Σμήναρχος Καρυωτάκης: Ο «Ιπτάμενος Συγγραφέας» της Πολεμικής μας Αεροπορίας

«Σαν το σύννεφο φεύγει, πετάει..»

Έτοιμος 24 ώρες το 24ωρο να υπερασπιστεί την πατρίδα. Επέλεξε να ασχοληθεί με μια δουλειά που δεν βγάζει επαγγελματίες, αλλά ήρωες. Γι’ αυτόν δεν υπάρχουν ωράρια μα ούτε και όρια και γνωρίζει καλά ότι ένας Ιπτάμενος είναι μαχητής τόσο στον αέρα όσο και στο έδαφος. Ως αξιωματικός καλείται να ενεργεί σοφά και να διαχειρίζεται σωστά την εξουσία, τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες που αναλογούν στο βαθμό του.

Το σώμα του είναι προετοιμασμένο για την καταπόνηση κάθε πτήσης, το μυαλό του συγκεντρωμένο στο 110%, η ψυχή του ταγμένη στον κάθε έναν από εμάς. Εκπαιδευμένος σκληρά για να μπορεί να ανταπεξέλθει σε κάθε δυσκολία, να καταφέρνει να σκέφτεται νηφάλια και να επεξεργάζεται μεγάλες ποσότητες δεδομένων ακόμα και κάτω από συνθήκες υψηλού στρες. Άρτια καταρτισμένος, ώστε να είναι ικανός να έχει υπ’ ευθύνη του ένα αεροσκάφος αξίας εκατομμυρίων ευρώ.

 

Η εκπαίδευση του δεν σταματάει ποτέ. Για εκείνον άλλωστε οι γνώσεις του και οι δεξιότητες που έχει αναπτύξει είναι απλά αλλοιώσιμες. Επιδιώκει να μαθαίνει νέα πράγματα, να μελετά καινούργιες τακτικές και να φτάνει στο ύψιστο δυναμικό των δυνατοτήτων του.

Είναι απόφοιτος Ειδικών Σχολείων Επιβίωσης, Ηλεκτρονικού Πολέμου, Πληροφοριών, Ψυχολογίας Αιχμαλώτων, Διερεύνησης Αεροπορικών Ατυχημάτων, Πληροφοριών Ανοικτών Πηγών και Ανθρώπινης Νοημοσύνης. Έχει αριστεύσει στην εκπαίδευση Επιβίωσης και στη Σχολή Διερεύνησης Ατυχημάτων στις ΗΠΑ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ζωή του είναι πολύ διαφορετική από εμάς των υπολοίπων.

Γι’ αυτό διαβάζοντας όλα τα παραπάνω ξεγελιέσαι… Πιστεύεις ότι θα γνωρίσεις έναν άνθρωπο που οι εκπαιδεύσεις, οι αερομαχίες, τα readiness και τα scrambles τον έχουν σκληρύνει, τον έχουν κάνει άκαμπτο, ίσως λίγο ατσάλινο όπως το F-16 του.

Εκείνος όμως μας διαψεύδει και με την πένα του, «σπάει το φράγμα» της ψυχής μας και αγγίζει ευαίσθητες χορδές «ψάχνοντας να βρει μέσα του το παιδί που ήταν κάποτε».

 

-Κύριε Καρυωτάκη, καλώς ήρθατε! Πείτε μας λίγα πράγματα για εσάς. Από που είστε, πόσο χρονών είστε, που πήγατε σχολείο…

Άνοιξα πρώτη φορά τα μάτια μου 24 Μάρτη 1970 στο Ηράκλειο. Τα παιδικά μου χρόνια  πέρασαν στα χωριά μου Καστέλλι Πεδιάδος και Πολυθέα μέχρι να ξεκινήσω το σχολείο στην Αμαλιάδα (Πελοπόννησο) απ’ όπου κι επέστρεψα στα Χανιά για την Τετάρτη δημοτικού έως και το τέλος του Γυμνασίου. Τις δύο πρώτες τάξεις Λυκείου είχα την ευτυχία να τις κάνω στην ιδιαίτερη πατρίδα μου στο 2ο Λύκειο Ηρακλείου αλλά επέστρεψα στα Χανιά για την τελευταία πράξη των Πανελληνίων το 1987.

