Εχθές και ενώ ήμουν μπροστά στον σταθμό των τρένων στον Πειραιά με το περιπολικό, έχοντας ξεκινήσει από την Αγία Παρασκευή προς ενίσχυση των εκεί δυνάμεων, εν αναμονή της αφιξης του Προέδρου της Κίνας, με πλησίασε ένα παιδάκι γύρω στα δέκα με τη μητέρα του και με χαιρετησε λέγοντας μου ότι θα ήθελε να γίνει Αστυνομικός!
Λίγο μετά σταμάτησε ένας κύριος γύρω στα πενήντα και με ρώτησε για ένα δρομο!Του έδειξα που έπρεπε να στρίψει και με ευχαρίστησε, λέγοντας μου ότι κάνουμε δύσκολη δουλειά και μου ευχήθηκε καλή δύναμη!
Πιο μετά πέρασε μια παρέα νεαρών και χαμογελώντας αστειεύτηκαν, λέγοντας μου, για τον Κινέζο ε; Υπομονή!
Σκέφτηκα λοιπόν ότι αυτές οι φυσιολογικές καταστάσεις, που στο εξωτερικό είναι καθημερινές και αυτονόητες, μιλώντας στον Αστυνομικό σαν να είναι ο φίλος, ο γείτονας, ο πατέρας, ο γιος και εδώ μπορούν να λειτουργήσουν τελικά!
Με λίγη σκεψη, καλή θέληση και ένα χαμογελο!
[custom:google-ads]
Ωστόσο, μετά σκεφτήκα ότι αυτοί οι άνθρωποι που μας έβλεπαν ως δικούς τους, προστάτες τους και μας χαιρετούσαν, μας ευχαριστούσαν, σε λίγες μέρες την 17η Νοέμβρη θα μεσολαβήσει κάποιος ή κάτι και θα μας βλέπουν ως αντιπάλους;
Αλλά δεν θα είναι αυτοί, θα είναι μια μερίδα παιδιών παρατημενων από τις οικογένειες τους! Χωρίς συγκροτημένη προσωπικότητα και κάποιοι από αυτούς που έχουν πέσει στη παγίδα ουσιών και ψάχνουν να βρουν τη θέση τους κάπου, πέφτοντας θύματα επιτειδιων!
Σκοτεινών κυκλωμάτων που εμπλέκονται στον ιστό της τρομοκρατίας, του κοινού ποινικού κώδικα και των ναρκωτικών, βαφτίζοντας αυτούς αναρχικούς, τους βάζουν ως φραγμό ανάμεσα σε αυτούς και τις διωκτικές Αρχές!
Ελπίζω να αλλάξει κάποτε αυτό μαζί με την παιδεία και τους νόμους!
Αποστολόπουλος Δημήτριος
τ.Επικεφαλης ΔΥ.Α.Β.Α υ/φ
αντιπρόσωπος ΠΟΑΣΥ 2019 για την Βορειανατολική Αττική
Μέλος Μ.ΠΡΟ.ΣΤΑ β/α
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ: Πάτρα: Καρέ - καρέ η στιγμή που σκάει το γκαζάκι στα επεισόδια μετά την πορεία για το άσυλο