο της δικής μου πολιτικής πορείας να έχω άλλη στάση από αυτή που είχα και έχω, ούτε καν πίσω από την ονομασία της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας δεν θα στεκόμουν. Το γεγονός ότι μίλησα σε πρώτο ενικό–όπως είχα γράψει και στο κείμενο που ανέλαβα την πολιτική ευθύνη ήταν μια συνειδητή απόφαση για να μιλήσω άμεσα και προσωπικά–, εκτός όλων των άλλων, για το γεγονός ότι η ενέργεια αυτή δεν ολοκληρώθηκε. Αν εκ των υστέρων πολλοί συνειδητοποιούν μπροστά στο οποιοδήποτε ποινικό κόστος, ότι οι επιλογές τους ήταν λάθος και μετανιώνουν γι’ αυτές, πρόβλημά τους.
Για την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας, ας μην ανησυχούν. Δεν θα αναλύσω εδώ την επιχειρηματολογία μου, όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο φοβούνται. Πέρα από την συνήθη επιχειρηματολογία ότι σε αναρχικούς δεν υφίσταται η έννοια της αρχηγίας και συνεπώς της ηθικής αυτουργίας, από την οποία απορρέει, υπάρχει ένα επιχείρημα πολύ ουσιαστικό για την περίπτωση: Ηθικός αυτουργός για ενέργειες και αποφάσεις που παίρνω, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει σε καμία περίπτωση.
Η απόφασή μου αυτή ήταν πολιτική και υπερβαίνει τα πρόσωπα που θα ευνοούνταν άμεσα από αυτή την ενέργεια αν ολοκληρωνόταν. Αφορά τις θέσεις μου και τις θέσεις μας σαν Επαναστατικός Αγώνας για την καταστολή, την αλληλεγγύη, τον αγώνα ενάντια στο καθεστώς, για την Κοινωνική Επανάσταση.
Η απόπειρα απόδρασης ήταν μια ενέργεια που η πολιτική της αναγκαιότητα πηγάζει από αυτές τις θέσεις. Όμως για αυτά τα πολιτικά ζητήματα, για την πολιτική ουσία της απόπειρας απόδρασης με ελικόπτερο θα μιλήσω σε επόμενο κείμενο.
Η απόδραση με ελικόπτερο γνώριζα εξ’ αρχής ότι είχε μεγάλο ποινικό κόστος και ποσώς με ενδιέφερε. Γνώριζα επίσης, ότι ενείχε και μεγάλο κίνδυνο, ότι θα μπορούσα να μην επιβιώσω καν από μια τέτοια επιλογή δράσης. Παρόλα αυτά, την επιχείρησα. Για μένα η επιλογή αυτή αγώνα ήταν και θα παραμείνει πάντα στα αρχικά πολιτικά και αξιακά πλαίσια που είχα θέσει με την ανάληψη πολιτικής ευθύνης που είχα κάνει. Επίσης, ούτε αλληλεγγύη ούτε αγώνα συνολικά κάνει κανείς εκ του ασφαλούς. Και κυρίως είναι πέρα για πέρα αναξιοπρεπές όχι απλώς να ανακαλεί κάποιος, να αποποιείται, να μετανιώνει, αλλά να επιχειρεί, προκειμένου να ‘‘επιπλεύσει’’ ο ίδιος και να αποφύγει το όποιο ποινικό κόστος, να θάψει (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) άλλους. Και ιδίως αυτούς που με περισσό κόστος τους πρόσφεραν αλληλεγγύη, χωρίς όρους.
Ορισμένοι προφανώς, στην μακρά έκπτωση και κατάπτωση που έχουν περιέλθει και μέσα στους χαλεπούς πολιτικά καιρούς που ζούμε, έχουν ανάγει τον αναρχικό αγώνα σε ‘‘αγώνα’’ εξυπηρέτησης ιδίων συμφερόντων για τα οποία μάλιστα, δεν διστάζουν να πατούν ακόμα και επί..πτωμάτων. Τέλος επειδή στην προκειμένη, όπως και σε άλλες περιπτώσεις δεν γίνεται να μιλά κάποιος για τον εαυτό του και μόνο και επειδή στο κείμενό του το άτομο εκ των πυρήνων μας ‘‘συστήνει’’ να μιλάμε μόνο για εμάς, να υπενθυμίσουμε στον ίδιο όσο και προς όλους ότι ο ίδιος αναφέρεται με πλείστους – κεκαλυμμένους και μη – χυδαίους όρους και τρόπους στην απόπειρα απόδρασης όσο και στην Ρούπα, στην προσπάθειά του να μιλήσει για τον εαυτό του. Η υπόθεση αυτή είναι υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, είναι μια ενέργεια που εγώ ανέλαβα και δεν θα την αφήσω να την κατακερματίσουν, να την αλλοτριώσουν, να χυδαιολογούν πάνω της.
*www.tovima.gr (ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ) 11/3/2018
**athens.indymedia.org/post/1567233/