G3 – Ένα πολύ καλό τυφέκιο που μπορεί να γίνει καλύτερο (φωτο)

Το G3 στις παραλλαγές του A3 και Α4 είναι το επίσημο τυφέκιο όλων των κλάδων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και έχουν κατασκευαστεί πάνω από 500 χιλιάδες για την κάλυψη των αναγκών.

Είναι ένα γενικώς χαρακτηριζόμενο πολύ καλό τυφέκιο μάχης με τα υπέρ του και τα κακά του, στις ΕΔ δυστυχώς απέκτησε «κακή» φήμη κυρίως λόγω της εργονομίας του μη ιδιαίτερα φιλικής προς τον χρήστη και το βάρος του, αλλά , ήταν και απόρροια της γενικότερης έλλειψης επαρκούς εκπαίδευσης και ενασχόλησης όχι μόνο των στρατιωτών αλλά και των στελεχών ώστε να το «συνηθίσουν» και να το «δουλέψουν» ώστε να το εκτιμήσουν , οι εκούσιες αλλά και ακούσιες συγκρίσεις με τυφέκια και αραβίδες άλλων τύπων και στρατών από τις ταινίες βιντεοπαιχνίδια και εικόνες δεν βοήθησαν και πολύ την κατάσταση αφού μπροστά τους πάντα έμοιαζε με τον φτωχό παρακατιανό συγγενή.

Σκοπός του άρθρου είναι να δείξει ότι το G3 μπορεί να γίνει καλύτερο χωρίς μηχανικές παρεμβάσεις και κυρίως χωρίς μεγάλο κόστος , στην χώρα μας , ελαχιστοποιώντας τα προβλήματα του που το καθιστούσαν δύσχρηστο και «φτωχό».

Καταρχάς το G3 χαρακτηρίζεται ως τυφέκιο μάχης (battle rifle) και όχι ως τυφέκιο εφόδου (assault rifle) όπως η οικογένεια ΑΚ47 η Μ16 … Προσωπική μου άποψη είναι ότι το G3 έχει πολλά χρόνια ακόμα υπηρεσίας , θεωρώ το διαμέτρημα του ιδανικό για το κλασσικό συμβατικό είδος πολέμου που θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι ΕΔ με αντίπαλο τις Τουρκικές αντίστοιχες που δεν θα έχει σε καμιά περίπτωση σχέση με επιχειρήσεις τύπου Αφγανιστάν όπως και ο Έλληνας στρατιώτης δεν έχει σχέση με τον αντίστοιχο αμερικάνο η κάποιας άλλης χώρας . Στην Τουρκία είχε κατασκευαστεί το ΗΚ33 σε διαμέτρημα 5.56 αλλά μετά από παραγωγή 80 χιλιάδων τεμαχίων αυτή τερματίστηκε (αυτά δόθηκαν σε ειδικές και επίλεκτες μόνο μονάδες του στρατού και της στρατοχωροφυλακής ), στην συνέχεια είχε παρουσιαστεί ένα αντίγραφο του ΗΚ416 ως αντικαταστάτης του G3 επίσης σε 5,56 , το πρόγραμμα τερματίστηκε λόγω του ότι δεν θεωρήθηκε επαρκές και τώρα σχεδιάζεται νέο σε διαμέτρημα 7,62Χ51 που θα το αντικαταστήσει .

