Tου Κανέλλου Β. Νικολάου
Γ.Γ. της Ένωσης Αξιωματικών Αττικής της ΕΛ.ΑΣ.
Το δόγμα της αστυνόμευσης άλλαξε, οι απαιτήσεις αυξήθηκαν και θα πρέπει άπαντες να εναρμονιστούν με αυτό, ώστε να εμπεδωθεί στους πολίτες το αίσθημα της ασφάλειας. Αποτελεί μονόδρομο η αντιμετώπιση και η μείωση της εγκληματικότητας κυρίως στις εγκληματογόνες περιοχές της Αττικής.
Εύηχο μήνυμα, αλλά όχι πρωτάκουστο. Είθισται όταν υπάρχει είτε αλλαγή κυβέρνησης, είτε αλλαγή στην πολιτική και φυσική ηγεσία μας, να ακούγονται αυτά τα λόγια και να διατάσσονται ιεραρχικώς οι αστυνομικοί για άμεση υλοποίηση με απτά αποτελέσματα. Φυσικά υπάρχει και η κατάλληλη επικοινωνιακή προώθηση που γεννά προσδοκίες και ελπίδες για τη σίγουρη επιτυχία του νέου σχεδιασμού και για τις καλύτερες ημέρες που θα έρθουν.
Αλήθεια, όμως, ποίοι αστυνομικοί καλούνται να υποστηρίξουν και να εφαρμόσουν κάθε φορά τα φιλόδοξα σχέδια της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας μας; Η απάντηση είναι εύκολη και γνωστή σε όλους τους υπηρετούντες στην Αστυνομία.
Οι ίδιοι και οι ίδιοι...
Το βάρος εκτός των αστυνομικών της Άμεσης Δράσης, της Υ.Α.Τ. και της Υ.ΜΕ.Τ., πέφτει στις πλάτες των αστυνομικών που υπηρετούν στα Αστυνομικά Τμήματα και στα Τμήματα Ασφαλείας.
Είναι αυτοί οι αστυνομικοί που συνεχίζουν να υπηρετούν σε αυτά από μεράκι και αγάπη για αυτό που κάνουν.
Είναι αυτοί οι αστυνομικοί που έμαθαν να δουλεύουν σε αποδεκατισμένες Υπηρεσίες.
Είναι αυτοί οι αστυνομικοί που δεν έχουν ή δεν θέλουν να έχουν «Μπάρμπα στην Κορώνη».
Είναι αυτοί οι αστυνομικοί που συνεχίζουν να κοιτάνε στα μάτια τον πολίτη και με φιλότιμο να προσπαθούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα του.
Είναι αυτοί οι αστυνομικοί που έχουν αναλάβει αγόγγυστα και με δικά τους έξοδα πολλές φορές ΚΑΙ το ρόλο της καθαριότητας των Υπηρεσιών τους.
Είναι αυτοί οι αστυνομικοί που δε γνωρίζουν πότε και πώς θα εργαστούν τις επόμενες ημέρες.
Είναι οι Διοικητές αυτών των Τμημάτων Τάξης και Ασφαλείας που νυχθημερόν προσπαθούν και για τα αυτονόητα, σχεδόν πάντα πέραν των προβλεπόμενων καθηκόντων τους.
Σε αυτούς τους μαχητές της καθημερινότητας δεν αρκεί, όμως, μόνο ένας καλός λόγος παρηγοριάς και συμπαράστασης, ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Η καλύτερη επιβράβευση τους είναι να δοθούν κίνητρα για να συνεχίσουν να υπηρετούν στα Α.Τ. και Τ.Α. Μόνο έτσι ίσως παρακινηθούν και θελήσουν να εξέλθουν από τις «κρυψώνες τους» και οι... χαμένοι αστυνομικοί.
Σε ένα σύγχρονο κράτος που προτάσσει τα ζητήματα ασφαλείας, είναι μη αποδεκτό να υπάρχουν αστυνομικοί δυο ταχυτήτων , εκτός αν νομοθετηθεί. Είναι επιβεβλημένο η φυσική ηγεσία του Σώματος που υπηρετούμε να θέσει απαράβατους κανόνες για όλους.
Όσο ουτοπικό και αν είναι ή ακούγεται θα πρέπει να απαγκιστρωθούμε από τις οποιαδήποτε παρεμβάσεις. Έχουμε υποχρέωση όλοι μας να αγωνιστούμε προς την κατεύθυνση αυτή. Η Αστυνομία και ο πολίτης θα είναι πολλαπλά κερδισμένοι.