-Αν σας παρατηρήσει κάποιος, μπορεί εύκολα να διακρίνει τις τρεις μεγάλες αγάπες της ζωής σας. Η μία είναι η οικογένεια, η άλλη η Πολεμική Αεροπορία και η τρίτη το γράψιμο. Με απόλυτο σεβασμό στην ιδιωτικότητα σας, θα «προσπεράσουμε» την πρώτη αγάπη και θα πάμε στην δεύτερη. Το να γίνετε πιλότος ήταν κάτι που προέκυψε ή ήταν ένας στόχος που υπήρχε από νωρίς στο μυαλό σας;

Η ζωή έχει μεγαλύτερη φαντασία από όση έχουμε όλοι οι άνθρωποι μαζί στα όνειρά μας. Σε μια ανταλλαγή Πρωτοχρονιάτικων δώρων σε μικρή ηλικία, από λάθος πήρα το δώρο ενός άλλου παιδιού. Αναγκάστηκα  να παίζω για δύο εβδομάδες με ένα αεροπλάνο. Αυτό ήταν το αρχέγονο γενεσιουργό αίτιο της ροπής μου προς τον αέρα. Εννοείται ότι αν ξαναγεννιόμουν θα έκανα το ίδιο.  «Κανένας δε μπορεί να μελαγχολήσει όταν δεν πατά στη γη». Το άλλο παιδί δεν ξέρω που βρίσκεται, αλλά εκτιμώ ότι θα έχει γίνει ένας άριστος οδηγός αυτοκινήτων.

-Αν κάποιος θέλει να γίνει πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, ποια είναι η καλύτερη προετοιμασία γι’ αυτό; Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η πιο καλή διαδρομή για να το πετύχει;

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή. Αν περισσεύει θέληση και υπομονή μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Συνηθίζω να λέω, ‘’Αν δεν έχεις φτερά βγάλε ! ‘’ Ο καθένας μπορεί να πετύχει ότι επιθυμεί, αρκεί να το θέλει και να το αγαπά πολύ. Στο συγκεκριμένο χρειάζεται υψηλή νοημοσύνη, πνευματική και ψυχική διαύγεια, όρεξη για αρκετό διάβασμα και φυσικά άριστη φυσική κατάσταση. Επίσης σεβασμός στον κίνδυνο αλλά όχι φόβος. Τέλος να αγαπά την πατρίδα και το αεροπλάνο καθώς και την αποστολή της Πολεμικής Αεροπορίας. Άλλωστε ‘’ ο καλύτερος τρόπος για να σώσεις τον εαυτό σου είναι να προσπαθείς να σώσεις τους άλλους.’’

-Τι μπορεί να θέσει έναν υποψήφιο πιλότο εκτός; Τι μπορεί να τον αποθαρρύνει;

Αν κάποιος υποψήφιος έχει σκεφτεί πράγματα που τον αποθαρρύνουν τότε μάλλον δεν πρέπει να συνεχίσει. Αυτή η δουλειά δεν επιδέχεται συμβιβασμούς. Δίνει μοναδικές εμπειρίες και ζητά την αποκλειστικότητα της ζωής των υποψηφίων. Η δύναμη ψυχής και η ακεραιότητα του χαρακτήρα δίνει πολλές ελπίδες για υψηλά ποσοστά επιτυχίας.

-Είναι ικανοποιητική η αμοιβή ενός πιλότου σε σύγκριση με τη δουλειά που προσφέρει; Εξασφαλίζει μια άνετη διαβίωση από αυτήν;

Η αμοιβή ενός Ιπταμένου είναι αξιοπρεπής. Όμως όσο και να μειωθεί ή να αυξηθεί, ο εργαζόμενος θα συνεχίσει να κάνει το χρέος του εξίσου καλά ακόμα και χωρίς αμοιβή. Το συγκεκριμένο επάγγελμα δεν έχει αντίτιμο.

-Εξασκώντας αυτό το επάγγελμα, πόσο εύκολο είναι να κρατηθούν ισορροπίες ανάμεσα στην οικογένεια και την δουλειά;

Πρόκειται για ένα γεγονός που χρειάζεται διαρκή προσπάθεια και ιδιαίτερο χειρισμό. Το μέγεθος της επιτυχίας εξαρτάται πολλάκις από τις αντοχές και τις ικανότητες και των δύο μελών και ιδιαίτερα της συζύγου. Η κατανόηση εκ μέρους της υπηρεσίας συμβάλει επίσης καθοριστικά.

