ΜΑΖΙΩΤΗΣ: (Για την παράσταση πολιτικής αγωγής της Εθνικής τράπεζας όσον αφορά την απαλλοτρίωση του υποκαταστήματος στα Μέθανα). Κανονικά θα έπρεπε να ήταν ο συνήγορος παρών όπως και στο πρώτο δικαστήριο αλλά εγώ είμαι υποχρεωμένος να πω κάποια πράγματα ζητώντας από το δικαστήριο να απορριφθεί η παράσταση πολιτικής αγωγής για τους εξής λόγους:
Είχα πει και στο πρώτο δικαστήριο ότι είναι θράσος ένας εγκληματικός μηχανισμός όπως είναι οι τράπεζες γιατί αυτό είναι στην πραγματικότητα, είναι τοκογλύφοι και είναι ληστές, να ζητάνε να παρίστανται ως πολιτική αγωγή γιατί σύμφωνα με τον ισχυρισμό τους έχει τρωθεί η αξιοπιστία της τράπεζας από την απαλλοτρίωση στα Μέθανα.
Και θα επαναλάβω αυτό που είχα πει στο πρώτο δικαστήριο, ότι εκ προθέσεως εμείς ως Επαναστατικός Αγώνας θα θέλαμε όντως να τρωθεί γενικότερα η αξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος και όχι μόνο της Εθνικής τράπεζας. Αλλά αυτό δεν γίνεται με μια απαλλοτρίωση σε ένα επαρχιακό υποκατάστημα.
Είναι όμως θράσος να έρχεται, το επαναλαμβάνω, κάποιος εκπρόσωπος – δεν είναι προσωπικό εναντίον του συνηγόρου – ενός εγκληματικού μηχανισμού που ο κόσμος σήμερα ειδικότερα στην εποχή των μνημονίων τους μισεί. Γιατί; Είναι αυτοί οι οποίοι ευθύνονται για τα μνημόνια.
Γι’ αυτούς υπογράφηκαν τα μνημόνια.
Γι’ αυτούς υπογράφηκαν τα μνημόνια.
Όλος ο κόσμος ξέρει ότι η τοκογλυφία είναι μια μορφή νόμιμης ληστείας. Δανείζεσαι 1 και σου παίρνουν 5.
Οι τράπεζες στην πραγματικότητα, ειδικά αυτή την περίοδο από το 2010 και μετά, πάντα ήταν, αλλά ειδικά από το 2010 και μετά, είναι βρυκόλακες και δήμιοι που ουσιαστικά στην κυριολεξία πίνουν το αίμα του ελληνικού λαού. Και όπως είπα γι’ αυτούς υπογράφηκαν τα μνημόνια.
Το 80% του χρέους, γιατί η αιτία των μνημονίων ήταν το χρέος - ήταν 129% του ΑΕΠ το 2009-, το 80% του χρέους ήταν στις ξένες τράπεζες, ήταν δανείστριες τράπεζες, ξένες τράπεζες, και το 20% το είχαν ελληνικές τράπεζες όπως είναι η Εθνική, η Alpha, η Eurobank, η Πειραιώς, η Αγροτική.
Το 80% του χρέους ήταν σε ξένες γαλλικές ή γερμανικές όπως είναι η ΒNB Paribas, η Societe General,η Bank of America, η Barclays, η Hypο Real Estate, η Commerzbank, η Deutche Bank. Είναι κάποιες από αυτές τις τράπεζες για τις οποίες έχουν υπογραφεί τα μνημόνια από το 2010 και μετά.
Το μοντέλο του συστήματος, ο καπιταλισμός, έχει επιβάλει έτσι ώστε ο κοινωνικός πλούτος να είναι στην κατοχή των τραπεζών, αυτές να δανείζουν είτε κράτη, είτε επιχειρήσεις, είτε πολίτες, αυτό είναι το μοντέλο που εφαρμόζεται, δηλαδή η τοκογλυφία να είναι μια νόμιμη μορφή ληστείας.
Εμείς δεν θεωρούμε ότι κάναμε ληστεία, κάναμε απαλλοτρίωση. Αυτό έχει μεγάλη διαφορά στην έννοια.
Επίσης στην Ελλάδα, με νόμο της κυβέρνησης Σημίτη, είχε φτιαχτεί μια εταιρία, η ΑΕΔΑΚ, Ανώνυμη Εταιρία Διαχείρισης Αμοιβαίων Κεφαλαίων, αυτά είναι τα αρχικά της, σύμφωνα με τον οποίο νόμο δίνεται το δικαίωμα στις τράπεζες να διαχειρίζονται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, να τα παίζουν στο χρηματιστήριο για δικό τους κέρδος ή να κλείνουν τρύπες στο δικό τους προϋπολογισμό. Είναι άλλη μια μορφή νόμιμης ληστείας.
Είναι θράσος να έρχεται μια τράπεζα και να λέει ότι τρώθηκε η αξιοπιστία της από μία απαλλοτρίωση σε ένα υποκατάστημα. Μακάρι να είχε τρωθεί η αξιοπιστία τους.
Εμείς αν μπορούσαμε να βάζουμε κάθε μέρα από μία βόμβα σε ένα υποκατάστημα τράπεζας ή στα κεντρικά της, ναι, μια τέτοια καμπάνια θα είχε τρώσει την αξιοπιστία αυτών των τραπεζών.
Στην πραγματικότητα όμως η αξιοπιστία τους έχει τρωθεί από τους ίδιους γιατί αυτοί είναι η αιτία της κρίσης, η δική τους απληστία η οποία ουσιαστικά βάζει το χρήμα και το κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή.
Στην πραγματικότητα η πολιτική που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις παράνομα γιατί ο ελληνικός λαός δεν εξέλεξε καμία κυβέρνηση από το 2010 για να δίνουν τα λεφτά από τους μισθούς και τις συντάξεις στις τράπεζες, όλες οι κυβερνήσεις δουλεύουν για τα συμφέροντα των τραπεζών και των ξένων και των ελληνικών.
Ό,τι έχει γίνει ουσιαστικά, μειώσεις μισθών και συντάξεων, φόροι, κατασχέσεις από τις ελληνικές τράπεζες από το 2008 ως το 2014 – , 211,5 δισεκατομμύρια είναι το 100% του ελληνικού ΑΕΠ και τα 2/3 του ελληνικού χρέους, ό,τι έχει γίνει, φτώχεια, πείνα, εξαθλίωση, άστεγοι, νεκροί από αυτοκτονίες, από ελλείψεις βασικών αγαθών, πείνα, για όλα αυτά ευθύνονται και οι ελληνικές τράπεζες.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν δώσει σε αυτούς τους βρυκόλακες τα εξής ποσά από το 2008 από την αρχή της κρίσης:
Η κυβέρνηση Καραμανλή έδωσε 28 δισεκατομμύρια ευρώ, επίσης η κυβέρνηση Παπανδρέου έδωσε όλα τα λεφτά του πρώτου δανείου, 110 δισεκατομμύρια ευρώ το 2010 - 2011, τα έδωσε στις τράπεζες. Επίσης η κυβέρνηση Παπαδήμου που ήταν μη εκλεγμένη έδωσε 48 δισεκατομμύρια ευρώ ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έδωσε 25,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αυτούς τους εγκληματίες όμως, τις τράπεζες, οι νόμοι που εφαρμόζετε εναντίον μας ο 187Α, ο αντιτρομοκρατικός, τους παρουσιάζουν ότι είναι κοινωφελή ιδρύματα και ότι εμείς, η κατηγορία που έχουμε είναι ότι πλήξαμε κοινωφελείς οργανισμούς.
Και σε αυτό το δικαστήριο η κατηγορία είναι ότι η Τράπεζα της Ελλάδας είναι κοινωφελής οργανισμός αλλά και στο προηγούμενο κατηγορητήριο που αφορούσε τη δράση της οργάνωσης από το 2003 ως το 2010 παρουσίαζε τη Citibank, την Eurobank ή το Χρηματιστήριο Αθηνών που βασικά ελέγχεται από τις τράπεζες, τις ξένες κυρίως, ότι είναι κοινωφελή ιδρύματα.
Αυτά σε όποιον πολίτη αν βγείτε έξω και τα πείτε θα σας πει ότι είναι ανοησίες, ότι αυτοί δεν είναι κοινωφελείς οργανισμοί, είναι εγκληματικοί μηχανισμοί.
Και να θυμίσω και τον ρόλο των τραπεζών που παίξανε το 1999 στην ληστεία του χρηματιστηρίου, την μεγαλύτερη μέχρι τότε ληστεία πριν την σημερινή που είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Στις ταραχές του 2010 – 2012 όταν εκατοντάδες χιλιάδες λαού διαδήλωσαν και συγκρούστηκαν με την αστυνομία και τα ΜΑΤ μπροστά στη βουλή ως διαμαρτυρία για να μην περάσουν τα μνημόνια, οι τράπεζες ήταν στόχος. Στόχος να σπαστούνε, όχι μόνο από μικρές ομάδων αναρχικών, ‘‘γνωστών – αγνώστων’’ ή νεολαίων, από πολίτες γενικότερα.
Έχω δει και ηλικιωμένους να προτρέπουν να σπαστούν οι τράπεζες. Τότε είχε καεί τον Φλεβάρη του ’12 στα τελευταία επεισόδια που γίνανε, είχαν καεί τα κεντρικά γραφεία της Alpha Bank, Πεσματζόγλου και Πανεπιστημίου.
Πάντα σε εξεγέρσεις, οι τράπεζες είναι διαρκής, διαχρονικός στόχος. Δεν μπορεί να λέτε ότι είναι κοινωφελή ιδρύματα.
Πάντα σε εξεγέρσεις, οι τράπεζες είναι διαρκής, διαχρονικός στόχος. Δεν μπορεί να λέτε ότι είναι κοινωφελή ιδρύματα.
Το γεγονός όμως ότι η αξία των τραπεζιτών είναι το κέρδος και το χρήμα πάνω από την ανθρώπινη ζωή, ότι η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει τίποτα, πάνω σε αυτό θέλω να αναφέρω ένα συμβάν που αφορά την Εθνική τράπεζα σε ένα περιστατικό που αφορούσε τη ζωή ενός μικρού παιδιού που είχε καρκίνο και είχαν ανοίξει ένα λογαριασμό στην Εθνική τράπεζα της Μυτιλήνης για να μαζευτούν λεφτά για να πάει το παιδί στις ΗΠΑ στο Μemorial να χειρουργηθεί.
Είναι η περίπτωση του Παναγιώτη Βασιλέλη το 1999. Και θα σας διαβάσω ένα δημοσίευμα από το ίντερνετ που λέει τι έκανε η τράπεζα και τι έκανε όμως και η ελληνική ‘‘δικαιοσύνη’’.
Γιατί οι γονείς του μικρού αυτού παιδιού πήγαν κάποια στελέχη της Εθνικής τράπεζας στα δικαστήρια και η ελληνική ‘‘δικαιοσύνη’’τους απάλλαξε.
