Πρώτα το Αιγάλεω πέρσι. Ακολούθησε το ματς με τον Αχαρναϊκό φέτος στη Ριζούπολη. Και το «τρίγωνο» κλείνει με τη διακοπή του ντέρμπι Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Με την τιμωρία που ακολουθεί, δεδομένη και ήδη δημόσια αποδεκτή από την ίδια την ΑΕΚ, μένει να δούμε αν και τι θα κάνει η διοίκηση Μελισσανίδη απέναντι στον μεγάλο βραχνά της ομάδας τα τελευταία χρόνια: τα επεισόδια, με πρωταγωνιστές ομάδες οπαδών που κινούνται στον χώρο των οργανωμένων της.
Η ΑΕΚ ειδικά την πενταετία 2008-2013, που ήταν κι εντελώς ανίσχυρη διοικητικά, έγινε προνομιακός χώρος άσκησης επιρροής από πλευράς οργανωμένων. Με τον τρόπο αυτό έχει προσελκύσει και πολύ άσχετο κόσμο στην κερκίδα της, που την είδε επίσης σαν προνομιακό χώρο άσκησης… μπάχαλου, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Μετά τη Ριζούπολη φέτος, ο Μελισσανίδης έφτασε στο σημείο να απειλήσει ότι θα… γίνει Ντέμης και θα καθαρίσει το θέμα σε συνεργασία με την αστυνομία. Δεν το προχώρησε. Προφανώς δεν είναι και στην ψυχοσύνθεσή του, ενώ η αυτοπεποίθηση που τον διακρίνει γενικά, και ειδικά εντός ΑΕΚ, προφανώς τον πείθει κιόλας πως αργά ή γρήγορα όλα θα δουλέψουν όπως θέλει.
Ομως, αυτή είναι μια προσέγγιση που αγνοεί το βασικό πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή, πίσω από τα επεισόδια στους αγώνες της ΑΕΚ. Κάτω από την ταμπέλα «Original» και σε κάποιο βαθμό και άλλων συνδέσμων, υπάρχει μια εντελώς ετερόκλητη κάποιες φορές μάζα ατόμων, που δεν έχουν ιδιαίτερους συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ τους.
Οι ηγετικές ομάδες είναι «ηγετικές» μόνο στη θεωρία. Οταν πάνε να μιλήσουν με τη διοίκηση και αναλαμβάνουν δεσμεύσεις, στην ουσία δεν αντιπροσωπεύουν παρά τους εαυτούς τους κι έναν άμεσο κύκλο που επηρεάζουν προσωπικά. Οσο οι νουθεσίες προς τους πυρήνες, από τους οποίους συνήθως προέρχονται τα επεισόδια, πιάνουν τόπο, όλα καλά. Οταν αποφασίσουν να τα κάνουν μπάχαλο όμως, δεν κουνιέται φύλλο και δεν περνάει από το μυαλό κανενός ούτε φυσικά να «καταδώσει», ούτε να υποχρεώσει κανέναν να φύγει από το «πέταλο».
Αντίστοιχα, η διοίκηση της ΠΑΕ, που τα γνωρίζει όλα αυτά, προτιμά κι εκείνη ώς τώρα να περιορίζεται σε επαφές, συμφωνίες και εξασφάλιση δεσμεύσεων από εκπροσώπους των οργανωμένων, για τους οποίους ξέρουν στην πραγματικότητα πως δεν έχουν ούτε τη δυνατότητα, αλλά ούτε και τη διάθεση να ανταποκριθούν. Αποτέλεσμα, η ΑΕΚ έκθετη.
Την Τετάρτη, όλη η φασαρία έγινε από μια ομάδα που ξαφνικά αποφάσισε να αρχίσει τις βόλτες μπροστά από την υποθετικά «κλειστή» θύρα 33. Οσο περιορίζονταν στις βόλτες, δεν αντέδρασε κανείς. Ούτε σεκιούριτι ούτε περιφρούρηση των οργανωμένων. Είναι η πιο «φωτογραφική» περίπτωση για το πρόβλημα της ΑΕΚ. Πάμε καλά, όσο όλοι ακούνε τις νουθεσίες. Οταν κάποιοι, είτε ατομικά, είτε ως ομάδα, αποφασίσουν να παρεκκλίνουν, δεν θα αντιδράσει κανένας πέρα από το «όχι, ρε παιδιά».
Η πραγματικότητα αυτή οδηγεί στα αποτελέσματα που όλοι βλέπουμε. Και η κατάσταση εδώ είναι άσπρο– μαύρο. Η δέσμευση της ΠΑΕ στην προχθεσινή ανακοίνωση για απομόνωση αυτών που δημιουργούν τα θέματα, μπορεί πρακτικά να γίνει μόνο με απόφαση για ρήξη. Για να μην είναι συνολικά με τους οργανωμένους, πρέπει να συμπράξουν με την ΠΑΕ και οι ηγεσίες τους.
Επιπλέον, η ΑΕΚ και η οποιαδήποτε ΠΑΕ, για να αντιμετωπίσει αυτά τα φαινόμενα από τη στιγμή που θα δείξει ότι έχει πραγματικά τη θέληση, χρειάζεται επιπλέον και τη στήριξη της Πολιτείας. Μην κοροϊδευόμαστε. Η ΑΕΚ δεν είναι Παναιτωλικός για να πάρει μια απόφαση να κλείσει μια κερκίδα για παράδειγμα και να μην τρέχει τίποτα.
Οι οργανωμένοι της ομάδας, αντίθετα από όσα ακούστηκαν με αφορμή τα επεισόδια στη Φιλαδέλφεια, δεν έχουν χαρακτηριστικά ιδιωτικού στρατού. Αποτελούν –κι εντός Original- ένα πολλές φορές ετερόκλητο σύνολο υπο–ομάδων.
Αν είχαν χαρακτηριστικά ιδιωτικού στρατού, θα ήταν πολύ πιο εύκολα ελέγξιμοι στις συμπεριφορές τους στο γήπεδο και τέτοια παραδείγματα υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, οπότε γίνονται εύκολα οι συγκρίσεις.
http://www.efsyn.gr