-Ποιο είναι το καλύτερο και ποιο το χειρότερο κομμάτι της δουλειάς σας;

Το χειρότερο ξημέρωμα είναι αυτό, μετά την απώλεια ενός μέλους της ομάδας των Ιπταμένων. Το καλύτερο στιγμιότυπο αυτής της δουλειάς είναι όταν το βλέμμα σου συναντά τη λάμψη των ματιών όσων θαυμάζουν κι αγαπούν το αεροπλάνο και την Πατρίδα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-Υπάρχουν παρερμηνείες των ανθρώπων γύρω από το επάγγελμα σας; Πόσο ανταγωνιστικός μπορεί να είναι ο κοινωνικός περίγυρος ενός πιλότου;

Η φύση του ανθρώπου εμπεριέχει ζηλοφθονίες, κακόβουλες σκέψεις και ενίοτε πράξεις. Είναι κατανοητό. Ιδιαίτερα, όταν κάποιος δεν μπορεί να φτάσει τα υψίπεδα της καθημερινότητας ενός ανθρώπου του αέρα. Όμως και οι Ιπτάμενοι είναι άνθρωποι και απαιτείται σθένος ώστε να μην υποκύπτουν σε μικρότητες ή να διακατέχονται από ωραιοπάθεια, υπεροψία, αλαζονεία και ματαιοδοξία. Όσο είσαι μέσα στο στράτευμα κρίνεσαι από τους ανωτέρους. Μόλις φύγεις, από τους νεότερους. Άλλο πράγμα η περηφάνια κι άλλο η έπαρση.

Άλλωστε, ‘’τί να τα κάνεις τα φτερά αν δεν έχεις ουρανό ! ‘’

-Ας περάσουμε στην τρίτη αγάπη της ζωής σας. Το γράψιμο. Πως προέκυψε; Πότε θυμάστε να έχετε «τσακώσει» τον εαυτό σας να σκαρώνει τη πρώτη  μαντινάδα;

Είναι καταγεγραμμένο στο δεύτερο βιβλίο μου μια ωραία παιδική ιστορία με το νέο αγόρι που έγραψε μερικές λέξεις σε ένα κομμάτι χαρτί για να εκφράσει το συναίσθημα του πρώτου ερωτοχτυπήματος.  Ήμουν μόλις 8.

Έκτοτε έως και σήμερα, νομίζω ότι ζω δύο παράλληλες ζωές.

Προσπαθώ ακόμα να καταλάβω αν γεννήθηκα ένας Ιπτάμενος Συγγραφέας ή ζω σαν ένας Συγγραφέας Ιπτάμενος.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-Υπήρξε κάποιο κίνητρο για να ξεκινήσετε να γράφετε; Και δεν εννοώ μια μαντινάδα της στιγμής, που ούτως ή άλλως οι κρητικοί το έχουμε μέσα μας, αλλά όλο αυτόν το χείμαρρο συναισθημάτων που βλέπουμε να αποτυπώνεται στα γραπτά σας.

Λέω πως, ‘’Πολλές φορές κλείνω τα μάτια μου για να βλέπω καλύτερα. Όταν τα ξανανοίγω, γράφω αυτά που είδα. ‘’ Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν φοβούνται να εκτεθούν γιατί απλά δεν έχω να κρύψω τίποτα. Ίσως αποτελεί ένα μέρος της εγωιστικής ασφάλειας μου. Όταν όμως πρόκειται για συναισθήματα τότε η πρόκληση είναι ακόμα μεγαλύτερη . Τα συναισθήματα υπάρχουν μόνο για να βγαίνουν. Σε μένα οι χαρές κι οι λύπες μοιάζουν σπασμένοι σωλήνες που δεν άντεξαν στην πίεση των συναισθημάτων και ραντίζουν δροσερό νερό αισιοδοξίας.

-Κ. Καρυωτάκη, με πλήρη σεμνότητα παρουσιάσατε πριν από λίγους μήνες δύο βιβλία σας. Το «Είναι θεριό η μοναξιά» και το «2-1=0». Πείτε μας δυο λόγια για τους τίτλους των βιβλίων σας οι οποίοι, προκαλούν ένα δέος…Μιλάνε για μοναξιά, για μαθηματικά της καρδιάς… Πως τους εμπνευστήκατε;