Διαβάζω αυτούσια τι λέει το δημοσίευμα:
‘‘Ο Παναγιώτης Βασιλέλης στάθηκε εξαιρετικά άτυχος στην σύντομη ζωή του. Το 1999 σε ηλικία 18 μηνών διαγνώστηκε με μια σπάνια μορφή καρκίνου και μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο. Νευροβλάστωμα δεξιού επινεφριδίου. Σε απλή γλώσσα λευχαιμία. Θα νοσηλευτεί στο νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία. Η κατάστασή του όμως είναι σοβαρότατη και μη αντιμετωπίσιμη στην Ελλάδα.
‘‘Ο Παναγιώτης Βασιλέλης στάθηκε εξαιρετικά άτυχος στην σύντομη ζωή του. Το 1999 σε ηλικία 18 μηνών διαγνώστηκε με μια σπάνια μορφή καρκίνου και μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο. Νευροβλάστωμα δεξιού επινεφριδίου. Σε απλή γλώσσα λευχαιμία. Θα νοσηλευτεί στο νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία. Η κατάστασή του όμως είναι σοβαρότατη και μη αντιμετωπίσιμη στην Ελλάδα.
Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στο νοσοκομείο Memorial των ΗΠΑ. Τα νοσήλια όμως που απαιτούνται είναι δυσβάστακτα για την φτωχή οικογένεια από την Γέρα της Λέσβου. Πάνω από 100 εκατομμύρια δραχμές τότε’’. Δεν είχαμε ευρώ τότε.
‘’Η υπόθεση παίρνει δημοσιότητα. Ο ιδιοκτήτης της τηλεόρασης Μυτιλήνης Μανώλης Γιαννακέλος ανοίγει λογαριασμό στην Εθνική τράπεζα Μυτιλήνης και καταθέτει το πρώτο ποσό προς ενίσχυση του μικρού Παναγιώτη.
Αμέσως τα αντανακλαστικά χιλιάδων Ελλήνων διεγείρονται και σε σύντομο χρονικό διάστημα συγκεντρώθηκε το ποσό των 300.000 ευρώ, 100 εκατομμύρια δραχμές τότε.
Υπήρχαν πλέον οι προϋποθέσεις να ταξιδέψει στις ΗΠΑ μόνο που οι γονείς του μικρού Παναγιώτη, Στρατής και Γεωργία Βασιλέλη λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο.
Η Εθνική τράπεζα με πρόσχημα τον νόμο 5101/1931 σύμφωνα με τον οποίο δεν επιτρέπεται η άμεση αποδέσμευση χρημάτων που προέρχονται από ερανικό λογαριασμό και δεν έχει δηλωθεί ο σκοπός του, δέσμευσε το ποσό και αρνήθηκε την εκταμίευσή του.
Το ποσό παρακρατείται για 8 μήνες. Αντ’ αυτού η τράπεζα αποδεσμεύει μόνο 12 εκατομμύρια δραχμές, ποσό ανεπαρκές για την νοσηλεία του μικρού Παναγιώτη καθώς το Memorial απαιτούσε προκαταβολή 33 εκατομμύρια δραχμές.
Γίνεται προσφυγή στην δικαιοσύνη για την αποδέσμευση ολόκληρου του ποσού και την υπεράσπιση της οικογένειας Βασιλέλη αναλαμβάνει αφιλοκερδώς ο δικηγόρος Σπύρος Κλαδάς μετέπειτα επικεφαλής του ΣΔΟΕ.
Ο μικρός Παναγιώτης όμως δεν μπορεί να περιμένει. Αφήνει την τελευταία του πνοή στις 5 Μαρτίου 2001. Έχει πέσει θύμα της γραφειοκρατίας και ενδεχομένως κάποιων που μυρίστηκαν το ψητό και επιλεκτικά αποφάσισαν να τηρήσουν το γράμμα του νόμου.
Η αξία της ανθρώπινης ζωής – αυτό το λέει το δημοσίευμα, όχι εγώ – η αξία της ανθρώπινης ζωής και μάλιστα παιδιού καταντά μηδενική μπροστά στην αξία του χρήματος.
Η τράπεζα μετά από κρατική παρέμβαση αποδέσμευσε το ποσό διαθέτοντάς το σε κοινωφελή ιδρύματα για το παιδί δύο μέρες μετά τον θάνατο του Παναγιώτη Βασιλέλη προφανώς λόγω της δημόσιας κατακραυγής και της καταδίκης της ελληνικής κοινωνίας.
Η κυβέρνηση εκδήλωσε την θλίψη για τον θάνατο του παιδιού και την συμπαράστασή της στην οικογένεια αρνούμενη ωστόσο τις ευθύνες της.
Ο τότε υπουργός Υγείας και Πρόνοιας Αλέκος Παπαδόπουλος σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το τραγικό αυτό περιστατικό περιορίστηκε στην λακωνική απάντηση, ‘‘έκλεισε το θέμα, άλλη ερώτηση’’.
Στην πραγματικότητα κυβερνητικά και τραπεζικά στελέχη προσπαθούσαν να δικαιολογηθούν κατά τρόπο ανήθικο αφήνοντας ακόμα και υπονοούμενα για κατάχρηση από την οικογένεια Βασιλέλη ή χρυσώνοντας το χάπι με το επιχείρημα ότι έτσι κι αλλιώς το παιδί δεν είχε ουσιαστική ελπίδα επιβίωσης’’!
Πάμε τώρα στο θέμα της δικαιοσύνης. ''H οικογένεια Βασιλέλη προσέφυγε και πάλι στη δικαιοσύνη ζητώντας την τιμωρία των υπευθύνων και την απόδοση του παρακρατούμενου ποσού συν χρηματική αποζημίωση.ΝΣτο εδώλιο κάθησαν πέντε άτομα''. Θα πούμε για τα τέσσερα γιατί ο ένας είναι διευθυντής της παιδιατρικής του νοσοκομείου Παίδων:
‘‘Ο ένας είναι ο Αντώνιος Χάλαρης, περιφερειακός διοικητής και διοικητικός προϊστάμενος Πειραιώς και Νήσων Αιγαίου και Κρήτης της Εθνικής τράπεζας της Ελλάδας, ο Παναγιώτης Τζαβέλλας, διευθυντής του υποκαταστήματος της Εθνικής τράπεζας της Ελλάδας, στην Μυτιλήνη,ο Ευστάθιος Χρηστέλης υποδιευθυντής του ίδιου υποκαταστήματος, ο Αγησίλαος Καράμπελας, γενικός διευθυντής των νομικών υπηρεσιών της Εθνικής τράπεζας.
Το 2008 τον Δεκέμβριο η δικαιοσύνη αποφάνθηκε πως ουδείς έχει ευθύνη για τον θάνατο του παιδιού ενώ το 2009 η αίτηση αναίρεσης της απόφασης αυτής από τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημήτριο Λεκκή απορρίφθηκε από το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου’’.
Εδώ λοιπόν αποδεικνύεται σε ένα περιστατικό του παρελθόντος ποιες είναι οι αξίες του καθενός.
Για μας είναι η ανθρώπινη ζωή. Για τις τράπεζες όμως είναι το χρήμα που έχουν το θράσος να λένε ότι τρώθηκε η αξιοπιστία τους και σας επαναλαμβάνω, μακάρι να είχε τρωθεί η αξιοπιστία τους από μια απαλλοτρίωση ενός επαρχιακού υποκαταστήματος.
Λοιπόν, αυτό θα σας το καταθέσω να το διαβάσετε και εσείς. Αυτός είναι ο ρόλος των τραπεζών.
Κατά την γνώμη μου σε μια υγιή κοινωνία δεν θα έπρεπε να υπήρχαν τράπεζες, ούτε τραπεζικό σύστημα, ούτε τοκογλυφία. Ιστορικά η τοκογλυφία, ιδιαίτερα τα παλιότερα χρόνια προ καπιταλισμού εθεωρείτο αμαρτία, αδίκημα.
Ο καπιταλισμός το έχει ωραιοποιήσει ότι είναι ένα επάγγελμα, ότι είναι ευηπόληπτη βιοποριστική δραστηριότητα. Ακόμα και ο κόσμος που αναγκάζεται να δανείζεται, να ζητάει δάνειο, ξέρει ότι τον ληστεύουν.. Από ανάγκη πάει. Όμως αυτό που αποδεικνύεται και με την υπόθεση Βασιλέλη και με τον αντιτρομοκρατικό νόμο είναι ότι η ελληνική δικαιοσύνη και δεν περιμένουμε κάτι διαφορετικό, τα δικά τους τα συμφέροντα θα υπερασπίζεστε, θα τους εμφανίζετε ως κοινωφελείς οργανισμούς. Το καθεστώς που εσείς εκπροσωπείτε θεωρεί ότι οι τράπεζες είναι βασικός πυλώνας του συστήματος, αυτοί κατέχουν τον κοινωνικό πλούτο και τα δικά τους τα συμφέροντα θα υπηρετήσετε. Δεν έχω αυταπάτη για την απόφαση που θα λάβετε.
Και ξαναγυρνώντας σε αυτό που είπα προηγουμένως ότι σε μια υγιή κοινωνία δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τράπεζες, δεν είναι υγιές να υπάρχει τοκογλυφία, να δανείζεσαι για οποιαδήποτε βασική ανάγκη, για σπίτι, για καταναλωτικό δάνειο, για οτιδήποτε, γιατί τα προηγούμενα χρόνια προ κρίσης υπήρχε και μια προπαγάνδα από τις τράπεζες, δανειστείτε, καταναλώστε, το χρήμα είναι φθηνό, τα επιτόκια είναι χαμηλά, πάρτε δάνεια, τώρα όμως τον ληστεύουν τον κοσμάκη ακόμα και αυτά τα λίγα που έχει. Δεν είναι υγιές λοιπόν αυτό το πράγμα.
Και κάνω και μια ιστορική αντιπαραβολή, για το τι είχε γίνει στην αρχαία Αθήνα τον 6ο αιώνα π.χ ο Σόλωνας είχε κάνει τη λεγόμενη σεισάχθεια.
Τι ήταν αυτό; Χωρικοί, αγρότες οι οποίοι δανείζονταν από τον άρχοντα, από τους μεγαλο-γαιοκτήμονες έβαζαν ως ενέχυρο την ίδια τους την ελευθερία.
Αν δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους γίνονταν δούλοι και ιδιοκτησία του άρχοντα και δούλευαν στα χωράφια του. Και τότε είχε δημιουργηθεί στρατιά χωρικών οι οποίοι είχαν γίνει δούλοι και δουλοπάροικοι στα αφεντικά μαζί με τις οικογένειές τους. Έρχεται λοιπόν ο Σόλωνας και λέει ότι διαγράφονται τα χρέη και απελευθερώνονται οι δούλοι οι οποίοι είχαν γίνει δούλοι εξαιτίας των χρεών τους.
Κάτι που δεν το κάνουν οι σημερινές ελληνικές κυβερνήσεις και σε αντίθεση με αυτά που θέλει ο ελληνικός λαός. Αντί να διαγράψει το χρέος που θα έπρεπε να κάνει μια φιλολαϊκή κυβέρνηση, να διαγράψει τα χρέη προς τις τράπεζες και προς τις ξένες και προς τις ελληνικές, όχι μόνο δεν τα διαγράφει, βάζει και μέτρα ώστε να ληστευτεί ο κόσμος και να ξεπληρωθούν μέχρι και την τελευταία δεκάρα οι βρυκόλακες αυτοί που λέγονται τράπεζες και οι δανειστές.
