ΕΝΩΣΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΙΛΚΙΣ
"Οι θεσμοί ισχύουν όσο η κοινωνία που τους υπηρετεί τους τιμά. Όταν ο θεσμός απαξιώνεται, τότε
χάνεται ο πυρήνας του κοινωνικού συμβολαίου."
Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή, όπου η έννοια της ασφάλειας διαπραγματεύεται με ψιχία και η αξιοπρέπεια υποβαθμίζεται από ανεπαρκείς οικονομικές και ηθικές ανταμοιβές.
Δεν είναι πλέον ζήτημα ενός 20% στις νυχτερινές αποζημιώσεις· είναι ζήτημα θεσμικής και ηθικής αναγνώρισης του ρόλου της ΕΛ.ΑΣ. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην μας, χωρίς καμία ουσιαστική διαβούλευση με τους φορείς που υποτίθεται ότι μας εκπροσωπούν, καταδεικνύουν την απόλυτη απόσταση μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας και της πραγματικότητας που βιώνουμε καθημερινά στο πεδίο.
Η ΕΛ.ΑΣ. δεν είναι απλώς ένα επάγγελμα· είναι θεσμός, άρρηκτα συνδεδεμένος με την κοινωνική ειρήνη και τη διασφάλιση της δημόσιας τάξης. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση επιλέγει να μας “επιβραβεύσει” με αυξήσεις της τάξης των 0,55 ευρώ την ώρα, την ώρα που οι συνθήκες εργασίας μας γίνονται ολοένα και πιο δύσκολες, αποδεικνύει την πλήρη απαξίωση των ανθρώπων που βάζουν το καθήκον και τη δημόσια ασφάλεια πάνω από την προσωπική τους ζωή.
Στα θεσμικά πλαίσια της κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια χωρίς ισότητα. Πώς είναι δυνατόν να προσδοκά η πολιτεία να διασφαλίζουμε τη δημόσια τάξη, όταν εμείς οι ίδιοι στερούμαστε των βασικών προϋποθέσεων για έναν αξιοπρεπή βίο; Όταν η διαρκής πίεση και ο κίνδυνος που βιώνουμε δεν ανταμείβονται ούτε στο ελάχιστο; Όταν η ίδια μας η συνδικαλιστική ηγεσία – η διοίκηση της ΠΟΑΣΥ – αντί να ορθώσει ανάστημα, επιλέγει τον ρόλο του θεατή, αφήνοντάς μας έκθετους στις ανάλγητες αποφάσεις της πολιτείας;
Η οικονομική αποκατάσταση δεν είναι ζήτημα μόνο προσωπικού οφέλους· είναι ζήτημα εθνικής ευθύνης. Η ασφάλεια είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας. Όταν υποβαθμίζονται οι άνθρωποι που διασφαλίζουν αυτή την ασφάλεια, υπονομεύεται ολόκληρο το οικοδόμημα της κοινωνικής τάξης. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε μισθούς που δεν αντιστοιχούν στις θυσίες που κάνουμε.
Η αστυνομία της Ελλάδας είναι θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής, και η απαξίωσή μας αποτελεί απαξίωση του ίδιου του κράτους δικαίου. Επιστημονικές μελέτες και διεθνείς εμπειρίες έχουν καταδείξει πως η κοινωνική ειρήνη και η αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών εξαρτώνται άμεσα από την ικανοποίηση των λειτουργών του κράτους. Όταν ο θεσμός της αστυνομίας υποβαθμίζεται, υπονομεύεται η ίδια η έννοια του κράτους και της κοινωνικής συνοχής. Αυτό δεν είναι μια απλή οικονομική διεκδίκηση· είναι απαίτηση για αναγνώριση του ζωτικού μας ρόλου στην κοινωνία. Καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει να αντιμετωπίζει τον αστυνομικό σαν αναλώσιμο εργαλείο πολιτικής διαχείρισης και να αναγνωρίσει την πραγματική αξία της αστυνομικής ιδιότητας.
Ζητάμε άμεσα:
Ουσιαστική μισθολογική αναπροσαρμογή που να αντικατοπτρίζει το έργο μας και τις συνθήκες εργασίας μας. Η οικονομική ενίσχυση πρέπει να είναι ανάλογη της επικινδυνότητας και της φύσης του επαγγέλματός μας.
Νομοθετική αναγνώριση της επικινδυνότητας του επαγγέλματος, η οποία να συνοδεύεται από συγκεκριμένα μέτρα προστασίας και αποκατάστασης.
Ριζική ανασυγκρότηση της ΠΟΑΣΥ.
Δεν μπορούμε πλέον να στηριζόμαστε σε συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν χάσει την επαφή με τα καθημερινά προβλήματα του αστυνομικού.
Ζητάμε μια ηγεσία που να διεκδικεί με δυναμισμό και αποφασιστικότητα.
Η ασφάλεια είναι δημόσιο αγαθό, και η επιβίωσή της εξαρτάται από την υγεία και την ευημερία αυτών που την υπηρετούν.
Αρνούμαστε να είμαστε οι τελευταίοι τροχοί της άμαξας, να υποστούμε άλλη μια υποτίμηση του έργου μας.
Δεν είναι πλέον ζήτημα οικονομικής επιβίωσης. Είναι ζήτημα τιμής και δικαιοσύνης. Αυτή η μάχη δεν είναι μόνο δική μας. Είναι μάχη για μια κοινωνία που τιμά τους ανθρώπους που εργάζονται για τη διασφάλιση της ασφάλειάς της. Είναι μάχη για ένα κράτος που σέβεται τους θεσμούς του. Η δική μας σιωπή θα είναι συνενοχή σε ένα σύστημα που αποδομείται. Δεν θα σιωπήσουμε.
Με αποφασιστικότητα και αίσθημα ευθύνης!
