Εμείς πάντως συνάδελφοι, συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά είμαστε στη χειρότερη μοίρα, ειδικά οι νέοι ασφαλισμένοι, με κατάταξη μετά το 1990 και περισσότερο μετά το 1993, απ” όλο τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα, και σε συνδυασμό με τις απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στην ενεργό υπηρεσία (άστατα ωράρια, νυχτερινά, εργασία Σαββατοκύριακα και αργίες, μη αναγνώριση επικίνδυνου και ανθυγιεινού της εργασίας, έλλειψη επαρκών υλικοτεχνικων δομών, δημιουργία ανασφάλειας και εργασιακού άγχους κλπ).
Γιατί ο μ.ο. ζωής των συνταξιούχων συναδέλφων είναι τόσο χαμηλός, περίπου 65 έτη, σε σχέση με τους υπόλοιπους υπάλληλους;
Γιατί ουδέποτε οι Κυβερνήσεις δεν τα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη αυτά, που εξάλλου αποδεικνύονται και με επιστημονικές μελέτες, και απλά μας βλέπουν ως αριθμούς; Ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας από τώρα και έπειτα; Μήπως πρέπει επιτέλους να «ξεσηκωθούμε»;
Θεόφιλος Παπαδάκης
«Αλλαγές που φέρνουν τα πάνω κάτω στις συντάξεις και ενδεχομένως στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης έρχονται από το 2015 σε όλα τα ταμεία. Σύμφωνα με τα ως τώρα ισχύοντα, καθιερώνεται νέος τρόπος υπολογισμού της σύνταξης, κύριας και επικουρικής, εισάγεται η βασική σύνταξη που θα χορηγείται αναλογικά με τα έτη ασφάλισης, θεσπίζεται η λεγόμενη αναλογική σύνταξη που θα αντιστοιχεί στα έτη ασφάλισης από το 2011 και μετά και θα υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές των ασφαλισμένων και με ειδικούς συντελεστές καθορισμού της σύνταξης για τα έτη αυτά.»
Πηγή: skaythess.gr ( με αναφερόμενη πηγή staratalogia.blogspot.gr)