Γιατί αυτό είναι θράσος να έρχεται ο εκπρόσωπος μιας τράπεζας και να λέει ότι τρώθηκε η αξιοπιστία τους. Μακάρι να είχε τρωθεί η αξιοπιστία τους. Μακάρι να μην υπήρχαν καν σαν ιδρύματα. Μακάρι να μην υπήρχε καν τραπεζικό σύστημα.
Εμείς όσον αφορά το τραπεζικό σύστημα και θα το διαβάσετε και στην προκήρυξη που είναι και στα πρακτικά που έχουμε αναλάβει την επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας, στο τέλος της προκήρυξης υπάρχει και ένα δημοσιευμένο πολιτικό πρόγραμμα που λέμε τι θα έπρεπε να κάνει ο λαός στην σημερινή κρίση.
Το πρώτο πράγμα είναι ότι πρέπει να καταργηθούν οι τράπεζες, να επιστραφούν οι μικρές περιουσίες, όχι αυτές που ανήκουν σε κάποιους μεγαλοαστούς που δεν πληρώνουν, οι μικρές περιουσίες που έχουν κατασχεθεί από τις τράπεζες και η περιουσία των τραπεζών να απαλλοτριωθεί, να γίνει κτήμα τού λαού.
Όμως αυτό, η κατάργηση της τοκογλυφίας ουσιαστικά, μια σύγχρονη μορφή σεισάχθειας, δεν θα μπορούσε να γίνει από καμία ελληνική κυβέρνηση, από κανένα πολιτικό κόμμα. Αυτό μόνο με μια κοινωνική επανάσταση θα μπορούσε να συμβεί και μόνο ένας επαναστατημένος λαός θα μπορούσε να το κάνει.
Γιατί αποδείχθηκε ότι με την διαμαρτυρία του λαού δεν ίδρωσε το αυτί καμίας κυβέρνησης και άρα η μοναδική διέξοδος είναι η προσφυγή στα όπλα, σε ένοπλο αγώνα.
Αν υπήρχε σωστό κριτήριο το τι είναι δίκαιο και το τι άδικο θα έπρεπε να απορρίψετε την παράσταση πολιτικής αγωγής. Εγώ δεν το περιμένω αυτό.
Αυτή είναι η θέση μου σαν Νίκος Μαζιώτης και σαν Επαναστατικός Αγώνας.
Ότι κανονικά θα πρέπει να την απορρίψετε. Δεν θεωρώ ότι θα το κάνετε αυτό γιατί τα συμφέροντά σας ως αντιπρόσωποι ενός καθεστώτος που ληστεύει τον κόσμο με τα μνημόνια είναι να την εγκρίνετε.
ΡΟΥΠΑ: Θέλω να πω και εγώ δύο πράγματα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν και δικονομικά η πολιτική αγωγή δεν αφορά εσάς, εν πάσει περιπτώσει αν θέλετε, σας ακούμε.
ΡΟΥΠΑ: Δεν θα πλατιάσω, έτσι και αλλιώς με κάλυψε ο Μαζιώτης αρκετά ως προς το θέμα γιατί και εγώ σε μια πολιτική βάση το προσεγγίζω.
Ούτως ή άλλως δεν πιστεύω ότι θα γίνει δεκτό να απορριφθεί η παράσταση πολιτικής αγωγής γιατί πολύ απλά εδώ πέρα δικάζεται μια υπόθεση που αφορά ένα σύστημα το οποίο έχει στενούς δεσμούς με τις τράπεζες που θα ήταν αδιανόητο να θεωρήσει κάποιο δικαστήριο παράλογο τον ισχυρισμό ενός τραπεζίτη ο οποίος θέλει να αποζημιωθεί για την βλάβη που προξένησε ένα γεγονός όπως ήταν η απαλλοτρίωση της τράπεζας των Μεθάνων. Το ποσό εκεί, δεν θυμάμαι πόσο ακριβώς ήταν.
ΜΑΖΙΩΤΗΣ: 100.000ευρώ.
ΡΟΥΠΑ: 100.000 ευρώ, αλλά το ζήτημα είναι ότι στην πραγματικότητα οι τράπεζες μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε. Και όταν λέω ‘’μας’’, εννοώ κοινωνικά. Εμείς εντασσόμαστε σε ένα κοινωνικό πεδίο συστρατευόμαστε με την κοινωνική βάση που πλήττεται με βάση όλα αυτά τα μέτρα που επιβάλλονται αυτή την περίοδο και ειδικά οι τράπεζες παίζουν κεντρικό ρόλο μέσα στην κυρίαρχη πολιτική. Το να έρχεται εδώ πέρα η Εθνική Τράπεζα και να ζητάει αποζημίωση είναι πραγματικά θράσος.
Και είναι θράσος όχι απέναντι σε μας, όχι απέναντι στον Επαναστατικό Αγώνα, είναι θράσος για την ίδια την τράπεζα γιατί να σας το πω και αλλιώς, έχουν συμβεί ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών οι οποίες τελευταία ειδικά η 3η , η πιο επιθετική ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών που έχει συμβεί στην ιστορία, την παγκόσμια ιστορία. Ειδικά για την Εθνική είχε μία αξία η μετοχή της 23 ευρώ, με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών εκείνη την περίοδο την πούλησαν λιγότερο από 1 λεπτό την μετοχή προκειμένου να ανοίξουν την πόρτα στα διεθνή hedge funds όπως είναι του κ. Πόλσον, όπως είναι του κ. Καλιμπάς, όπως είναι ένα σωρό τέτοια κερδοσκοπικά κεφάλαια τα οποία έχουν πάρει όλο τον παραγωγικό πλούτο της χώρας στα χέρια τους.
Έχει τρωθεί η αξιοπιστία τους από τις ίδιες τους τις πολιτικές αλλά αυτοί σκάνε για το δικό τους κέρδος, για το κέρδος των τραπεζιτών, γι’ αυτούς που κατέχουν την Εθνική, για τον
κ. Σάλλα, γι’ αυτούς.
Αυτοί βέβαια μετά απ’ τα ίδια τα hedge funds πετάχτηκαν εκτός των τραπεζών γιατί αυτή τη στιγμή το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν το διαχειρίζεται και δεν το εξουσιάζει κανένας Έλληνας τραπεζίτης. Έχει υποβαθμιστεί ο ρόλος τους αλλά δεν έχασαν. Δεν έχασαν αυτοί, δεν έχασαν δραχμή.
Δικαζόμαστε εδώ πέρα για την Τράπεζα της Ελλάδας. Η Τράπεζα της Ελλάδας ως παράρτημα
της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας τα συμφέροντα των τραπεζιτών εξυπηρετεί. Και δη έτσι όπως έχει μεταλλαχθεί το σύστημα στην Ελλάδα, τα συμφέροντα κάποιων διεθνών υπερεθνικών κεφαλαίων κερδοσκοπικών τα οποία ορμούν σε μια χώρα που βρίσκεται σε πτώχευση προκειμένου να αποκομίσουν κέρδος από την ίδια την πτώχευση.
Αυτό τώρα οι κύριοι από τις τράπεζες θεωρούν ότι είναι προς το συμφέρον του ελληνικού λαού γιατί σου λέει, δουλειά της τράπεζας είναι να προωθεί την ανάπτυξη, να προσελκύει κεφάλαια να επενδύουν στις τράπεζες , καλά είναι αυτά τα κεφάλαια που έχουν έρθει εδώ πέρα κλπ.
Με την μόνη διαφορά ότι για να τα πάρουν αυτοί οι κύριοι, να τα χαρίσουν μάλλον σε αυτούς τους κυρίους, σε αυτούς τους κερδοσκόπους τους μεγαλοκερδοσκόπους του υπερεθνικού κεφαλαίου τις ελληνικές τράπεζες που κρατάνε όλη την παραγωγική δομή της χώρας, ξέπεσε η αξία τους. Προσέξτε, το 2015 αξίζουν 35 δις αυτές οι τράπεζες. Όταν έγινε η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση έπεσαν στο 11,5 δις. Την έριξαν μόνοι τους προκειμένου να μην χάσουν τα λεφτά τους. Κάνανε την ανακεφαλαιοποίηση αυτού του είδους και με 5,5 δις ευρώ μόνο. Αυτά τα κερδοσκοπικά κεφάλαια κρατάνε όλη τη χώρα στα χέρια τους.
Δεν θα αναφερθώ στα στοιχεία που είπε ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης, να μην επαναλαμβάνομαι γιατί και αυτά είναι μέσα στα πλαίσια των πραγμάτων που ήθελα να πω.
Αλλά όλη αυτή η συνθήκη στην πραγματικότητα υποδηλώνει ένα ξεπούλημα της χώρας, ολόκληρης της παραγωγικής δομής σε μια χούφτα μεγαλοεπενδυτών που έχουν έρθει εδώ πέρα για να κερδοσκοπήσουν στην βάση πτωχευμένων επιχειρήσεων, πτωχευμένων ανθρώπων, να πετάξουν ανθρώπους στον δρόμο με τα κόκκινα δάνεια, να κερδοσκοπήσουν με τα κόκκινα δάνεια τα οποία θα τιτλοποιήσουν και θα βγάλουν και από αυτά κέρδος και όπως είναι γνωστό αυτού του είδους η πρακτική δεν επενδύει σε κάποια αναπτυξιακά μοντέλα, επενδύει ακριβώς στο γεγονός ότι αύριο – μεθαύριο και άλλοι θα πτωχεύσουν και από την πτώχευση αυτοί θα βγάλουν κέρδος.
Ο κ. Πόλσον έγινε πολυεκατομμυριούχος από την κρίση του 2008 με τα subrimes στις ΗΠΑ. Κερδοσκόπησε πάνω στην πτώση και την καταστροφή ενός ολόκληρου συστήματος του οποίου είναι μέρος προκειμένου να αποκομίσει ο ίδιος κέρδος. Και μ’ αυτό το κέρδος ήρθε εδώ να αγοράσει την ίδια την χώρα. Αυτοί μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε. Και είναι και άλλα πολλά που θα τα πούμε στην συνέχεια, αφορά και αυτούς. Δεν θα πλατιάσω γιατί ούτως ή άλλως δεν πιστεύω ότι θα την απορρίψετε την παράσταση της πολιτικής αγωγής, θα μείνουν εδώ να διεκδικήσουν τα χαμένα τους και όσον αφορά την σύνδεση των τραπεζών με την ΕΚΤ, η οποία ΕΚΤ που χτύπησε ο Επαναστατικός Αγώνας είναι μια κερδοσκοπική πυραμίδα η οποία αυτούς στηρίζει και με στοιχεία. Θα σας πω τι έγινε ακριβώς και το ’12 και το ’11 και πως αποκομίσανε κέρδος και πόσο ακόμα τους χρωστάμε και θα τους χρωστάμε μια ζωή.
