Ο Πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Νοτιοανατολικής Αττικής και άκρως περιζήτητος τηλεοπτικός καλεσμένος, φωτογραφίζεται για το ΟΚ!.
Είναι ο άνθρωπος που προσπαθεί να φέρει κοντά την κοινωνία με την Αστυνομία. Αφήνοντας έξω από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις την ξύλινη γλώσσα αλλά και την αυστηρότητα που χαρακτηρίζει συχνά άλλους αστυνομικούς, ο Γιώργος Καλλιακμάνης μιλάει ήρεμα, απλά και κατανοητά όταν καλείται να σχολιάσει υποθέσεις που συγκλονίζουν την κοινή γνώμη.
Διαβάστε επίσης
Στα 26 του χρόνια μπήκε στο αστυνομικό σώμα, ωστόσο η πορεία του μέχρι να φτάσει να φορέσει τη στολή είναι ιδιαίτερη, ενδιαφέρουσα και άγνωστη στο ευρύ κοινό. «Μεγάλωσα σε μια κωμόπολη, στο Αγρίνιο. Έζησα στην ύπαιθρο, όπως τα παιδιά της επαρχίας. Είχα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια. Στις αλάνες, στους δρόμους, στη φύση. Μου άρεσε να ξαπλώνω στο χορτάρι, να βλέπω τα σχήματα που έκαναν τα σύννεφα και να ονειρεύομαι».
Τελειώνοντας το Λύκειο έφυγε από το Αγρίνιο και μετακόμισε στην Αθήνα. Τα επόμενα χρόνια ήταν γεμάτα εμπειρίες, κινδύνους και πολλές διαφορετικές δουλειές. «Στην αρχή δούλεψα νύχτα σε ένα περίπτερο στο Παγκράτι. Παράλληλα υπηρετούσα στον στρατό, όπου ήμουν οδηγός στο λεωφορείο που μετέφερε το προσωπικό. Έκανα το δρομολόγιο από το Πεντάγωνο στο Γαλάτσι. Έβγαινα λοιπόν τα Σαββατοκύριακα και δούλευα στο περίπτερο για να βοηθήσω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Ήμουν από μια πολύ φτωχή οικογένεια». Αμέσως μετά το περίπτερο βρέθηκε στον δρόμο του το ταξί και η πρώτη και μοναδική παρανομία που έκανε στη ζωή του. «Εκείνα τα χρόνια για να δουλέψεις στο ταξί χρειαζόταν να έχεις ειδική άδεια. Για να τη βγάλεις, έπρεπε να είσαι 21 ετών, ενώ εγώ ήμουν 18 όταν δούλευα. Είναι η μόνη παρανομία που έχω κάνει. Και δεν ήταν μόνο αυτό, αλλά έμοιαζα και μικρότερος. Θυμάμαι ένα βράδυ που είχα πάρει κούρσα την Ειρήνη Παπά με μια φίλη της. Τη γνώρισα αμέσως γιατί πάντα με γοήτευε η Τέχνη. Ήταν 2.00 η ώρα τη νύχτα όταν την πήρα και βλέποντάς με μου είπε: “Αγόρι μου, τι κάνεις εσύ τέτοια ώρα έξω; Το ξέρει η μαμά σου ότι δουλεύεις ταξί όλη νύχτα και έχεις δίπλωμα;”».
Το 2003 τιμήθηκε για την αποτελεσματικότητά του στην πάταξη της εμπορίας ανθρώπων από τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα Τόμας Μίλερ. Επίσης, βραβεύτηκε για τη συμβολή του στην αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης. Επιπλέον, έχει τιμηθεί δύο φορές από την UNESCO Πειραιώς και Νήσων για την προσφορά του στον πολιτισμό και από τον όμιλο UNESCO Νοτίων Προαστίων για το έργο και τη μεγάλη προσφορά του στην ελληνική κοινωνία
«Το ταξί ήταν ένα μεγάλο πανεπιστήμιο»
Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο κόσμος που έμπαινε στο ταξί ήθελε να μοιραστεί μαζί του τις σκέψεις και τα προβλήματά του. «Εκεί κατάλαβα ότι ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει τον δικό του σταυρό. Από τη μια είχα κουραστεί να ακούω προβλήματα ανθρώπων, από την άλλη μου άρεσε που μάθαινα τόσο πολλά για τον κόσμο. Στο ταξί ήρθα αντιμέτωπος με την υποκρισία. Είδα πολλούς ανθρώπους να μπαίνουν και να λένε πράγματα για αυτούς που ούτε μπορείς να φανταστείς. Ίσως δεν μπορούσαν να τα πουν πουθενά αλλού. Σε ένα 18χρονο παιδί όμως και άγνωστο σε αυτούς τα έλεγαν. Επιπλέον είχα πάθει πλάκα με λειτουργούς συγκεκριμένου θεσμού που έμπαιναν στο ταξί προσπαθώντας να μου την πέσουν. Όπως καταλαβαίνεις το ταξί για εμένα ήταν ένα μεγάλο πανεπιστήμιο. Μεγαλύτερο και από την Αστυνομία. Στο ταξί κινδύνεψα περισσότερες φορές από ό,τι στην Αστυνομία. Τέσσερις φορές μού έβγαλαν μαχαίρι, τρεις φορές μού επιτέθηκαν μεθυσμένοι και πόσες άλλες φορές άνθρωποι που απλά ήθελαν να εκφράσουν την επιθετικότητά τους. Βλέπεις, έβρισκαν ως εύκολο θύμα ένα νεαρό παιδί».
