Ζητείται εθνική ψυχραιμία, μήπως και μπορέσουμε ένα βήμα πριν από τον γκρεμό να εξασφαλίσουμε το μίνιμουμ της εθνικής συναίνεσης και να αποκλείσουμε κάθε ενδεχόμενο εθνικής τραγωδίας.
Δεν έχουμε καμία διάθεση κινδυνολογίας . Δεν προσφέρονται οι ώρες που ζούμε για υπερβολές. Δυστυχώς αυτό το ΄χουν καταλάβει μόνο οι πολίτες της χώρας. Οι περισσότεροι θέλουμε να πιστεύουμε. Όσοι είναι σε θέσεις εξουσίας ,ενεργοί “παίκτες” του πολιτικού παιχνιδιού δεν δείχνουν την παραμικρή διάθεση να κινηθούν προς την συνεννόηση και την συναίνεση. Η πολιτική ζωή της χώρας κατάντησε φαρ ουέστ με μονομάχους για γέλια. Ή μήπως για κλάματα;
Γράφαμε πριν από καιρό ,πολύ πριν αρχίσει η κλιμάκωση της κομματικής διαμάχης για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τις εκλογές ότι δεν έχει υπάρξει άλλη περίοδος στην μεταπολίτευση τουλάχιστον που ο πρωθυπουργός δεν συνομιλούσε με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης! Έτυχε να το ζήσουμε κι αυτό στην χειρότερη δυνατή συγκυρία για την χώρα.
Σ΄ όλη τη διάρκεια της πολύχρονης πλέον κρίσης που βιώνει κάθε μέρα και σκληρότερα το σύνολο σχεδόν των πολιτών της χώρας αντί να αναζητηθούν τα σημεία εκείνα που θα μπορούσαν να ενώσουν τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας αναδείχτηκαν όλα όσα τις έφερναν διαρκώς σε μετωπική σύγκρουση. Αντί να αναδειχτούν οι ψύχραιμες και νηφάλιες φωνές προβλήθηκαν όσοι “νοσταλγούσαν” τον εμφύλιο που γι΄ αυτούς ακόμη και σήμερα είναι “συμμοριτοπόλεμος”. Κι όσο αυτοί τσακώνονταν για θέματα που ούτε με την κρίση είχαν να κάνουν ,ούτε με τα προβλήματα των πολιτών , η χώρα βυθιζόταν όλο και περισσότερο.
Έχουμε φθάσει στο μη περαιτέρω! Σ΄ όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου οι εκλογές ακόμη και οι πρόωρες δεν δημιουργούν τόσο εκρηκτική ατμόσφαιρα, τόσο σκληρές συγκρούσεις ,τόση ένταση και πάθος! Μόνο εδώ υπάρχει αυτός ο παραλογισμός! Θα εκλεγεί ή δεν θα εκλεγεί Πρόεδρος ,θα πάμε ή δεν θα πάμε σε εκλογές δεν είναι αυτά που καίνε τους πολίτες. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι επιτέλους να τους δοθεί μια ελπίδα ότι μπορεί να υπάρξει έξοδος από τον τυφώνα στον οποίο αναγκάζονται όχι να ζουν αλλά να επιβιώνουν. Είναι δευτερεύον αν θα ΄ναι πρωθυπουργός ο Σαμαράς, ο Τσίπρας ή κάποιος άλλος. Κανείς δεν δικαιούται να πιστεύει ούτε καν να σκέφτεται ότι θα είναι αιωνίως πρωθυπουργός και κανείς δεν μπορεί να θεωρεί βέβαιο ότι θα γίνει έτσι κι αλλιώς …Προτάσεις ρεαλιστικές και κυρίως εφαρμόσιμες που θα τον απεγκλωβίσουν απο την δύσκολη κατάσταση θέλει να ακούσει ο κόσμος.
Για να φθάσουμε και στα περί εθνικής τραγωδίας. Από την αρχή αυτής της τραγωδίας που την λέμε οικονομική κρίση πολλοί έλεγαν ότι θα πρέπει πάση θυσία να μην την αφήσουμε να εξελιχθεί και σε κρίση εθνικών θεμάτων. Να μην επιτρέψουμε την οικονομική μας αδυναμία να την εκμεταλλευθούν όσοι θέλουν να δημιουργήσουν τετελεσμένα στην περιοχή μας εις βάρος των συνεφερόντων μας. Δυστυχώς πέντε χρόνια μετά σ΄ αυτή την φάση φαίνεται ότι βρισκόμαστε. Η γειτονική μας Τουρκία γίνεται όλο και πιο επιθετική, όλο και πιο προκλητική. Μας έχει “μετρήσει”, έχει “εισπράξει” το μέγεθος της “αυτοδιάλυσής” μας, έχει καταλάβει τις “αυτοκτονικές” μας τάσεις και κινείται υπόπτως .
Είναι ευτύχημα ότι στο ΥΠΕΘΑ ανησυχούν σοβαρά και πραγματικά. Και αυτό περιλαμβάνει και τον Δένδια. Είναι καλό ότι στο ΥΠΕΘΑ έχουν συναίσθηση της κατάστσσης και έχουν κάνει πολλά για να προετοιμαστούν για ότι προκύψει. Δεν αρκούν αυτές οι προετοιμασίες και οι σχεδιασμοί βέβαια αν συνεχιστεί αυτό το αρρωστημένο κλίμα διχόνοιας,διχασμού και πολιτικού …κουτσαβακισμού που πολλές φορές τα τελευταία δύο χρόνια τον είδαμε ακόμη και στο βήμα της Βουλής.
Ας σοβαρευτούν λοιπόν όσοι δηλώνουν τουλάχιστον πολιτικοί. Δεν έχουν και τόσο δύσκολη δουλειά να κάνουν. Έναν Πρόεδρο καλούνται να εκλέξουν ή να μην εκλέξουν . Κι αν επιλέξουν το δεύτερο μια εκλογική αναμέτρηση έχουν να διεκπεραιώσουν. Τίποτα περισσότερο,τίποτα λογότερο. Τα σοβαρά είναι άλλα. Τα προβλήματα του κόσμου και οι επιλογές της χώρας για το αύριο που όλο και λιγοστεύουν.
Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
http://www.onalert.gr