Αυτοί χρωστάνε στον ελληνικό λαό, όχι εμείς σε αυτούς. Και κανονικά, πραγματικά θα έπρεπε μέσα από μια επαναστατική διαδικασία, κοινωνικά ευρύτερη, μέσα από μια κοινωνική επανάσταση αυτοί οι κύριοι να δώσουν τα λεφτά που πήρανε πίσω. Να τα πάρει ο ελληνικός λαός πίσω.
(Για το κατηγορητήριο)
ΜΑΖΙΩΤΗΣ: Κατηγορούμαστε ότι ο Επαναστατικός Αγώνας επιτέθηκε στο ‘‘κοινωφελές’’ ίδρυμα της Τράπεζας της Ελλάδας. Να υπενθυμίσω ότι η Τράπεζα της Ελλάδας είναι παράρτημα της ΕΚΤ.
Το κτίριο στο οποίο έγινε η επίθεση τον Απρίλιο του 2014 στεγαζόταν και το γραφείο του ΔΝΤ, του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Ουσιαστικά η κύρια κατηγορία για την οποία έχω καταδικαστεί στην εσχάτη των ποινών είναι ότι χτύπησε ο Επαναστατικός Αγώνας αυτούς τους οποίους η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού τους θεωρεί δήμιους.
Αυτή είναι η κατηγορία. Κατηγορούμαι επίσης εγώ όσον αφορά εμένα, ότι πυροβόλησα εναντίον αυτών που με καταδίωκαν στο Μοναστηράκι για να μην συλληφθώ.
Ουσιαστικά κατηγορούμαι για αυτούς οι οποίοι είναι υπηρέτες του καθεστώτος, οι αστυνομικοί, αυτοί οι οποίοι φυλάνε τους Βρεκουλέσκου, τα τεχνικά κλιμάκια, αυτή είναι η δουλειά τους αυτοί οι οποίοι συνεπικουρούμενοι με τα ΜΑΤ ξυλοκοπούσαν διαδηλωτές στο Σύνταγμα κατά την διάρκεια των ταραχών, των διαμαρτυριών και των κινητοποιήσεων από το 2010 ως το 2012 όταν γίνονταν οι διαδηλώσεις εναντίον των μνημονίων και κατηγορούμαι για απαλλοτριώσεις δύο εγκληματικών ιδρυμάτων όπως είναι τα υποκαταστήματα της Εθνικής τράπεζας στα Μέθανα και της τράπεζας Πειραιώς στην Κλειτορία για τις οποίες έχω αναλάβει την ευθύνη.
Αυτές όμως δεν είναι πραγματικές κατηγορίες, για τα οποίες θα έπρεπε να αισθάνομαι ότι έχω κάνει, έχω διαπράξει κάτι άδικο και κακό.
Στην πραγματικότητα είναι τίτλος τιμής για μένα. Το να χτυπάς εγκληματικούς και αντικοινωνικούς μηχανισμούς όπως είναι η Τράπεζα της Ελλάδας που είναι παράρτημα της ΕΚΤ – είναι από τους μηχανισμούς οι οποίοι έχουν επιβάλλει τα μνημόνια στην χώρα από το 2010 και μετά – ,το να χτυπάς το γραφείο του ΔΝΤ το οποίο ήταν στον 8ο όροφο του ίδιου κτιρίου, Αμερικής 3, αυτό δεν είναι, το να υπερασπίζεσαι την ελευθερία σου ακόμα και με τα όπλα εναντίον των δούλων του συστήματος, αυτό δεν είναι τρομοκρατία.
Θα πω παρακάτω τι είναι τρομοκρατία και συγκεκριμένα πράγματα.
Θα πω παρακάτω τι είναι τρομοκρατία και συγκεκριμένα πράγματα.
Ο ρόλος της αστυνομίας είναι να υπηρετεί τους ισχυρούς και τους πλούσιους, να υπηρετεί αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις, αυτούς που εφαρμόζουν τα μνημόνια.
Δεν είναι επίσης τρομοκρατία, δεν είναι κάτι για το οποίο εγώ θα αισθάνομαι ότι έκανα κάτι άδικο και εγκληματικό το ότι απαλλοτρίωσα και έχω αναλάβει την ευθύνη για δύο υποκαταστήματα τραπεζών, το ένα της Εθνικής Τράπεζας των Μεθάνων και το άλλο της Πειραιώς.
Είπα και προηγουμένως όταν τοποθετήθηκα για την παράσταση πολιτικής αγωγής της Εθνικής Τράπεζας, ότι αν κάποιοι είναι ληστές, είναι αυτοί και όχι εγώ.
Επίσης να σας επισημάνω ότι όλες οι οργανώσεις αντάρτικου πόλης στην Ευρώπη ή στην Λατινική Αμερική έχουν διαπράξει απαλλοτριώσεις τραπεζών, είναι χρήματα ληστευμένα τα οποία παίρνονται από αυτούς οι οποίοι είναι στόχοι ούτως ή άλλως, παίρνεις χρήματα από τον εχθρό για να χρηματοδοτήσεις την δράση σου. Και επιπλέον επειδή εγώ ήμουν στην παρανομία, δεν είχα κανέναν άλλο οικονομικό πόρο για να ζήσω.
Εφόσον επέλεξα να μην παραδοθώ στο τέλος της α΄ δίκης το 2013 – ένα δικαστήριο που ξεκίνησε το 2011 – και επέλεξα να βγω στην παρανομία και να συνεχίσω, ήταν μονόδρομος ότι και η χρηματοδότηση της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα και η επιβίωσή μου θα εξαρτιόταν από απαλλοτριώσεις τραπεζών.
Και η RAF, και οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και η Action Direct και οι Τουπαμάρος της Ουρουγουάης έχουν διαπράξει απαλλοτριώσεις τραπεζών.
Πάντα οι απαλλοτριώσεις τραπεζών ήταν κομμάτι της δράσης επαναστατικών οργανώσεων.
Προσέξτε, είναι άλλο πράγμα, να το διευκρινίσω, είναι άλλο πράγμα όταν κάποιος έχει απλά μια παράνομη επαγγελματική δραστηριότητα και είναι ληστής τραπεζών και άλλο πράγμα αυτό που έκανε ο Επαναστατικός Αγώνας.
Είμαστε η μοναδική οργάνωση αντάρτικου στην Ελλάδα που έχουμε αναλάβει ευθύνη για απαλλοτριώσεις τραπεζών.
Και να υπενθυμίσω επίσης ότι και στον εμφύλιο πόλεμο, ο Δημοκρατικός Στρατός έχει απαλλοτριώσει υποκαταστήματα τραπεζών, στην Αμαλιάδα, στα Καλάβρυτα και στην Νέα Ζίχνη Σερρών. Ήταν υποκαταστήματα της Αγροτικής Τράπεζας.
Λοιπόν, διαχρονικά οι επαναστάτες έχουν προσφύγει σε αυτή την δραστηριότητα, δεν είναι κάτι το οποίο εμείς θεωρούμε φυσικά ότι είναι άδικο ή εγκληματικό, το να απαλλοτριώνονται οι ληστές και οι τοκογλύφοι.
Για την τρίτη απαλλοτρίωση που είναι στο κατηγορητήριο, αυτή της Ακράτας, δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα. Είναι μία υπόθεση που η αστυνομία και η ΔΑΕΕΒ την έβαλε σκόπιμα, σε μία μεθόδευση στο να κατηγορηθούμε – και τώρα υπάρχει μία δίωξη και θα γίνει ένα δικαστήριο στο μέλλον – όπου να εμφανίζεται ο Επαναστατικός Αγώνας ως μία οργάνωση–ομπρέλα όπου εντάσσονται πολλές ληστείες τραπεζών, υπό την ομπρέλα του Επαναστατικού Αγώνα. Αυτό θα γίνει σε ένα δεύτερο χρόνο.
Η τράπεζα στην Ακράτα, υπόθεση την οποία εκδικάζετε δεν έχει καμία σχέση με τον Επαναστατικό Αγώνα και την δράση του. Είναι άσχετη υπόθεση, δεν έχει σχέση με τον Επαναστατικό Αγώνα, είναι ξεχωριστή υπόθεση.
Αυτά λοιπόν τα οποία θεωρείτε τρομοκρατική δράση, για μένα είναι επαναστατική δράση, η δράση του Επαναστατικού Αγώνα είναι μία νόμιμη πολιτικά δράση, νομιμοποιημένη στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Τι είναι στην πραγματικότητα η τρομοκρατία;
Τι είναι στην πραγματικότητα η τρομοκρατία;
Γιατί εδώ παρουσιάζεται το άσπρο για μαύρο. Στην πραγματικότητα είναι κρατική δραστηριότητα η τρομοκρατία, δεν είναι αντικαθεστωτική.
Είχα πει και στο προηγούμενο δικαστήριο, στο εφετείο της α΄ δίκης, η λέξη αυτή έχει βγει από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης.
Το πώς βγαίνουν οι λέξεις και τα νοήματα δεν είναι κάτι ουδέτερο.
Το πώς βγαίνουν οι λέξεις και τα νοήματα δεν είναι κάτι ουδέτερο.
Τρομοκρατία είναι η εξουδετέρωση των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος, ακόμα και από ένα επαναστατικό κράτος όπως ήταν το καθεστώς του Ροβεσπιέρου, δηλαδή η εκκαθάριση των πολιτικών αντιπάλων είτε των οπαδών του παλιού μοναρχικού καθεστώτος της δυναστείας των Βουρβόνων είτε τους εξ αριστερών των Γιακοβίνων πολιτικούς αντιπάλους.
Αυτό ήταν τρομοκρατία, από ’κει βγήκε η λέξη, με αυτή την έννοια χαρακτηρίζονται δράσεις, κρατικές δραστηριότητες που έχουν διεξάγει διαχρονικά οποιαδήποτε καθεστώντα βρίσκονται στην εξουσία, είτε μοναρχικό, είτε αστικοδημοκρατικό, είτε δικτατορικό ή στρατιωτικής φύσεως.
Τρομοκρατία είναι όταν στην Παρισινή Κομμούνα του 1871 μετά το τέλος των μαχών το καθεστώς εκτέλεσε 17.000 κομμουνάρους ή εξόρισε χιλιάδες στην Νέα Καληδονία ή στο νησί του Διαβόλου στην Γαλλική Γουιάνα.
Αυτά είναι τρομοκρατία. Είναι κρατική δραστηριότητα.
Τρομοκρατία είναι όταν μια διαδήλωση εργατών άοπλων τον Γενάρη του 1905 στα ανάκτορα του τσάρου πυροβολείται από την αστυνομία.
Ή οι εκκαθαρίσεις που έκανε η Σοβιετική Ένωση κατά των αντιπάλων του καθεστώτος ή ακόμα και εντός του μπολσεβίκικου κόμματος που έκανε ο Στάλιν το ’36 – ’38. Εκτέλεσε χιλιάδες και έστειλε επίσης χιλιάδες στα γκούλανγκ.
Τρομοκρατία είναι όταν στην Ισπανία δολοφονούσαν αναρχοσυνδικαλιστές ή χωρικούς οι οποίοι κατελάμβαναν τη γη ή τα δημαρχεία των χωριών τους, έκαιγαν τα κτηματολόγια και τα χρέη. Αυτά τα έκανε η Guardia Civil, η ισπανική χωροφυλακή.