Ευχής έργο θα ήταν να μπορούσε να αντικατασταθεί από ένα πιο σύγχρονο αλλά με τις σημερινές συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολο , εξάλλου μιλάμε για ποσότητες μερικών εκατοντάδων χιλιάδων, για τεράστιες ποσότητες ανταλλακτικών φυσιγγίων παρελκομένων εργαλείων που ανεβάζουν κατά πολύ το κόστος , δεν είναι απλώς το τυφέκιο, έπειτα υπάρχει η εφεδρεία που πρέπει να εκπαιδευθεί επίσης , εκτός και αν στην ίδια υπομονάδα θα συνυπάρχουν δυο διαφορετικά τυφέκια με δυο διαφορετικά διαμετρήματα όταν κληθούν έφεδροι να τις συμπληρώσουν , η εκπαίδευση τους επί του πεδίου χωρίς βολές εν μέσω κρίσης μάλλον θα είναι δύσκολη και ανεπαρκής … Υπάρχουν άρα πολλά θέματα και δεν είναι τόσο απλό. Δική μου άποψη είναι η δημιουργία ενός εκσυγχρονισμένου μοντέλου με μικρό κόστος και μαζική παραγωγή που θα αποτελέσει το μεταβατικό στάδιο μέχρι την καλυτέρευση των οικονομικών συνθηκών, την καταστάλαξη των διεργασιών διεθνώς σχετικά με το διαμέτρημα (που είναι πια σε τέλμα λόγω και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και κυρίως στις ΗΠΑ που συνήθως τρέχει τέτοια προγράμματα) παρέχοντας ένα πιο σύγχρονο τυφέκιο από το τωρινό.

Έτσι οι μετασκευές που θα προτείνω θα είναι πάνω στο τρίπτυχο

• Εργονομία -Λειτουργικότητα
• Σκόπευση
• Βάρος

Εργονομία – Λειτουργικότητα

Στο θέμα εργονομίας το πρώτο μέρος είναι το κοντάκιο , φτωχά κατασκευασμένο, τραγικά συμβατικό , που δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα στον σκοπευτή κατά την ανάκρουση και δυσανάλογα βαρύ …. Η λύση είναι η αντικατάσταση του με ένα πιο λειτουργικό σύγχρονο και πιο ελαφρύ.

Πρώτη πρόταση είναι το «σπαστό» λεγόμενο κοντάκιο , προσφέρει μείωση του μήκους άρα ευκολότερη μεταφορά είτε πεζή είτε σε ΤΟΜΠ η ελικόπτερο , ελαφρώς μικρότερο βάρος λόγω επιβάρυνσης από το βάρος του ενσωματωμένου μηχανισμού και με ένα «μαξιλαράκι» βοηθάει τα μέγιστα τον σκοπευτή στην πιο άνετη σκόπευση.

Όμως απαιτείται αντικατάσταση όλου του συγκροτήματος του κοντακίου μαζί με το εμπρόσθιο μεταλλικό στέλεχος εκτός των μηχανικών μερών λόγω του ενσωματωμένου μηχανισμού που διαθέτει.

Δεύτερη πρόταση είναι το κοντάκιο τύπου AR που χρησιμοποιείται πια ευρέως σε όλο και περισσότερους τύπους τυφεκίων και αραβίδων ανά τον κόσμο , παλιών και καινούργιων, από μετασκευές έως νέες κατασκευές.

Προσφέρει επίσης περιορισμό μήκους όμως αρκετά μικρότερο από ότι το «σπαστό» αλλά έχει το μεγάλης σημασίας χαρακτηριστικό της ρύθμισης από τον στρατιώτη του μήκους του ανάλογα το πως τον βολεύει καλύτερα κατά την σκόπευση αφού διαθέτει αντίστοιχες θέσεις 3 έως 6 σημείων , επίσης είναι πολύ πιο ελαφρύ ενώ μπορεί να διαθέτει και αποσβεστήρα ανάκρουσης.

Αντικαθίσταται μόνον το πλαστικό κύριο μέρος και τοποθετείται στην θέση του «σωλήνας» (από υψηλής αντοχής αλουμίνιο) που αποτελεί τον κορμό του κοντακίου τύπου AR χωρίς να χρειάζεται να αντικατασταθεί κάποιο μεταλλικό μέρος κάνοντας το πολύ οικονομικότερο αλλά και πολύ ευκολότερη την όλη διαδικασία παραγωγής.

Η πρώτη μέθοδος παρόλα τα πλεονεκτήματα της είναι ακριβότερη , απαιτεί αρκετά κομμάτια και είναι πιο πολύπλοκη σαν κατασκευή ενώ η δεύτερη είναι απλούστερη , φθηνότερη και με μεγαλύτερη ευκολία κατασκευής και οι δύο όμως προσφέρουν πολύ καλύτερη επώμιση και άνεση στον σκοπευτή.

