Ήταν Πέμπτη, 21 Φεβρουαρίου του 1985 στις 19.10 όταν δολοφονούνται στο Κολωνάκι, στη γωνία Βουκουρεστίου και Τσακάλωφ, ο εκδότης της εφημερίδας "Απογευματινή", υπουργός της κυβέρνησης Μαρκεζίνη επί χούντας, Νίκος Μομφεράτος και ο οδηγός του Γιώργος Ρουσέτης. `Ενοπλοι πλησιάζουν το αυτοκίνητο όπου επιβαίνουν ο Μομφεράτος και ο οδηγός του , ανοίγοντας πυρ με δύο 45άρια. Ο εκδότης βρίσκει ακαριαίο θάνατο "με τέσσερις σφαίρες στην καρδιά" σύμφωνα με τίτλο της "Απογευματινής". Το αυτοκίνητο πέφτει πάνω σε βιτρίνα καταστήματος ενώ οι δράστες εξαφανίζονται.
Τι έλεγε η Αστυνομία
«Οι αστυνομικοί πιστεύουν ότι πρόκειται για ολιγομελή ομάδα τρομοκρατών που βρίσκεται σε άμεση σύνδεση με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες της Ιταλίας, τους τρομοκράτες της RAF, της Δυτικής Γερμανίας, καθώς και άλλες ομάδες και οργανώσεις της διεθνούς τρομοκρατίας. Τα μέλη της 17Ν έχουν εκπαιδευτεί σε στρατόπεδο κομάντος κάποιας χώρας του ανατολικού μπλοκ» (ρεπορτάζ της «Απογευματινής» στις 22.2.1985).
Τι έλεγε η 17Ν
«Η "Απογευματινή" είναι γνωστή στο πανελλήνιο για τις ιδιαίτερες επιδόσεις της στην προσπάθεια συστηματικής αποβλάκωσης και αποχαύνωσης των πιο καθυστερημένων τμημάτων του λαού προβάλλοντας τα διάφορα αισθηματικά σκάνδαλα, τις ημίγυμνες, καλλιεργώντας τα πιο χυδαία και χαμηλά ένστικτά του. Εκδότης και κύριος μέτοχος της "Απογευματινής", ο φασίστας Μομφεράτος, υπουργός της χούντας, που έγινε ιδιοκτήτης της "Α" με χρήματα της CIA. Ετσι βλέπουμε τη CIA να αγοράζει μία εφημερίδα - αυτή που της ταιριάζει - για να μπορεί να ελέγχει την πληροφόρηση. Να χρησιμοποιεί για αυτό έναν φασίστα, υπουργό της χούντας, που αντί να βρίσκεται στη φυλακή αφού σαν υπουργός ήταν συνυπεύθυνος για τα εγκλήματά της, φθάνει στο σημείο να `χει το θράσος να θέλει να χειραγωγεί τον λαό, αφού πέρα από την εφημερίδα του, με τη μεγάλη δύναμη που διαθέτει σαν πρόεδρος της Ενωσης Ιδιοκτητών Ημερησίου Τύπου, περνάει τα διάφορα ξένα εμπιστευτικά και απόρρητα έντυπα του δυτικού ιμπεριαλισμού και στους άλλους ιδιοκτήτες...» (χωρίς ημερομηνία προκήρυξη της 17Ν με την οποία ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης, την οποία άφησαν οι εκτελεστές στον τόπο της δολοφονίας).
Τι έλεγαν οι εφημερίδες
«Ο ομαλός πολιτικός βίος, η δημοκρατία και οι θεσμοί της είναι στο στόχαστρο των σκοτεινών κύκλων, που υφαίνουν, με την αλυσίδα των δολοφονιών, τον ιστό της αράχνης για τον θάνατο του ελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος. (...) Η κύρια ευθύνη, βέβαια,ανήκει στην κυβέρνηση - στη θητεία της οποίας δολοφονούνται οι άνθρωποι του Τύπουχωρίς αυτή να μπορεί να αποτρέψει το έγκλημα, ούτε έστω να ανακαλύψει τους δολοφόνους» («Απογευματινή», 22.2.1985).