Ή τρομοκρατία είναι αυτό που έκανε η ισπανική δημοκρατία το 1934 στην εξέγερση των ανθρακωρύχων των Αστουριών όπου κάλεσε την ισπανική Λεγεώνα των Ξένων με επικεφαλής τον μετέπειτα δικτάτορα Φράνκο να καταστείλει την εξέγερση.
Που σημαίνει ότι σκότωσαν αμάχους, βίασαν γυναίκες, έκαιγαν χωριά.
Τρομοκρατία είναι το ιδιώνυμο του Βενιζέλου του 1929 που έλεγε, μοιράζεις μια προκήρυξη κομμουνιστική, πας εξορία σε κάποιο νησί του Αιγαίου.
Τρομοκρατία ήταν αυτό που έκανε η δικτατορία Μεταξά, η δράση της Ειδικής Ασφάλειας που ήταν μια ειδική αντικομμουνιστική υπηρεσία που ίδρυσε ο Βενιζέλος και την εκσυγχρόνισε ο Μεταξάς για να διώκει κομμουνιστές.
Τρομοκρατία ήταν η δράση της οργάνωσης Χ και των Ταγμάτων Ασφαλείας στην κατοχή οι οποίοι σκότωναν οπαδούς του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ δηλαδή αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης μαζί με την Βέρμαχτ και τα Ες – Ες.
Όλα τα μπλόκα που είχαν γίνει, στην Κοκκινιά, στο Περιστέρι, την Καλογρέζα, τον Βύρωνα, την Καισαριανή, στον Υμηττό έγιναν από τη Βέρμαχτ, από δοσίλογους, της Χ ή των Ταγμάτων Ασφαλείας συνεπικουρούμενοι από την χωροφυλακή και την αστυνομία.
Τρομοκρατία είναι επίσης όταν γίνονται εκκαθαρίσεις από παρακρατικούς με την συγκατάθεση των αρχών ασφαλείας, την χωροφυλακή ή την αστυνομία, π.χ. αυτό που έκανε ο Μαγγανάς στην Καλαμάτα που μπήκε σε ένα καφενείο και γάζωσε 20 κομμουνιστές.
Από την συμφωνία της Βάρκιζας μέχρι την έναρξη της τρίτης φάσης του εμφυλίου την επίθεση στο Λιτόχωρο έχουν εκκαθαριστεί 1000 άτομα, έχουν βιαστεί άλλες τόσες γυναίκες από ακροδεξιούς των παρακρατικών οργανώσεων με την ανοχή της αστυνομίας και της χωροφυλακής.
Αυτά είναι τρομοκρατία, όχι αυτά που κάνουν οι επαναστάτες.
Όπως πασίγνωστη είναι και η δολοφονία του Λαμπράκη η οποία έγινε με την ανοχή του διοικητή χωροφυλακής Θεσσαλονίκης όπως και η δολοφονία Τεμπονέρα από παρακρατικούς της Ν.Δ που όπως ομολόγησε σε συνέντευξή του ο Μαραγκός – Καλαμπόκας, Σπίνος, Μαραγκός ήταν οι τρείς δολοφόνοι – ότι το να σπάσουν οι μαθητικές καταλήψεις τότε, αυτό έγινε με εντολή του μετέπειτα δημάρχου Πειραιά Β. Μιχαλολιάκου που ήταν τότε επικεφαλής της Νομαρχιακής Οργάνωσης της Ν.Δ στην Πάτρα.
Αυτά είναι τρομοκρατία. Ή η δράση των Ταγμάτων θανάτου σε δικτατορίες όπως η Χιλή ή η Αργεντινή που έχουν εκτελέσει και εξαφανίσει γύρω στους 30.000 πολιτικούς κρατούμενους.
Τρομοκρατία είναι οι νεκροί της μεταπολίτευσης που έχουν πέσει από σφαίρες αστυνομικών, ο Γρηγορόπουλος, ο Καλτεζάς, ο Κουμής, η Κανελλοπούλου και τόσοι άλλοι τους οποίους θα τους αναφέρω.
Τρομοκρατία είναι οι ίδιες οι νομοθεσίες που κατ’ ευφημισμό λέγονται αντιτρομοκρατικές όπως ο Patriot Act στις ΗΠΑ ο οποίος ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Μπους μετά τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους.
Τι προβλέπει ο Patriot Act; Προβλέπει περιστολή πολιτικών δικαιωμάτων, μπορεί κάποιος να συλλαμβάνεται και να μην έχει επίσημη κατηγορία γιατί απλά είναι ύποπτος, μπορεί να απάγεται ένας μη Αμερικανός υπήκοος από ξένη χώρα και να μεταφέρεται στο Γκουαντανάμο, να κρατείται επ’ αόριστο χωρίς κατηγορίες, να μη θεωρείται ότι είναι ούτε ποινικός κρατούμενος, δηλαδή δεν τον καλύπτει το ποινικό δίκαιο των ΗΠΑ ούτε η συνθήκη της Γενεύης γιατί δεν θεωρείται αιχμάλωτος πολέμου αλλά να θεωρείται ‘‘παράνομος μαχητής’’ και να βασανίζεται με τον εικονικό πνιγμό ο οποίος έχει θεωρηθεί ως νόμιμη ανακριτική πράξη.
Αυτά είναι τρομοκρατία. Αυτές όλες είναι κρατικές δραστηριότητες. Και να υπενθυμίσω ότι στην Ελλάδα υπάρχει αντιγραφή αυτών των μεθόδων, δηλαδή απαγωγές, κουκούλα στο κεφάλι, κράτηση σε μυστικά κέντρα κράτησης και βασανιστήρια όπως έγινε με την υπόθεση των Πακιστανών το 2005 για την οποία υπόθεση , ο Επαναστατικός Αγώνας στοχοποίησε τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, τον κ. Βουλγαράκη ως έναν από τους υπεύθυνους για αυτό το πράγμα.
Είναι αντιγραφή των μεθόδων που εγκαινίασαν οι Αμερικανοί στον λεγόμενο πόλεμο κατά της ‘‘τρομοκρατίας’’, μόνο που οι ίδιοι οι Αμερικανοί είναι οι αρχιτρομοκράτες και όχι αυτοί τους οποίους πολεμούν.
Όπως τρομοκρατία ουσιαστικά θεωρούνται, όχι θεωρούνται, είναι οι μαζικοί βομβαρδισμοί πόλεων και αμάχων όπου τα κύρια θύματα είναι άμαχοι όπως αυτά που έγιναν στο Ιράκ το 1991 στον α΄ πόλεμο, αυτά που έγιναν στο Ιράκ το 2003, οι βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία το 1999 όπου τα θύματα ήταν άμαχοι αποκλειστικά.
Αυτοί που μας κατηγορούνε και εσείς βασικά ως εκπρόσωποί τους γιατί εφαρμόζετε αντιτρο-μοκρατικούς νόμους, αυτοί στην πραγματικότητα είναι τρομοκράτες.
Η τρομοκρατία είναι μια κρατική δραστηριότητα.
Εμείς είμαστε αναρχικοί, είμαστε εχθροί κάθε κράτους οποιονδήποτε μανδύα και αν έχει, είτε έχει κοινοβουλευτικό μανδύα, είτε δικτατορία, είτε σταλινικό καθεστώς, είμαστε εχθροί οποιουδήποτε κράτους.
Δεν μπορεί να κατηγορούμαστε για κάτι που αφορά τον δικό σας μηχανισμό, όχι εμείς.
Όπως τρομοκρατία είναι τα μνημόνια, που εμείς τα έχουμε χαρακτηρίσει ως πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας από το 2010 και μετά, να εκκαθαριστεί ένα τμήμα του πληθυσμού για να σωθούν οι τράπεζες και το σύστημα.
Δεν είμαστε εμείς λοιπόν ούτε τρομοκράτες, ούτε απειλή για την ασφάλεια των πολιτών, το αντίθετο. Το σύστημα που εσείς εκπροσωπείτε είναι υπεύθυνο για δράση όπως κοινωνική γενοκτονία, να ληστεύεται ο κόσμος.
Δεν είμαστε εμείς που επιβάλλουμε στον κόσμο να ζει με 200 ,300 και 400 ευρώ το μήνα αλλά είναι το σύστημα που το δικαστήριό σας εκπροσωπεί.
Δεν είμαστε εμείς αυτοί που κατάσχουν τα σπίτια του κόσμου αλλά οι τράπεζες και το σύστημα που νομοθετεί να γίνονται κατασχέσεις για όποιον δεν μπορεί να πληρώσει και αναγκάζεται να είναι άστεγος, να ζει σε χαρτόκουτο κάτω από τις γέφυρες ή σε πλατεία.
Αυτά δεν τα κάνει ο Επαναστατικός Αγώνας, τα κάνει το δικό σας κράτος ανεξάρτητα ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία από το 2010 και μετά.
Δεν είμαστε αυτοί οι οποίοι κόβουν την ασφάλιση του κόσμου ούτε τον πετάμε στον δρόμο αλλά αυτό που εσείς εκπροσωπείτε.
Αυτά μπορεί ο κόσμος να θεωρήσει εύλογα ότι είναι τρομοκρατία, όχι την βόμβα του Επαναστατικού Αγώνα στην Τράπεζα της Ελλάδας και στο γραφείο του ΔΝΤ.
Δεν είμαστε λοιπόν υπεύθυνοι ούτε για την ανασφάλεια του κόσμου, ούτε γι’ αυτούς που ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή, ούτε για αυτούς που τρέφονται στα συσσίτια αλλά το κράτος το δικό σας, ο κρατικός μηχανισμός ο δικός σας, όχι ο Επαναστατικός Αγώνας.
Και να επισημάνω και κάτι άλλο σε σχέση με το τι είναι τρομοκρατία και το τι είναι βία γιατί εμείς έχουμε υποστεί έναν ιδεολογικό πόλεμο, ότι είμαστε αντικοινωνικοί, ότι είμαστε βίαιοι, ότι είμαστε δεν ξέρω τι από τα ΜΜΕ του δικού σας συστήματος.
Θα επαναλάβω κάτι που είπα στο εφετείο της α΄ δίκης. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, το Κράτος και η Βία είναι ταυτόσημα πράγματα. Στην τραγωδία του Προμηθέα Δεσμώτη, διατάσσει η εξουσία υπό τον Δία το Κράτος και τη Βία, να αλυσοδέσουν τον Προμηθέα γιατί έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς κα την έδωσε στους ανθρώπους.
Στην πραγματικότητα, το Κράτος και η Βία και η τρομοκρατία αφορά εσάς και όχι εμάς.
Εμείς απλώς έχουμε γυρίσει πίσω ένα μικρό μέρος της βίας που το δικό σας κράτος έχει εξασκήσει πάνω στην κοινωνία, στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.
Αυτά που μας κατηγορείτε εμάς μπροστά σε αυτά, στην πολιτική που εφαρμόζει το κράτος σας δεν συγκρίνονται.
Αλλά φυσικά πάντα θα διαστρεβλώνεται η αλήθεια, θα παρουσιάζεται το ψέμα για αλήθεια και το άσπρο μαύρο προκειμένου να μας καταδικάσουν.