Η πρόταση είναι για αντικατάσταση των κοντακίων και του Α3 αλλά και του Α4 που διαθέτει σιδερένιο αποσπώμενο κοντάκιο που είναι ακόμα βαρύτερο από το πλαστικό και απλώς ακόμα χειρότερο για τον ρόλο του.

Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει τον χειροφυλακτήρα … απλός χωρίς ιδιαίτερη προστασία του χρήστη από την θερμότητα που αναπτύσσεται , που ίσως να μην είναι πρόβλημα στο πεδίο βολής με 5-10 βολές αλλά δεν θα συμβαίνει το ίδιο στην μάχη μετά από μερικές γεμιστήρες , χωρίς να παρέχει ιδιαίτερη σταθερότητα στις βολές αναγκάζοντας τους περισσότερους να προσπαθούν να σταθεροποιήσουν το τυφέκιο κρατώντας το από τον γεμιστήρα.

Η πρόταση περιλαμβάνει την αντικατάσταση του από έναν διάτρητο για καλύτερο εξαερισμό της κάνης και με μια ράγα picatinny στο κάτω μέρος για προσαρμογή κάθετης χειρολαβής που θα αυξήσει κατά πολύ τον έλεγχο και την σταθερότητα του τυφεκίου στις βολές ακόμα και εκ του ορθίου επηρεάζοντας θετικά την ακριβή σκόπευση αλλά και το κράτημα του στην κίνηση πεζή η κατά την είσοδο και έξοδο από μηχανοκίνητο η ιπτάμενο μέσο.

Στον χειροφυλακτήρα σχεδιασμένο για τα ελληνικά G3 θα μπορούσε να διατηρηθεί η διάταξη που υπάρχει στον τωρινό πλαστικό ώστε να μπορεί να χρησιμοποιείται το ήδη υπάρχον δίποδο που δεν χρειάζεται να αντικατασταθεί.

Τρίτο μέρος είναι το συγκρότημα πιστολοειδούς λαβής … στα ελληνικά G3 είναι ολομεταλλικό με αποσπώμενη λαβή , βαρύ με πρόβλημα διαβρώσεων και μη ιδιαίτερης αντοχής σε χτυπήματα ενώ είναι μη εργονομική και μη φιλική σε αριστερόχειρες.

Σαν πρόταση μετατροπής είναι η αντικατάσταση του και τοποθέτηση του γερμανικού τύπου , κατασκευασμένο από πολυμερές και σχεδιαστικά όμοιο με το αντίστοιχο του G36 , μονοκόμματο συγκρότημα , είναι ελαφρύτερο και μεγαλύτερης αντοχής από το μεταλλικό , σαν συν παρελκόμενο θα μπορούσε να τοποθετηθεί και αμφιδέξιος επιλογέας βολών.

Για τέλος η αντικατάσταση του απαράδεκτου και χωρίς καμιά λειτουργικότητα αορτήρα με έναν 3 σημείων κρίνεται άκρως απαραίτητη.

Σκόπευση

Η σκόπευση με τα υπάρχοντα σιδερένια σκοπευτικά του G3 θεωρείται πολύ ακριβής και εύκολη , αλλά , αυτό για όσους εξοικειώνονται με αυτά και κάνουν συχνή εξάσκηση , ουσιαστικά ο στρατιώτης προσπαθεί να ευθυγραμμίσει το πίσω σκοπευτικό με το σταθερό εμπρόσθιο υπολογίζοντας στο περίπου το που είναι το σημείο που θα τοποθετήσει την άκρη της ακίδας , και σε έναν έμπειρο σκοπευτή αυτό μπορεί να φαίνεται εύκολο λόγω εξάσκησης σε έναν όμως στρατιώτη με μερικές βολές στην θητεία του αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο και κυρίως χρονοβόρο.

