Η οικονομική χρεοκοπία μιας χώρας είναι το τελευταίο στάδιο της παρακμής που βιώνει αυτή. Πριν επέλθει, έχει συντελεστεί η χρεοκοπία θεσμών, αξιών και όλων των συντεταγμένων κανόνων που διέπουν ένα κράτος δικαίου και μία δικαιοκρατούμενη κοινωνία.
Όλα τα ανωτέρω ανταποκρίνονται πλήρως στην δική μας χώρα. Πρώτα είχαν χρεοκοπήσει οι θεσμοί και η κοινή λογική και στο τέλος επήλθε η οικονομική χρεοκοπία.
Ασφαλώς και δεν έχω πρόθεση στο παρόν κείμενο να αναλύσω την οικονομική κατάσταση της χώρας μας και το πώς φθάσαμε στη χρεοκοπία. Δεν είναι δική μου αρμοδιότητα. Δυστυχώς όμως «όποια πέτρα και να σηκώσεις» θα βρεις τα σημάδια της γενικευμένης χρεοκοπίας μας και κυρίως της θεσμικής, που θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να αποκατασταθεί.
Ένα τέτοιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι το ισχύον βαθμολόγιο στο Σώμα μας, που είναι κατά την άποψη μου «μνημείο» ανορθολογισμού, λαϊκισμού και πελατειακών σχέσεων. Ξεκινώντας από τους βαθμούς των αξιωματικών παραγωγικής σχολής (Σ.Α.Ε.Α.) όπου στους ανώτερους βαθμούς έχουμε πλήθος ταξιάρχων, υποστρατήγων και αντιστρατήγων, που τον αριθμό τους, ενδεχομένως, θα ζήλευαν και οι ένοπλες δυνάμεις των Η.Π.Α.. Το ίδιο συμβαίνει αναλογικά και στους βαθμούς των αστυνομικών διευθυντών, υποδιευθυντών και επόμενων.
Προφανώς βλέποντας αυτή την κατάσταση και οι χαμηλόβαθμοι συνάδελφοι του Σώματος πιέζουν για την βαθμολογική τους εξέλιξη. Ειδικότερα για τη βαθμολογική εξέλιξη των υπαξιωματικών του Σώματος, το πρόβλημα ξεκίνησε με την εφαρμογή του Ν.3686/2008, που στην κυριολεξία ήταν φωτογραφικός, εξυπηρετώντας πελατειακές σχέσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να διαλυθεί η βαθμολογική κλίμακα των υπαξιωματικών και να δημιουργηθεί η σημερινή χαοτική κατάσταση, η οποία έχει επιφέρει πολλές αδικίες γενικότερα στην βαθμολογική εξέλιξη αυτών. Έτσι φτάσαμε να έχουμε πάρα πολλούς αξιωματικούς, αναλογικά με τον αριθμό των αστυφυλάκων, με όλα τα δυσμενή αποτελέσματα που επιφέρει στην εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού της αστυνομίας. Εδώ θέλω να επισημάνω ότι η βαθμολογική εξέλιξη των ανθυπαστυνόμων και υπαστυνόμων του προαναφερόμενου νόμου, έχει καταληκτικό βαθμό κατώτερου αξιωματικού και είναι απολύτως ανεξάρτητη από τη βαθμολογική εξέλιξη των αξιωματικών της Σ.Α.Ε.Α. και του Τ.Ε.Μ.Α., χωρίς να επηρεάζει αυτές θετικά ή αρνητικά.
Κατά την άποψη μου όλοι οι συνάδελφοι πρέπει να έχουν το κίνητρο της εξέλιξης, γιατί είναι το σημαντικότερο στοιχείο της ατομικής, υπηρεσιακής και κοινωνικής προόδου. Αυτή όμως (η εξέλιξη) πρέπει να εδράζεται απαράβατα στις αρχές της αξιοκρατίας, του ορθολογισμού και του κόπου και μόχθου που έχει καταβάλλει ο κάθε συνάδελφος στην εκπαιδευτική και επαγγελματική του πορεία.
Δυστυχώς για την κατάσταση αυτή, δεν είναι άμοιρες ευθυνών και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της δεκαετίας του «ξεσαλώματος» 2000-2008, που ενίσχυσαν αυτή τη βιομηχανία των βαθμών. Η πολιτική και φυσική ηγεσία της εποχής, άλλο που δεν ήθελε, συμμετείχε ασμένως σε αυτό το πελατειακό αλισβερίσι. Έτσι φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση, όπου «θερίζουμε θύελλες», αφού προηγουμένως είχαμε «σπείρει ανέμους». Για να μπει μία τάξη στο χαοτικό βαθμολόγιο χρειάζεται να «σπάσουν πολλά αυγά». Και αυτό πρέπει να κάνουνε οι αρμόδιοι παράγοντες, οι οποίοι με την συμμετοχή και βοήθεια της ομοσπονδίας μας και προσωπικά του Προέδρου της Γιάννη Κατσιαμάκα, προσπαθούν να δώσουν την, κατά το δυνατό, καλύτερη λύση για όλους τους συναδέλφους (υπαξιωματικούς και αξιωματικούς), λαμβάνοντας υπόψιν την προαναφερόμενη χαοτική κατάσταση. Το έργο είναι δύσκολο και θα απαιτηθεί χρόνος για να αποκατασταθεί η βαθμολογική ισορροπία και αξιοκρατία, όσο καλή και αν είναι η λύση που θα επιλεγεί. Σε κάθε περίπτωση, η σημερινή συνδικαλιστική ηγεσία της Π.Ο.ΑΞΙ.Α. πιστεύω ακράδαντα ότι θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα συμβάλλει στην επίλυση του γόρδιου δεσμού, με δίκαιο τρόπο για όλους τους συναδέλφους.
Βασίλης Βράντζας
Πρόεδρος Ένωσης Αξιωματικών Αττικής