Άρα λοιπόν δεν έχω κάτι να απολογηθώ ή να αποδεχθώ καμία κατηγορία ότι έχω διαπράξει εγκλήματα, ότι έχω διαπράξει εγώ και ο Επαναστατικός Αγώνας κατά συνέπεια κάτι άδικο, κάτι εγκληματικό, κάτι αντικοινωνικό.
Ίσα-ίσα, γι’ αυτά τα οποία έχουμε κάνει είμαστε υπερήφανοι, και γι’ αυτό τα υπερασπιζόμαστε.
Κατηγορούμενοι λοιπόν δεν θα έπρεπε να είμαστε εμείς εδώ αλλά αυτοί που μας κατηγορούνε. Θα έπρεπε να είναι ο εργοδότης του συνηγόρου, η Εθνική Τράπεζα, η Alpha, η Eurobank, η Πειραιώς, οι μεγαλομέτοχοι αυτών των ‘‘κοινωφελών’’ κατά τον αντιτρομοκρατικό ιδρυμάτων, θα έπρεπε να είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις τουλάχιστον από το 2010 και μετά, θα έπρεπε να είναι ‘‘ευυπόληπτα’’ στελέχη της οικονομικής ελίτ.
Και για να αναφέρω και τις κυβερνήσεις γιατί υπάρχει και μια μεγάλη προπαγάνδα ψεύδους για το τι είναι δημοκρατία.
Καμία κυβέρνηση από το 2010 και μετά δεν εκλέχθηκε για να εφαρμόσει αυτή την πολιτική που εφαρμόζεται από το 2010 και μετά. Καμία!
Είμαι υποχρεωμένος να επαναλάβω τα ίδια σε κάθε δικαστήριο γιατί υπάρχουν πολλά δικαστήρια εναντίον μας.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου που έβαλε την Ελλάδα στα μνημόνια από το 2010 δεν εκλέχτηκε ούτε υποσχέθηκε ότι θα βάλει την Ελλάδα στο ΔΝΤ.
Αντίθετα υποσχέθηκε να δώσει παροχές, ‘‘ λεφτά υπάρχουν ’’, αυτά έλεγε.
Δεν την εξέλεξε την κυβέρνηση Παπανδρέου ο λαός για να επιβάλλει το μνημόνιο.
Ουσιαστικά όλες οι κυβερνήσεις έχουν βιάσει την λαϊκή βούληση και εντολή.
Κατ’ εμένα είναι παράνομες. Το ίδιο ισχύει και για την κυβέρνηση Σαμαρά. Η κυβέρνηση Σαμαρά εφάρμοσε το δεύτερο μνημόνιο το οποίο ψηφίστηκε τον Φλεβάρη του 2012 από μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση, την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Δεν ήθελε ο ελληνικός λαός να ψηφιστεί καμία δανειακή σύμβαση όπως έχουν γίνει από το 2010 και μετά. Γιατί δεν είναι μαζοχιστής. Δεν είναι μαζοχιστές οι άνθρωποι να ψηφίσουν ότι πρέπει να σφίξουν το ζωνάρι το δικό τους, να πεινάσουν, να λιμοκτονήσουν, να χάσουν την δουλειά τους, να πεταχτούνε στον δρόμο, να χάσουν το σπίτι τους για να σωθεί το σύστημα.
Αυτά γίνανε κατά παράβαση της λαϊκής εντολής.
Και ενώ ο Σαμαράς καταψήφισε το πρώτο μνημόνιο, μετά όταν έγινε κυβέρνηση είπε mea culpa στην Άγκελα Μέρκελ και εφάρμοσε το μνημόνιο το οποίο ψηφίστηκε επί κυβέρνησης Παπαδήμου.
Οι δε σημερινοί κυβερνήτες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ως αριστεροί αυτοί αποδείχτηκαν οι πιο υποκριτές από τους προηγούμενους γιατί αυτοί ευθαρσώς υποσχέθηκαν να κυβερνήσουν για να σκίσουν το μνημόνιο και αυτοί ψήφισαν και εφαρμόσανε δύο μνημόνια, ένα παραπάνω από τους προκατόχους τους. Τους οποίους τους λέγανε δοσίλογους, προδότες κλπ, αλλά και αυτοί απoδείχτηκαν το ίδιο, δοσίλογοι και προδότες.
Σύμφωνα με το άρθρο 120 του συντάγματος που εσείς υπερασπίζεστε, όχι η δικιά μου ιδεολογία ως αναρχικού, όταν παραβιάζεται το σύνταγμα, και το σύνταγμα το έχουν παραβιάσει όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 και μετά, ο λαός έχει την υποχρέωση και το δικαίωμα λέει κάθε Έλληνας να το υπερασπιστεί με κάθε τρόπο.
Το με κάθε τρόπο μπορεί να ερμηνευτεί ακόμα και με προσφυγή στα όπλα.
Οι δε δοσίλογοι και προδότες του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο μετά από αμεσοδημο-κρατική διαδικασία, μετά από δημοψήφισμα.
Όπου ρωτάγανε τον λαό, θέλετε να αποδεχτούμε ή όχι τις απαιτήσεις των δανειστών και το 62% του λαού είπε ΟΧΙ, η συντριπτική πλειοψηφία. Και αυτοί τι κάνανε; Το ΟΧΙ το κάνανε ΝΑΙ.
Αυτοί λοιπόν οι βιαστές της λαϊκής βούλησης κατηγορούνε εμάς ως τι; Ως τρομοκράτες; Πώς γίνεται αυτό το πράγμα;
Ακόμα και με τα δεδομένα της αστικής δημοκρατίας, οι κυβερνήσεις από το 2010 και μετά είναι παράνομες. Δεν υπάρχει καμία δημοκρατία. Δεν άρχει ο λαός και δεν κυβερνάει ο λαός. Αυτό το ξέρουν όλοι. Γι’ αυτό και έχουμε και μια μεγάλη αποχή στις εκλογές από το 2010 και μετά. Στις τελευταίες είχαμε σχεδόν 50% αποχή. Δεν ενδιαφέρεται ο λαός να ψηφίσει αφού όλοι έχουν αποδειχθεί ότι είναι το ίδιο.
Αυτοί έπρεπε να κάθονται εδώ πέρα, όχι εμείς.
Θα έπρεπε να είναι κατηγορούμενοι για ό, τι συμβαίνει στον τόπο αυτό ο οποίος δοκιμάζεται από συνθήκες που προσομοιάζουν με ό, τι αντιμετώπισε ο ελληνικός λαός σε περίοδο πολέμου στην κατοχή. Έχουμε φτώχεια, έχουμε εξαθλίωση, έχουμε 4.000 θανάτους από τα μέτρα των κυβερνήσεων.
Για όλη αυτή την πολιτική θα έπρεπε να είναι κατηγορούμενοι όλοι αυτοί που προανέφερα αλλά φυσικά και όλοι αυτοί οι ξένοι, οι σύμμαχοι, οι εταίροι, οι εντολοδόχοι των ελληνικών κυβερνήσεων που δανείζουν τις ελληνικές κυβερνήσεις να εφαρμόζουν αυτά που εφαρμόζουν και που οι ελληνικές κυβερνήσεις δουλικά εφαρμόζουν. Δηλαδή οι υπεύθυνοι των υπερεθνικών οργανισμών, και ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν και η νυν Κριστίν Λαγκάρντ, ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν Κλωντ Τρισέ και ο νυν Μάριο Ντράγκι, όπως και η Ε.Ε, το 2010 επικεφαλής της ήταν ο Μανουέλ Μπαρόζο, τώρα είναι ο Ζαν Κλωντ Γιούγκερ. Και φυσικά τα μέλη των τεχνικών κλιμακίων, όλοι αυτοί, η Βρεκουλέσκου, ο Τόμσεν, ο Κλάους Μαζούχ, ο Σερβάζ Ντερούζ, ο Κοστέλο, ο Ρίφερ, ο Ρέγκλινγκ γιατί η τρόικα τώρα έγινε τετραμερής.
Πέρα από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Ε.Ε, έχουμε και τον ΕΜΣ (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) ο οποίος φιλοδοξεί να γίνει το ευρωπαϊκό ΔΝΤ.
Άσχετα λοιπόν με το τι ψηφίζει ο ελληνικός λαός, τα πραγματικά αφεντικά και τα δικά σας, του κρατικού μηχανισμού του δικού σας, είναι αυτοί. Αυτοί που η έδρα τους είναι στις Βρυξέλλες, στην Ουάσιγκτον, στην Φραγκφούρτη, υπερεθνικά κέντρα εξουσίας.
Για ποιά δημοκρατία θα μας ‘‘τσαμπουνάνε’’ οι κατήγοροί μας; Δεν υπάρχει καμία δημοκρατία. Ακόμα και για τα δικά σας κριτήρια, είναι παράνομες οι κυβερνήσεις.
Άρα λοιπόν αν υπήρχε σωστό κριτήριο για το τι είναι άδικο και το τι είναι δίκαιο, εδώ θα πρέπει να κάθονται οι δανειστές, οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί, οι κυβερνήσεις, όχι ο Επαναστατικός Αγώνας.
Όμως να επισημάνω γιατί ο καθένας έχει την ατομική του ευθύνη, εσείς οι δικαστές είχατε αποφανθεί ότι το μνημόνιο είναι νόμιμο και συνταγματικό, έτσι;
Γιατί μην μας πείτε ότι σας κατηγορούμε και άδικα. Στην πραγματικότητα ακόμα και με την νομική ερμηνεία, έχετε συνεργήσει στο να εφαρμοστεί αυτή η πολιτική. Και όχι μόνο αυτό, το να ‘’είναι νόμιμο και συνταγματικό’’ - η ληστεία του ελληνικού λαού, αυτό έρχεται σε αντίθεση και με το άρθρο 120, - αλλά και στο ΣΤΕ, έχουν βγει αποφάσεις εντελώς αντιλαϊκές και αντικοινωνικές.
Που σημαίνει ότι δεν είστε άμοιροι ευθυνών ως μέλη του κρατικού μηχανισμού για το τι επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα εδώ και 7 – 8 χρόνια.
Εμείς αντίθετα από το 2003 ως το 2016 έχουμε προβεί σε 18 ένοπλες ενέργειες.
Δεν χτυπήσαμε πολίτες αδιακρίτως, δεν εκφοβίσαμε κανένα πληθυσμό όπως λέει το κατηγορη-τήριο.
Στην πραγματικότητα αν υπάρχει εκφοβισμός του πληθυσμού μιας χώρας, αυτόν τον έχει διαπράξει το δικό σας καθεστώς και όχι ο Επαναστατικός Αγώνας.
