Βαριά η σκιά των προχθεσινών επεισοδίων, στις εορταστικές εκδηλώσεις για την 41η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όπου για μία ακόμα φορά στα μηνύματα των πολιτικών κομμάτων επαναλαμβάνονται έννοιες όπως δικαιώματα, δημοκρατία, βία, καταστολή κλπ. Φέτος, η κυβέρνηση είχε φροντίσει εγκαίρως να στηθεί ένα σκηνικό πόλωσης στο χώρο των πανεπιστημίων με αποτέλεσμα τα προεόρτια να προϊδεάζουν για το κυρίως πρόγραμμα.
Ενορχηστρωτής ο ίδιος ο πρωθυπουργός με τη λεκτική βία που είχε εξαπολύσει εναντίον των φοιτητών από το βήμα της συνδιάσκεψης της νεολαίας της ΝΔ, αποκαλώντας θρασίμια και χωρίς αγωγή από την οικογένειά τους όσους φοιτητές αντιδρούσαν στις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν υπήρχε περίπτωση να κυλήσουν ομαλά τα πράγματα μετά από αυτή τη δήλωση παραμονές του Πολυτεχνείου, ενώ το καζάνι βράζει από καιρό. Εκ του ασφαλούς κινούμενος όμως ο Αντ. Σαμαράς, πόνταρε στην ισχύ των όπλων που διαθέτει και ειδικά στις πάνοπλες διμοιρίες των ΜΑΤ, σε εκείνες που τον έχουν ξελασπώσει οσάκις απαιτήθηκε να επιβληθεί δια της βίας ο πολιτικός του σχεδιασμός.
Η συντεταγμένη κρατική βία χρησιμοποιήθηκε με διαδικασίες καρμπόν προς νουθεσίαν των απείθαρχων φοιτητών και ο εχθρός κατατροπώθηκε. Με ελάχιστες απώλειες. Ως τέτοια μετρούν τον τραυματισμό του φωτορεπόρτερ από άνδρα των ΜΑΤ και την αρνητική για την κυβέρνηση εικόνα λόγω των διαμαρτυριών του επαγγελματικού του σωματείου. Δεν έχουν όμως μεγάλα περιθώρια κινήσεων ούτε τους συμφέρει να υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα και σκιές στην αστυνομία μέρες Πολυτεχνείου. Γι’ αυτό παρενέβη ο ίδιος ο υπουργός Δημόσιας Τάξης ώστε να βρεθεί και να τιμωρηθεί ο ένοχος! Και ω του θαύματος, μέσα σε λίγες ώρες εντοπίζεται και ανακοινώνεται θορυβωδώς ότι πρόκειται για 24χρονο αστυνομικό των ΜΑΤ…
Όλα στο βωμό της επικοινωνίας για να μην τσαλακωθεί το προφίλ της κυβέρνησης, του υπουργού και της αστυνομίας. Θυσιάζεται ένας αστυνομικός με συνοπτικές διαδικασίες, ισα ίσα για να ξεχαστεί η ουσία της υπόθεσης. Δώστε αίμα στο λαό… Άλλο που δεν θέλουν εκείνοι που συστηματικά απορρίπτουν και αποφεύγουν να ασχοληθούν στις σωστές του διαστάσεις με το μείζον πρόβλημα της χρησιμοποίησης των ΜΑΤ από τις κυβερνήσεις. Δεν το κάνουν διότι θεωρούν προνόμιο των κυβερνώντων την αστυνομική βία και μάλιστα τη χρήση ανεξέλεγκτης βίας, ώστε όταν στραβώνει η δουλειά να αναζητούν εξιλαστήρια θύματα μεταξύ των κατώτερων αστυνομικών οργάνων. Εκεί στη βάση, που πάντα πέφτει το ανάθεμα της ηγεσίας και δυστυχώς και της κοινωνίας τις περισσότερες φορές. Και καλά η ηγεσία τους. Είναι μαθημένη στην αποποίηση των ευθυνών της. Η κοινωνία όμως, πώς και γίνεται να πέφτει στην παγίδα που της στήνουν;
Αποχαυνωμένη από την προπαγάνδα της κατεστημένης μιντιοκρατίας, εύκολα χάνεται στις θεωρίες του «νόμου και της τάξης», της «κανονικότητας» και των «νοικοκυραίων». Αυτά υποστηρίζει στις μέρες μας η συγκυβέρνηση πλάθοντας έναν ακόμα μύθο για την δήθεν αποτελεσματική της πολιτική και η κρίσιμη μάζα ακόμα το σκέπτεται...
Η αστυνομική βία που ασκήθηκε όμως κατά των φοιτητών είναι προέκταση της λεκτικής βίας που άσκησε εναντίον τους πρώτα ο πρωθυπουργός με τη σκέψη του σε ολόκληρη την κοινωνία και κυρίως στα πιο συντηρητικά του ακροατήρια.
Αποκαλώντας θρασίμια τους φοιτητές έδινε το ιδεολογικό του στίγμα και το επίσημο άλλοθι που είχε ανάγκη η αστυνομία ως μονοπωλιακός φορέας άσκησης νομίμου βίας. Το άλλοθι που χρειάζεται και ο κάθε αστυνομικός που κινείται εκτός ορίων, όντας ανεκπαίδευτος και βαθιά εκτεθειμένος και ο ίδιος τη στιγμή της κρίσιμης και άτακτης τις περισσότερες φορές εμπλοκής του.
Όμως, με την σαμαράδικη λογική θρασίμια που δεν έχουν οικογενειακή αγωγή πρέπει να χαρακτηρίζονται και οι προβληματικοί υπουργοί και βουλευτές του. Ιδίως ο Ψυχάρης που τα βρόντηξε χθες και τον άφησε στα κρύα του λουτρού ενώ αυτός προσπαθεί να σώσει τη χώρα… Αλλά και οι αστυνομικοί στην τελική, που του χαλούν το αφήγημα που πασχίζει να περάσει στο εκλογικό σώμα, βλέποντας μέρα τη μέρα να απομονώνεται στο μέγαρο Μαξίμου. Θρασίμια χωρίς αγωγή από το σπίτι τους πρέπει να είναι, με τα μυαλά του, όλοι όσοι αμφισβητούν το δικό του λόγο ή δεν κάνουν χαρακίρι όταν αποδεικνύονται ανάξιοι να τον υπηρετήσουν. Εκεί έχει καταντήσει ο πρωθυπουργός της χώρας. Να επικαλείται την οικογενειακή αγωγή, αυτός και οι όμοιοί του που έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να διαλύσουν και την οικογένεια και την κοινωνία. Και χωρίς ίχνος ντροπής αντί να αναλογιστεί γιατί απέτυχαν οι θεσμοί, στοχοποιεί τους θεσμούς για να μείνει άλλη μια φορά στο απυρόβλητο.
ΠΗΓΗ: http://enatokalopaidi.blogspot.gr