Πρόκειται για ένα από τα πιο ιστορικά όπλα που έχει συνδεθεί με την ιστορία και την ανάπτυξη ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων (Israel Defense Forces) λόγω της σημασίας που είχε στη συμμετοχή του Ισραήλ στους πρόσφατους Αραβοϊσραηλινούς Πολέμους και αυτό δεν είναι άλλο από το τυφέκιο μάχης Galil.
Οι υπερδυνάμεις της εποχής, οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση, είχαν διαφορετική νοοτροπία στον σχεδιασμό, κατασκευή και ανάπτυξη τυφεκίων μάχης, ώστε να διαθέτουν μικρότερα και πιο ελαφριά όπλα, ώστε να είναι πιο εύκολα στον χειρισμό, διατηρώντας παράλληλα μεγάλη ικανότητα διείσδυσης και ακρίβεια στόχου και το Ισραήλ με τη σειρά του αποφάσισε να προχωρήσει στην ανάπτυξη του Galil.
Το Ισραήλ είχε καταλάβει χιλιάδες AK-47 από τις αραβικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1967 και ενώ ήθελε να φτιάξει ένα αμιγώς ισραηλινό όπλο, δεν διέθετε την αμυντική βιομηχανία που θα μπορούσε να στηρίξει μια προσπάθεια τέτοια από το μηδέν κι έτσι αντέγραψε το σοβιετικό όπλο και το Ισραήλ δημιούργησε το Galil.
Οι παραλλαγές
To Galil διαθέτει αρκετά τεχνικά και λειτουργικά στοιχεία με το AK-47, αλλά αρκετά μεμονωμένα μέρη του όπλου φαίνεται ότι έχουν την επιρροή από το σοβιετικό όπλο, ωστόσο διαφέρουν αρκετά. Το ισραηλινό όπλο μπορεί να ταυτιστεί σε μεγαλύτερο βαθμό με το τυφέκιο Valmet M62 της Φινλανδίας, που αποτελεί εξίσου μια προσπάθεια αντιγραφής του AK-47 και είναι γεγονός ότι τα πρώτα Galil που αναπτύχθηκαν, διέθεταν φινλανδικά στοιχεία από το Valmet M62, ενώ το Galil έχει τόσο ημι-αυτόματη όσο και πλήρως αυτόματη λειτουργία πυρός.
Οι ισραηλινές στρατιωτικές βιομηχανίες ανέπτυξαν μια σειρά παραλλαγών του όπλου, όπως το Galil ARM το οποίο προοριζόταν να λειτουργήσει είτε ως τυφέκιο εφόδου είτε ως αυτόματο όπλο και διέθετε ένα ενσωματωμένο bipod και μια λαβή μεταφοράς.
Μια ενδιαφέρουσα έκδοση του Galil ήταν το τυφέκιο που δημιουργήθηκε για τις αποστολές ελεύθερων σκοπευτών, το οποίο είχε πυρομαχικά των 7.62 χιλιοστών και ήταν εξοπλισμένο με διόπτρα 6x ενώ μπορούσε να συνδυαστεί και με σιγαστήρα.
Λειτουργικά χαρακτηριστικά
Ένα πρόβλημα με το Galil ήταν το το βάρος. του αφού ζύγιζε δύο κιλά περισσότερο από το AK-47 και ακόμα περισσότερο από το Μ4. Τα στοιχεία χάλυβα σε πολλά τμήματα του τυφεκίου είναι υπεύθυνο για το σχετικά μεγάλο βάρος.
Ενώ η αύξηση του βάρους βοήθησε με τη μείωση της ανάκρουσης στην λειτουργία πλήρως αυτόματης βολής, το Ισραήλ θα μπορούσε να είχε σαφώς ένα ελαφρύτερο όπλο εάν είχε επιλέξει να χρησιμοποιήσει κράματα αλουμινίου αντί για χάλυβα.
Το ισραηλινό Galil υιοθετήθηκε το 1972 και χρησιμοποιήθηκε για σχεδόν τρεις δεκαετίες, στον πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ, στην εισβολή του Λιβάνου το 1982 και στις αντιτρομοκρατικές ενέργειες τη δεκαετία του 1990. Παρουσίασε περιορισμένη επιτυχία στις εξαγωγές, με την πιο ορατή και αμφιλεγόμενη πώληση στη Νότια Αφρική, επί περιόδου απαρτχάιντ.
Η εμπειρία του Ισραήλ με το Galil της έδωσε πολύτιμη εμπειρία στον τομέα των φορητών όπλων και το όπλο είχε αντικατασταθεί από το τυφέκιο εφόδου Tull bullpup το 2001.
Αν και το Galil μπορεί να μην χρησιμοποιείται, το όπλο βοήθησε να δημιουργηθεί μια τεράστια αμυντική βιομηχανία, δεδομένου του μεγέθους του Ισραήλ ως κράτος και αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για τις όσες επιτυχίες του Ισραηλινού στρατού στο πεδίο της μάχης και στο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.
Σύμφωνα με πληροφορίες από: The National Interest