Οι στόχοι που είχε η οργάνωση ήταν επιλεκτικοί, και ήταν οικονομικοί και πολιτικοί στόχοι. Είτε αφορούσε τράπεζες όπως είναι η Τράπεζα της Ελλάδος που είναι παράρτημα της ΕΚΤ, και όπου στεγαζόταν στο ίδιο κτίριο της Αμερικής 3 το γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ, του Ουες Μακ Γκρόου εκείνη την περίοδο, έχουμε χτυπήσει τράπεζες πολυεθνικές που είναι δανείστριες του ελληνικού κράτους για τις οποίες ψηφίστηκαν τα μνημόνια όπως είναι η Citibank και η Eurobank, έχουμε χτυπήσει το χρηματιστήριο Αθηνών το οποίο είναι ο πλέον αντικοινωνικός μηχανισμός - πέρα από τις τράπεζες είναι ο μηχανισμός που αγιοποιεί το χρήμα και το κέρδος πάνω από την ανθρώπινη ζωή -, έχουμε χτυπήσει μηχανισμούς πολιτικούς οι οποίοι εφαρμόζουν ληστρικές και αντιλαϊκές πολιτικές όπως είναι τα υπουργεία Οικονομίας και Απασχόλησης, έχουμε βάλει στο στόχαστρο και αστυνομικούς που ευθύνονται για συγκεκριμένα πράγματα, κατασταλτική πολιτική όπως είναι οι αστυνομικοί των ΜΑΤ, όπως η επίθεση που έγινε ως αντίποινα για την δολοφονία Γρηγορόπουλου και πολιτικούς όπως είναι ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Γ. Βουλγαράκης.
Εκεί χτυπούσαμε την συστράτευση του ελληνικού κράτους στον πόλεμο κατά της ‘‘τρομοκρατίας’’ όπως φυσικά έχουμε χτυπήσει την έδρα στην Ελλάδα των ίδιων των αρχιτρομοκρατών που έχουν κηρύξει αυτόν τον πόλεμο, την πρεσβεία των ΗΠΑ. Και η απόπειρα μαζικής απόδρασης πολιτικών κρατουμένων που έκανε η συντρόφισσα Ρούπι το 2016 είχε σκοπό αφ’ ενός να ακυρώσει τα πολλαπλά κατασταλτικά χτυπήματα που είχε καταφέρει το κράτος και αφ’ ετέρου να υπάρξει μια συνέχεια στην δράση του Επαναστατικού Αγώνα.
Αυτά όμως δεν είναι τρομοκρατία. Αυτά είναι επαναστατική λαϊκή βία.
Αν θέλουμε να βάλουμε τις σωστές ερμηνείες, η τρομοκρατία είναι κάτι που αντιπροσωπεύει το κράτος και αυτά που έχουμε κάνει εμείς είναι επαναστατική λαϊκή βία.
Η επίθεση η οποία εκδικάζεται τώρα, η επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδος είναι η συνέχεια μιας καμπάνιας επιθέσεων που ο Επαναστατικός Αγώνας εγκαινίασε από το 2009.
Η δράση του Επαναστατικού Αγώνα χωρίζεται σε δύο περιόδους. Η μία από το 2003, από την αρχή ως το 2007. Δηλαδή οι επιθέσεις που γίνανε, στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων, στο υποκατάστημα της Citibank στο Ν. Ψυχικό, στο αστυνομικό τμήμα Καλλιθέας, η επίθεση κατά των αστυνομικών των ΜΑΤ στη Πέτρου Ράλλη, οι επιθέσεις στα υπουργεία Απασχόλησης και Οικονομίας, η απόπειρα κατά του Βουλγαράκη, η επίθεση με αντιαρματική ρουκέτα στην πρεσβεία των ΗΠΑ, η τελευταία αυτής της περιόδου, το να γαζώσουμε το β΄αστυνομικό τμήμα της Ν. Ιωνίας, αυτά βασίζονται σε μια στρατηγική να χτυπήσουμε την συστράτευση της Ελλάδας στον πόλεμο κατά της ‘‘τρομοκρατίας’’ και τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις της τότε κυβέρνησης Καραμανλή.
Η δεύτερη περίοδος, από το 2008 – ’09 και μετά, αφορούσε την οικονομική κρίση η οποία ήδη άρχισε να χτυπά την χώρα τότε, χτυπούσαμε μηχανισμούς τους θεωρούσαμε ότι είναι υπεύθυνοι για την κρίση, τράπεζες, χρηματιστήριο, η Τράπεζα της Ελλάδας της οποίας την υπόθεση εκδικάζετε τώρα είναι συνέχεια αυτής της δράσης.
Συλληφθήκαμε το 2010. Πριν συλληφθούμε όντως θα γινόταν μια επίθεση σε οικονομικό στόχο. Συλληφθήκαμε τότε, είχαμε όμως την ευκαιρία επειδή δεν έγινε η δίκη μας στους 18 μήνες να περάσουμε στην παρανομία, να συνεχίσουμε την δράση της οργάνωσης και καρπός αυτής της προσπάθειας ήταν η συγκεκριμένη επίθεση στο κτίριο της Αμερικής 3 που είναι η Διεύθυνση Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος, και το γραφείο του ΔΝΤ.
Θέλω να επισημάνω ότι – και θα το πω αργότερα στη συνέχεια της διαδικασίας –, εμείς θεωρούσαμε και θεωρούμε ακόμα ότι η κρίση είναι μια ευκαιρία για να γκρεμίσουμε το σύστημα. Ειδικά, το 2010 -2012 που ο κόσμος ήταν στους δρόμους και διαμαρτυρόταν θεωρούσαμε ότι ανοιγόταν μία ευκαιρία με αφορμή την κρίση στο ότι πρέπει να γίνει μία ρήξη και μια ανατροπή του συστήματος, να γκρεμιστεί ο καπιταλισμός και το κράτος.
Και θεωρούσαμε ότι το να υπάρχει μια ένοπλη δραστηριότητα που να έχει στόχο τέτοιους μηχανισμούς, δηλαδή οικονομικούς όπως είναι η Τράπεζα της Ελλάδος, όπως είναι οι τράπεζες γενικότερα ή υπουργεία, να χτυπιόταν δηλαδή ο κρατικός μηχανισμός, ότι θα βοηθούσε – είχαμε κάνει και μια έκκληση και γι’ αυτό το να φτιαχτεί ένα μαζικό επαναστατικό κίνημα που να έχει ένοπλη δραστηριότητα που να κάνει προσφυγή στα όπλα –, ότι θα βοηθούσε να πέσει το σύστημα τότε σε μια περίοδο που το ίδιο το σύστημα από μόνο του λόγω της κρίσης ήταν αποσταθεροποιημένο και υπονομευμένο.
Το 2010 ήταν στο χείλος της κατάρρευσης της οικονομικής και για να προλάβουν μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία φτιάξαν τα μνημόνια που είναι μια διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας στην οποία είμαστε ακόμα.
Εμείς θεωρούσαμε ότι η κρίση ήταν μια ευκαιρία για μια επανάσταση στην Ελλάδα και επανα-στάσεις άοπλες δεν γίνονται.
Για παράδειγμα υποθετικά μιλάω θα μπορούσε να υπάρχει μία ένοπλη υποδομή στο να βοηθήσει τον λαό όταν ήθελε να μπει στην βουλή, όταν φώναζε να ‘‘καεί το μπουρδέλο η βουλή’’ και ήθελε να πετάξει έξω αυτούς που θεωρούσε προδότες, τους πολιτικούς όλων των κομμάτων, να εισβάλει μέσα στην βουλή να τους πετάξει έξω.
Γιατί οι αποφάσεις σε αυτό το κτίριο λαμβάνονται. Εάν λοιπόν υπήρχε κίνημα μαζικό το οποίο να έχει στην φαρέτρα της δράσης του τον ένοπλο αγώνα θα μπορούσε να βοηθήσει τον κόσμο να περάσει πάνω από τους αστυνομικούς των ΜΑΤ για να καταλάβουν το κοινοβούλιο.
Γιατί η αστυνομία είναι οι πραιτωριανοί του καθεστώτος. Αυτά όσον αφορά τις κατηγορίες.
Θέλω να πω κάποια πράγματα για τις δίκες που έχουν γίνει και την τεράστια διαφορά της πρώτης από την δεύτερη δίκη.
Στην πρώτη δίκη της οποίας το εφετείο τελείωσε πρόσφατα πριν από μερικές ημέρες καταδικαστήκαμε για 16 ενέργειες, στο πρωτόδικο ήταν 50 χρόνια κάθειρξη και στο εφετείο δεν περιμέναμε καμία τεράστια διαφορά ουσιαστικά, αφαίρεσαν 1 χρόνο από την συντρόφισσα Ρούπα από τα 50 πήγε στα 49 και για μένα 4 χρόνια, από τα 50 πήγε στα 46.
Προσέξτε τώρα, στη δεύτερη δίκη, αυτή τώρα που έχει λιγότερες υποθέσεις να εκδικαστούν – είναι η Τράπεζα της Ελλάδος, η συμπλοκή με τους αστυνομικούς στο Μοναστηράκι και οι 2 γιατί αυτές έχω αναλάβει και αυτές είναι στην πραγματικότητα στα πλαίσια του Επαναστατικού Αγώνα, οι 2 απαλλοτριώσεις τραπεζών στα Μέθανα και Κλειτορία –, καταδικάστηκα σε ισόβια για την Τράπεζα της Ελλάδος και σε 129 χρόνια σωρευτικά για όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες.
Εδώ λοιπόν υπάρχει μια τεράστια διαφορά.
Δηλαδή στην πρώτη δίκη που είχαμε έναν πιο μεγάλο όγκο υποθέσεων σωρευτικά, έχουμε μικρότερες ποινές ενώ στην δεύτερη δίκη που έχουμε λιγότερες συγκριτικά υποθέσεις έχουμε την εσχάτη των ποινών. Γιατί αυτό;
Αυτό φυσικά δεν έχει τόσο σχέση με την σύνθεση του δικαστηρίου της δεύτερης δίκης. Είναι πολιτική απόφαση αυτή. Γι’ αυτό θέλω να το αντιπαραβάλω.
Αυτό ήταν μία εκδίκηση στην πραγματικότητα γιατί δεν παραδοθήκαμε εμείς το 2013 να μπούμε φυλακή όταν θα τέλειωνε η πρώτη δίκη αλλά περάσαμε στην παρανομία για να συνεχίσουμε την ένοπλη δράση.
Αυτή ήταν στην πραγματικότητα η απάντηση, Παραμένετε αμετανόητοι, υπερασπίζεστε την δράση της οργάνωσης και προπάντων συνεχίζετε; Θα φάτε την εσχάτη των ποινών.
Και μάλιστα σε αντίθεση με την κοινή λογική, για να γίνει αυτό έπρεπε να μεθοδευτεί μια νομική φόρμουλα η οποία είναι παράλογη και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ποιά ήταν αυτή η νομική φόρμουλα; Ξανακατηγορηθήκαμε για διεύθυνση και γι’ αυτό θα κάνω την ένσταση για το δεδικασμένο.
Το πρώτο δικαστήριο, το Ε΄ Εφετείο Κακουργημάτων είπε ότι – επαναλαμβάνω το λόγια του κ. Λίογα στην πρότασή του –, είσαστε αναρχικοί, απεχθάνεστε οποιαδήποτε μορφή ιεραρχίας άρα δεν έχετε ιεραρχία και αρχηγία, έκανε δεκτή την πρόταση του κ. Λιόγα και μας αθώωσε, μας απάλλαξε από την κατηγορία της διεύθυνσης.