Οι γραφές σε οδηγούν σε τίτλους. Αν συμβεί το ανάποδο τότε το αποτέλεσμα δεν θα είναι επιτυχημένο. Θέλω να πω, πως στη συγγραφική υπάρχει μια ροή και μια μουσικότητα με ακριβείς μαθηματικές σχέσεις των λέξεων ανάμεσά τους. Πόσο δε μάλλον στην ποίηση και στην ελεύθερη γραφή. Αυτές σου δείχνουν στο τέλος και την επικεφαλίδα, τη λεζάντα. Αν δε γράφονται κατά παραγγελία, έχουν επιπλέον αξία.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-Ο αναγνώστης που θα πάρει στα χέρια του τα βιβλία σας τι μπορεί να περιμένει ότι θα του προσφέρουν; Τι θα βρει μέσα σ’ αυτά και ποια είναι αυτά τα στοιχεία που θα τον κάνουν να τα διαβάσει και να τα ξαναδιαβάσει ;

Εκτιμώ πως θα δει ένα έργο στο σινεμά με πρωταγωνιστή τον ίδιο ή την ίδια. Θα αποστηθίσει κάποιες γραμμές που τον εκφράζουν, αλλά σίγουρα στην πορεία θα βρει και άλλες. Κι αν ακόμα δεν του ταιριάζουν κάποια κομμάτια του σεναρίου, ίσως θελήσει να τα ζήσει. Τουλάχιστον θα είναι λεκτικά προετοιμασμένος για οποιοδήποτε ρόλο του επιφυλάσσει η ζωή. Βλέπετε ανάμεσα στον άνθρωπο και τα όνειρά του υπάρχει ένα κενό και αυτό προσπαθούμε να καλύψουμε. Χωρίς βέβαια να λησμονούμε ότι σύμφωνα με τον Πίνδαρο, ο άνθρωπος είναι το όνειρο μίας σκιάς.

 

 

 

 

 

 

 

 

-Οι μαντινάδες σας, τα κείμενα σας έχουν βιογραφικό χαρακτήρα; Διαβάζοντας ο αναγνώστης κάποια μαντινάδα χαράς, πόνου, έρωτα, «κλέβει» ένα κομμάτι του εαυτού σας;

Όταν κάποιος έχει ένα χάρισμα δεν σημαίνει ότι έχει κερδίσει κάτι. Σημαίνει ότι Εκείνος εκεί πάνω, του ανέθεσε να κάνει καλό και να προσφέρει στους άλλους. Τα κείμενα ενός συγγραφέα είναι συνήθως βιωματικά εκτός των μυθιστοριογράφων. Κι εγώ δε τα πάω καλά με τα μυθιστορήματα. Συχνά αυτοπροσδιορίζομαι ως Επιγραφοποιός ή Ευαίσθητος σεισμογράφος που καταγράφει ψυχικούς κραδασμούς από συναισθήματα και βιώματα του εαυτού του ή ανθρώπων που έτυχε να γνωρίσω τόσο καλά ώστε η ζωή μου έγινε ένα με την δική τους. Και είναι όλα και θέλω να είναι, πέρα για πέρα αληθινά. Χωρίς εκπτώσεις. «Ο άνθρωπος συνηθίζει να ξεχνά ότι δεν τον συμφέρει αλλά ποτέ ότι νιώθει. »

 

 

 

 

 

-«Και να κατέχει να μετρά, όποιος αγάπη χάνει, για κείνον ένα και μηδέν, πάντα μηδέν θα κάνει». Κ. Καρυωτάκη, όσες φορές κι αν έχω διαβάσει αυτή την μαντινάδα, αισθάνομαι την ίδια συγκίνηση. Δεν μπορώ να γνωρίζω σε ποια φάση της ζωής σας γράφτηκε αλλά ειλικρινά θα ήθελα να μου κάνετε ένα σχόλιο γι’ αυτήν.

Το πρώτο βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μοναξιά, το δεύτερο στην απώλεια, δύο έννοιες εκ πρώτης όψεως διαφορετικές, μα κατ’ ουσία διζυγωτικές δίδυμες με το ίδιο DNA. Χαρακτηρίζονται από απώλεια αγάπης, όμως αυτός που τις βιώνει παράγει αγάπη. Στην αριθμητική του έρωτα, της φιλίας και των ανθρώπινων σχέσεων γενικότερα, κατά τον ΕΚτΚ,  «2-1 κάνει Μηδέν, ενίοτε κάνει 1 και κάποιες φορές,  κάνει καλό!»

