Κείμενο του Παναγιώτη Κυριακάκου, Αντιπροέδρου της Ένωσης Αθηνών, με αφορμή το περιστατικό για την έγκαιρη μεταφορά ανήλικου παιδιού στο Νοσοκομείο Παίδων με τη βοήθεια αστυνομικών της Άμεσης Δράσης.
Είναι αυτές οι στιγμές που όταν ένα παιδί κινδυνεύει, το στομάχι δένεται κόμπος. Οι χτύποι της καρδιάς βαράνε σαν τρελοί και οι σφυγμοί ανεβαίνουν στο κόκκινο. Ύστερα είναι κι αυτό το βλέμμα στα μάτια των γονιών που σε εκλιπαρεί να κάνεις όσο πιο γρήγορα μπορείς, να μηδενίσεις τις αποστάσεις, να διακτινιστείς αν είναι δυνατόν προκειμένου να φτάσεις έγκαιρα στο νοσοκομείο για να σωθεί το βλαστάρι τους. Αυτό το βλέμμα είναι που σε κάνει υπεράνθρωπο, κάτι σαν σούπερ ήρωα, όπως αυτούς που λατρεύουν τα μικρά παιδιά. Που κολλάς το γκάζι στο πάτωμα!!! Και λες μην φοβάσαι μικρέ μου φίλε-η. Είμαστε εμείς εδώ για σένα. Τίποτα κακό δεν θα συμβεί. Περιπολικά μηχανές στον αέρα!!
Η Άμεση Δράση είναι εδώ και θα κάνει αυτό που ξέρει με τον καλύτερο τρόπο μικρούλη… Ελάχιστα λεπτά μετά και το παίδων ξεπροβάλει σαν μια εικόνα λυτρωτική!!! Φτάσαμε! Τώρα το μικρό βλαστάρι αναλαμβάνουν οι γιατροί. Τα μάτια όλων μας βουρκωμένα, μην μπορώντας να αντέξουν μπροστά στο βλέμμα ευγνωμοσύνης των γονιών ενώ τρέχουν ποτάμι τα δάκρυα…
Σας ευχαριστούμε πολύ παιδιά να σας έχει ο Θεός καλά. Και τότε η ανακούφιση διαδέχεται την ένταση, και νιώθεις να αδειάζεις, ενώ συναισθήματα πλήρωσης κατακλύζουν το μυαλό τις σκέψεις…σίγουρα το ομορφότερο συναίσθημα για έναν αστυνομικό…Και επιστροφή στο καθήκον με ρυθμούς χαλαρούς. Ρυθμούς περιπολίας μέχρι να λήξει η βάρδια, μέχρι το επόμενο περιστατικό. Αλλά το πλατύ χαμόγελο στα πρόσωπα των αστυνομικών δεν λέει να φύγει. Οι Έλληνες αστυνομικοί είναι οι μικροί ήρωες της καθημερινότητας.