Κάνω πραγματικά πολύ μεγάλη προσπάθεια να οργανώσω τις όποιες σκέψεις μου διαχρονικά, μιας και ο καιροσκοπισμός μερικών μερικών συναδέλφων συνδικαλιστών κυρίως, με ξεπερνάει. Ειλικρινά δεν μπορώ να διανοηθώ για ποιό λόγο εκθέτουν εαυτούς και αλλήλους για να παραδεχτούν ουσιαστικά ότι απέτυχαν. Δεν καταλαβαίνουν ότι όταν δεν έχουν τίποτα καινούριο να πουν ή να προσφέρουν, το καλύτερο και σοφότερο θα ήτανε να μην ομιλούν καθόλου;; Όχι ότι θα τους το απαγορέψει κανείς βέβαια, πόσο μάλλον εγώ, αλλά λίγη αυτοκριτική δεν έβλαψε ποτέ κανέναν...
Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε, που καταλήγουμε πάρα πολλοί από εμάς, τους εμπλεκόμενους με τα του οίκου μας, σε αυτό το πέρα για πέρα απογοητευτικό συμπέρασμα, το οποίο είναι ιδιαίτερα λυπηρό, γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο η ποιότητα και η ουσιαστική δυναμική του συνδικαλιστικού κινήματος μόνο πρόοδο δεν δείχνει. Αναφέρομαι ιδίως, σε διάφορα θέματα και σε ποικίλες αναφορές και αλληλοκαταγγελίες μεταξύ συνδικαλιστών για τις ενέργειές τους ή τις παραλείψεις τους, που διαδραματίστηκαν τόσο στο πρόσφατο 28ο Εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο της Π.Ο.ΑΣ.Υ., όσο και στην καθημερινή μάχη των εντυπώσεων που λαμβάνει χώρα στο διαδίκτυο και όχι μόνο. Και αυτό σίγουρα ως ένα σημείο είναι θεμιτό, αλλά όταν κάποιοι αντιλαμβάνονται τον συνδικαλισμό ως «καρέκλα» ή ως μέσο καθαρά προσωπικής προβολής, τότε σίγουρα σε συνδυασμό με την παντελή αδιαφορία ορισμένων άλλων, δεν παράγεται έργο, πόσο μάλλον ιδανικό αποτέλεσμα.
Μιλάμε όλοι για την δύναμη της ένωσης των συναδέλφων και λίγα λόγια να αγαπιόμαστε αλλά σε πολύ σοβαρά θέματα δεν καταλήγουμε σχεδόν ποτέ να διεκδικούμε ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ. Να κινούμαστε ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ και να υποστηρίζουμε μια λογική, δίκαια και αντικειμενικά ορθή θέση που έχει καταγραφεί ή ψηφιστεί από τα όργανα του Σώματος, ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ.
Ας διαλέξω για παράδειγμα τις τελευταίες συμπληρωματικές μεταθέσεις, που χρησιμοποιήθηκαν ως πεδίο αντιπαράθεσης και δόξας λαμπρόν, από πολλούς συνδικαλιστές και μάλιστα από κάποιους που είναι χρόνια μέσα στα συνδικαλιστικά δρώμενα και στα κέντρα των όποιων αποφάσεων, συμπεριφερόμενοι παραδόξως ως να μην υπήρξαν ποτέ..! Τί λοιπόν δεν γνωρίζουν ορισμένοι ή δεν μπορούν να παραδεχτούν;;;!!!