-Όταν ένας καλλιτέχνης κάνει κατάθεση ψυχής και βρίσκει την ανταπόκριση και τον σεβασμό που βρίσκεται εσείς από τον κόσμο, τι νιώθει;

Θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως δεν νοιώθω ικανοποίηση και περηφάνια. Όμως δεν είναι αυτοσκοπός μου να δοξαστώ, αλλά να δοξάσω πιότερο τη μάνα και τον πατέρα μου. Αυτό και μόνο με ανταμείβει πλουσιοπάροχα. Εκπληρώνω όμως και το χρέος μου σε όλους τους απλούς στρατιώτες της αγάπης, που έπεσαν στο «καθήκον», αλλά συνεχίζουν να μάχονται, και ταυτόχρονα απαντώ σε εκείνους που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε. « Από σίδερο ή από λέξεις, όλες οι σφαίρες σκοτώνουν το ίδιο. »

-Αν πάμε λίγο πίσω και σας ζητήσω να θυμηθείτε τους πρώτους μαντιναδολόγους που διαβάσατε ή ακούσατε, ποιοι θα ερχόντουσαν στο μυαλό σας;

Μαντιναδολόγοι είναι όλοι οι Κρητικοί και οι Κρητικοπούλες.

Οι περισσότεροι δεν το ξέρουν. Κάποιοι μεταχειρίζονται τον λόγο με ιδιαίτερη τέχνη και χωρίς θόρυβο και με περίσσεια ταπεινότητα αναδεικνύονται σε τρισδιάστατα πλάσματα μέσα σε ένα κόσμο δύο διαστάσεων. Γιώργης Μπέρκης, Λευτέρης Μπέρκης, Αριστείδης Χαιρέτης – Γιαλαύτης, Ειρήνη Γωνιανάκη, Γιάννης Βαρδουλάκης, Δέσποινα Σπαντιδάκη και το υπέρτατο είδωλο του συναισθήματος και της λεβεντιάς Γιάννης Αεράκης – Πολογιάννης.

 

 

 

 

 

-Μαθαίνω ότι εκτός από τα βιβλία έρχεται και κάτι άλλο καλό από εσάς. Μία συνεργασία με τον τεράστιο Ψαραντώνη και τον Δημήτρη Σπυριδάκη. Πως αισθάνεστε για αυτή τη συνεργασία;

Η  αγνή κι αμάλαγη φιλία του πατέρα μου με τον αείμνηστο άγγελο της Κρήτης Νίκο Ξυλούρη συνεχίστηκε και σφραγίστηκε με την λατρεία μου προς τον αδερφό του Ψαραντώνη. Ένα από τα τραγούδια που έγραψα, μου φώναζε απεγνωσμένα ότι ήθελε και έπρεπε να τραγουδηθεί από ένα και μόνο.

 

 

 

 

 

Τον Ψαραντώνη. Όπερ και εγένετο αλλά με την διαμαντένια πένα του λαγούτου του Δημήτρη Σπυριδάκη που το έντυσε μουσικά με μια πανάκριβη και μοναδική μελωδία. Τους ευχαριστώ και τους δύο κι είμαι σίγουρος ότι το τραγούδι θα τους αποζημιώσει όταν θα κρέμεται από τα χείλια των φίλων μας.

Όμως έπεται συνέχεια και με άλλα θρυλικά ονόματα της Κρητικής Μουσικής Τέχνης. Σύντομα θα κυκλοφορήσει η πρώτη επίσημη συνεργασία μου με τον αδερφικό μου φίλο Γιώργη Βρέντζο που εκτιμώ πως θα κάνει μεγάλη εντύπωση με την νέα του δισκογραφία. Τον κατατάσσω μέσα σε στους μεγαλύτερους και καλύτερους καλλιτέχνες της σύγχρονης Κρητικής μουσικής. Ο τόπος αυτός είναι άγνωστο αν θα ξαναβγάλει όμοιό του.

 

 

 

 

 

Επίσης έρχονται και συνεργασίες με νέα  σχετικά παιδιά που υπόσχονται πάρα πολλά λόγω του μεγάλου πάθους και της μουσικής παιδείας τους. Γιάννης Κασσωτάκης, Μανώλης Σίγμα & Στεφανία Χατζάκη και Μιλτιάδης Βαρουχάκης.

 

 

 

 

 

Τέλος ξεκίνησε τα πρώτα  της βήματα μια συνεργασία με τον Κώστα Μακεδόνα και τον Δημήτρη Λιανοπίτη σε έντεχνα λαϊκά ακούσματα, χωρίς  βέβαια να λείπει το άρωμα της Κρήτης.