Οι Χριστόδουλος Ξηρός και του Βασίλης Τζωρτζάτος, στις προανακριτικές καταθέσεις τους ομολογούν τη συμμετοχή τους στη συγκεκριμένη εγκληματική ενέργεια. Σύμφωνα με την κατάθεση του Χρ. Ξηρού ο Αλέκος Γιωτόπουλος προτείνει στους υπολοίπους τον στόχο και αφού συμφωνούν η επιχείρηση γίνεται ως εξής: "Στην επίθεση αυτή πήραμε μέρος εγώ ως οδηγός μοτοσικλέτας μάρκας Honda και επιβάτη τον "Λουκά" (σ.σ.: Δημήτρης Κουφοντίνας), ακόμη ο "Νικήτας" (σ.σ.: Παύλος Σερίφης) ως οδηγός της άλλης μοτοσικλέτας τύπου Βέσπα και με συνεπιβάτη τον "Αλέκο" (σ.σ.: Πάτροκλο Τσελέντη). Ο "Λάμπρος" (σ.σ.: Γιωτόπουλος) είχε τον ρόλο για την ειδοποίηση όταν ο στόχος ξεκίνησε από το σπίτι. Ο "Λουκάς" μάς εφοδίασε με οπλισμό, γάντια κτλ. και πυροβόλησαν εναντίον του Μομφεράτου και του οδηγού του ο "Αλέκος" και ο "Λουκάς" με 45άρια πιστόλια. Στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε στις μοτοσικλέτες και απομακρυνθήκαμε εγκαταλείποντας τις κλεμμένες μοτοσικλέτες στην περιοχή Νεάπολη Εξαρχείων και στη συνέχεια επιβιβαστήκαμε σε κλεμμένο ΙΧΕ αυτοκίνητο μάρκας Fiat, το οποίο και αυτό εγκαταλείψαμε σε κάποιο στενό πλησίον του ζαχαροπλαστείου "Σόνια" της Λ. Αλεξάνδρας. Τον οπλισμό και σ` αυτή την επίθεση τον μάζεψε ο "Λουκάς"».
Στα χέρια της αστυνομίας βρίκεται το πιστόλι Colt, μοντέλο 1911 Α1, διαμετρήματος 45 ACP, που βρέθηκε με τον γεμιστήρα του και απαλειμμένο τον αριθμό της σειράς του, στην μπανιέρα της γιάφκας της οδού Δαμάρεως 73 στο Παγκράτι. Το ίδιο όπλο χρησιμοποιήθηκε από τη 17Ν. άλλες έξι φορές συνολικά.
Η δολοφονία του Νίκου Μομφεράτου συντάραξε τότε την κοινή γνώμη, συνεχίζοντας τον κύκλο του αίματος που είχε ανοίξει με την δολοφονία του σταθμάρχη της CIA στην Ελλάδα, Ρίτσαρντ Γουέλς και που συνεχίστηκε με τις δολοφονίες του Ευάγγελου Μάλλιου και του Παντελή Πέτρου. Ήταν και η πρώτη δολοφονία που έγινε "δημόσια" και σε κοινή θέα, στις 7:10 το απόγευμα στην πολυσύχναστη Τσακάλωφ. Πολλοί ακόμη και τώρα θεωρούν την 17 Νοέμβρη, μια αριστερών φρονημάτων τρομοκρατική οργάνωση, που δρούσε από μόνη της. Για πολλούς όμως η 17Ν ήταν το μακρύ χέρι ενός νέου συστήματος εξουσίας, που έκανε τα πάντα για να απομακρύνει τους "εκπροσώπους" ενός παλιότερου συστήματος εξουσίας και να στερεώσει τη δική του. Και αν το δούμε πιο προσεκτικά θα διαπιστώσουμε ότι οι δολοφονίες της 17Ν είχαν "στρατηγικό¨χαρακτήρα. Με τις δολοφονίες του Γουέλς και άλλων Ελλήνων αξιωματικών που έδρασαν στην διάρκεια της δικτατορίας, φρόντισε να ικανοποιήσει το δημόσιο αίσθημα, ώστε να αποκτήσει κάποιο λαϊκό έρεισμα. Οι επόμενες δολοφονίες, όπως αυτή του Νίκου Μομφεράτου, εκδότη της Απογευματινής, του Τζώρτζη Αθανασιάδη, εκδότη της Βραδυνής (που τυπικά έγινε από άλλη οργάνωση) ή του Προέδρου του Δ.Σ. της Χαλυβουργικής Δημήτρη Αγγελόπουλου, έμοιαζαν σαν να λένε "Είναι ώρα να κάνετε πίσω. Τώρα είναι η δική μας σειρά". Ήταν δηλαδή περισσότερο μια γκανγκστερική οργάνωση που χρησιμοποιούσε την ιδεολογία σαν πρόσχημα, για να προωθήσει επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα.
Τυπικά πάλι η δράση της 17Ν έληξε τον Ιούνιο του 2002, με την σύλληψη του Σάββα Ξηρού, όταν έσκασε από λάθος εκρηκτικός μηχανισμός στα χέρια του, που οδήγησε στην σύλληψη και άλλων μελών της οργάνωσης. Κατ` άλλους πάλι το "ατύχημα" του Σάββα Ξηρού, ήταν οργανωμένο από το εσωτερικό της οργάνωσης.
Το 2015 οι αμερικάνικες υπηρεσίες ασφαλείας αφαίρεσαν την 17Ν από τις εν ενεργεία τρομοκρατικές ομάδες και θεωρούν αυτήν την υπόθεση τελειωμένη. Ίσως και να είναι έτσι.
Αλλά όσο το 45άρι "σήμα κατατεθέν" της 17Ν και η γραφομηχανή που έγραφαν τις προκηρύξεις δεν έχουν βρεθεί, σημαίνει μάλλον ότι κάποιο επιφυλάσσονται για το μέλλον, παρ` όλο που η εποχή της έχει ουσιαστικά περάσει.
Πηγή: www.klik.gr