- Ότι είχαμε την κατάργηση 6.700 οργανικών θέσεων σε.... μια νύχτα;;;
- Ότι κάθε χρόνο εισάγονται μόνο 250 περίπου Δόκιμοι Αστυφύλακες;;;
- Ότι η περιβόητη ομογενοποίηση έχει δημιουργήσει και σε αυτό το θέμα κάποιες σοβαρές στρεβλώσεις;;;
- Ότι διορθώσαμε το Π.Δ. των μεταθέσεων μόλις πέρυσι και μέχρι να διορθωθεί περάσανε 20 χρόνια απραξίας από την μία και σύννομης αυθαιρεσίας από την άλλη, κάνοντας κάποιοι απίστευτα «πάρτυ» παρακάμπτοντας τα αντικειμενικά κριτήρια;;; Και ότι πολύ πιθανόν να χρειαστεί και άλλη για να γίνει ακόμη πιο αντικειμενικό και δίκαιο;;;
- Ότι το όριο συνταξιοδότησης από τα συν 25 χρόνια, πήγε σε ... δύο νύχτες στα 40 χρόνια με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται;;;
- Ότι είχαμε εκ νέου... αναδιάρθρωση;;; ( χωρίς σχόλιο αυτό )
- Ότι καλώς ή κακώς ο νομός Αττικής έχει απίστευτα μεγάλες ανάγκες, μεγαλύτερη επικινδυνότητα και φόρτο εργασίας;;;
- Ότι οι μάχιμες Υπηρεσίες συνήθως παρουσιάζουν μεγάλες ελλείψεις στις οργανικές θέσεις τους ενώ αντιθέτως οι επιτελικές, κατά ένα μαγικό τρόπο, είναι υπεράριθμες;;;
Τί απ’ όλα τα παραπάνω και τόσα άλλα δεν γνωρίζετε αγαπητοί μου;;; Επομένως, πως θα βγούνε άτομα για τις συμπληρωματικές μεταθέσεις, μπορείτε να μου πείτε;;; Θα κλωνοποιήσουμε μήπως τους συναδέλφους;;; Τα πάντα είναι αριθμητική και φυσικά πολιτική!! Εσείς που φωνάζετε αν ήσασταν στην ΠΟΑΣΥ ή εκπρόσωπος στο συμβούλιο θα... βγάζατε παραπάνω θέσεις;;; Πόσες;;; Άλλες...3...4...5;;;; Ή μήπως τελικά λιγότερες;;;
Θα άλλαζε κάτι αν γινόταν το συμβούλιο στην ώρα του ή ένα μήνα μετά;;; Ή θα άλλαζε το αποτέλεσμα των εκλογών όπως ισχυρίζονται μερικοί;;; Μάλλον απίθανο.
Πέρα από την αγωνία των άμεσα ενδιαφερομένων, επί της ουσίας δεν θα άλλαζε... τίποτα!!!
Και σύμφωνα με τα δεδομένα, σιγά σιγά οι συμπληρωματικές μεταθέσεις φρονώ πως θα «αυτοκαταργηθούν» μιας και δεν θα έχουν σοβαρό λόγο ύπαρξης και ίσως να είναι και καλύτερα έτσι.
Να μην υπόσχεστε, λοιπόν, πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν, τουλάχιστον στον βαθμό που θα θέλατε ή που θα θέλαμε όλοι μας. Αρκετά με τις θεωρίες και τις αερολογίες... Δεν θα ευλογήσω τα γένια μερικών αλλά σε αυτό τουλάχιστον το ζήτημα είναι γεγονός ότι υπήρξαν άτομα που αγωνίστηκαν για το συμβούλιο μεταθέσεων δυναμικά και με πάθος για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, βάση των συνθηκών. Αντιδιαμετρικά αντίθετα με άλλους συναδέλφους που στο παρελθόν ή και στο παρόν δεν έδειξαν το ίδιο ενδιαφέρον, παρότι ευρισκόμενοι σε κατά πολύ ευνοϊκότερες συνθήκες.
Κύριοι, να μην κοροϊδευόμαστε επιτέλους μεταξύ μας και ειδικά για κάποια θέματα που είμαστε λίγο πολύ όλοι συνυπεύθυνοι για την κατάντια τους και να κοιτάξουμε πως θα διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες προς το αντικειμενικό συμφέρον των συναδέλφων.
Ας ζητήσουμε προσλήψεις που είναι όντως επιτακτικές, ας επαναφέρουμε έστω τις μισές από τις καταργημένες θέσεις, ας κλείσουμε τα τελευταία παράθυρα στον κώδικα μεταθέσεων, ας εξορθολογήσουμε κάποιες υπεράριθμες θέσεις επιτελείου ή γραφείου, ας πριμοδοτήσουμε επιτέλους με μόρια τον νομό Αττικής μιας και σφαίρες, μολότοφ και έξαρση της εγκληματικότητας γενικώς, σφυρίζουν ανερυθρίαστα πάνω από το κεφάλια μας και μετά γκρινιάζουμε...
Αλλά τουλάχιστον να γκρινιάζουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και για το ίδιο θέμα, τον ίδιο σκοπό... ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ!!! Μιλώντας τουλάχιστον την γλώσσα της αλήθειας. Ίσως έτσι καταφέρουμε να έχουμε και σε κάποια, κατά κοινή παραδοχή πολύ σοβαρά θέματα, τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Μάλιστα, επειδή σε κάποια θα χρειαστεί αναγκαστικά να σπάσουμε «αβγά» για να τα καταφέρουμε, προσπερνώντας ιδεοληψίες και αγκυλώσεις καλό θα ήτανε να μην φοβηθούμε να το κάνουμε. Ο καιρός γαρ εγγύς.
Του Παπαγεωργίου Γεώργιου
Αντιπροσώπου Ε.ΑΣ.Υ.Α. στην Π.Ο.ΑΣ.Υ.
**Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο νέο τεύχος της εφημερίδας της Ένωσης Αστυνομικών Αθήνας Σύγχρονη Αστυνομία