Ο Πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ κ. Γρηγόρης Γερακαράκος εξηγεί στη «Νέα Αστυνομία» γιατί ήταν αναγκαία η ποιοτική αγωνιστική δράση στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, απαντά σε όσους ασκούν «κριτική» εκ του ασφαλούς και διαβεβαιώνει τους συναδέλφους ότι ο αγώνας συνεχίζεται πιο μαχητικά και πιο αποτελεσματικά
Κύριε Πρόεδρε, είστε ο πρώτος Πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ που από την πρώτη στιγμή της εκλογής σας στο ύπατο αξίωμα του Προέδρου της Εκτελεστικής Γραμματείας, σχεδόν πριν από δυο χρόνια, διακηρύξατε ότι κατά τη διάρκεια της θητείας σας, δεν θα ακολουθήσετε τη συνδικαλιστική πεπατημένη και ότι θα τα αλλάξετε όλα. Προφανώς, η πρόσφατη διαμαρτυρία στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους εντάσσεται σε αυτήν τη λογική.
Πράγματι, σε λίγο συμπληρώνουμε δυο χρόνια, ως νέα διοίκηση της Ομοσπονδίας και στο διάστημα αυτό πιστεύω ότι δείξαμε τη νέα φιλοσοφία που διέπει τη στρατηγική μας. Καθημερινός αγώνας, πρωί – βράδυ στην Ομοσπονδία, Ομάδες εργασίας για διάφορα θέματα, ανοικτή επικοινωνία με τις Πρωτοβάθμιες Οργανώσεις, άμεση παρουσία παντού όπου μας το ζητά ο συνάδελφος και βέβαια θεσμική εκπροσώπηση στα υπηρεσιακά συμβούλια και στις διαβουλεύσεις με την Ηγεσία και τους συναρμόδιους για θέματα αστυνομίας, υπουργούς.
Κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε, ενημερώσαμε τους υπουργούς για τα ανοικτά θέματα του παρελθόντος, αλλά και για όσα προέκυπταν στην καθημερινότητά μας. Ζητήσαμε διάλογο, με άλλους τον είχαμε με άλλους δεν τον είχαμε.
Χαρακτηριστική η περίπτωση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, του κ. Χουλιαράκη, του μόνου υπουργού που δεν καταφέραμε να δούμε όπως αρμόζει στην Ομοσπονδία από την αρχή των Μνημονίων, το 2010, αλλά πρέπει να του «αναγνωρίσουμε» ότι δεν είδε και κανέναν άλλον, πλην «τρόικας». Προσπαθήσαμε να τον συναντήσουμε επισήμως για ουσιαστικό διάλογο και βρήκαμε κλειστές πόρτες, ενώ έχουμε τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που μας δικαιώνουν πανηγυρικά αλλά και τη στήριξη της κοινωνίας. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της θεσμοθέτησης της επικινδυνότητας της εργασίας του αστυνομικού.
Δυστυχώς, όμως, οι μήνες περνούσαν και όλα έδειχναν ότι η κυβέρνηση προωθούσε πίσω από τις πλάτες μας ένα νομοσχέδιο που θα άλλαζε τα μισθολογικά μας δεδομένα με το πρόσχημα του εξορθολογισμού των ειδικών μισθολογίων. Πήγαμε, λοιπόν, μαζί με τους προέδρους των άλλων Ομοσπονδιών στο ΓΛΚ, κάναμε και ειδική διαμαρτυρία έξω από αυτό, αλλά παίρναμε μόνο διαβεβαιώσεις του τύπου «μην αγχώνεστε», «θα σας ενημερώσουμε και θα ζητήσουμε τις προτάσεις σας». Τελικά, την αξιοπιστία τους τη διαπιστώσαμε όλοι. Γι' αυτό προσπαθήσαμε την τελευταία στιγμή, λίγο πριν ψηφιστεί το νέο ειδικό μισθολόγιο, να δούμε τον ίδιο τον κ. Χουλιαράκη.
Έτσι, λοιπόν, βρεθήκατε στον τρίτο όροφο του ΓΛΚ, όπου και το γραφείο του. Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τρόπο διαμαρτυρίας;
Διότι είχαμε εξαντλήσει όλα τα «κλασικά» μέσα. Επιστολές, ανακοινώσεις, ανοικτές διαμαρτυρίες, παρεμβάσεις τρίτων -πάντα στο θεσμικό πλαίσιο της λειτουργίας μας. Τι έπρεπε να κάνουμε; Να περιμένουμε να δούμε το νόμο ψηφισμένο και να λέμε ότι είχαμε ήσυχη τη συνείδησή μας; Όχι. Ως την τελευταία στιγμή προσπαθήσαμε να είμαστε παρόντες μαχητές, μέσα στο πρόβλημα, και όχι απόντες παρατηρητές, από μακριά. Αναδείξαμε την ανακολουθία του υπουργού και διατυμπανίσαμε το λάθος, το έγκλημα, που είχαν σχεδιάσει και ήταν έτοιμοι να ψηφίσουν στη Βουλή. Τα είπαμε έξω από τα δόντια και στη Βουλή ενώπιον όλων και κάποιοι μας παρεξήγησαν. Είπαν ότι ο λόγος μας ήταν οξύς, αλλά απαντάμε ότι όταν καταδικάζουν το συνάδελφο και γενικότερα την αστυνομική οικογένεια και την κοινωνία μας στη φτώχεια, και συνεχίζουν να μας αδικούν, δεν έχουμε άλλα μέσα για να διαμαρτυρηθούμε.