Πολλοί θα έλεγαν ότι σκοπευτικό όπως τύπου red dot η άλλου τύπου θα ήταν ιδανική λύση , συμφωνώ , όμως μιλάμε για μαζικό εξοπλισμό και μετασκευή και η αγορά τέτοιου τύπου σκοπευτικών σε τέτοιες ποσότητες είναι αδύνατη , ακόμα και η κατασκευή τους στην Ελλάδα έχει πολύ μεγάλο κόστος λόγω της πολυπλοκότητας κατασκευής ενώ και η προσπάθεια εκπαίδευσης στρατευσίμων στην χρήση τους δεν θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα λόγω χρόνου και φόβου ζημιών από την χρήση τους (αυτό το βλέπουμε σαν κανόνα στις ΕΕΔ) , εξάλλου για την χρήση τους απαιτούνται μπαταρίες και παρελκόμενα που θα μεγαλώνουν το κόστος κτήσης και χρήσης.

Η λύση που προτείνω είναι ένα φθηνό μαζικής παραγωγής πρότυπο σκοπευτικό υποβοήθησης της σκόπευσης με ταυτόχρονη χρήση και των υπαρχόντων σιδερένιων παρέχοντας έτσι και την εκπαίδευση στην σκόπευση μόνο με αυτά σε περίπτωση που αχρηστευτεί το σκοπευτικό.

Το σκοπευτικό θα είναι συμπαγές με έμφαση στην αντοχή και σκληρή χρήση , καλό θα ήταν να εδράζεται όχι σε ράγα αλλά σε ενσωματωμένη βάση τύπου δαγκάνας και να συγκρατείται όχι με βίδες αλλά με ταχείας ασφάλισης και απασφάλισης διατάξεις για να μην υπάρχει απαίτηση κάποιου ειδικού εργαλείου…

Δεν θα διαθέτει κανένα μηχανικό μέρος και κανένα είδος φωτισμού ώστε να χρησιμοποιεί μπαταρίες , θα έχει εσωτερικά μια «γυάλινη» διάταξη με ενσωματωμένο εντός ένα σταθερό σταυρόνημα σε σχήμα Τ που θα αποτελεί το ενδιάμεσο μέσο.

Από την στιγμή που το προτεινόμενο «ψεύδο-red dot» σκοπευτικό θα παραχθεί με βάση ένα πρωτότυπο που θα δοκιμαστεί και ευθυγραμιστεί σε τυφέκιο που εκ των προτέρων θα έχει ρυθμισμένα τέλεια τα σκοπευτικά του τότε κάθε ένα που θα παράγεται και θα τοποθετείται πάνω σε τυφέκιο από έναν στρατιώτη θα τον βοηθά να ελέγξει και αν χρειάζεται να ευθυγραμμίσει και το εργοστασιακά προρυθμισμένο οπίσθιο σκοπευτικό του χωρίς να χρειάζεται βολές και μετρήσεις , απλώς ρυθμίζοντας το σε σχέση με την ευθεία του σταθερού σταυρονήματος με το επίσης σταθερό εμπρόσθιο στην θέση σκόπευσης των 100 μέτρων.

Έτσι ο σκοπευτής και με τα 3 σκοπευτικά του ήδη πλήρως ευθυγραμμισμένα το μόνο που έχει να κάνει είναι να φέρει το μάτι του στην ίδια ευθεία βάζοντας το κέντρο του Τ του σταυρονήματος στην κορυφή της ακίδας και την οριζόντια στην ευθεία με το οπίσθιο , να «δει» τον στόχο του και να βάλει.

Οι ακριβείς βολές σε περιβάλλον περιορισμένης ορατότητας είναι πρακτικά αδύνατες με τα υπάρχοντα σιδερένια σκοπευτικά ενώ όπως προείπαμε κανονικά σκοπευτικά red dot που δίνουν δυνατότητα έλεγχου του φωτισμού είναι αδύνατο να αγοραστούν η παραχθούν σε μεγάλες ποσότητες …. έτσι στο προτεινόμενο σκοπευτικό χρειάζεται να υπάρχουν μερικά χαρακτηριστικά όπως ότι το σταυρόνημα θα πρέπει να είναι φωσφορίζων από την πλευρά του σκοπευτή ενώ στην άκρη της εμπρόσθιας ακίδας θα τοποθετηθεί μια φωσφορίζουσα κουκκίδα.