Και παρενθετικά να πω κάτι σε σχέση με αυτό. Η κατηγορία της διεύθυνσης είναι στην ουσία προσβολή για μας. Γιατί; Ως αναρχικοί ισχύει αυτό που αποδέχεται ο κ. Λιόγας και το εξηγήσαμε, ότι απεχθανόμαστε κάποιον ο οποίος διατάζει και είναι αρχηγός.
Δεν θα μπορούσαμε να είχαμε διεύθυνση γιατί αυτό πιστεύουμε. Και αυτή είναι η κοινωνική μας πρόταση, το να μην υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ κάποιων που διατάζουν και κάποιων που εκτελούν.
Αυτή είναι η ουσία του συστήματός σας στην πραγματικότητα.
Το αν θα υπάρχουν άτομα σε υπεύθυνες θέσεις που θα ελέγχονται, αυτό είναι ένα άλλο πράγμα και αυτή είναι η ουσία της δημοκρατίας, της πραγματικής άμεσης δημοκρατίας.
Αλλά η κατηγορία της διεύθυνσης μας προσβάλλει. Δεν γίνεται να έχουμε εμείς αρχηγούς.
Αυτό αφορά εσάς. Εσείς είστε σε έναν μηχανισμό, τον κρατικό, εσείς έχετε προϊσταμένους, υπάρχουν υφιστάμενοι, δέχεστε εντολές ή εφαρμόζετε νόμους που άλλοι τους φέρανε και είστε υποχρεωμένοι ακόμα και αν έχετε προσωπική αντίθετη γνώμη να τους εφαρμόσετε.
Σαν αυτά που είπε προηγουμένως ο κ. εισαγγελέας (για την παράσταση πολιτικής αγωγής της Εθνικής τράπεζας για την απαλλοτρίωση στα Μέθανα), λέει, αυτά που είπανε οι κατηγορούμενοι– ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας τα ίδια θα έλεγε αλλά ο νόμος είναι νόμος, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Ο εισαγγελικός λειτουργός αυτό λέει και το έχουμε ξανακούσει. Εγώ κύριε (για τον εισαγγελέα), αυτός είναι ο νόμος και είμαι υποχρεωμένος να τον εφαρμόσω.
Άρα το να κατηγορείτε αναρχικούς για διεύθυνση είναι παράλογο, είναι κάτι που αφορά τον δικό σας μηχανισμό.
Προσέξτε όμως για να επιβληθεί η εσχάτη των ποινών στην δεύτερη δίκη εκδικητικά επειδή και αμετανόητοι είμαστε και δεν παραδοθήκαμε και γιατί προπάντων συνεχίσαμε την δράση, έπρεπε να βρεθεί μια νομική φόρμουλα.
Δηλαδή λέει τώρα το κράτος, δεν ήσουν αρχηγός από το 2003 ως το 2010 και έγινες αρχηγός από το 2012 και μετά. Τι παραλογισμός είναι αυτός; Πώς γίνεται να είμαι αρχηγός; Μιλάμε για την ίδια οργάνωση και τα ίδια πρόσωπα, δεν μιλάμε για άλλη οργάνωση, για μετεξέλιξη, ή για διαφορετικά πρόσωπα. Για τα ίδια πρόσωπα, έτσι;
Και εφευρέθηκε και το άλλο θεώρημα, των δύο περιόδων.
Ακριβώς για να στηριχθεί η διεύθυνση και η ισόβια, η εσχάτη των ποινών, εφευρέθηκε το θεώρημα των δύο περιόδων δηλαδή η μία περίοδος 2003 - 2010 και η άλλη 2012 ως σήμερα. Δεν ισχύει όμως αυτό. Αρχικά λοιπόν το ’12 ξανακατηγορηθήκαμε για συγκρότηση, ξανακατηγορηθήκαμε ότι ξανασυγκροτήσαμε τον Επαναστατικό Αγώνα. Δεν διαλύθηκε ο Επαναστατικός Αγώνας το 2010 όταν συλληφθήκαμε. Δεν διαλύθηκε, αδρανοποιηθήκαμε; Ναι, αυτή είναι η αλήθεια.
Αφού είμαστε φυλακή και είμαστε κρατούμενοι δεν μπορούσαμε να κάνουμε βομβιστικές επιθέσεις. Τη στιγμή όμως που αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη και είπαμε με ξεσκέπαστο πρόσωπο ότι είμαστε οι τάδε, είμαστε η Παναγιώτα Ρούπα, ο Νίκος Μαζιώτης είμαστε μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, αυτό αποδεικνύει ότι ακόμα και ως κρατούμενοι, ως αιχμάλωτοι, ότι δεν διαλυθήκαμε ως οργάνωση.
Άρα δεν ξανασυγκροτήσαμε κάτι που έλεγε το κατηγορητήριο ότι κάναμε από το 2012 και μετά. Απλώς αφού αποφυλακιστήκαμε με το δεκαοκτάμηνο, μας δόθηκε η ευκαιρία να περάσουμε στην παρανομία και επανεργοποιηθήκαμε, δεν ξανασυγκροτήσαμε την οργάνωση. Αυτό ήταν ένα νομικό τερατούργημα για να μας καταδικάσουν για την διεύθυνση και εμένα να με καταδικάσουν στην εσχάτη των ποινών, 20 χρόνια για την διεύθυνση και ισόβια για την Τράπεζα της Ελλάδος.
Αυτά είναι αλχημείες και οι δικαστές γενικά είναι μανούλες στο να κάνουν τέτοιες αλχημείες,
πράγματα για τα οποία δεν ισχύουν στην πραγματικότητα.
Εφευρέθηκε λοιπόν το θεώρημα των δύο περιόδων. Σας είπα όμως προηγουμένως αν υπήρχαν δύο περίοδοι είναι αυτές που σας είπα, από το 2003 ως το 2007 και από το 2009 ως σήμερα. Αυτές είναι οι πραγματικές δύο περίοδοι, δεν έχουν σχέση με τις συλλήψεις, ούτε γιατί βρεθήκαμε φυλακή.
Οι δύο περίοδοι έχουν σχέση με την στρατηγική της οργάνωσης, το τι κάναμε βάσει ποιας πολιτικής ανάλυσης ή θεώρησης είχαμε.
Αυτές είναι οι πραγματικές δύο περίοδοι του Επαναστατικού Αγώνα που είχε αφ’ ενός βάση τον πόλεμο κατά της ‘‘τρομοκρατίας’’ και τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του Καραμανλή – αυτή είναι η περίοδος από το 2003 ως το 2007 – και μετά από το 2009 και ύστερα σε σχέση με την οικονομική κρίση.
Άρα λοιπόν, αυτό περί δύο περιόδων, από το 2003 ως το 2010 και από το 2012 και ύστερα, είναι ψέμα. Αλλά το κράτος γενικά είναι συνώνυμο του ψέματος και δεν περιμένω κάτι παραπάνω.
Με βάση λοιπόν αυτό υπήρχε ο παραλογισμός ότι ενώ έχουμε απαλλαγεί από την κατηγορία της διεύθυνσης μέχρι το 2010, καταδικάζομαι το 2016 ότι έγινα αρχηγός από το 2012 και μετά χωρίς να υπάρχει όμως μια επαρκής επεξήγηση στα πρακτικά τα οποία κανονικά θα έπρεπε να τα έχετε διαβάσει.
Η κ. Κλάπα γράφει στα πρακτικά ότι είναι ‘‘άλλη περίοδος’’. Αυτή είναι η επεξήγηση της κ. Κλάπα. Αλλά είναι σοβαρή επεξήγηση αυτή;
Δεν ήταν το θέμα ότι ήταν άλλη περίοδος, ήταν ότι είσαι αμετανόητος; Υπερασπίζεσαι αυτά που έκανε η οργάνωσή σου, συνεχίζεις την ένοπλη δράση; Θα φας την εσχάτη των ποινών.
Και θα βοηθήσει σε αυτό να σε καταδικάσουμε ως διευθυντή κατά συνέπεια ως συναυτουργό ότι ήσουν στην Αμερικής 3 παρών ενώ όπως και στο πρώτο δικαστήριο έτσι και στο δεύτερο ποτέ δεν είπα ότι εγώ ήμουν παρών. Δεν δίνουμε πληροφορίες που ήμασταν και που δεν ήμασταν, αυτό είναι δική σας δουλειά.
Όπως επίσης θέλω να επισημάνω ότι πέρα της ειδικής μεταχείρισης που είχαμε – μιλάω για μένα και την Ρούπα αποκλειστικά –, ειδική μεταχείριση που έχουμε από το κράτος όσον αφορά τις δίκες, τις καταδίκες, τις ειδικές συνθήκες κράτησης ενίοτε αυτό βασίζεται σε αυτό που είπα, είστε αμετανόητοι, εξακολουθείτε και υπερασπίζεστε τη δράση σας και δεν κάνετε πίσω, συνεχίζετε τη δράση, θα έχετε διακριτική μεταχείριση έναντι άλλων κρατουμένων ακόμα και πολιτικών κρατουμένων.
Και αυτό αποδεικνύεται με αυτό που έγινε με την σύλληψη της Ρούπα τον Γενάρη του ’17 που επιχειρήθηκε και επιχειρείται ακόμα να αφαιρεθεί η γονική επιμέλεια από μας όσον αφορά το παιδί μας και να το κλείσουν σε ίδρυμα όπου έμεινε έγκλειστο στο ψυχιατρείο, στο ψυχιατρείο του νοσοκομείου Παίδων, δηλαδή ακούσια παραμονή φρουρούμενο.
Η μεταχείρισή του – μιλάμε τώρα για 6,5 χρονών παιδί – ως τρομοκράτη, ως ποινικό που να κρατείται στη ΔΑΕΕΒ και μετά υπό άκρα μυστικότητα να μεταφέρεται στο ψυχιατρείο, εδώ το ίδιο το κράτος έχει καταπατήσει τους ίδιους τους νόμους του προκειμένου να μας εκδικηθεί για τις επιλογές μας.
Τελειώνοντας αυτό που θέλω να πω ότι εδώ δεν ήρθα για να μασήσω τα λόγια μου, ούτε για να κάνω τον ‘‘καλό’’ για να σπάσω την ισόβια.
Αυτά που είναι να πω θα τα πω, αυτά που πιστεύω θα τα πω και ένα τελευταίο πράγμα που θέλω να αναφέρω είναι σε σχέση με την έφεση που έκανα τον Μάρτη του ’16 με συνήγορο τον κ. Φραγκίσκο Ραγκούση. Ο κ. Ραγκούσης έχει κάποια λάθη στην έφεση.
Εγώ δεν δήλωσα ότι ήμουν παρών στην Αμερικής 3. Την ενέργεια αυτή την υπερασπίζομαι, καλώς έγινε, δεν δήλωσα ότι ήμουν παρών, έχει γίνει λάθος στην έφεση, ούτε δήλωσα ότι οι αρχές έκαναν καλά την δουλειά τους.
Αυτό όμως θα αποδειχθεί και θα το δούμε και στην διαδικασία που θα αρχίσει με τους
μάρτυρες του κατηγορητηρίου.