Μείνατε μέσα στο γραφείο του Υπουργού περίπου 30 ώρες. Θέλετε να μας μιλήσετε για τα συναισθήματά μας, για την απόφαση αυτή καθ' αυτή; Δεν σας πέρασε από το μυαλό ότι διακινδυνεύσατε ακόμα και τη σύλληψή σας, βάζοντας σε περιπέτεια τη λειτουργία της Ομοσπονδίας;
Η αλήθεια είναι ότι ήταν μια δύσκολη απόφαση. Ήταν πρωτόγνωρη, άλλωστε. Σας θυμίζω ότι πέρυσι είχε προηγηθεί η συμβολική διαμαρτυρία στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου, όπου και τότε ειπώθηκαν πολλά. Ενοχλήσαμε τότε και ξέραμε ότι ξανά θα δεχόμασταν κριτική από τους ίδιους, κυρίως από κομματικά στελέχη της κυβέρνησης που δεν θέλουν να αποκαλύπτεται η ανακολουθία και η ασυνέπειά τους έναντι των ενστόλων. Μια τέτοια δυναμική διαμαρτυρία αυτή τη φορά σε υπουργικό γραφείο, ήταν πράγματι κάτι διαφορετικό, συνδικαλιστικά πιο ποιοτικό και πιο αποτελεσματικό. Ήταν το κάτι άλλο. Από την πρώτη στιγμή που διαβήκαμε το κατώφλι του ΓΛΚ, ως την επόμενη μέρα που αποφασίσαμε σε ένδειξη καλής θέλησης να αποχωρήσουμε αφού είχαν προηγηθεί κάποιες αλλαγές και μετά από τις διαβεβαιώσεις για νέες νομοθετικές βελτιώσεις τόσο του ίδιου του υπουργού, του κ. Τόσκα, όσο και της κυρίας Γιώτας Κοζομπόλη, ως υπεύθυνης τομεάρχη του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, υπήρχε το ενδεχόμενο να διαταχθεί η σύλληψή μας. Το μετρήσαμε κι αυτό αλλά αποφασίσαμε να μην κάνουμε πίσω όποια κι αν ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης. Το δίκιο ήταν με το μέρος μας και μια βίαιη επέμβαση για την απομάκρυνσή μας θα είχε αρνητικό αντίκτυπο όχι για τον αγώνα το δικό μας αλλά για το προφίλ και τη λειτουργία της κυβέρνησης. Αντί διαλόγου για το μισθολόγιο μας επεφύλαξε τον εμπαιγμό και στη διαμαρτυρία μας θα μας απαντούσε με τα ΜΑΤ; Θα ήταν οξύμωρο για μια κυβέρνηση που υποστηρίζει ότι είναι αριστερή. Άρα, πιστεύω και φάνηκε και εκ του αποτελέσματος, ότι ορθά πράξαμε. Χωρίς ακρότητες, με σοβαρότητα διαμαρτυρηθήκαμε και όταν μας είπαν ότι ο υπουργός και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, αναγνωρίζουν τις στρεβλώσεις και ότι θα δουν τις προτάσεις μας, δεν είχαμε κανένα λόγο να συνεχίζουμε εκεί τη διαμαρτυρία μας. Συνεχίσαμε στη βουλή τις διαβουλεύσεις με τα γνωστά αποτελέσματα.
Σε κάθε περίπτωση εισπράξατε τα συγχαρητήρια σχεδόν όλων. Διότι υπήρξαν και κάποιες φωνές που είπαν ότι έγιναν λάθη και παραλείψεις που θα αναζητηθούν...
Εγώ από την πλευρά μου θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους και όλες τις συναδέλφισσες που στήριξαν και συνεχίζουν να μας στηρίζουν. Ο αγώνας που κάνουμε, είναι γι' αυτούς, είναι για το συνάδελφο. Και σε όσους μας ασκούν κριτική είτε ειλικρινή είτε εκ του πονηρού, ένα πράγμα έχω να πω. Λάθη δεν κάνουν μόνο αυτοί που κάθονται. Όσοι αγωνίζονται είναι φυσικό να υπόκεινται στη δημόσια κριτική κι εμείς αυτήν την κριτική την επιζητούμε για να διορθώνουμε τα όποια λάθη. Αλλά δεν δέχομαι κατόπιν εορτής, υποδείξεις. Όσοι μιλούν για λάθη, διερωτώμαι αν είχαν υποδείξει μια δράση ή αν είχαν υποβάλλει μια διαφορετική τακτική και τους την αρνηθήκαμε. Το Διοικητικό Συμβούλιο και η Εκτελεστική Γραμματεία συνεδριάζουν τακτικότατα, το ίδιο και το Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας μας όπου όλοι εκφραζόμαστε. Πεποίθησή μου είναι επομένως ότι ακολουθούμε μια σωστή αγωνιστική πορεία την οποία όλοι οφείλουμε να ενισχύσουμε με πνεύμα ενότητας και να εμπλουτίσουμε με νέες μορφές αγώνα. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν, με προτάσεις και ιδέες.
Να μην ξεχνάμε όλοι ότι η Ομοσπονδία είναι συνδικαλιστικός φορέας, δεν είναι κυβέρνηση και διανύουμε μια εποχή σκληρών εργασιακών, ασφαλιστικών, οικονομικών μέτρων. Όχι μόνο ο Έλληνας αστυνομικός και ο ένστολος αλλά όλος ο ελληνικός λαός. Φυσικά για να περάσουν όλα αυτά τα μέτρα, η κυβέρνηση επέλεξε την τακτική του αιφνιδιασμού του ίδιου της του λαού.