Κείμενο του
ΑΠΟΣΤΟΛΌΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
(Μ.ΠΡΟ.Σ.Τ.Α Β/Α)
Περί συνδικαλισμού ο λόγος.
Τελικά πόσοι συνδικαλισμοί υπάρχουν;
Σαν έννοια είναι αντικειμενική ή τελείως υποκειμενική;
Στην πραγματικότητα τι τον θέλουμε τον συνδικαλισμό;
Κάποιοι θα πουν ότι υπάρχει έτσι ώστε μετά από πιέσεις να διορθώνονται κάποιες από τις ολοένα και αυξανόμενες, αδικίες που υπάρχουν στο σώμα.
Αυτός πιστεύω κι εγω ότι είναι ο υγιής συνδικαλισμός.
Άλλοι πάλι θα πουν ότι υπάρχει για να βολευτούν κάποιοι εκλεγμένοι και μη.
Το πρόβλημα είναι στη δεύτερη περίπτωση.
Η ερώτηση η δική μου, απλή.
Ποιος φταίει για την κατάντια αυτή;
Οι εκλεγμένοι; Οι υποψήφιοι;
Μήπως αυτοί που ψηφίζουν και κοιτάζουν μόνο το προσωπικό τους όφελος και τις φιλίες;
Οι εκλεγμένοι θα βγουν, θα φωνάξουν, θα γράψουν, θα μιλήσουν, αλλά με ποια αιτήματα; Είναι αξιόλογα αυτά που ζητάει το προσωπικό; Έχει καταντήσει ο υποψήφιος να παίρνει σταυρούς επειδή υπόσχεται να διορθωθεί (προσωρινά) η αδικία με τα ρεπό, για παράδειγμα. Το πρόβλημα είναι να πιεστεί ο διοικητής ενός τμήματος να δώσει τα ρεπό, εις βάρος άλλων τμημάτων ή να πιεστεί η ηγεσία να στελεχώσει τα υποστελεχωμένα τμήματα;
Έχει αναλογιστεί κανείς από τους συνδικαλιστές που καλούνται λύσουν τέτοια θέματα, αν ο συνάδερφος που έχει το "πρόβλημα", γνωρίζει τα δικαιώματα του που απορρέουν από το Π.Δ. 394/2001;
Πολλοί πιστεύω δεν το έχουν καν ακουστά.
Η αμάθεια και η απαξίωση της πλειοψηφίας του προσωπικού έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που προτιμάμε να πάρουμε τον συνδικαλιστή "μας" τηλέφωνο να μας λύσει ένα πρόβλημα χωρίς όμως από τη μεριά μας να κουνήσουμε ούτε το μικρό μας δαχτυλάκι.
Τελευταία γίνεται πολλή κουβέντα σχετικά με τα οχήματα που κυκλοφορούν, κυρίως τα γερασμένα xsara, που δεν είναι λειτουργικά.
Φταίει για όλα η διοίκηση;
Εμείς πουθενά;
Να συμφωνήσω ότι λόγω ηλικίας θα εμφανίσουν αρκετά μηχανικά προβλήματα.
Το θέμα της καθαριότητας όμως επηρεάζεται από την ηλικία;
Οι σπασμένοι αεραγωγοί; τα καλώδια που κρέμονται;
Ο ουρανός που είναι γραμμένος με στυλό; Οι σπασμένοι διακόπτες;
Λόγω ηλικίας όλα; Και που είναι οι αναφορές των συναδέρφων οδηγών έτσι ώστε να πιεστεί η διοίκηση να λάβει σχετικά μέτρα;
Κι αυτά ο συνδικαλισμός θα τα λύσει; Δημιουργούνται υποχρεώσεις για θέματα που θα μπορούσαν να λυθούν με μια αναφορά.
Αν και επαγγελματίες, στην ουσία δεν γνωρίσουμε ούτε τις υποχρεώσεις ούτε τα δικαιώματα μας και περιμένουμε από έναν συνδικαλιστή, έναν υποψήφιο, να επέμβει στο οτιδήποτε.
Το ερώτημα όμως είναι αν γνωρίζει το προσωπικό να συντάξει μια αναφορά ή προτιμούν να το ζητήσουν από τον συνδικαλιστή τους για να τους κάνει το ρουσφέτι;
Μήπως έτσι χάνεται η πραγματική αποστολή του συνδικαλισμού και αναλώνεται σε πάρεργα;
Κοιτάζουμε το προσωπικό μας συμφέρον και αδιαφορούμε για όλα τα υπόλοιπα.
Έχουμε κολλήσει πίσω από ένα δέντρο και περιμένουμε τους συνδικαλιστές να μας φέρουν μια γεύση του δάσους που είναι μπροστά μας, αντί να πάμε όλοι μαζί στο δάσος.
Σε μια ουτοπική αστυνομία, πιστεύω ότι ο υποψήφιος θα ήθελε να εκλεγεί μόνο για να προσφέρει στο κοινό συμφέρον και όχι για να απολαμβάνει των δικαιωμάτων και των πλεονεκτημάτων που απορρέουν από τις συγκεκριμένες θέσεις.
Το υπόλοιπο προσωπικό θα ψήφιζε αυτόν που είναι ικανός να πιέσει για να δοθούν λύσεις σε φλέγοντα ζητήματα και όχι σε καθημερινά ασήμαντα θέματα, θα είχε τις γνώσεις να λύνει μόνο του τα καθημερινά θέματα και θα άφηνε τους συνδικαλιστές να ασχολούνται με πιο σοβαρά θέματα.
ΑΠΟΣΤΟΛΌΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΉΤΡΗΣ