Το γκέτο του φόβου

Το δυστυχές είναι ότι, αυτή η γειτονιά, μαζί με αρκετές άλλες, δεν είναι πλέον «άβατη» μόνο για τις όποιες αστυνομικές δυνάμεις. Είναι «άβατη» και για τους κατοίκους της.
Δραστηριοποιούμαι και ζω στο κέντρο της Αθήνας επί πολλά συναπτά έτη. Συναντώ και συζητώ με τους ανθρώπους του κέντρου σε καθημερινό επίπεδο. Όλοι ζουν με έναν μόνιμο, αδιανόητο αλλά υπαρκτό φόβο τα τελευταία χρόνια: Να κυκλοφορήσουν στους δρόμους. Και δεν έχουν άδικο. Δεν είναι μόνο τα Εξάρχεια που οι περισσότεροι από εμάς θα συστήναμε σε κάποιον να μην τα διασχίσουν όταν πέφτει ο ήλιος. Είναι το Μεταξουργείο. Είναι τα Κάτω Πατήσια. Είναι η περιοχή του Φιλοπάππου. Είναι το Πεδίον του Άρεως.

[custom:google-ads]

Αυτό είναι και το χειρότερο στην υπόθεση «ασφάλεια στο κέντρο της Αθήνας». Η ενστάλαξη του φόβου και της αμφιβολίας για τη σωματική μας ακεραιότητα στο επόμενο στενό δρομάκι. Η υποψία ότι κάποιος μας ακολουθεί και μπορεί να μας κάνει κακό. Η απαγόρευση να περάσουμε το βράδυ της Παρασκευής μπροστά από το Πολυτεχνείο, γιατί μπορεί να μας κάψουν οι μολότοφ.
Σχεδόν ένας στους τρεις Αθηναίους φοβάται ότι μπορεί να πέσει θύμα ληστείας στο δρόμο. Τέσσερις στους δέκα ότι το σπίτι τους μπορεί να γίνει στόχος διαρρηκτών. Πρόσφατες πανευρωπαϊκές έρευνες, κατέταξαν την πόλη μας τρίτη στην Ευρώπη σε επικινδυνότητα.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο

Το μόνο τυχαίο είναι ο τρόπος που αυτή η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το πρόβλημα. Όταν ακούς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να δηλώνει για την κατάσταση στα Εξάρχεια πως «δεν έχει μαγικό ραβδί για να λύσει το πρόβλημα», καταλαβαίνεις πως, απλά, δεν θέλει να το λύσει. Πράγματι, δεν υπάρχει μαγικό ραβδί, όμως θα μπορούσε να έχει υπάρξει έστω μία μικρή πρόοδος τα τελευταία 4,5 χρόνια που κυβερνούν. Αντιθέτως, η κατάσταση χειροτερεύει. Και αναγκάζει ακόμα και την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων να κάνει λόγο για «δομικές αδυναμίες της Πολιτείας που δεν της επιτρέπουν να αντιμετωπίσει τα άβατα εκκολαπτήρια έκνομων ενεργειών».

Κι όμως. Δεν είναι μόνο οι δομικές αδυναμίες της Πολιτείας. Είναι και η ανύπαρκτη βούλησή της. Γνωρίζουν καλά πως η Ελληνική Αστυνομία έχει την επιχειρησιακή δυνατότητα να «καθαρίσει» τα Εξάρχεια και άλλες άβατες περιοχές μέσα σε μερικές ώρες. Γνωρίζουν επίσης πως είναι στη διακριτική τους ευχέρεια και στη νομοθετική τους πρωτοβουλία εάν θα φέρουν προς ψήφιση καινούριους νόμους Παρασκευόπουλου ή Ποινικούς Κώδικες που θα καθιστούν την κατοχή μολότοφ πλημμέλημα. Γνωρίζουν επίσης, πως η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια, αλλά με ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων και των ένστολων περιπολιών.

Η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να κάνει τα πάντα ώστε οι πολίτες να αισθάνονται ασφαλείς στο σπίτι τους και στην πόλη τους. Αυτό σημαίνει πως αυτή η Πολιτεία πρέπει να κάνει τα πάντα για να προλάβει το έγκλημα. Να κάνει τα πάντα για να το καταστείλει. Και, τελικά, να κάνει τα πάντα για να τιμωρήσει τους υπαίτιους.
Τα τελευταία χρόνια, ζούμε, όμως, τη λογική του παραλόγου. Ζούμε μία ιδιότυπη αδειοδότηση εκ μέρους αυτής της κυβέρνησης για τη γκετοποίηση των έκνομων στοιχείων.

Οφείλουμε να τελειώνουμε επιτέλους με αυτές τις λογικές. Το χρωστάμε στους πολίτες αυτής της πόλης. Το χρωστάμε σε όλους τους Έλληνες. Και μπορούμε να το πετύχουμε. Γιατί ελεύθερος πολίτης είναι μονάχα ο πολίτης που αισθάνεται ασφαλής.

* Η Σοφία Νικολάου είναι Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο - Υποψήφια Βουλευτής ΝΔ Α΄ Αθηνών

Πηγή:  newsbomb.gr