Του Πάκου Δημοσθένη, Προέδρου Ε.ΑΣ.Υ.Α.
Αγαπητοί-ές συνάδελφοι, με το παρόν κείμενο και ύστερα από πολλή περίσκεψη, σταθμίζοντας ταυτόχρονα όλες τις παραμέτρους και έχοντας την πεποίθηση ότι ουδείς αναντικατάστατος στο εφήμερο, αλλά πολύ όμορφο και δημιουργικό στάδιο κοινωνικών αγώνων, αποφάσισα ότι αυτή είναι η καταλληλότερη στιγμή να ανακοινώσω την απόφασή μου να θέσω υποψηφιότητα στο επόμενο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο της Π.Ο.ΑΣ.Υ. Μια υποψηφιότητα η οποία δεν θα αποσκοπεί απλά στην κατάληψη μιας θέσης στο Διοικητικό Συμβούλιο, αλλά στη διεκδίκηση του αξιώματος του Προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων.
Είναι δεδομένο ότι η απόφασή μου θα προκαλέσει τη δυσαρέσκεια πολλών συναδέλφων-συνδικαλιστών και ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς θα επιχειρήσουν να χύσουν δηλητήριο. Τονίζω επίσης ότι η απόφαση αυτή δεν έχει ληφθεί εν θερμώ, αλλά κατόπιν μακράς συζήτησης με στενούς συνεργάτες τόσο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθήνας, όσο και με συναδέλφους από όλη την επικράτεια.
Επισημαίνω ότι σκοπός μου δεν είναι η ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών, παρά μόνο η συνδικαλιστική ανασύνταξη σε μια εποχή που αυτό επιζητούν οι συνάδελφοι περισσότερο από ποτέ. Ως εκ τούτου, στις όποιες κακόβουλες προκλήσεις ορισμένων, οι απαντήσεις μου θα κυμαίνονται αποκλειστικά σε συνδικαλιστικά – συναδελφικά πλαίσια και επίπεδα, αφού πρωτίστως οφείλουμε να μη λησμονούμε ότι είμαστε αστυνομικοί που εκπροσωπούμε αστυνομικούς.
Μετά λύπης διαπίστωσα ότι το σύνθημα «Μην ζητάς την αλλαγή γίνε εσύ η αλλαγή» το οποίο πρωτοστάτησε στο Πανελλαδικό Συνέδριο του 2015, όταν και ανέλαβε νέα Διοίκηση την Ομοσπονδία, χρόνο με τον χρόνο έφθινε, ατονούσε, αργοέσβηνε και ουσιαστικά η αλλαγή που τότε επιζητούσαμε ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΠΟΤΕ! Δεν θα σταθώ όμως στο παρελθόν.
Η νέα αρχή που θα επιχειρήσουμε απαιτεί κουράγιο, υπομονή, νέες ιδέες, γερό στομάχι, κυρίως όμως αξιώνει αλλαγή στη νοοτροπία. Αν η αλλαγή περιοριστεί απλά στα πρόσωπα όπως και τότε, είναι καταδικασμένη να αποτύχει και πάλι.
Σήμερα, η Ελληνική Αστυνομία αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις σε όλα τα επίπεδα, ενώ ο Έλληνας και η Ελληνίδα αστυνομικός ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί, αφού ζουν και εργάζονται σε ένα περιβάλλον το οποίο δεν μπορεί να τους παρέχει ούτε τα αυτονόητα τόσο στο εργασιακό, όσο και στο οικονομικό σκέλος. Εμείς ως εκπρόσωποί τους οφείλουμε να αγωνιζόμαστε καθημερινά προκειμένου να διασφαλίσουμε πρωτίστως αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη ανταπόκρισή τους στη θεσμική τους αποστολή, οι οποίες επιβάλλεται να συνοδεύονται από σαφές νομοθετικό πλαίσιο το οποίο θα τους προστατεύει από τους παντοειδείς κινδύνους.
