Η ώρα ήταν λίγο μετά τις 16:00 όταν το κέντρο ζήτησε από την ομάδα να παραλάβει ένα αυτοκίνητο και να το συνοδεύσει Καισαριανή.
Λίγα λεπτά αργότερα ήμασταν εκεί, ήταν εύκολο να καταλάβουμε ποιο αυτοκίνητο ήταν, είχε αναμμένα τα αλάρμ, πατούσε συχνά κόρνα και προσπαθούσε να περάσει γρήγορα. Μπήκαμε μπροστά και αρχίσαμε να ανοίγουμε τον δρόμο. Ταυτόχρονα κι άλλες ομάδες πήγαν σε κεντρικά σημεία και έκαναν ρύθμιση ώστε να μην ¨κολλήσουμε¨στην κίνηση. Λίγο μετά φτάνουμε Καισαριανή, μια γυναίκα σε «ενδιαφέρουσα» κατεβαίνει τα σκαλοπάτια. Μαζί με ένα περιπολικό διαλέγουμε δρομολόγιο. Θα πάμε από Αττική οδό.
Μέσα στην πόλη είμαστε μπροστά εμείς με τις μηχανές. Στην περιφερειακή Υμηττού περνάει μπροστά το περιπολικό και όταν φτάνουμε κοντά στο Χολαργό, ξαναπερνάμε μπροστά για να ελευθερώσουμε το ρεύμα που είχε μπλοκάρει. Εκεί μας περίμενε κι άλλη ομάδα δίνοντας προτεραιότητα στο ρεύμα που ήμασταν εμείς. Φτάνουμε στο ιατρικό κέντρο.
Η ευγνωμοσύνη του συζύγου φαίνεται στα μάτια του. Ελπίζω όλα να πάνε καλά, και να ζήσουν και τα τρία μικρά αγγελούδια που κυοφορούσε η γυναίκα του.
Μοιράζομαι αυτή την ιστορία μαζί σας, όχι για να ακούσω μπράβο ή συγχαρητήρια. Αλλά γιατί με έχει προβληματίσει η στενομυαλιά ορισμένων, ευτυχώς λίγων, που όμως θα μπορούσε να είναι μοιραία για κάποιο συμπολίτη μας.
Μιλάω για εσένα με την Ασημί Μercedes που επειδή μιλούσες στο κινητό δεν άκουσες τις σειρήνες από 2 αστυνομικές μηχανές να ουρλιάζουν, δεν είδες τους φάρους στον καθρέπτη σου, αλλά κυρίως ακόμα και όταν φτάσαμε δίπλα σου δεν έκανες στην άκρη να περάσει το αυτοκίνητο που συνοδεύαμε.
Και σε εσένα με το μπλε peugeot που επειδή ήθελες να προλάβεις το φανάρι στην Βασ. Σοφίας, έκοψες την πομπή στην μέση.
Και σε εσένα κοπελιά, που πέρασες την Εθνικής Αντιστάσεως στην Καισαριανή με τα ακουστικά στα αυτιά, χωρίς να κοιτάξεις αν έρχεται αυτοκίνητο και χωρίς να καταλάβεις ότι στέρησες ένα ή δύο πολύτιμα λεπτά από ένα επείγον ιατρικό περιστατικό.
Και σε εσένα με το λευκό hyundai που παραλίγο να εμβολίσει την μηχανή μας για να διεκδικήσεις την προτεραιότητα που νόμιζες ότι σου δίνει το πράσινο φανάρι.
Αν με διαβάζεις αυτή την στιγμή, θέλω να καθίσεις και να σκεφτείς λίγο, να σκεφτείς ότι ήσουν εσύ ή κάποιο δικό σου πρόσωπο που έπρεπε να πάει γρήγορα σε κάποιο νοσοκομείο. Θα ήθελες να έχεις να αντιμετωπίσεις ανθρώπους με την συμπεριφορά σου;
Ξέρω ότι οι περισσότεροι ίσως δεν το έκαναν με πρόθεση, το έκαναν από άγνοια, από σάστισμα, από έλλειψη εμπειρίας. Είναι όμως αυτό δικαιολογία;
Εύχομαι και ελπίζω, ποτέ κανένας να μην χρειαστεί ξανά κάποια τέτοια βοήθεια. Αν όμως γίνει ξέρω ότι οι συνάδελφοι μου θα κάνουν ότι καλύτερο για να φτάσεις γρήγορα και με ασφάλεια εκεί που θα πάρεις την βοήθεια που χρειάζεσαι.
Καληνύχτα»…
___________
* σχολιο Αστυνομικού
Πηγή: www.nantiareport.gr