-Κ. Καρυωτάκη πριν από δύο χρόνια περίπου περπατήσατε από τα Χανιά μέχρι και το Γάζι Ηρακλείου ανάβοντας τα καντήλια στα εκκλησάκια που είναι αφιερωμένα στα θύματα των τροχαίων ατυχημάτων. Ποιο ήταν το μήνυμα που θέλατε να περάσετε με αυτή την κίνηση και πως αισθανθήκατε με την ολοκλήρωση του εγχειρήματος αυτού;

Ήρθε κάποτε η στιγμή που τα Ιπτάμενα έσμιξαν με τα ταπεινά πρόβατα. Είχα δώσει μιαν υπόσχεση στον εαυτό μου και σε όσα αντίκριζα τόσα χρόνια στις ατέλειωτες διαδρομές ότι κάποτε θα σμίξουμε. Έτσι απλά ξεκίνησα μια Δευτέρα 8 Αυγούστου του 2016. Αθόρυβα, επισκέφτηκα, φρόντισα, μίλησα κι αποχαιρέτησα 367 εικονοστάσια με 367 διαφορετικές ιστορίες. Μερικές φορές είναι προτιμότερο να δείχνεις τι αισθάνεσαι χωρίς να μιλάς και χωρίς να γράφεις. Μόνο με πράξεις.

Εκπληρώθηκε μια ακόμα αποστολή σε ιδιαίτερα χαμηλό ύψος.

-Σήμερα αν επαναλαμβάνατε την διαδρομή μετρώντας τα εκκλησάκια, δυστυχώς ο αριθμός τους θα ήταν κατά πολύ αυξημένος. Εσείς, ένας άνθρωπος βαθιά σκεπτόμενος, εάν είχατε αυτή τη στιγμή μπροστά σας μια παρέα νεαρών παιδιών που ετοιμάζονται να γίνουν οδηγοί, τι θα τους συμβουλεύατε;

Η ζωή του καθενός ανήκει κατ’ αποκλειστικότητα μόνο σε εκείνον. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ρισκάρει έστω και την παραμικρή πιθανότητα να επέμβει σε αυτόν τον πανάρχαιο νόμο. Όλοι οι νέοι διακατέχονται από φλόγα που τους μετατρέπει άλλοτε για καλό και άλλοτε για κακό σε εμπρηστές. Μα πρέπει να τους μαθαίνουν οι οικογένειές τους πως ο άνθρωπος γερνάει πυροσβέστης. Ας μεγαλώνουμε τα παιδιά μας όλοι με την προοπτική να ζήσουν και να γεράσουν σαν καλοί πυροσβέστες και όχι να τα μαζεύει από το δρόμο η πυροσβεστική.  Όσοι έχουν περίσσεια δύναμης και αντρειάς ας τη διοχετεύσουν στην πατρίδα, σε έναν άρρωστο σε ένα φτωχό, όχι στους δρόμους.

-Ας υποθέσουμε ότι με έναν μαγικό τρόπο γυρίζατε πίσω τον χρόνο. Θα αλλάζατε κάτι στις αποφάσεις σας, στις επιλογές σας, στην πορεία της ζωής σας;

Αν άλλαζα έστω και ένα κόμμα, τότε θα πρόδιδα όλα τα παραπάνω. Τίποτα λοιπόν….Μηδέν !

Εύχομαι σε όλο τον κόσμο και σε εσάς προσωπικά να πορεύεστε πάντα με αναμμένο το φως της σοφίας και να μην στερηθείτε ποτέ στη ζωή σας τη λέξη λαχτάρα.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς.

-Εμείς σας ευχαριστούμε για τον χρόνο σας και την ευκαιρία που μας δώσατε να γνωρίσουμε καλύτερα τον Μανώλη Καρυωτάκη. Έναν άξιο γιο, υπερήφανο πατέρα, αξιόμαχο Ιπτάμενο και χαρισματικό συγγραφέα!

Τον χαιρετούμε με την πεποίθηση ότι σύντομα θα μας απασχολήσει και πάλι με κάτι καινούργιο. Γιατί η δημιουργική σοφία που κατέχει δεν περιορίζεται εύκολα κι ένα μυαλό σαν το δικό του δεν σταματάει ποτέ να γεννά.

Καλές πτήσεις στους ουρανούς της Ελλάδας, Σμήναρχε….

Καλό σεργιάνι στα σοκάκια της ψυχής μας, Μανώλη Καρυωτάκη……………………..

………………………..του Κοσμά και της Μαρίας………………..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

www.kritiworld.gr