Πλησιάζουν 7 χρόνια από τον τραγικό χαμό του μικρού Μάριου στο Μενίδι, από αδέσποτη σφαίρα, κατά την διάρκεια της καλοκαιρινής σχολικής γιορτής . Ο κόσμος στο άκουσμα του τραγικού συμβάντος , είχε παγώσει. Έβαζε στην θέση της οικογένειας του Μάριου, την δική του οικογένεια. Τις επόμενες μέρες υπήρξαν διαδηλώσεις , πορείες διαμαρτυρίας και επεισόδια, διότι στη συγκεκριμένη γωνιά της Δυτικής Αττικής , ο κόσμος είχε αγανακτήσει. Η Αστυνομία (ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ, ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ.) ελάμβανε, συνεχείς επευφημίες από τον απλό κόσμο, ο οποίος πίστευε ότι κάτι θα αλλάξει. Ότι θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο, για όλη αυτή την ασυδοσία που επικρατούσε. Οι υποσχέσεις που είχαν δοθεί, ήταν ότι αυτό θα συμβεί….
Μάταιη όμως η αναμονή…
Διαβάστε επίσης
7 χρόνια μετά ……. στο ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ. Οι ριπές πυροβόλων όπλων και μη, είναι σε καθημερινή βάση. Οι κάτοικοι των Αχαρνών, των Άνω Λιοσίων κάνουν προσωπικές συλλογές, όχι από γραμματόσημα, αλλά από βολίδες διαφόρων διαμετρημάτων. Όλοι έχουν προσωπική εμπειρία. Άλλος στον κήπο του, άλλος στο αμάξι του, άλλος στη μπαλκονόπορτά του.
Μόλις προχθές το Σάββατο, 30/03/2024, στον προαύλιο χώρο του 17ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών, βρέθηκαν δύο σφαίρες, δύο βολίδες. Ακολούθησε έκτακτη συνέλευση του Συλλόγου Γονέων, για το τι θα πρέπει να πράξουν ως γονείς . Έχω την πεποίθηση πλέον ότι δεν ιδρώνει κανενός το αφτί, πλην όσων έχουν παιδιά.
Κύριοι, είναι θέμα χρόνου, να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα, σε περίοδο ειρήνης. Από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει έναν ¨νέο¨ Μάριο. Αναλάβετε τις ευθύνες σας και δώστε την ευκαιρία στον άμοιρο κάτοικο της Δυτικής Αττικής , των Αχαρνών, των Άνω Λιοσίων, του Ζεφυρίου να ζει σε ένα περιβάλλον ασφαλές, τουλάχιστον από σφαίρες . Στην Ελλάδα βρισκόμαστε και όχι σε εμπόλεμη ζώνη.
ΓΚΑΓΚΑΣ Ελευθέριος,
Αντιπρόσωπος της Δυτικής Αττικής στην Π.Ο.ΑΣ.Υ.