Αγαπητοί -ές συνάδελφοι οφείλουμε να προχωρήσουμε μπροστά και θα το κάνουμε. Όσοι συστρατευτούν σ’ αυτή τη νέα μας προσπάθεια, οφείλουν να βάλουν ο καθένας από ένα λιθαράκι έτσι ώστε να επαναφέρουμε το συνδικαλιστικό κίνημα εκεί που του αρμόζει. Έχουμε ηθικό χρέος απέναντι στα δεκάδες χιλιάδες μέλη μας να σηκώσουμε και πάλι τη σημαία του αγώνα η οποία έχει υποσταλεί εδώ και χρόνια, να προάγουμε την εξωστρέφεια και μια στιβαρή εκπροσώπηση που συνάδει με τη νέα εποχή και όχι με τσιτάτα που θυμίζουν περασμένες δεκαετίες, με στείρες αντιπαραθέσεις, ίντριγκες και με ένα ανατολίτικο παζάρι μοιράσματος «καρέκλας». Δυστυχώς τα προαναφερόμενα έχουν δημιουργήσει τεράστια ζητήματα και στην εύρυθμη λειτουργία των Πρωτοβάθμιων Ενώσεων της χώρας, οι οποίες παρά τις ολοκληρωμένες προτάσεις και θέσεις τις οποίες έχουν, αυτές απλά προωθούνται χωρίς να διεκδικούνται, με συνέπεια τη μη επίλυση σοβαρών ανακυψάντων θεμάτων. Προσέτι, δεν είναι λίγες οι φορές που οι Ενώσεις αντιμετωπίζουν τη μόνιμη και άκρως δικαιολογημένη δυσαρέσκεια των μελών τους, αφού η έλλειψη ενημέρωσης από την Ομοσπονδία για θεσμικά ζητήματα πανελλήνιας εμβέλειας, τις θέτει σε θέση απολογούμενου απέναντι σ’ αυτά.
Μια Ομοσπονδία τέτοιου βεληνεκούς οφείλει να λειτουργεί ενωτικά, με σταχυολογημένες θέσεις και προτάσεις επιστημονικά τεκμηριωμένες μέσω ερευνών και μελετών, ώστε να είναι σε θέση να σταθεί ως ισότιμος συνομιλητής απέναντι στην εκάστοτε Πολιτική και Φυσική Ηγεσία με σοβαρά επιχειρήματα, μακριά από επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και λαϊκισμό. Εκτός των άλλων, δεν μπορούμε και δεν μας επιτρέπεται οι όποιες σχέσεις με την εκάστοτε Πολιτική και Φυσική Ηγεσία, να αποσκοπούν στην επίδειξη δύναμης στον περίγυρό μας και όχι στην προώθηση και στην επίλυση θεσμικών ζητημάτων.
Θέλω να καταστήσω σαφές προς πάσα κατεύθυνση ότι όλα αυτά τα χρόνια υπηρέτησα πιστά τις αρχές και τις αξίες μου από διάφορα αξιώματα του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών, της οποίας τα τελευταία έξι χρόνια έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος, προσπαθώντας μέσα από το υπάρχον σύστημα να αλλάξω πράγματα και καταστάσεις.
Από τη στιγμή όμως που διαβλέπω πως αυτό δεν μπορεί να καταστεί εφικτό, συνεχίζω μπροστά μαζί με ανθρώπους οι οποίοι θα ασπάζονται τις ίδιες με εμένα ιδέες, αρχές και αξίες, θεωρώντας βέβαιο πως στο τέλος αυτού του μαραθωνίου θα είμαστε οι νικητές !
Δεσμεύομαι ότι πάντα θα φέρω στο μέτωπο και στην ψυχή μου το μεγάλο στόχο και σκοπό της εκπλήρωσης του συνδικαλιστικού μα πάνω απ’ όλα συναδελφικού καθήκοντος.
Με τιμή,
Πάκος Δημοσθένης
(Απόσπασμα από την εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών «Σύγχρονη Αστυνομία»)