Οι άνδρες της Υ.Α.Τ. και της Υ.ΜΕ.Τ. έχουν καταστεί εδώ και πολλά χρόνια «ο σάκος του μποξ» για όλους όσους προσπαθούν να αποτινάξουν από επάνω τους τις ευθύνες που τους αναλογούν, κυρίως για βίαια συμβάντα που απασχολούν την κοινή γνώμη. Πολιτικοί παράγοντες, ανάλογα αν είναι κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, αθλητικοί παράγοντες, οπαδοί βιοπραγούντες κτλ..
Εκτός αυτού κάθε τρεις και λίγο από την δεκαετία του 1980 και εντεύθεν, γίνονται προεκλογικό σύνθημα κατάργησής των, χωρίς βέβαια ποτέ και κανένας να το κάνει πράξη.
Είναι πάντα ο εύκολος στόχος, παρότι εργάζονται σε πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες, διακινδυνεύοντας ακόμα και την ζωή τους, προσφέροντας πολύ σημαντικές υπηρεσίες στην διασφάλιση της τάξης σε κάθε είδους εκδηλώσεις (γήπεδα, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, κτλ.).
Τις υπηρεσίες αυτές δεν τις στελεχώνουν ρομπότ χωρίς συναισθήματα, όπως προσπαθούν ορισμένοι να μας πείσουν, αλλά νεαροί άνδρες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, παιδιά λαϊκών οικογενειών, εργατών και αγροτών, που εισήλθαν στην αστυνομία αξιοκρατικά και με υψηλές βαθμολογίες, δίνοντας πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτοί οι νεαροί άνδρες εργάστηκαν νυχθημερόν τα τελευταία οχτώ σκληρά μνημονιακά χρόνια και κάτω από αντίξοες συνθήκες, κατάφεραν να διασφαλίσουν την τάξη, μέσα σε μία κοινωνία που έβραζε από οργή από τα πολλαπλά χτυπήματα που δεχόταν (ανεργία, μειώσεις μισθών - συντάξεων, ισοπέδωση εργασιακών σχέσεων), μέλη της οποίας είναι και αυτά τα παιδιά. Βρέθηκαν απέναντι στον άνεργο πατέρα τους, στην αδελφή τους, στον φίλο τους. Ας σκεφτούμε όλοι μας την ψυχολογική και συναισθηματική φόρτιση αυτών των ανδρών, που στην προσωπική τους ζωή βιώνουν και αυτοί όλα όσα βιώνει και ο λαός μας. Αυτοί δεν είναι κάτι το ξεχωριστό, δεν ανήκουν σε καμία κοινωνική ελίτ. Ήταν και είναι «σαρξ εκ της σαρκός» του λαού μας, είναι παιδιά του.
Ας μην «πετροβολούμε» λοιπόν τα παιδιά μας γιατί τα θεωρούμε τον εύκολο στόχο. Οι υπηρεσίες που προσφέρουν στην διασφάλιση της έννομης τάξης είναι πολύ σημαντικές και αυτό το γνωρίζουν όλοι, ακόμη και αυτοί που κατά καιρούς θέλουν να τους καταργήσουν.
Μακάρι να ζούσαμε σε κοινωνία αγγέλων και είμαι βέβαιος τότε, ότι πρώτα οι ίδιοι που υπηρετούν σε αυτές τις υπηρεσίες θα τις καταργούσαν.
Βασίλης Βράντζας
Πρόεδρος Ένωσης Αξιωματικών Αττικής