(Απόσπασμα από την εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών «Σύγχρονη Αστυνομία»)
Του Φούκα Θεόδωρου Ειδικού Γραμματεία Τύπου και Μ.Μ.Ε. Ε.ΑΣ.Υ.Α.-Υπεύθυνου έκδοσης εφημερίδας
Διαβάστε επίσης
‘’100’’ Αριθμός Έκτακτης Ανάγκης ή Μήπως Τελικά Όχι?
~ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ ΘΕΣΗ 12 , ΠΑΡΑΚΑΛΩ? ~
~ΒΟΗΘΕΙΑ, ΜΕ ΚΛΕΒΟΥΝ ΕΛΑΤΕ ΤΩΡΑ…~
Όλοι γνωρίζουμε ότι η πρώτη σκέψη και αντίδραση ενός πολίτη τη στιγμή που κινδυνεύει ή νιώθει ότι χρειάζεται βοήθεια σε μια δύσκολη κατάσταση ή ακόμη και την απλή στιγμή που θέλει να πληροφορηθεί για κάτι , είναι να σηκώσει το τηλέφωνο και να καλέσει το ‘’100’’. Ακούγεται σαν μια τόσο απλή κίνηση αλλά συνήθως κανείς δεν αναρωτιέται την πολυπλοκότητα που κρύβεται πίσω από αυτή. Το επονομαζόμενο και ‘’θρυλικό’’ ’100’’ λοιπόν απαρτίζεται από ένα ολάκερο τηλεφωνικό κέντρο που ανήκει στο Τμήμα Κέντρου Επιχειρήσεων της Δ/νσης Άμεσης Δράσης Αττικής.
Στο προαναφερόμενο τηλεφωνικό κέντρο απασχολούνται άρτια εκπαιδευμένοι αστυνομικοί οι οποίοι καλούνται να υπηρετήσουν τον πολίτη απαντώντας σε μια γραμμή τηλεφώνου και κατανοώντας και δίνοντας λύση στο εκάστοτε πρόβλημα του είτε άμεσα είτε έμμεσα. Η Υπηρεσία αυτή λειτουργεί επί 24ώρου βάσεως και απασχολεί ανά 8ωρο κατά μέσο όρο 15-18 αστυνομικούς –τηλεφωνητές. Έχει όμως αναλογιστεί κανείς σε πόσες κλήσεις αποκρίνεται ο κάθε τηλεφωνητής μέσα σε ένα 8ωρο και κυρίως έχει εν συναισθανθεί τι φόρτιση επιφέρει αυτό; Αναφέρεται λοιπόν ότι ένας τηλεφωνητής πρέπει να απαντάει στο τηλέφωνο συνεχόμενα , έχοντας σταθερή ψυχική ηρεμία, ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί με ταχύτητα ποικίλα περιστατικά με διαφορετικό βαθμό σημαντικότητας, επικινδυνότητας και άμεσης επίλυσης. Καλείται να επικοινωνήσει με ανθρώπους, ημεδαπούς και αλλοδαπούς, που μόλις ληστεύτηκαν, χτυπήθηκαν, ενεπλάκησαν σε επεισόδια ή σε τροχαία ατυχήματα, βιάστηκαν καθώς επίσης και με άτομα που απειλούν να αυτοκτονήσουν ή χρειάζονται τη συνδρομή της ΕΛ.ΑΣ για τη μετάβαση τους σε κάποιο νοσοκομείο. Από την άλλη ο ίδιος τηλεφωνητής καλείται να απαντήσει σε πάρα πολλούς πολίτες που απλά θέλουν να λύσουν τις απορίες τους σχετικά με το τι ώρα κλείνουν τα καταστήματα κατά την εορταστική περίοδο για παράδειγμα ή για να πληροφορηθούν για κλειστούς δρόμους ή ώρες δακτυλίου ή εφημερίες νοσοκομείων.
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που προκύπτουν από τη μέτρηση όλων των κλήσεων , οι κλήσεις σε μια τυπική πρωινή βάρδια είναι περίπου 6000 , στην απογευματινή έως 9000 και στην βραδινή έως 6500. Φυσικά όλα αυτά τα νούμερα διαμορφώνονται, με αυξητική τάση κυρίως, ανάλογα τις επικρατούσες συνθήκες που επηρεάζουν την κοινωνία μας , όπως τα καιρικά φαινόμενα, τις εκδηλώσεις ή πορείες ατόμων, τις μεγάλες εορτές, την νυχτερινή ζωή διασκέδασης ή την θερινή περίοδο. Χαρακτηριστικό και μάλιστα πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί ο αριθμός των κλήσεων στην απογευματινή βάρδια την ημέρα διεξαγωγής του Μαραθώνιου αγώνα που άγγιξε τις 11.000 κλήσεις. Το 70% αυτών αφορούσαν ερωτήσεις σχετικά με τους κλειστούς δρόμους, ερωτήσεις που σίγουρα με την διάθεση τόσων μέσων τεχνολογίας και με τη βοήθεια του διαδικτύου, θα έπρεπε να μην απευθύνονται στην γραμμή έκτακτης ανάγκης.
Άραγε, τι θέλουμε να παρέχουμε μέσω της γραμμής του ‘’100΄΄, βοήθεια σε θέματα ζωής και θανάτου ή απλή πληροφόρηση? Είναι το ‘’100΄΄ γραμμή έκτακτης ανάγκης ή γραμμή ενημέρωσης και παροχής πληροφοριών?