Ντοκιμαντέρ για τη δημιουργία κινηματογράφου από τον σκηνοθέτη Άκι Καουρισμάκι σε ένα χωριό της Φιλανδίας

Η δημιουργία κινηματογράφου σε ένα μικρό χωριό της Φιλανδίας, το οποίο τους τελευταίους δύο αιώνες βασίζεται αποκλειστικά στις μεταλλουργικές δραστηριότητες είναι το θέμα του ντοκιμαντέρ «Cinéma Laika» σε σκηνοθεσία του Βέλικο Βίντακ. 
 
Στο χωριό Καρκίλα, ο Φιλανδός σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Άκι Καουρισμάκι μαζί με τον φίλο του, ποιητή και συγγραφέα Μίκα Λάτι κατασκευάζουν τη δική τους κινηματογραφική αίθουσα που ονομάζεται «Kino Laika», μέσα σε ένα παλιό χυτήριο. Χρησιμοποιώντας ανακυκλωμένο ξύλο και μέταλλο και μεταχειρισμένα έπιπλα, ο σκηνοθέτης και οι κάτοικοι του χωριού ενώνουν τις δυνάμεις τους για τη δημιουργία του κινηματογράφου, αναφέρει το Variety.
 
Η γαλήνη και η ηρεμία του, φωλιασμένου βαθιά στο φινλανδικό δάσος, διακόπτεται από απροσδόκητους ήχους. Στο εγκαταλελειμμένο χυτήριο γίνονται θορυβώδεις οικοδομικές εργασίες. Μέσα στο κτίριο, ο σκηνοθέτης είναι ταυτόχρονα κατασκευαστής και διαχειριστής του χώρου αυτού που πρόκειται να γίνει σύντομα ο κινηματογράφος. 
 
Η δημιουργία του κινηματογράφου είναι το θέμα συζήτησης παντού. Στο εργοστάσιο που εξακολουθεί να δραστηριοποιείται, σε μια Cadillac της δεκαετίας του 1960, σε μια λέσχη ποδηλατών, στην τοπική παμπ, στο δάσος ή στην πρώην αίθουσα μοντάζ του Καουρισμάκι, ο κόσμος αρχίζει ξανά να μιλάει για τον κινηματογράφο, αναφέρεται στην περίληψη του ντοκιμαντέρ, το οποίο εμβαθύνει στον κόσμο του κινηματογράφου του Φινλανδού δημιουργού. 
 
Ο Βίντακ είναι Κροάτης καλλιτέχνης και σκηνοθέτης. Τα έργα του παρουσιάζονται συχνά σε εκθέσεις στη Γαλλία έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Το «Cinéma Laika» είναι το πρώτο του ντοκιμαντέρ. 
 
Η ταινία είναι παραγωγή των 43e Parallèle Productions και Les Films du Worso σε συμπαραγωγή με την εταιρεία παραγωγής του Άκι Καουρισμάκι, Sputnik Oy, και με την υποστήριξη των Ciné+, Procirep-Angoa και των τοπικών αρχών της Καρκίλα της Φινλανδίας. 
 
O Φινλανδός σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Άκι Καουρισμάκι είναι περισσότερο γνωστός για τις βραβευμένες ταινίες του «Drifting Clouds» (1996), The Man Without a Past (2002), Le Havre (2011), καθώς και για το εξαιρετικά μινιμαλιστικό στυλ του.