Έτσι ο σκοπευτής θα εκτελεί την ίδια διαδικασία με την ημέρα βλέποντας και το σταυρόνημα και την άκρη της εμπρόσθιας ακίδας.

Η σκόπευση μπορεί να γίνεται με τα μάτια ανοικτά έχοντας έτσι ο σκοπευτής αντίληψη του περιβάλλοντος χώρου ενώ η σκόπευση για άνω των 100 μέτρων ουσιαστικά είναι ίδια όπου ο σκοπευτής θα γυρνάει το οπίσθιο σκοπευτικό στην απόσταση που θέλει και θα

τοποθετεί το μάτι του μέσω της αντίστοιχης οπής σκόπευσης στην ίδια ευθεία με τον σταυρό που σχηματίζεται από την κάθετη και την δεύτερη ή τρίτη ή τέταρτη οριζόντια του σταυρονήματος και την κορυφή της ακίδας.

Βάρος

Με τις παραπάνω μετατροπές λόγω υλικών κατασκευής των υπό τοποθέτηση εξαρτημάτων στην χειρότερη περίπτωση το βάρος θα διατηρηθεί το ίδιο , έχοντας υπολογίσει τα βάρη που αφαιρούνται και τα βάρη που προστίθενται με βάση παρόμοια εξαρτήματα στρατιωτικών προδιαγραφών η για την πολιτική αγορά (κυρίως ΗΠΑ) δεν αφαιρείται βάρος που μπορεί να γίνει ιδιαίτερα αισθητό (γύρω στα 200-400 γραμμάρια ανάλογα την περίπτωση και με όλες τις αλλαγές επάνω) αλλά μην ξεχνάμε ότι αυξήσαμε τα παρελκόμενα του τυφεκίου καλυτερεύοντας στα σημεία ένα τυφέκιο μάχης προσδίδοντας του και μερικές ιδιότητες τυφεκίου εφόδου.

Το βάρος δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα από την στιγμή που υπάρχει εξοικείωση σε καθημερινή βάση και αυτό πρέπει να επιδιωχθεί , τελικά ίσως μάλλον φταίει περισσότερο η ελλιπής εκπαίδευση και η μη εξοικείωση και λιγότερο το υποτιθέμενο βαρύ τυφέκιο.

Επίλογος

Παραδείγματα

Οι προτάσεις στο άρθρο βασίστηκαν στην προϋπόθεση να μην γίνει καμιά μηχανουργική επέμβαση στο τυφέκιο πέραν των απλών αντικαταστάσεων , στην τοποθέτηση εξαρτημάτων που μπορούν εξ ολοκλήρου να σχεδιαστούν και παραχθούν βιομηχανικά στην Ελλάδα με ελάχιστο κόστος , στην διάθεση τους με μορφή κιτ μετατροπής και την δυνατότητα εφαρμογής των μετατροπών επί του πεδίου από τον ίδιο τον στρατιώτη και όχι απο εξειδικευμένο προσωπικό η εργοστάσιο.

Η επένδυση στην τεχνολογία πολυμερών πλαστικών (αν δεν υπάρχει ήδη η δυνατότητα) θα είναι ευεργετική για το μέλλον που θα υπάρξει πρόγραμμα προμήθειας νέου τυφεκίου , ακόμα και στο G36 , που είχε επιλεγεί να κατασκευαστεί εγχώρια , ο κορμός του είναι κατασκευασμένος από αυτό το υλικό όπως και όλα τα σύγχρονα τυφέκια , άρα η εξοικείωση με αυτήν την τεχνολογία μπορεί να αποφέρει μόνο οφέλη και ποιος ξέρει , ίσως και μια ελληνική σχεδίαση.

Το κόστος του προγράμματος μπορεί να μειωθεί περαιτέρω πχ με την πώληση των εξαρτημάτων που θα αντικατασταθούν ως ανταλλακτικά η και την προσφορά στην διεθνή στρατιωτική και πολιτική αγορά του κιτ μετατροπής.