«Όταν μπήκα στο Δημόσιο, κατάλαβα πόσο μεγάλη ήταν η διαφθορά»
Έπειτα από τέσσερα χρόνια καθημερινής δουλειάς και χωρίς κανένα απολύτως ρεπό, πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει το ταξί. «Με είχε κουράσει πολύ αλλά έβγαλα αρκετά χρήματα. Θυμάμαι ότι πήγαινα κάθε μήνα στην τράπεζα και έβαζα 300.000 δραχμές. Όταν πήγα να τα βγάλω, με ρώτησαν “είναι δικά σας τα χρήματα; Πού τα βρήκατε;”. Τους απάντησα ότι δουλεύω σε ταξί. Δεν έβγαινα, δεν διασκέδαζα. Τέσσερα χρόνια δούλευα αδιάλειπτα » εξηγεί στο ΟΚ!, με τη λίστα των επαγγελματικών του δραστηριοτήτων πριν μπει στην Αστυνομία να μην έχει τελειωμό: εργοστάσια, καταστήματα, φορτηγά, καζίνο. Κάποια στιγμή στη ζωή του μπήκε το υπουργείο Πολιτισμού. «Όταν μπήκα στο Δημόσιο, κατάλαβα πόσο μεγάλη είναι η διαφθορά. Εργαζόμουν στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου ως ταμίας. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι υπήρχε μια παράσταση που είχε κόψει πολλά εισιτήρια. Ήταν άλλοι δύο που δούλευαν εκεί, οι οποίοι πήραν μαζί τους την κούτα με τα εισιτήρια μετά την παράσταση και πήγαν για ψάρεμα. Ήταν μέσα Αυγούστου και είπαν ότι έβρεξε την ώρα που ήταν για ψάρεμα. Έχασαν την κούτα. Οπότε καταλαβαίνεις ότι κανείς δεν μπορούσε να αποδείξει ούτε τι είχε συμβεί ούτε πόσα εισιτήρια είχαν πουληθεί σε εκείνη την παράσταση. Επιπλέον και στο καζίνο με είχαν πλησιάσει κάποιοι, αλλά όταν αντιλήφθηκαν ότι δεν ενδίδω με απείλησαν και μου επιτέθηκαν. Ίσως αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που μπήκα τελικά στην Αστυνομία».
«Με συντάραξε η υπόθεση των Γλυκών Νερών»
Τα τηλεοπτικά κανάλια άρχισαν να τον καλούν και να τον ρωτούν για διάφορες υποθέσεις που συγκλόνιζαν την κοινή γνώμη – και βέβαια δεν άφηναν ανεπηρέαστο και τον ίδιο. «Με συντάραξε η υπόθεση των Γλυκών Νερών. Βλέποντας τη συμπεριφορά του πιλότου στα κανάλια ένιωθα από την αρχή ότι είναι ένοχος. Όταν πήγα και μίλησα με τον πρώτο αστυνομικό που μπήκε στο σπίτι, μου είπε: “Γιώργο, είναι ληστεία”. Μέσα από τα μάτια αυτού του αστυνομικού είδα όλη τη σκηνή του εγκλήματος. Όταν ήμουν στον αέρα, μιλούσα για ληστές, παρόλο που off the record έλεγα στους συντελεστές κάθε εκπομπής ότι είμαι 100% σίγουρος για την ενοχή του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου. Κι αυτό διότι έπρεπε να προστατεύσουμε τόσο την έρευνα όσο και το παιδί. Θα μπορούσε να είχε πάρει το παιδί (σ.σ. ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος) και να είχε φύγει στο εξωτερικό. Η άλλη ιστορία που με συγκλόνισε είναι η υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου. Πάντα, ωστόσο, υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας, το οποίο και υποστηρίζω μέχρι να υπάρξει απόφαση δικαστηρίου». Όσον αφορά τις δηλώσεις του δικηγόρου Αλέξη Κούγια ότι η πελάτισσά του Ρούλα Πισπιρίγκου έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από αστυνομικούς, ο Γιώργος Καλλιακμάνης απαντά: «Είμαι λάτρης της λογικής. Θα σου πω λοιπόν το εξής. Η ανάκριση έγινε από τον ανακριτή διότι η Πισπιρίγκου συνελήφθη με ένταλμα σύλληψης. Δεν υπήρχε λοιπόν λόγος κάποιος να τη χτυπήσει. Δεν ξέρω παλιότερα τι γινόταν, τώρα όμως πιστεύω ότι δεν θα το έκαναν ποτέ».
ΦΩΤΟ: (Ιωάννα Τζετζούμη/Cube Digital Productions)