Πέρασαν 21 χρόνια κιόλας από τότε που καταταχτήκαμε και ενταχθήκαμε στην οικογένεια της ΕΛ.ΑΣ...
Όταν περνούσαμε το κατώφλι της κάθε σχολής ο καθένας ξεχωριστά, ανάμεικτα συναισθήματα, μπερδεμένες σκέψεις, δέος για το άγνωστο, όνειρα πως θα βοηθήσουμε τον κόσμο να γίνει καλύτερος και άλλα παρόμοια υπήρχαν στο μυαλό του καθενός μας.
Το πρώτο βράδυ στο θάλαμο τότε που κοιτούσες δεξιά, αριστερά, να δεις μέσα στο σκοτάδι τη φιγούρα που διαγραφόταν με τον άνθρωπο που για τα επόμενα δύο χρόνια θα ξυπνούσες μαζί,τότε που το ταβάνι ένιωθες πως θα σε πλακώσει, τότε που σου έλεγαν οι εκπαιδευτές, θα τα ψάχνεις αυτά τα χρόνια στης σχολής αύριο μεθαύριο και εσύ μέσα σου έλεγες τι λέει ι ι ι; ;
Τότε που οι Τετάρτες είχαν νόημα ΚΑΙ για τις γυναίκες συναδέλφους με την έξοδο και όχι μόνο για εμάς τους άντρες που το είχαμε συνδεμένο με το champions League...
Πέρασαν 21 χρόνια λοιπόν και σε εποχές όχι πολύ μακρινές θα ξεκινούσαν οι συζητήσεις για συνταξιοδότηση.
Αλλαξαν τόσα πολλά στην αστυνομία από τον τρόπο εκπαίδευσης που είχαμε εμείς στη σχολή,μέχρι το κοινό έγκλημα και τη σύνθεση του έξω.
Είμασταν η σειρά με πλέον 2300 εισακτέους που όταν τοποθετηθήκαμε ΔΑΕΑ, θυμάμαι μπαίναμε ανά επτάδες στην κάθε κλούβα.
Χρόνια πολλά λοιπόν στη σειρά μας όπου και αν βρίσκεται ο καθένας. Οι σκέψεις σαφώς και στις σειρές μας που δυστυχώς δεν βρίσκονται ανάμεσα μας ..
Να είστε όλοι γέροι, χαμογελαστοί,με υπομονή...ακόμα τώρα μόλις στρίψαμε τον κάβο της μισής υπηρεσιακής ζωής..
ΠΕΧΛΙΒΑΝΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΠΟΑΣΥ
ΜΕΛΟΣ ΑΣΠΑ
ΤΑΚΤΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΜΕΤΑΘΕΣΕΩΝ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΏΝ ΥΠΑΛΛΉΛΩΝ Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